Prześladowani ze względu na prawość

„Szczęśliwi, którzy są prześladowani ze względu na prawość” (MATEUSZA 5:10).

1. Dlaczego Jezus stanął przed Piłatem i co mu powiedział?

„JA SIĘ po to narodziłem i po to na świat przyszedłem, żeby dać świadectwo prawdzie” (Jana 18:37). Jezus wypowiedział te słowa przed Poncjuszem Piłatem, rzymskim namiestnikiem Judei. Nie znalazł się tam ani na jego zaproszenie, ani też z własnej woli. Przeciwnie — został fałszywie oskarżony przez żydowskich przywódców religijnych, że jest złoczyńcą zasługującym na śmierć (Jana 18:29-31).

2. Jak Jezus postąpił i jakie były tego skutki?

² Jezus doskonale wiedział, że Piłat ma władzę go zwolnić albo skazać na śmierć (Jana 19:10). Jednak nie zawahał się śmiało opowiedzieć mu o Królestwie. W obliczu zagrożenia życia skwapliwie wykorzystał okazję i dał świadectwo najwyższemu przedstawicielowi władzy w regionie. Mimo tego świadectwa został skazany i stracony — skonał na palu jako męczennik (Mateusza 27:24-26; Marka 15:15; Łukasza 23:24, 25; Jana 19:13-16).

Świadek czy męczennik?

3. Co słowo „męczennik” znaczyło w czasach biblijnych i jakie skojarzenia może budzić obecnie?

³ Obecnie wielu ludziom męczennik może się kojarzyć z fanatykiem lub ekstremistą. Osoby gotowe umrzeć za przekonania, zwłaszcza religijne, często postrzega się jako terrorystów albo przynajmniej jako zagrożenie dla społeczeństwa. A przecież wyraz „męczennik” jest odpowiednikiem greckiego słowa mártys, które w czasach biblijnych oznaczało „świadka”, na przykład kogoś poświadczającego w sądzie prawdziwość tego, w co wierzy. Dopiero później zaczęto nim określać „kogoś, kto poniósł śmierć za dawanie świadectwa”, czy nawet „kogoś dającego świadectwo swą śmiercią”.

4. Głównie w jakim sensie Jezus był męczennikiem?

⁴ Męczennikiem w pierwotnym znaczeniu tego słowa był Jezus. Jak sam powiedział Piłatowi, przyszedł, „żeby dać świadectwo prawdzie”. Jego świadczenie wywoływało bardzo różny odzew. Niektórzy prości ludzie byli  głęboko poruszeni tym, co słyszeli i widzieli, dlatego zaczynali w niego wierzyć (Jana 2:23; 8:30). Jednak żywiołowe reakcje tłumów, a szczególnie przywódców religijnych, były na ogół negatywne. Do swych krewnych, którzy w niego nie wierzyli, Jezus rzekł: „Świat nie ma powodu was nienawidzić, ale mnie nienawidzi, ponieważ ja o nim świadczę, że jego uczynki są niegodziwe” (Jana 7:7). Dając świadectwo prawdzie, ściągnął na siebie gniew przywódców narodu i w rezultacie poniósł śmierć. Niewątpliwie był „świadkiem (mártys) wiernym i prawdziwym” (Objawienie 3:14).

„Będziecie przedmiotem nienawiści”

5. Co na początku działalności Jezus powiedział o prześladowaniach?

⁵ Nie tylko Jezus znosił zaciekłe prześladowania. To samo zapowiedział swoim naśladowcom. Na początku działalności oznajmił w Kazaniu na Górze: „Szczęśliwi, którzy są prześladowani ze względu na prawość, gdyż do nich należy królestwo niebios. Szczęśliwi jesteście, gdy was lżą i prześladują, i ze względu na mnie kłamliwie mówią przeciwko wam wszelką niegodziwość. Radujcie się i skaczcie z radości, gdyż wielka jest wasza nagroda w niebiosach” (Mateusza 5:10-12).

