Kobiety, które radowały serce Jehowy

„Oby Jehowa nagrodził twoje postępowanie i obyś otrzymała pełną odpłatę od Jehowy” (RUT 2:12).

1, 2. Jaką korzyść odniesiemy z rozważenia biblijnych przykładów kobiet, które radowały serce Jehowy?

DWIE bogobojne kobiety ośmielają się przeciwstawić faraonowi. Pobudzona wiarą nierządnica ryzykuje życie, by ochronić dwóch izraelskich zwiadowców. Jeszcze inna kobieta przejawia w krytycznej sytuacji rozsądek i pokorę, dzięki czemu ocala wiele istnień ludzkich i powstrzymuje pomazańca Jehowy od splamienia się winą krwi. Powodowana gościnnością i wiarą w Jehowę Boga owdowiała matka oddaje swój ostatni posiłek prorokowi Bożemu. To tylko kilka z licznych opisanych w Biblii kobiet, które radowały serce Jehowy.

² Stosunek Jehowy do owych niewiast oraz błogosławieństwa, jakimi je obdarzył, pokazują, że u ludzi — bez względu na płeć — nade wszystko ceni On zalety duchowe. W dzisiejszym świecie ogarniętym obsesją na punkcie tego, co cielesne, dawanie pierwszeństwa sprawom duchowym nie przychodzi łatwo. Jest jednak możliwe, a potwierdzają to miliony bogobojnych kobiet stanowiących obecnie ogromną część ludu Bożego. Takie chrześcijanki, wzorem wiernych kobiet opisanych w Biblii, przejawiają wiarę, roztropność, gościnność i inne piękne przymioty. Oczywiście chrześcijańscy mężczyźni również pragną odznaczać się zaletami, które pielęgnowały owe niewiasty z czasów starożytnych. Aby zobaczyć, jak możemy to robić w jeszcze większym zakresie, rozważmy nieco bardziej szczegółowo biblijne relacje o kobietach wspomnianych na wstępie (Rzymian 15:4; Jakuba 4:8).

Przeciwstawiły się faraonowi

3, 4. (a) Dlaczego Szifra i Pua nie posłuchały faraona, który rozkazał uśmiercać każdego nowo narodzonego izraelskiego chłopczyka? (b) Jak Jehowa nagrodził obie położne za odwagę i zbożną bojaźń?

³ Podczas procesów norymberskich, odbywających się w Niemczech po II wojnie światowej, wielu oskarżonych o ludobójstwo próbowało się usprawiedliwiać, mówiąc, że po prostu wykonywali rozkazy. Porównajmy sytuację tych ludzi z próbą, wobec jakiej stanęły dwie izraelskie położne, Szifra i Pua, które żyły w starożytnym Egipcie za panowania nieznanego z imienia despotycznego faraona. W obawie przed nadmiernym wzrostem liczby Hebrajczyków władca rozkazał tym dwóm położnym uśmiercać każdego hebrajskiego noworodka płci męskiej. Czy te kobiety zastosowały się do tak okrutnego polecenia? „Nie czyniły, jak im powiedział król Egiptu, lecz zostawiały chłopczyków przy życiu”. Dlaczego nie uległy strachowi przed człowiekiem? Ponieważ „bały się prawdziwego Boga” (Wyjścia 1:15, 17; Rodzaju 9:6).

⁴ Położne niejako schroniły się u Jehowy, który okazał się dla nich „tarczą” i ustrzegł je przed gniewem faraona (2 Samuela 22:31; Wyjścia 1:18-20). Ale nie było to jedyne błogosławieństwo. Bóg obdarzył Szifrę i Puę własnymi rodzinami. Sprawił nawet, że ich imiona i czyny zostały utrwalone dla przyszłych pokoleń w Jego natchnionym Słowie, natomiast imię tamtego faraona  odeszło w zapomnienie (Wyjścia 1:21; 1 Samuela 2:30b; Przysłów 10:7).

