Jak pielęgnować prawdziwą miłość

„Miłość to eliksir życia; miłość to życie” (Joseph Johnson, Living to Purpose, 1871).

W JAKI sposób ludzie uczą się kochać? Studiując psychologię? Czytając poradniki? A może oglądając romantyczne filmy? Bynajmniej. Pierwszorzędne znaczenie ma przykład rodziców i sposób, w jaki wychowują oni dzieci. Rodzice pokazują, czym jest miłość, gdy w atmosferze ciepła rodzinnego zapewniają dzieciom pokarm i ochronę, rozmawiają z nimi oraz okazują im głębokie zainteresowanie. Uczą je kochać również wtedy, kiedy pokazują im, jak się trzymać zdrowych zasad określających, co dobre, a co złe.

Prawdziwa miłość to coś więcej niż serdeczność lub sentyment. Cały czas działa na rzecz innych, nawet jeśli oni nie zdobywają się na wdzięczność, jak to często bywa w wypadku karconych z miłością dzieci. Doskonały przykład bezinteresownej miłości daje nam Stwórca. Apostoł Paweł napisał: „Synu mój, nie bagatelizuj karcenia od Jehowy ani nie ustawaj, gdy jesteś przez niego korygowany, bo kogo Jehowa miłuje, tego karci” (Hebrajczyków 12:5, 6).

Jak rodzice mogą naśladować Jehowę w okazywaniu miłości swej rodzinie? I jak ważny jest przykład, który mąż i żona dają pod względem odnoszenia się do siebie nawzajem?

Ucz miłości własnym przykładem

Czy będąc mężem, cenisz żonę i traktujesz ją z odpowiednim szacunkiem? Czy jako żona kochasz i wspierasz męża? Biblia mówi, że mąż i żona powinni się nawzajem darzyć miłością i szacunkiem (Efezjan 5:28; Tytusa 2:4). Jeśli to robią, ich dzieci widzą chrześcijańską miłość w działaniu. Właśnie z takiej praktycznej lekcji mogą wynieść najwięcej!

Rodzice przyczyniają się do powstania w domu atmosfery miłości również wtedy, gdy stosują się do wzniosłych zasad w takich sprawach, jak rozrywka, moralność, cele i hierarchia wartości. Na całym świecie za nieocenione źródło rad dotyczących życia rodzinnego sporo ludzi uważa Biblię. Osobiście przekonali się, iż jest to księga naprawdę ‛natchniona przez Boga i pożyteczna do nauczania, do upominania, do prostowania, do karcenia w prawości’ (2 Tymoteusza 3:16). Istotnie, normy moralne i praktyczne wskazówki zawarte w samym tylko Kazaniu na Górze powszechnie uznaje się za niedoścignione (Mateusza, rozdziały od 5 do 7).

Kiedy cała rodzina zabiega o kierownictwo Jehowy i stosuje się do Jego praw, to każdy czuje się bezpieczniej, a dzieci uczą się  miłości i szacunku dla rodziców. Jeżeli natomiast członkowie rodziny rządzą się podwójnymi, niewłaściwymi bądź też luźnymi regułami, w dzieciach może narastać rozgoryczenie, gniew lub skłonność do buntu (Rzymian 2:21; Kolosan 3:21).

A jeśli dzieci wychowuje tylko jedno z rodziców? Czy wtedy wpajanie im miłości nie jest poważnie utrudnione? Niekoniecznie. Chociaż nikt i nic nie zastąpi zgodnej współpracy matki i ojca, doświadczenie uczy, że brak jednego z rodziców można w pewnym stopniu zrekompensować jakością stosunków rodzinnych. Jeśli samotnie wychowujesz dzieci, staraj się przestrzegać w swym domu zasad biblijnych. Pewne przysłowie mówi: „Zaufaj Jehowie całym sercem i nie opieraj się na własnym zrozumieniu. Zważaj na niego na wszystkich swych drogach, a on wyprostuje twe ścieżki” — w tym również ścieżki rodziców (Przysłów 3:5, 6; Jakuba 1:5).

Wielu wspaniałych młodych ludzi wychowywało się w rodzinach niepełnych i teraz wiernie służy Bogu w tysiącach zborów Świadków Jehowy na całym świecie. Są dowodem na to, że dziecko może się nauczyć miłości również wtedy, gdy jest pod opieką tylko jednego z rodziców.

