Wierne chrześcijanki — cenny skarb

„Wdzięk bywa fałszywy, a uroda — próżna; lecz niewiasta, która boi się Jehowy — ta zapewnia sobie sławę” (PRZYSŁÓW 31:30).

1. Jak na piękno zapatruje się świat, a jak Jehowa?

ŚWIAT przywiązuje wielką wagę do wyglądu zewnętrznego, zwłaszcza jeśli chodzi o kobiety. Natomiast Jehowa jest zainteresowany głównie „osobą serca”, która z upływem lat może się stawać coraz piękniejsza (Przysłów 16:31). Dlatego Biblia zachęca kobiety: „Waszą ozdobą niech nie będzie zewnętrzne splatanie włosów i wkładanie złotych przystrojeń albo noszenie szat wierzchnich, ale niech nią będzie ukryta osoba serca w niezniszczalnej szacie cichego i łagodnego ducha, który ma wielką wartość w oczach Boga” (1 Piotra 3:3, 4).

2, 3. W jaki sposób kobiety przyczyniły się do szerzenia dobrej nowiny w I wieku i jak to zostało zapowiedziane?

² Takie godne pochwały nastawienie przejawiało sporo kobiet wspomnianych w Biblii. W I wieku n.e. niektóre miały przywilej usługiwać Jezusowi i jego apostołom (Łukasza 8:1-3). Ówczesne chrześcijanki były gorliwymi ewangelizatorkami; wiele z nich dzielnie wspierało mężczyzn, którzy w zborze sprawowali przewodnictwo, na przykład apostoła Pawła; inne wykazały niezwykłą gościnność, a nawet udostępniały swe domy na zebrania chrześcijańskie.

³ W Piśmie Świętym przepowiedziano, że przy realizacji swego zamierzenia Jehowa na szeroką skalę będzie się posługiwał kobietami. Na przykład proroctwo z Księgi Joela 2:28, 29 zapowiadało, że zarówno mężczyźni, jak i kobiety, młodzi i starzy, otrzymają ducha świętego i będą brać udział w rozgłaszaniu dobrej nowiny o Królestwie Bożym. Proroctwo to zaczęło się spełniać w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku (Dzieje 2:1-4, 16-18). Niektóre namaszczone duchem niewiasty otrzymały cudowne dary, na przykład dar prorokowania (Dzieje 21:8, 9). Dzięki swej gorliwości ta wielka duchowa armia wiernych sióstr przyczyniła się do szybkiego rozprzestrzeniania chrystianizmu w I wieku.  Około roku 60 apostoł Paweł napisał, że dobrą nowinę „głoszono wszelkiemu stworzeniu pod niebem” (Kolosan 1:23).

Pochwalone za odwagę, gorliwość i gościnność

4. Dlaczego Paweł miał powody, by pochwalić niektóre niewiasty w zborze wczesnochrześcijańskim?

⁴ Apostoł Paweł bardzo cenił służbę pełnioną przez różne kobiety — podobnie jak to robią dzisiaj chrześcijańscy nadzorcy. Z imienia wymienił „Tryfenę i Tryfozę, niewiasty, które ciężko pracują w Panu”, oraz „Persydę, naszą umiłowaną, gdyż poniosła wiele trudów w Panu” (Rzymian 16:12). Ewodia i Syntycha, jak napisał Paweł, „walczyły [wraz z nim] ramię przy ramieniu dla dobrej nowiny” (Filipian 4:2, 3). U jego boku służyła również Pryscylla, a także jej mąż, Akwilas. Za Pawła ‛nadstawili własnego karku’, toteż napisał on: „Nie tylko ja składam [im] podziękowania, lecz także wszystkie zbory spośród narodów” (Rzymian 16:3, 4; Dzieje 18:2).

5, 6. Pod jakimi względami Pryscylla dała piękny przykład dzisiejszym siostrom?