6. Jakie ostrzeżenie podał Jezus, wysyłając 12 apostołów?

⁶ Później, wysyłając 12 apostołów, Jezus rzekł: „Miejcie się na baczności przed ludźmi, będą was bowiem wydawać sądom lokalnym i biczować was w swych synagogach. Co więcej, ze względu na mnie będziecie ciągani przed namiestników i królów, na świadectwo im i narodom”. Jednak uczniowie mieli być prześladowani nie tylko przez władze religijne. Jezus dodał: „Brat wyda brata na śmierć, ojciec zaś swoje dziecko, a dzieci powstaną przeciw rodzicom i przyprawią ich o śmierć. I ze względu na moje imię będziecie przedmiotem nienawiści wszystkich  ludzi; ale kto wytrwa do końca, ten zostanie wybawiony” (Mateusza 10:17, 18, 21, 22). Dzieje chrześcijan z I wieku poświadczają prawdziwość tej zapowiedzi.

Przykłady wierności i wytrwałości

7. Jak doszło do tego, że Szczepan stał się męczennikiem?

⁷ Wkrótce po śmierci Jezusa pierwszym chrześcijaninem, który zginął za dawanie świadectwa prawdzie, był Szczepan. „Pełen łaski oraz mocy, dokonywał wielkich cudów proroczych i znaków wśród ludu”. Jego przeciwnicy religijni „nie mogli jednak sprostać mądrości i duchowi, z którym mówił” (Dzieje 6:8, 10). Trawieni zazdrością, zawlekli go przed Sanhedryn, najwyższy sąd żydowski, gdzie stanął oko w oko z fałszywymi oskarżycielami i dał dobitne świadectwo. W końcu jednak ten wierny świadek został przez wrogów zamordowany (Dzieje 7:59, 60).

8. Jak uczniowie w Jerozolimie zareagowali na prześladowania rozpętane po śmierci Szczepana?

⁸ Po zamordowaniu Szczepana „rozpoczęło się wielkie prześladowanie zboru w Jerozolimie; wszyscy oprócz apostołów rozproszyli się po różnych rejonach Judei i Samarii” (Dzieje 8:1). Czy prześladowania położyły kres chrześcijańskiemu świadczeniu? Wręcz przeciwnie! Sprawozdanie podaje, że „ci, którzy się rozproszyli, szli przez kraj, oznajmiając dobrą nowinę słowa” (Dzieje 8:4). Żywili takie samo przekonanie jak apostoł Piotr, który wcześniej powiedział: „Musimy być bardziej posłuszni Bogu jako władcy niż ludziom” (Dzieje 5:29). Mimo prześladowań ci wierni i odważni uczniowie niezmiennie dawali świadectwo prawdzie, chociaż wiedzieli, że może to oznaczać większe trudności (Dzieje 11:19-21).

9. Jakie prześladowania dalej przechodzili uczniowie Jezusa?

⁹ Ucisk nie ustawał. Najpierw dowiadujemy się, że Saul — który z aprobatą patrzył na ukamienowanie Szczepana — „wciąż zionąc groźbą i żądzą mordu przeciwko uczniom Pana, poszedł do arcykapłana i poprosił go o listy do synagog w Damaszku, żeby każdego, kogo by znalazł należącego do Drogi — zarówno mężczyzn, jak i kobiety — mógł przyprowadzić związanego do Jerozolimy” (Dzieje 9:1, 2). Następnie, około roku 44, „król Herod przyłożył rękę do gnębienia niektórych ze zboru. Jakuba, brata Jana, zgładził mieczem” (Dzieje 12:1, 2).

10. Jaki opis prześladowań utrwalono w Dziejach Apostolskich i w Objawieniu?

¹⁰ W dalszej części Dziejów Apostolskich znajdujemy żywy opis rozmaitych przeciwności, wypadków uwięzienia oraz prześladowań znoszonych przez wiernych chrześcijan. Należał do nich Paweł, który z prześladowcy stał się apostołem i prawdopodobnie około roku 65 zginął męczeńską śmiercią z rozkazu rzymskiego imperatora Nerona (2 Koryntian 11:23-27; 2 Tymoteusza 4:6-8). Również w Księdze Objawienia, napisanej u schyłku I wieku, czytamy o sędziwym apostole Janie, że został zesłany na wyspę Patmos „za mówienie o Bogu i świadczenie o Jezusie”. W księdze tej znajdujemy także wzmiankę o „Antypasie, świadku moim, wiernym, który został zabity” w Pergamonie (Objawienie 1:9; 2:13).