Jak każdy może pielęgnować miłość

W Biblii przepowiedziano, że „dni ostatnie” będą się odznaczały brakiem „naturalnego uczucia” — miały znacznie osłabnąć więzi emocjonalne łączące zazwyczaj członków rodziny (2 Tymoteusza 3:1, 3). Ale nawet jeśli ktoś dorastał w otoczeniu, w którym nie okazywano uczuć, może się nauczyć pielęgnowania miłości. Jak? Biorąc wzór z Jehowy — Tego, który jest Źródłem wszelkiej miłości i który okazuje ją każdemu, kto lgnie do Niego całym sercem (1 Jana 4:7, 8). Psalmista napisał: „Choćby mnie opuścili ojciec mój i moja matka, przyjąłby mnie sam Jehowa” (Psalm 27:10).

Jehowa wyraża swą miłość do nas na wiele różnych sposobów. Za pomocą Biblii zapewnia ojcowskie kierownictwo, wspiera nas przez ducha świętego oraz otacza serdeczną troską chrześcijańskich braci i sióstr (Psalm 119:97-105; Łukasza 11:13; Hebrajczyków 10:24, 25). Rozważmy, jak te trzy czynniki mogą pomóc nam pogłębiać miłość do Boga oraz do bliźnich.

Natchnione ojcowskie wskazówki

Aby pielęgnować z kimś serdeczną więź, trzeba go dobrze poznać. Objawiając się na kartach Biblii, Jehowa zaprasza nas, byśmy się do Niego zbliżyli. Jednak samo zapoznawanie się z tą Księgą nie wystarczy. Trzeba stosować w życiu jej nauki i doświadczać na sobie wynikających stąd korzyści (Psalm 19:7-10). „Ja, Jehowa, jestem twoim Bogiem; uczę cię, byś odniósł pożytek, sprawiam, że idziesz drogą, którą powinieneś kroczyć” — czytamy w Księdze Izajasza 48:17. Jehowa, uosobienie miłości, poucza nas dla naszego pożytku, a nie po to, by ograniczyć naszą wolność niepotrzebnymi nakazami lub zakazami.

Dokładna znajomość Pisma Świętego pomaga nam także rozbudzić w sobie miłość do bliźnich. Dzięki prawdzie biblijnej uświadamiamy sobie, jak Bóg patrzy na ludzi i jakimi zasadami powinniśmy się kierować we wzajemnych stosunkach. Wiedząc o tym wszystkim, mamy solidną podstawę, by pielęgnować miłość bliźniego. Apostoł Paweł powiedział:  „O to wciąż się modlę, żeby wasza miłość coraz bardziej i bardziej obfitowała w dokładne poznanie i pełne rozeznanie” (Filipian 1:9).

Aby pojąć, jaki wpływ „dokładne poznanie” może wywrzeć na miłość, rozważmy pewną fundamentalną prawdę zapisaną w Dziejach Apostolskich 10:34, 35: „Bóg nie jest stronniczy, lecz w każdym narodzie godny jego upodobania jest człowiek, który się go boi i czyni to, co prawe”. Oceniając ludzi, Bóg nie kieruje się ich przynależnością narodową lub rasową, lecz tym, czy postępują w sposób prawy i podyktowany zbożną bojaźnią. Czyż nie powinniśmy okazywać innym podobnej bezstronności? (Dzieje 17:26, 27; 1 Jana 4:7-11, 20, 21).

Miłość — owoc ducha Bożego

Jak ożywczy deszcz przyczynia się do obfitych zbiorów w sadzie, tak duch Boży może ukształtować w podatnych ludziach cechy, które Biblia nazywa „owocem ducha” (Galatów 5:22, 23). Najważniejszą z tych cech jest miłość (1 Koryntian 13:13). Ale jak można otrzymać ducha Bożego? Przede wszystkim dzięki modlitwie. Jeśli się o niego modlimy, to Jehowa nam go udzieli (Łukasza 11:9-13). Czy stale o niego prosisz? Gdy to robisz, cenny owoc ducha — a więc i miłość — będzie się coraz bardziej uwidaczniać w twoim życiu.

Istnieje jednak inny rodzaj ducha, który działa przeciwko duchowi Bożemu. W Biblii został nazwany „duchem świata” (1 Koryntian 2:12; Efezjan 2:2). Wywiera on zgubny wpływ, a pochodzi od Szatana Diabła, będącego „władcą tego świata”, czyli ludzkości oddalonej od Boga (Jana 12:31). Jak wiatr wzbija w górę tumany kurzu i śmieci, tak „duch świata” wzbudza szkodliwe pragnienia, które osłabiają miłość i skłaniają do ulegania słabościom ciała (Galatów 5:19-21).