⁵ Co sprawiło, że Pryscylla była taka gorliwa i odważna? Odpowiedź można znaleźć w Dziejach Apostolskich 18:24-26, gdzie czytamy, że razem z mężem pomagała Apollosowi, utalentowanemu mówcy, lepiej poznać objawioną prawdę. Najwyraźniej już wtedy Pryscylla uważnie badała Słowo Boże i nauki apostołów. W rezultacie pielęgnowała wspaniałe przymioty, dzięki którym stała się cenna dla Boga i dla męża oraz była wartościowym członkiem ówczesnego zboru. Tak samo wartościowe są liczne ciężko pracujące siostry, które obecnie pilnie studiują Biblię, a także korzystają z duchowego pokarmu dostarczanego przez Jehowę za pośrednictwem „szafarza wiernego” (Łukasza 12:42).

⁶ Akwilas i Pryscylla byli wyjątkowo gościnni. Paweł zatrzymał się w ich domu w Koryncie, gdy pracował z nimi przy wyrobie namiotów (Dzieje 18:1-3). Kiedy małżeństwo to przeniosło się do Efezu, a potem do Rzymu, dalej okazywało chrześcijańską gościnność; w ich domu odbywały się zebrania (Dzieje 18:18, 19; 1 Koryntian 16:8, 19). Również Nimfa i Maria, matka Jana Marka, umożliwiły zborom spotykanie się w ich domach (Dzieje 12:12; Kolosan 4:15).

Cenny skarb w dobie obecnej

7, 8. Jaką godną pochwały świętą służbę pełni dzisiaj wiele chrześcijanek i czego mogą one być pewne?

⁷ Podobnie jak w I wieku, dzisiejsze wierne chrześcijanki odgrywają kluczową rolę w spełnianiu zamierzenia Bożego, zwłaszcza pod względem pracy ewangelizacyjnej. Jakże wspaniałych rzeczy dokonują te siostry! Rozważmy przykład Gwen, która z górą 50 lat wiernie służyła Jehowie aż do śmierci w roku 2002. „Gorliwość, jaką Gwen okazywała w służbie, była w naszym mieście niemalże przysłowiowa” — mówi jej mąż. „Uważała, że z miłości i obietnic Jehowy może skorzystać każdy człowiek. Jej lojalność wobec Boga, Jego organizacji i własnej rodziny — nie mówiąc już o życzliwych zachętach, których nam udzielała w chwilach zwątpienia — były wielkim wsparciem dla mnie i dla dzieci przez całe nasze wspólne, bogate życie. Bardzo nam jej brakuje”. Gwen i jej mąż byli małżeństwem przez 61 lat.

⁸ Dziesiątki tysięcy chrześcijanek — mężatek i niezamężnych — służy jako pionierki i misjonarki; prowadzą proste życie i rozgłaszają wieść o Królestwie zarówno w zatłoczonych miastach, jak i na odległych terenach wiejskich (Dzieje 1:8). Wiele z nich zrezygnowało z posiadania domu lub dzieci, by służyć Jehowie w pełniejszej mierze. Niektóre lojalnie wspierają mężów będących nadzorcami podróżującymi, a tysiące innych pracuje w domach Betel rozsianych po całym świecie. Bez wątpienia te ofiarne kobiety są „kosztownościami wszystkich narodów” napełniającymi chwałą dom Jehowy (Aggeusza 2:7).

9, 10. Jak niektórzy z uznaniem wypowiadają się o wspaniałym przykładzie dawanym przez ich chrześcijańskie żony lub matki?

