Przejdź do zawartości

Przejdź do spisu treści

Czy sobie przypominasz?

Czy sobie przypominasz?

Czy sobie przypominasz?

Czy podobały ci się przeczytane ostatnio numery Strażnicy? Spróbuj więc odpowiedzieć na poniższe pytania:

Pod jakimi względami Rut stanowi piękny przykład?

Rut wyróżniała się miłością do Jehowy, lojalną życzliwością wobec Noemi, a do tego była pracowita i pokorna. Dlatego też ludzie uważali ją za „wspaniałą niewiastę” (Rut 3:11) (15.4, strony od 23 do 26).

Skąd wiadomo, że Jehowa troszczy się o zwykłych ludzi?

Bóg nakazał Izraelitom, którzy sami byli okrutnie traktowani w Egipcie, by nie uciskali prostych ludzi (Wyjścia 22:21-24). Jezus, wzorując się na swym Ojcu, szczerze interesował się takimi zwykłymi osobami, a na apostołów wybrał mężczyzn „niewykształconych i prostych” (Dzieje 4:13; Mateusza 9:36). My także możemy naśladować Boga, okazując troskę innym, na przykład osobom młodym (15.4, strony od 28 do 31).

Jakie mamy powody, by wierzyć, że Jehowa zwraca uwagę na to, co robimy?

Sprawozdania biblijne pokazują, że Jehowa dostrzega nasze wysiłki. Zwrócił uwagę na ofiarę złożoną przez Abla i podobnie zauważa nasze ‛ofiary wysławiania, to jest owoc warg’ (Hebrajczyków 13:15). Jehowa był świadomy, że Henoch usilnie zabiegał o Jego uznanie, prowadząc czyste i moralne życie. Jehowa widział też, jak pewna cudzoziemska wdowa z Carefat podzieliła się swymi skromnymi zapasami z prorokiem Eliaszem. Podobnie Bóg dostrzega dowody naszej wiary (1.5, strony od 28 do 31).

Dlaczego można powiedzieć, że po Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Żydzi, którzy zostawali chrześcijanami, musieli osobiście oddać się Bogu?

W 1513 roku p.n.e. starożytni Izraelici oddali się Jehowie (Wyjścia 19:3-8). Ich potomkowie rodzili się jako członkowie ludu Bożego. Jednak przez śmierć Chrystusa w roku 33 n.e. Jehowa zniósł Przymierze Prawa (Kolosan 2:14). Po tym wydarzeniu Żydzi, którzy pragnęli służyć Bogu w sposób cieszący się Jego uznaniem, musieli Mu się oddać i poświadczyć to chrztem w imię Jezusa Chrystusa (15.5, strony 30, 31).

Czy obecnie w religii prawdziwej jest miejsce na palenie kadzidła?

Palenie kadzidła było częścią wielbienia Boga w starożytnym Izraelu (Wyjścia 30:37, 38; Kapłańska 16:12, 13). Przymierze Prawa, w tym również przepisy dotyczące palenia kadzidła, dobiegło końca wraz ze śmiercią Chrystusa. Dzisiejsi chrześcijanie sami podejmują decyzję, czy będą używać kadzidła do celów niezwiązanych z religią, ale jego palenie nie jest obecnie elementem prawdziwego wielbienia. Trzeba także brać pod uwagę odczucia innych, aby unikać dawania powodów do zgorszenia (1.6, strony od 28 do 30).

Jaka informacja skłoniła niedawno wiele osób do przemyślenia, czy Jezus rzeczywiście żył na ziemi?

Sporo uwagi poświęcono faktowi odnalezienia w Izraelu ossuarium — małej wapiennej skrzynki. Pochodzi ona najprawdopodobniej z I wieku n.e., a widnieje na niej inskrypcja: „Jakub, syn Józefa, brat Jezusa”. Według niektórych jest to „najstarszy pozabiblijny dowód archeologiczny” na istnienie Jezusa (15.6, strony 3, 4).

W jaki sposób ludzie uczą się kochać?

Ludzie uczą się okazywać miłość przede wszystkim z przykładu własnych rodziców. Kiedy mąż i żona darzą się nawzajem miłością i szacunkiem, dzieci mogą się uczyć przejawiania miłości (Efezjan 5:28; Tytusa 2:4). Nawet jeśli ktoś nie został wychowany w kochającej rodzinie, może się nauczyć kochać, poddając się ojcowskiemu kierownictwu Jehowy, korzystając z pomocy ducha świętego oraz z życzliwego wsparcia chrześcijańskich braci (1.7, strony od 4 do 7).

Kim był Euzebiusz i czego możemy się nauczyć z jego życia?

Euzebiusz był historykiem, który w 324 roku n.e. ukończył składającą się z 10 ksiąg Historię kościelną. Chociaż wierzył, że Ojciec istniał przed Synem, to na soborze nicejskim poparł odmienny pogląd. Najwyraźniej zignorował polecenie Jezusa skierowane do jego naśladowców, by nie być „częścią świata” (Jana 17:16) (15.7, strony od 29 do 31).

Czy Jehowa zmienił swój pogląd na poligamię?

Nie, Jehowa nie zmienił swego zdania w tej sprawie (Malachiasza 3:6). Jego zamierzeniem było, aby pierwszy mężczyzna ‛przylgnął do swej żony’ i stał się z nią jednym ciałem (Rodzaju 2:24). Jezus powiedział, że jeśli ktoś rozwodzi się z powodu innego niż rozpusta i potem ponownie zawiera małżeństwo, popełnia cudzołóstwo (Mateusza 19:4-6, 9). Jehowa przestał tolerować poligamię z chwilą powstania zboru chrześcijańskiego (1.8, strona 28).