5. Jak obecnie wiele chrześcijanek naśladuje postawę Szifry i Puy i jak Jehowa je wynagrodzi?

⁵ Czy dzisiaj można spotkać kobiety przypominające Szifrę i Puę? Oczywiście! Każdego roku tysiące takich dzielnych kobiet, ryzykując wolność, a nawet życie, nieustraszenie rozgłasza zbawcze orędzie biblijne w krajach, gdzie zabrania tego „rozkaz króla” (Hebrajczyków 11:23; Dzieje 5:28, 29). Pobudzane miłością do Boga i bliźniego, nie pozwalają, by ktokolwiek powstrzymał je od dzielenia się z innymi dobrą nowiną o Królestwie Bożym. W rezultacie wiele chrześcijanek spotyka się ze sprzeciwem i prześladowaniami (Marka 12:30, 31; 13:9-13). Podobnie jak to było w wypadku Szifry i Puy, Jehowa dostrzega postępowanie takich wspaniałych, odważnych kobiet i jeśli wiernie wytrwają do końca, okaże im miłość, zachowując ich imiona w swej „księdze życia” (Filipian 4:3; Mateusza 24:13).

Nierządnica raduje serce Jehowy

6, 7. (a) Co Rachab wiedziała o Jehowie i Jego narodzie i jak ta wiedza na nią wpłynęła? (b) Jak Rachab została uhonorowana w Piśmie Świętym?

⁶ Był rok 1473 p.n.e. W kananejskim mieście Jerycho mieszkała nierządnica imieniem Rachab. Najwyraźniej była osobą dobrze poinformowaną. Kiedy w jej domu schroniło się dwóch izraelskich zwiadowców, potrafiła podać szczegóły dotyczące wyjścia Izraelitów z Egiptu, chociaż od tamtego czasu minęło już 40 lat! Wiedziała też o zwycięstwach, które Izraelici odnieśli później nad amoryckimi królami Sychonem i Ogiem. Zauważmy, jak te wieści na nią wpłynęły. Powiedziała do zwiadowców: „Wiem, że Jehowa da wam tę ziemię (...), bo Jehowa, wasz Bóg, jest Bogiem w niebiosach w górze i na ziemi w dole” (Jozuego 2:1, 9-11). A zatem to, czego Rachab dowiedziała się o Jehowie i Jego dokonaniach na rzecz Izraela, poruszyło jej serce i pobudziło ją do uwierzenia w Niego (Rzymian 10:10).

⁷ Wiara skłoniła Rachab do działania. Przyjęła pokojowo izraelskich zwiadowców i zastosowała się do ich poleceń, dzięki czemu uszła z życiem, gdy Izraelici wtargnęli do Jerycha (Hebrajczyków 11:31; Jozuego  2:18-21). Bez wątpienia podyktowane wiarą uczynki Rachab sprawiły radość sercu Jehowy, gdyż natchnął On chrześcijańskiego ucznia Jakuba, by wymienił ją obok Abrahama, przyjaciela Boga, jako przykład do naśladowania dla chrześcijan. Jakub napisał: „Tak samo i nierządnica Rachab — czy nie została uznana za prawą dzięki uczynkom, gdy gościnnie przyjęła posłańców i wysłała ich inną drogą?” (Jakuba 2:25).

8. Jak Jehowa wynagrodził wiarę i posłuszeństwo Rachab?

⁸ Jehowa wynagrodził Rachab na kilka sposobów. Przede wszystkim cudownie ocalił ją samą oraz tych, którzy się u niej schronili — „domowników jej ojca i wszystkich, którzy do niej należeli”. Później pozwolił tej rodzinie zamieszkać „pośród Izraela”, gdzie miała być traktowana na równi z innymi (Jozuego 2:13; 6:22-25; Kapłańska 19:33, 34). Ale nie koniec na tym. Jehowa zaszczycił Rachab przywilejem wejścia w skład linii rodowej Jezusa Chrystusa. Cóż za niezwykły przejaw lojalnej życzliwości wobec Kananejki, która niegdyś oddawała cześć bożkom! * (Psalm 130:3, 4).