 ⁹ Oczywiście mnóstwo chrześcijanek troszczy się o rodzinę, ale na pierwszym miejscu stawiają one sprawy Królestwa (Mateusza 6:33). Pionierka w stanie wolnym napisała: „Do tego, że zostałam pionierką, najbardziej przyczyniła się moja mama, która okazywała niezachwianą wiarę i dawała mi piękny przykład. W gruncie rzeczy była jedną z moich najlepszych współpracowniczek”. Pewien chrześcijanin, ojciec pięciu córek, tak się wypowiedział o swej żonie: „Bonnie starała się, by nasz dom zawsze lśnił czystością, a przy tym był skromny i wolny od niepotrzebnych rzeczy, toteż nasza rodzina mogła się koncentrować na celach duchowych. Dzięki jej pomocy w rozważnym gospodarowaniu środkami finansowymi mogłem przez 32 lata pracować w niepełnym wymiarze godzin i poświęcać więcej czasu rodzinie i sprawom duchowym. Żona nauczyła też dzieci cenić ciężką pracę. Należą się jej same pochwały”. Dzisiaj małżeństwo to usługuje w Biurze Głównym Świadków Jehowy.

¹⁰ Inny mąż tak pisze o swej żonie, matce dorosłych już dzieci: „W Susan najbardziej podziwiam głęboką miłość do Boga i ludzi, a także jej wyrozumiałość, empatię i szczerość. Zawsze uważała, że powinno się dawać Jehowie wszystko, co najlepsze — zasadą tą kieruje się nie tylko jako matka, ale również jako sługa Boży”. Dzięki wsparciu żony ów brat dostąpił licznych przywilejów teokratycznych — usługiwał jako starszy, pionier, zastępca nadzorcy obwodu i członek Komitetu Łączności ze Szpitalami. Jakże cenne są takie kobiety dla swych mężów, dla współchrześcijan, a przede wszystkim dla Jehowy! (Przysłów 31:28, 30).

Samotne, ale cenne

11. (a) Jak Jehowa daje wyraz trosce o wierne kobiety, zwłaszcza o wdowy? (b) Czego mogą być pewne chrześcijańskie wdowy i inne wierne siostry, które nie mają mężów?

¹¹ Jehowa często dawał wyraz trosce o pomyślność wdów (Powtórzonego Prawa 27:19; Psalm 68:5; Izajasza 10:1, 2). I pod tym względem się nie zmienił. Dalej żywo interesuje się nie tylko wdowami, ale także matkami samotnie wychowującymi dzieci oraz kobietami, które postanowiły pozostać w stanie wolnym lub nie znalazły w zborze odpowiedniego partnera (Malachiasza 3:6; Jakuba 1:27). Jeśli wiernie służysz Jehowie bez wsparcia chrześcijańskiego współmałżonka, możesz mieć pewność, że w oczach Boga jesteś cenna.

12. (a) Jak niektóre chrześcijanki udowadniają swą lojalność wobec Jehowy? (b) Z jakimi uczuciami zmagają się niektóre nasze siostry?

¹² Weźmy pod uwagę nasze chrześcijańskie siostry, które pozostają niezamężne, gdyż lojalnie usłuchały rady Jehowy, by pobierać się „tylko w Panu” (1 Koryntian 7:39; Przysłów 3:1). Słowo Boże zapewnia, że Jehowa ‛z lojalnym będzie postępował lojalnie’ (2 Samuela 22:26). Jednak dla wielu z nich pozostawanie w stanie wolnym jest ogromną próbą. Pewna siostra mówi: „Byłam i jestem zdecydowana wyjść za mąż tylko w Panu, ale wylałam wiele łez, patrząc, jak moje przyjaciółki wychodzą za wspaniałych braci, podczas gdy ja wciąż jestem sama”. Inna siostra zauważa:  „Służę Jehowie od 25 lat. Chcę dochowywać Mu lojalności, ale samotność często mnie przygnębia”. Dodaje: „Siostry takie jak ja bardzo potrzebują zachęt”. Jak możemy pomagać tym lojalnym chrześcijankom?

13. (a) Czego możemy się nauczyć od Izraelitek, które odwiedzały córkę Jeftego? (b) Jak jeszcze moglibyśmy okazać troskę o niezamężne siostry z naszego zboru?

