Czy nie ‛wierzgasz przeciw ościeniom’?

W CZASACH biblijnych oścień — długi kij zwykle zakończony szpikulcem — służył do poganiania zwierząt pociągowych i kierowania nimi. Co się działo, gdy krnąbrne zwierzę stawiało opór i napierało na oścień? Zamiast doznać ulgi, sprawiało sobie ból.

Zmartwychwstały Jezus Chrystus nawiązał do ościeni, gdy pewnego razu ukazał się Saulowi, który zamierzał aresztować uczniów Jezusa. Mężczyzna ten, oślepiony blaskiem światła, usłyszał słowa Jezusa: „Saulu, Saulu, czemu mnie prześladujesz? Trudno ci wierzgać przeciw ościeniom”. Prześladując chrześcijan, Saul w gruncie rzeczy walczył z Bogiem, czym mógł sobie tylko zaszkodzić (Dzieje 26:14).

A czy my moglibyśmy nieświadomie „wierzgać przeciw ościeniom”? W Biblii do ościeni przyrównano „słowa mędrców”, które pobudzają do podążania we właściwym kierunku (Kaznodziei 12:11). Natchnione rady zawarte w Słowie Bożym będą na nas oddziaływać i odpowiednio nami kierować — pod warunkiem, że na to pozwolimy (2 Tymoteusza 3:16). Gdybyśmy się im opierali, mogłoby nam to tylko zaszkodzić.

Saul wziął sobie do serca radę Jezusa i zmienił swe postępowanie. Stał się później umiłowanym, chrześcijańskim apostołem Pawłem. Również nam stosowanie się do Bożych rad przyniesie wiecznotrwałe błogosławieństwa (Przysłów 3:1-6).

[Prawa własności do ilustracji, strona 32]

L. Chapons/Illustrirte Familien-Bibel nach der deutschen Uebersetzung Dr. Martin Luthers