9. Do czego może dziś zachęcić niektóre kobiety postawa Jehowy wobec Rachab i pewnych chrześcijanek w I wieku?

⁹ Wzorem Rachab niektóre chrześcijanki w I wieku oraz żyjące obecnie porzuciły niemoralny tryb życia, by zyskać uznanie Boga (1 Koryntian 6:9-11). Sporo z nich niewątpliwie wychowywało się w otoczeniu przypominającym starożytny Kanaan, gdzie wyuzdanie było na porządku dziennym i uchodziło za coś normalnego. Jednakże kobiety te, pobudzane wiarą opartą na dokładnej wiedzy z natchnionych Pism, zmieniły swoje postępowanie (Rzymian 10:17). Można więc i o nich powiedzieć, że „Bóg się ich nie wstydzi, gdy jest wzywany jako ich Bóg” (Hebrajczyków 11:16). Co za niezwykły zaszczyt!

Nagrodzona za rozsądek

10, 11. Jakie okoliczności związane z Nabalem i Dawidem skłoniły Abigail do działania?

¹⁰ Niemało wiernych kobiet żyjących w dawnych czasach przejawiało wyjątkowy rozsądek, dzięki czemu okazały się cenne dla ludu Jehowy. Należała do nich Abigail, żona zamożnego Izraelity Nabala. Jej rozsądne zachowanie przyczyniło się do oszczędzenia niejednego życia ludzkiego i powstrzymało Dawida, przyszłego króla Izraela, od obciążenia się winą krwi. Warto się zapoznać z relacją o Abigail, zamieszczoną w 25 rozdziale Księgi 1 Samuela.

¹¹ Najpierw dowiadujemy się, iż Dawid i jego towarzysze obozują w pobliżu stad Nabala i z życzliwości dla izraelskiego pobratymca dniem i nocą nieodpłatnie je ochraniają. Kiedy Dawid widzi, że jego zapasy żywności się wyczerpują, posyła do Nabala dziesięciu młodzieńców z prośbą o pomoc. Nabal ma teraz  sposobność odwdzięczyć się i okazać szacunek Dawidowi, będącemu pomazańcem Jehowy. Niestety, postępuje inaczej. W napadzie gniewu obraża Dawida i odprawia posłańców z pustymi rękami. Dawid zbiera więc 400 zbrojnych i wyrusza pomścić zniewagę. Wieść o szorstkim zachowaniu męża dochodzi do Abigail, która prędko podejmuje rozsądne działania, by udobruchać Dawida — posyła mu szczodry zapas żywności. Następnie sama wyrusza mu na spotkanie (wersety 2-20).

12, 13. (a) Jak Abigail wykazała się rozsądkiem i lojalnością w stosunku do Jehowy i Jego pomazańca? (b) Co zrobiła Abigail po powrocie do domu i jak się dalej potoczyły wypadki?

¹² Abigail podchodzi do Dawida i pokornie prosi o zmiłowanie, dając w ten sposób dowód głębokiego respektu dla pomazańca Jehowy. Następnie mówi: „Jehowa niezawodnie uczyni mojemu panu trwały dom, bo mój pan prowadzi wojny Jehowy”. Dodaje też, że Jehowa ustanowi Dawida wodzem nad Izraelem (wersety 28-30). Abigail wykazuje przy tym sporą odwagę, ostrzega go bowiem, że jeśli nie powstrzyma chęci odwetu, ściągnie na siebie winę krwi (wersety 26, 31). Widząc skromność, szacunek i trzeźwość umysłu Abigail, Dawid się opamiętuje. Odpowiada: „Błogosławiony niech będzie Jehowa, Bóg Izraela, który cię dziś wysłał na spotkanie ze mną! Błogosławiony niech też będzie twój rozsądek, błogosławiona bądź i ty, która powstrzymałaś mnie dziś od obciążenia się winą krwi” (wersety 32, 33).