Ludzie poddają się temu złemu wpływowi, gdy wystawiają się na oddziaływanie egoistycznego, materialistycznego sposobu myślenia przyjętego w tym brutalnym świecie, a także zniekształconych i wynaturzonych poglądów na miłość, coraz dziś powszechniejszych. Jeśli pragniesz wypielęgnować w sobie prawdziwą miłość, musisz dawać stanowczy odpór duchowi świata (Jakuba 4:7). Ale nie polegaj na samym sobie; zabiegaj o pomoc Jehowy. Jego duch — najpotężniejsza siła we wszechświecie — umocni cię i pomoże ci osiągnąć powodzenie (Psalm 121:2).

Ucz się miłości od chrześcijańskich braci

Dzieci uczą się okazywać miłość, kiedy same jej zaznają w domu. Podobnie inni — starzy czy też młodzi — mogą się tego uczyć, przebywając w towarzystwie chrześcijan (Jana 13:34, 35). Jednym z głównych celów istnienia zboru chrześcijańskiego jest stworzenie atmosfery, w której wszyscy starają się „pobudzać do miłości i do szlachetnych uczynków” (Hebrajczyków 10:24).

 Taką miłość szczególnie cenią ci, którzy w otaczającym nas nieczułym świecie są ‛złupieni i porzuceni’ (Mateusza 9:36). Doświadczenie pokazuje, że można zneutralizować wiele złych skutków pozbawionego miłości dzieciństwa dzięki nawiązaniu bliskich więzi emocjonalnych w dorosłym życiu. Jakie to zatem ważne, by wszyscy oddani Bogu chrześcijanie z radością witali każdego, kto pojawi się w zborze!

„Miłość nigdy nie zawodzi”

Z Biblii dowiadujemy się, że „miłość nigdy nie zawodzi” (1 Koryntian 13:8). Jak to możliwe? Apostoł Paweł napisał: „Miłość jest wielkodusznie cierpliwa i życzliwa. Miłość nie jest zazdrosna, nie przechwala się, nie nadyma się, nie zachowuje się nieprzyzwoicie, nie szuka własnych korzyści, nie daje się rozdrażnić. Nie prowadzi rachunku krzywdy” (1 Koryntian 13:4, 5). Jak widać, miłość nie jest jakimś wyimaginowanym, powierzchownym uczuciem. Wręcz przeciwnie — kto kocha, jest świadomy, że życie niesie ze sobą ból i rozczarowania, ale nie pozwala, by zrujnowało to jego miłość. Taka miłość stanowi „doskonałą więź jedności” (Kolosan 3:12-14).

Prawdę tę ilustruje historia pewnej chrześcijanki z Korei. Kiedy w wieku 17 lat zaczęła służyć Jehowie Bogu, napotkała sprzeciw rodziny i w rezultacie musiała się wyprowadzić z domu. Ale nie popadła w rozgoryczenie; modliła się o pomoc i pozwoliła, by Słowo Boga i Jego duch kształtowały jej sposób myślenia. Później często pisała do rodziny — w listach wyrażała to, co naprawdę czuła: gorącą miłość do najbliższych. Dzięki temu jej dwaj starsi bracia zaczęli studiować Biblię i obecnie są oddanymi Bogu chrześcijanami. Matka i młodszy brat również przyjęli prawdę biblijną. W końcu i ojciec, który kiedyś był bardzo przeciwny religii córki, gruntownie zmienił nastawienie. Dziewczyna napisała: „Ja i moi bracia znaleźliśmy sobie partnerów małżeńskich będących Świadkami Jehowy i teraz w naszej rodzinie już 23 osoby są zjednoczone w oddawaniu czci Bogu”. Jakiż to piękny przykład zwycięstwa odniesionego przez miłość!

Czy i ty pragniesz pielęgnować prawdziwą miłość i pomagać w tym innym? Zwróć się więc do Jehowy, Źródła tego cennego uczucia. Przyjmuj do serca pouczenia ze Słowa Bożego, módl się o ducha świętego i regularnie spotykaj się z chrześcijańskimi braćmi (Izajasza 11:9; Mateusza 5:5). Jakże krzepi świadomość, że już wkrótce na ziemi nie będzie ludzi niegodziwych — pozostaną na niej tylko ci, którzy okazują szczerą chrześcijańską miłość! Miłość naprawdę jest podstawą życia i szczęścia (Psalm 37:10, 11; 1 Jana 3:14).

[Ilustracje na stronie 6]

W pielęgnowaniu prawdziwej miłości pomoże nam modlitwa i studiowanie Słowa Bożego