11. Jak przeżycia pierwszych chrześcijan dowiodły prawdziwości wypowiedzi Jezusa o prześladowaniach?

¹¹ Wszystko to potwierdziło prawdziwość słów Jezusa wypowiedzianych do uczniów: „Jeżeli mnie prześladowali, was też będą  prześladować” (Jana 15:20). Wierni chrześcijanie z I wieku byli gotowi na najcięższą próbę — nie wahali się zginąć wskutek tortur, rozszarpani przez dzikie zwierzęta czy też w inny sposób, byleby wykonać zadanie zlecone przez Pana Jezusa Chrystusa. Oznajmił on: „Będziecie moimi świadkami zarówno w Jerozolimie, jak i w całej Judei i Samarii, i aż do najodleglejszego miejsca na ziemi” (Dzieje 1:8).

12. Dlaczego można powiedzieć, że prześladowanie chrześcijan nie należy do przeszłości?

¹² Kto mniema, że uczniowie Jezusa byli okrutnie prześladowani tylko w przeszłości, ten jest w wielkim błędzie. Paweł, który jak już czytaliśmy, doświadczył wielu cierpień, napisał: „Wszyscy, którzy pragną żyć w zbożnym oddaniu w łączności z Chrystusem Jezusem, będą też prześladowani” (2 Tymoteusza 3:12). Na temat prześladowań Piotr nadmienił: „Właśnie do tego biegu zostaliście powołani, gdyż i Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście podążali dokładnie jego śladami” (1 Piotra 2:21). Słudzy Jehowy od tamtego okresu aż do obecnych „dni ostatnich” tego systemu rzeczy niezmiennie są przedmiotem nienawiści i wrogości (2 Tymoteusza 3:1). W każdym zakątku ziemi, czy to pod rządami dyktatorów, czy w krajach demokratycznych, co jakiś czas padają ofiarą prześladowań jako jednostki lub jako społeczność.

Dlaczego nienawidzeni i prześladowani?

13. O czym w związku z prześladowaniami wciąż powinni pamiętać dzisiejsi słudzy Jehowy?

¹³ Chociaż większość z nas cieszy się względną miarą wolności i może swobodnie głosić oraz korzystać z zebrań, to musimy stale pamiętać o biblijnym ostrzeżeniu, że „zmienia się scena tego świata” (1 Koryntian 7:31). Istotnie, sytuacja potrafi się zmienić tak raptownie, że gdybyśmy byli nieprzygotowani psychicznie, emocjonalnie i duchowo, moglibyśmy łatwo upaść. Jak zatem się chronić? Szczególnie ważnym elementem obrony jest ciągłe pamiętanie, dlaczego chrześcijanie — ludzie praworządni i miłujący pokój — są nienawidzeni i prześladowani.

14. Jak Piotr wyjaśnił, dlaczego chrześcijanie są prześladowani?

¹⁴ Sprawę tę poruszył apostoł Piotr w pierwszym swoim liście, który napisał mniej więcej w latach 62-64, kiedy to chrześcijanie na obszarze cesarstwa rzymskiego znosili próby i prześladowania. Oznajmił: „Umiłowani, pożarowi między wami, który was doświadcza, nie dziwcie się, jakby się wam przydarzyło coś niezwykłego”. W dalszych słowach wyjaśnił, co ma na myśli: „Niech (...) nikt z was nie cierpi jako morderca lub złodziej, lub złoczyńca, lub jako wtrącający się w cudze sprawy. Jeżeli zaś cierpi jako chrześcijanin, niech się tego nie wstydzi, lecz niech w tym imieniu wychwala Boga”. Piotr wykazał, że chrześcijanie cierpią nie za jakieś przewinienia, ale za to, kim są. Gdyby tak jak ludzie z otoczenia nurzali się w „tym samym dole rozwiązłości”, byliby przez nich mile widziani i dobrze traktowani. Tymczasem cierpieli, gdyż starali się prowadzić życie godne naśladowców Chrystusa. W podobnej sytuacji znajdują się dzisiejsi prawdziwi chrześcijanie (1 Piotra 4:4, 12, 15, 16).

15. Jakie skrajne różnice w traktowaniu Świadków Jehowy daje się dziś zauważyć?

¹⁵ W wielu częściach świata publicznie chwali się Świadków Jehowy za jedność i współpracę widoczne podczas zgromadzeń i przedsięwzięć budowlanych, za uczciwość i pracowitość, za wzorową moralność i życie rodzinne, a także za stosowny wygląd i zachowanie. * Z drugiej zaś strony ich działalność (w chwili pisania tego artykułu) była zakazana lub ograniczona co najmniej w 28 krajach, a wielu Świadków z powodu swej wiary doznaje aktów przemocy i ponosi rozmaite straty.  Skąd takie różnice w traktowaniu? I dlaczego Bóg do tego dopuszcza?