¹³ Po powrocie do domu Abigail zamierza śmiało poinformować męża o darze, który zaniosła Dawidowi. Ale Nabal jest „zupełnie pijany”. Abigail czeka więc, aż on wytrzeźwieje, i wtedy mu o wszystkim mówi. Jak reaguje Nabal? Jest tak oszołomiony, że dotyka go jakiś rodzaj paraliżu. Dziesięć dni później umiera, porażony przez Jehowę. Dowiedziawszy się o śmierci Nabala, Dawid proponuje Abigail małżeństwo, gdyż szczerze ją podziwia i głęboko szanuje. Abigail zgadza się za niego wyjść (wersety 34-42).

Czy możesz być jak Abigail?

14. Jakie zalety Abigail moglibyśmy pielęgnować w jeszcze większym zakresie?

¹⁴ Czy dostrzegamy w Abigail zalety, które jako kobiety bądź też mężczyźni chcielibyśmy pielęgnować w jeszcze większym zakresie? Może w obliczu problemów pragnąłbyś przejawiać więcej rozsądku i roztropności. A może chcesz się nauczyć spokojniej i rozważniej odpowiadać komuś, kto dał się ponieść emocjom. Jeśli tak, módl się o to do Jehowy. On obiecuje udzielić mądrości, rozeznania oraz zdolności myślenia każdemu, kto Go o to „prosi z wiarą” (Jakuba 1:5, 6; Przysłów 2:1-6, 10, 11).

15. Zwłaszcza kiedy chrześcijance potrzebne są przymioty, które przejawiała Abigail?

¹⁵ Takie piękne przymioty są szczególnie potrzebne kobiecie, której mąż nie podziela jej przekonań i nie przywiązuje wagi do przestrzegania zasad biblijnych, a do tego może nadużywa alkoholu. Niewykluczone jednak, że zmieni swe postępowanie; uczyniło tak już sporo mężczyzn — często dzięki łagodności, głębokiemu szacunkowi i godnemu postępowaniu swych żon (1 Piotra 3:1, 2, 4).

16. Jak niezależnie od sytuacji w domu chrześcijanka może pokazać, że nade wszystko ceni swą więź z Jehową?

¹⁶ Bez względu na to, z jakimi trudnościami będziesz się musiała zmagać w domu, pamiętaj, że zawsze możesz liczyć na wsparcie ze strony Jehowy (1 Piotra 3:12). Umacniaj się pod względem duchowym. Módl się o mądrość i spokój serca. Przybliżaj się do Jehowy przez regularne studium Biblii, modlitwę, rozmyślania i kontakty ze współwyznawcami. Abigail nie pozwoliła, by lekceważący stosunek męża do spraw duchowych negatywnie wpłynął na jej miłość  do Boga i stosunek do Jego pomazańca. W swych działaniach kierowała się prawymi zasadami. Ale nawet jeśli mąż jest wiernym sługą Bożym, chrześcijańska żona wie, że sama musi cały czas sumiennie pielęgnować swe usposobienie duchowe. To prawda, że biblijny obowiązek troszczenia się o jej potrzeby duchowe i materialne spoczywa na mężu, ale w ostatecznym rozrachunku to ona sama musi wypracować „swoje zbawienie z bojaźnią i drżeniem” (Filipian 2:12; 1 Tymoteusza 5:8).

Otrzymała „nagrodę proroka”

17, 18. (a) W obliczu jakiej niezwykłej próby wiary stanęła wdowa z Carefat? (b) Jak wdowa ta ustosunkowała się do prośby Eliasza i jak Jehowa ją za to nagrodził?