¹³ Na jeden ze sposobów wskazuje pewien przykład ze starożytności. Kiedy córka Jeftego zgodziła się zrezygnować z zamążpójścia, ludzie dostrzegli jej poświęcenie. Jak więc ją pokrzepiali? „Rok w rok córki Izraela przez cztery dni w roku chodziły udzielać pochwał córce Jeftego Gileadczyka” (Sędziów 11:30-40). Podobnie i my powinniśmy udzielać szczerych pochwał samotnym siostrom, które lojalnie przestrzegają prawa Bożego. * A jak jeszcze można im okazywać zainteresowanie? Moglibyśmy w modlitwach prosić Jehowę, by wspierał te drogie, wierne siostry w ich dalszej lojalnej służbie. Zasługują one na zapewnienia o gorącej miłości i głębokim docenianiu ze strony Jehowy i całego zboru chrześcijańskiego (Psalm 37:28).

Jak sobie radzą samotni rodzice

14, 15. (a) Dlaczego chrześcijanki samotnie wychowujące dzieci powinny prosić Jehowę o pomoc? (b) Jak samotni rodzice mogą działać zgodnie ze swymi modlitwami?

¹⁴ Z wieloma problemami borykają się również chrześcijanki, które samotnie wychowują dzieci; mogą jednak błagać Jehowę, by pomógł im to robić zgodnie z zasadami biblijnymi. To prawda, że jedna osoba nie może być zarówno matką, jak i ojcem. Ale Jehowa pomoże ci wywiązywać się z twych licznych obowiązków, jeśli będziesz Go o to prosić z wiarą. Zilustrujmy to przykładem: wyobraź sobie, że wracasz z zakupów z ciężką torbą, a mieszkasz na ostatnim piętrze wysokiego wieżowca. Czy wspinałabyś się mozolnie po schodach, gdyby w budynku była winda? Z pewnością nie! Nie próbuj zatem sama dźwigać wielkich ciężarów emocjonalnych, skoro możesz skorzystać ze wsparcia Jehowy. Co więcej, On cię do tego zachęca. W Psalmie 68:19 czytamy: „Błogosławiony niech będzie Jehowa, który codziennie nosi za nas ciężar”. A w Liście 1 Piotra 5:7 Jehowa zaprasza cię, byś przerzuciła na niego wszystkie swe troski, ‛gdyż on się o ciebie troszczy’. Kiedy więc czujesz się przytłoczona brzemieniem problemów i zmartwień, „nieustannie” przerzucaj je na niebiańskiego Ojca (1 Tesaloniczan 5:17; Psalm 18:6; 55:22).

¹⁵ Oto przykład: Jeśli jesteś matką, bez wątpienia martwisz się, jaki wpływ na twoje dziecko mają rówieśnicy w szkole lub jakie  próby wiary musi ono przechodzić (1 Koryntian 15:33). Takie obawy nie są bezpodstawne. Warto jednak uczynić je przedmiotem modlitw. Pomódl się w tej sprawie wspólnie z dziećmi, zanim wyjdą do szkoły, chociażby po rozważeniu tekstu dziennego. Płynące z serca modlitwy, w których porusza się konkretne troski, mogą wywrzeć wielki wpływ na młode umysły. Ale przede wszystkim zabiegaj o błogosławieństwo Jehowy, cierpliwie wszczepiając Jego Słowo w serca dzieci (Powtórzonego Prawa 6:6, 7; Przysłów 22:6). Pamiętaj, że „oczy Jehowy są zwrócone ku ludziom prawym, a jego uszy ku ich błaganiu” (1 Piotra 3:12; Filipian 4:6, 7).

16, 17. (a) Co pewien syn powiedział o miłości okazywanej mu przez matkę? (b) Jak stosunek tej matki do spraw duchowych wpłynął na jej dzieci?

