Pytania czytelników

Swym starożytnym sługom, Izraelitom, Jehowa przyzwalał na poligamię, a teraz tego nie toleruje. Czy to oznacza, że Jego mierniki są zmienne?

Jehowa nie zmienił swego poglądu na poligamię (Psalm 19:7; Malachiasza 3:6). Od samego początku nie była ona częścią Jego zamierzenia względem ludzi i tak jest po dziś dzień. Gdy stworzył Adamowi partnerkę, Ewę, ustanowił wzór małżeństwa: jedna żona dla jednego męża. „Dlatego mężczyzna opuści ojca i matkę i przylgnie do swej żony, i staną się jednym ciałem” (Rodzaju 2:24).

Kiedy na ziemi przebywał Jezus Chrystus, powtórzył ten wzorzec, odpowiadając na pytanie o rozwód i ponowne małżeństwo. Rzekł: „Czy nie czytaliście, że ten, który ich stworzył, od początku uczynił ich mężczyzną i kobietą i powiedział: ‚Z tego względu mężczyzna opuści ojca i matkę, a przylgnie do swej żony i oboje będą jednym ciałem’? Tak więc nie są już dwojgiem, lecz jednym ciałem”. Następnie dodał: „Kto się rozwodzi ze swą żoną — jeśli nie z powodu rozpusty — i poślubia inną, popełnia cudzołóstwo” (Mateusza 19:4-6, 9). A zatem to oczywiste, że posiadanie jednej lub więcej dodatkowych żon również jest cudzołóstwem.

Dlaczego więc w starożytności poligamia była dozwolona? Pamiętajmy, że praktyka ta nie pochodziła od Jehowy. Pierwszym mężczyzną, o którym wspomniano w Biblii, że miał więcej niż jedną żonę, był Lamech, potomek Kaina (Rodzaju 4:19-24). Noe i jego trzej synowie żyli w związkach monogamicznych. Gdy w tamtym czasie Jehowa sprowadził na ziemię potop, wszyscy poligamiści zostali zgładzeni.

Setki lat później, kiedy Jehowa uczynił Izraelitów narodem wybranym, już praktykowali oni poligamię, choć najwyraźniej znacznie powszechniejsze było jednożeństwo. Bóg nie zażądał wtedy, by rodziny poligamiczne się rozpadły, lecz odpowiednio uregulował tę praktykę (Wyjścia 21:10, 11; Powtórzonego Prawa 21:15-17).

Poligamia miała być tolerowana jedynie tymczasowo, o czym świadczy nie tylko to, co o pierwotnym wzorcu małżeństwa ustanowionym przez Jehowę powiedział Jezus, ale również to, co pod natchnieniem świętego ducha Bożego napisał apostoł Paweł. Zalecił on: „Niech każdy mężczyzna ma własną żonę i niech każda kobieta ma własnego męża” (1 Koryntian 7:2). Ponadto oznajmił, że żonaty mężczyzna zamianowany nadzorcą lub sługą pomocniczym w zborze chrześcijańskim powinien być „mężem jednej żony” (1 Tymoteusza 3:2, 12; Tytusa 1:6).

A zatem Jehowa przestał tolerować poligamię dwa tysiące lat temu, z chwilą powstania zboru chrześcijańskiego. Przywrócił wtedy wzorzec małżeństwa, jaki obowiązywał po stworzeniu mężczyzny i kobiety: jedna żona dla jednego męża. Normy tej trzyma się dziś lud Boży na całym świecie (Marka 10:11, 12; 1 Koryntian 6:9, 10).