16. Z jakiej zasadniczej przyczyny Bóg pozwala, by Jego lud cierpiał prześladowania?

¹⁶ Przede wszystkim powinniśmy zachowywać w pamięci wezwanie z Księgi Przysłów 27:11: „Bądź mądry, mój synu, i rozweselaj moje serce, abym mógł dać odpowiedź temu, który mi urąga”. Istotnie, w grę wchodzi odwieczna kwestia sporna co do powszechnego zwierzchnictwa. Mimo ogromu argumentów dostarczonych w ciągu wieków przez wszystkich, którzy dochowali lojalności wobec Boga, Szatan dalej urąga Jehowie, jak to czynił za dni prawego Hioba (Hioba 1:9-11; 2:4, 5). Teraz, gdy Królestwo Boże jest mocno ugruntowane i ma na całej ziemi lojalnych poddanych i przedstawicieli, Szatan niewątpliwie z jeszcze większą zajadłością podejmuje ostatnie próby udowodnienia swych racji. Czy czciciele Boga pozostaną Mu wierni niezależnie od czekających ich przeciwności i trudności? Na to pytanie każdy sługa Jehowy musi udzielić osobistej odpowiedzi (Objawienie 12:12, 17).

17. Co Jezus miał na myśli, gdy powiedział: „To pozwoli wam dać świadectwo”?

¹⁷ Jezus, mówiąc uczniom o wydarzeniach mających się rozegrać podczas „zakończenia systemu rzeczy”, wskazał na jeszcze inny powód, dla którego Jehowa dopuszcza, by Jego słudzy znosili prześladowania. Powiedział im: „Będą was ciągać przed królów i namiestników ze względu na moje imię. To pozwoli wam dać świadectwo” (Mateusza 24:3, 9; Łukasza 21:12, 13). Sam Jezus dał świadectwo przed Herodem i Poncjuszem Piłatem. Również Paweł był ‛ciągany przed królów i namiestników’. Pod kierownictwem Pana Jezusa Chrystusa apostoł dążył do tego, by dać świadectwo najpotężniejszemu podówczas władcy. Oznajmił: „Odwołuję się do Cezara!” (Dzieje 23:11; 25:8-12). Podobnie jest dzisiaj — różne przeciwności często pozwalają dać piękne świadectwo zarówno władzom, jak i ogółowi ludzi. *

18, 19. (a) Jak znoszenie prób może wyjść nam na dobre? (b) Jakie sprawy przeanalizujemy w następnym artykule?

¹⁸ Na koniec warto dodać, że z prób i ucisku możemy nawet odnieść pożytek. W jaki sposób? Uczeń Jakub przypomniał współwyznawcom: „Uważajcie to za samą radość, bracia moi, gdy was spotykają rozmaite doświadczenia, bo przecież wiecie, że wypróbowana jakość waszej wiary prowadzi do wytrwałości”. Rzeczywiście, prześladowania mogą uszlachetnić naszą wiarę i wzmóc wytrwałość. Dlatego nie boimy się ich ani nie próbujemy ich uniknąć czy przerwać niebiblijnymi środkami. Postępujemy natomiast w myśl rady Jakuba: „Wytrwałość niech dopełni swego dzieła, abyście byli zupełni i pod każdym względem zdrowi, w niczym nie mając braków” (Jakuba 1:2-4).

¹⁹ Chociaż dzięki Słowu Bożemu rozumiemy, dlaczego wierni słudzy Jehowy są prześladowani i dlaczego On do tego dopuszcza, bynajmniej nie znaczy to, że prześladowania stają się łatwe do zniesienia. Co pomoże nam się umocnić, by je przetrwać? Jak się zachować, gdy stajemy w obliczu prześladowań? Te ważne zagadnienia omówimy w następnym artykule.

[Przypisy]

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Głównie w jakim sensie Jezus był męczennikiem?

• Jaki wpływ miały prześladowania na chrześcijan w I wieku?

• Jak Piotr wyjaśnił, dlaczego pierwsi chrześcijanie doznawali prześladowań?

• Z jakich powodów Jehowa pozwala, żeby Jego słudzy byli prześladowani?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronach 10, 11]

Pierwsi chrześcijanie cierpieli nie za jakieś przewinienia, ale za to, kim są

PAWEŁ

JAN

ANTYPAS

JAKUB

SZCZEPAN