¹⁶ Pomyśl o Olivii, matce sześciorga dzieci. Jej mąż nie był Świadkiem Jehowy i porzucił ją wkrótce po narodzinach najmłodszej córeczki, lecz Olivia postanowiła wywiązać się z obowiązku pouczania swych dzieci o drogach Jehowy. Jej syn, Darren, który obecnie ma 31 lat i jest chrześcijańskim starszym oraz pionierem, miał wtedy zaledwie pięć lat. Poważny problem ze zdrowiem, który trapi go po dziś dzień, przysparzał jego matce dodatkowych zmartwień. Darren tak pisze o swoim dzieciństwie: „Wciąż pamiętam, jak siedziałem na szpitalnym łóżku i niecierpliwie czekałem na mamę. Siadała obok mnie i czytała mi Biblię — codziennie. Potem śpiewała pieśń ‚Dzięki Ci, Jehowo’. * Do dzisiaj jest to moja ulubiona pieśń”.

¹⁷ Olivia zdołała sama wychować dzieci w dużej mierze dzięki zaufaniu i miłości do Jehowy (Przysłów 3:5, 6). Jej wspaniała postawa uwidoczniła się w celach, jakie wytyczała dzieciom. „Mama zawsze zachęcała nas do podjęcia służby pełnoczasowej” — mówi Darren. „W rezultacie ja i cztery z pięciu moich sióstr zostaliśmy kaznodziejami pełnoczasowymi. Ale mama nigdy się tym nie przechwalała. Bardzo się staram naśladować jej wspaniałe zalety”. To prawda, że nie wszyscy po osiągnięciu dojrzałości postanawiają służyć Bogu, tak jak to zrobiły dzieci Olivii. Gdy jednak matka usilnie stara się żyć zgodnie z zasadami biblijnymi, może być pewna kierownictwa i życzliwego wsparcia Jehowy (Psalm 32:8).

18. Jak możemy pokazać, że cenimy sobie dar Jehowy w postaci zboru chrześcijańskiego?

¹⁸ Jednym z ważnych kanałów, za pośrednictwem których Bóg udziela swego wsparcia,  jest zbór chrześcijański, zapewniający regularne odżywianie pod względem duchowym, towarzystwo chrześcijańskich braci oraz pomoc dojrzałych duchowo „darów w ludziach” (Efezjan 4:8). Wierni starsi ciężko pracują, by budować wszystkich członków zboru, i poświęcają szczególną uwagę potrzebom „sierot i wdów w ich ucisku” (Jakuba 1:27). Trzymaj się zatem blisko ludu Bożego i nigdy się nie odosabniaj (Przysłów 18:1; Rzymian 14:7).

Podporządkowanie — piękną cechą

19. Dlaczego podporządkowanie żony nie umniejsza jej znaczenia i jaki biblijny przykład to potwierdza?

¹⁹ Jehowa stworzył kobietę jako uzupełnienie mężczyzny (Rodzaju 2:18). Ale podporządkowanie względem męża wcale nie oznacza, jakoby żona była gorsza. Wprost przeciwnie, przydaje to jej godności, może bowiem korzystać ze swych rozmaitych zalet i talentów zgodnie z wolą Boga. W 31 rozdziale Księgi Przysłów znajduje się opis licznych obowiązków dzielnej żony w starożytnym Izraelu. Pomagała ona potrzebującym, sadziła winnice i nabywała ziemię. Istotnie, kobiecie takiej „ufa (...) serce tego, kto ją ma, i nie brakuje żadnego zysku” (wersety 11, 16, 20).

20. (a) Jak chrześcijanka powinna zapatrywać się na zdolności, którymi ją obdarzył Bóg? (b) Jakimi pięknymi zaletami odznaczała się Estera i jak Jehowa je wykorzystał?