¹⁷ O tym, że Jehowa głęboko ceni tych, którzy popierają prawdziwe wielbienie i stawiają do dyspozycji siebie oraz swe środki materialne, świadczy sposób, w jaki zatroszczył się On o ubogą wdowę w czasach proroka Eliasza. Z powodu panującej wtedy długiej suszy śmierć głodowa zaczęła zagrażać wielu ludziom, między innymi mieszkającej w Carefat wdowie i jej synkowi. Kiedy mieli oni zasiąść do ostatniego posiłku, zawitał do nich niespodziewany gość — prorok Eliasz. Miał bardzo dziwną prośbę. Choć znał trudne położenie tej kobiety, poprosił, by z resztki oliwy i mąki upiekła dla niego „mały okrągły placek”. Dodał przy tym: „Oto bowiem, co powiedział Jehowa, Bóg Izraela: ‚Wielki dzban mąki się nie wyczerpie i dzbanek oliwy się nie opróżni aż do dnia, gdy Jehowa ześle ulewę na powierzchnię ziemi’” (1 Królów 17:8-14).

¹⁸ Jak byś zareagowała na tak zaskakujące życzenie? Wdowa z Carefat zapewne rozpoznała w przybyszu proroka Jehowy i „uczyniła zgodnie ze słowami Eliasza”. Jak Jehowa odpłacił jej za gościnność? W nadprzyrodzony sposób zaopatrywał w żywność ją, jej syna oraz Eliasza przez cały okres suszy (1 Królów 17:15, 16). Jehowa dał tej kobiecie „nagrodę proroka”, mimo iż nie była Izraelitką (Mateusza 10:41). Z uznaniem wyraził się o niej również Syn Boży, kiedy postawił ją za wzór niewierzącym w niego mieszkańcom Nazaretu — swego rodzinnego miasta (Łukasza 4:24-26).

19. W jaki sposób wiele chrześcijanek naśladuje dziś wdowę z Carefat i jak Jehowa się na nie zapatruje?

¹⁹ Obecnie wiele chrześcijanek przejawia podobną postawę jak wdowa z Carefat. Na przykład każdego tygodnia chrześcijańskie siostry — z których niejedna ma ograniczone możliwości finansowe i troszczy się o rodzinę  — bezinteresownie okazują gościnność nadzorcom podróżującym i ich żonom. Inne zapraszają na posiłki miejscowych kaznodziejów pełnoczasowych, pomagają potrzebującym lub jeszcze w jakiś sposób poświęcają czas, energię i środki na popieranie dzieła Królestwa (Łukasza 21:4). Czy Jehowa dostrzega to poświęcenie? Oczywiście! „Bóg nie jest nieprawy, żeby miał zapomnieć o waszej pracy oraz o miłości, którą okazaliście jego imieniu przez to, że usługiwaliście świętym i w dalszym ciągu usługujecie” (Hebrajczyków 6:10).

20. Co zostanie rozważone w następnym artykule?

²⁰ W I wieku sporo bogobojnych kobiet dostąpiło przywileju usługiwania Jezusowi i jego apostołom. W następnym artykule omówimy, jak radowały one serce Jehowy, oraz rozważymy przykłady kobiet żyjących obecnie, które służą Jehowie z całego serca nawet w trudnych okolicznościach.

[Przypis]

Powtórka

• Jak radowały serce Jehowy...

• Szifra i Pua

• Rachab

• Abigail

• wdowa z Carefat?

• Jak rozmyślanie nad postawą tych kobiet może pomóc każdemu z nas? Unaocznij to przykładem.

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 9]

Wiele bogobojnych kobiet służyło Bogu wbrew „rozkazowi króla”

[Ilustracja na stronie 10]

Dlaczego Rachab stanowi piękny przykład osoby okazującej wiarę?

[Ilustracja na stronie 10]

Jakie cechy Abigail chciałabyś naśladować?

[Ilustracja na stronie 12]

Mnóstwo dzisiejszych chrześcijanek naśladuje wdowę z Carefat