²⁰ Skromna, bogobojna kobieta nie próbuje się ambitnie wysuwać na pierwszy plan ani nie rywalizuje z mężem (Przysłów 16:18). Nie szuka życiowej satysfakcji w dążeniu do świeckich celów, lecz korzysta z darów, które ma od Boga, głównie na rzecz drugich — rodziny, współchrześcijan, sąsiadów i przede wszystkim Jehowy (Galatów 6:10; Tytusa 2:3-5). Przypomnijmy sobie biblijny przykład królowej Estery. Choć była piękną kobietą, przejawiała skromność i umiała się podporządkować (Estery 2:13, 15). Kiedy wyszła za mąż, okazywała mężowi głęboki szacunek, w przeciwieństwie do jego poprzedniej żony Waszti (Estery 1:10-12; 2:16, 17). Z szacunkiem radziła się starszego kuzyna Mardocheusza — nawet gdy została już królową. Nie oznaczało to jednak, że nie miała własnego zdania! Śmiało zdemaskowała knowania Hamana, wpływowego i bezwzględnego człowieka, który zamierzał wymordować Żydów. Jehowa posłużył się Esterą, by ocalić swój lud (Estery 3:8 do 4:17; 7:1-10; 9:13).

21. Dzięki czemu chrześcijanka może się stać jeszcze cenniejsza w oczach Jehowy?

²¹ W naszych czasach, podobnie jak to było w przeszłości, wiele kobiet jest niepodzielnie oddanych Jehowie i Jego czystemu wielbieniu. Takie bogobojne niewiasty zaskarbiają tym sobie uznanie w Jego oczach. Chrześcijańskie siostry, pozwalajcie, by poprzez swego ducha Bóg czynił z was jeszcze bardziej użyteczne „naczynia”, „przygotowane do wszelkiego dobrego dzieła” (2 Tymoteusza 2:21; Rzymian 12:2). O każdej z jakże cennych czcicielek Jehowy Słowo Boże mówi: „Dajcie jej z owocu jej rąk i niech dzieła jej nawet w bramach ją sławią” (Przysłów 31:31). Oby wypowiedź tę mogły do siebie odnieść wszystkie nasze siostry.

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

• Jak pewne chrześcijanki z I wieku okazały się cenne w oczach Jehowy?

• Dzięki czemu w naszych czasach wiele sióstr zaskarbiło sobie uznanie Boga?

• Jak Jehowa wspiera matki samotnie wychowujące dzieci oraz inne siostry, które nie mają męża?

• W jaki sposób kobieta może okazać szczery szacunek dla zasady zwierzchnictwa?

[Pytania do studium]

[Ramka na stronie 17]

PRZYKŁADY, KTÓRE WARTO PRZEMYŚLEĆ

Czy chciałabyś rozważyć jeszcze inne przykłady wiernych kobiet, o których wspomina Biblia? Jeśli tak, to przeczytaj podane niżej fragmenty. Gdy będziesz się zastanawiać nad opisanymi osobami, spróbuj wyłowić zasady, które mogłabyś w jeszcze większej mierze wprowadzić w czyn (Rzymian 15:4).

◆ Sara: Rodzaju 12:1, 5; 13:18a; 21:9-12; 1 Piotra 3:5, 6.

◆ Szczodre Izraelitki: Wyjścia 35:5, 22, 25, 26; 36:3-7; Łukasza 21:1-4.

◆ Debora: Sędziów 4:1 do 5:31.

◆ Rut: Rut 1:4, 5, 16, 17; 2:2, 3, 11-13; 4:15.

◆ Szunamitka: 2 Królów 4:8-37.

◆ Fenicjanka: Mateusza 15:22-28.

◆ Marta i Maria: Marka 14:3-9; Łukasza 10:38-42; Jana 11:17-29; 12:1-8.

◆ Tabita: Dzieje 9:36-41.

◆ Cztery córki Filipa: Dzieje 21:9.

◆ Febe: Rzymian 16:1, 2.

[Ilustracja na stronie 15]

Czy udzielasz pochwał niezamężnym siostrom, które lojalnie przestrzegają prawa Bożego?

[Ilustracja na stronie 16]

O jakich konkretnych sprawach można wspomnieć w modlitwie przed wyjściem dzieci do szkoły?