Głoś, mając na celu czynienie uczniów

‛Kiedy Apollosa usłyszeli Pryscylla i Akwilas, wzięli go do siebie i dokładniej objaśnili mu drogę Bożą’ (DZIEJE 18:26).

1. Czego potrzebował Apollos, choć głosił, „pałając duchem”?

PRYSCYLLA i Akwilas, chrześcijańskie małżeństwo z I wieku, zainteresowali się Apollosem, który przemawiał w synagodze w Efezie. Swą elokwencją i umiejętnością przekonywania przykuwał uwagę słuchaczy. „Pałając duchem, prawidłowo mówił i nauczał o Jezusie”. Najwyraźniej jednak „wiedział tylko o chrzcie Janowym”. To, co głosił o Chrystusie, było prawdziwe, ale niestety niewystarczające. Apollos musiał uzupełnić swą wiedzę o roli Jezusa Chrystusa w zamierzeniu Jehowy (Dzieje 18:24-26).

2. Jakiego zadania podjęli się Pryscylla i Akwilas?

 ² Akwilas z żoną bez wahania zaoferowali Apollosowi pomoc, żeby mógł odtąd „przestrzegać wszystkiego”, co nakazał Chrystus (Mateusza 28:19, 20). Jak donoszą Dzieje Apostolskie, „wzięli go do siebie i dokładniej objaśnili mu drogę Bożą”. Niejeden chrześcijanin mógłby mieć jednak obawy przed nauczaniem takiego człowieka. Z jakiego powodu? I czego nas uczy postawa Pryscylli i Akwilasa, którzy prowadzili z Apollosem rozmowy na podstawie Pism? Jak analiza tego sprawozdania historycznego pomoże nam w zapoczątkowywaniu domowych studiów biblijnych?

Skupiaj się na ludziach

3. Dlaczego wykształcenie Apollosa nie powstrzymało Pryscylli i Akwilasa od udzielenia mu pomocy?

³ Apollos, będący z pochodzenia Żydem, wychowywał się najprawdopodobniej w Aleksandrii. Miasto to było w owym czasie stolicą Egiptu i ważnym ośrodkiem życia naukowego, słynącym z ogromnej biblioteki. Zamieszkiwała je spora społeczność żydowska, do której należało wielu uczonych. Właśnie tu powstało greckie tłumaczenie Pism Hebrajskich znane jako Septuaginta. Nic zatem dziwnego, że Apollos był „dobrze zaznajomiony z Pismami”. Natomiast Pryscylla i Akwilas byli tylko wytwórcami namiotów. Czy czuli się onieśmieleni elokwencją Apollosa? Bynajmniej. Powodowani miłością, skupili się na osobistych potrzebach tego człowieka oraz na tym, jak mu pomóc.

4. Gdzie i jak Apollos otrzymał niezbędną pomoc?

⁴ Mimo swej elokwencji Apollos potrzebował pouczeń, których nie znalazłby na żadnej uczelni. Niezbędną pomoc mógł otrzymać tylko od członków zboru chrześcijańskiego. Miał oto sposobność odnieść pożytek z informacji, które mogły mu przybliżyć Boże postanowienie co do wybawienia. Pryscylla i Akwilas „wzięli go do siebie i dokładniej objaśnili mu drogę Bożą”.

5. Co można powiedzieć o usposobieniu duchowym Pryscylli i Akwilasa?

⁵ Pryscylla i Akwilas byli silni duchowo i dobrze ugruntowani w wierze. Najprawdopodobniej też byli ‛zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto od nich żądał uzasadnienia nadziei’, niezależnie od tego, czy chodziło o bogacza, biedaka, uczonego, czy niewolnika (1 Piotra 3:15). Bez wątpienia potrafili ‛poprawnie władać słowem prawdy’ (2 Tymoteusza 2:15). Zapewne z uwagą studiowali Pisma. Apollos był pod głębokim wrażeniem ich wskazówek opartych na ‛słowie Bożym, które jest żywe i oddziałuje z mocą’, trafiając do serca (Hebrajczyków 4:12).

6. Skąd wiemy, że Apollos docenił otrzymaną pomoc?

⁶ Apollos docenił pomoc swych nauczycieli i posiadł jeszcze lepszą umiejętność pozyskiwania uczniów. W pełni wykorzystywał nabytą wiedzę, głosząc dobrą nowinę zwłaszcza Żydom. Ze szczególnym powodzeniem przekonywał ich co do Chrystusa. Apollos, nazwany w pewnym przekładzie człowiekiem ‛mocnym w Pismach’, skutecznie dowodził, że nadejścia Chrystusa wyczekiwali wszyscy starożytni prorocy (Dzieje 18:24, Grecko-polski Nowy Testament, wydanie interlinearne z kodami gramatycznymi). Jak podaje sprawozdanie biblijne, Apollos udał się potem do Achai, gdzie „wielce dopomógł tym, którzy uwierzyli dzięki niezasłużonej życzliwości Bożej; bo z przejęciem publicznie przedstawiał niezbite dowody, że Żydzi się mylą, wykazywał bowiem na podstawie Pism, iż Jezus jest Chrystusem” (Dzieje 18:27, 28).

Ucz się od innych nauczycieli

7. Co pomogło Akwilasowi i Pryscylli zostać wykwalifikowanymi nauczycielami?

⁷ Co pomogło Akwilasowi i Pryscylli zostać wykwalifikowanymi nauczycielami Słowa Bożego? Z pewnością umiejętności te  osiągnęli nie tylko dzięki rzetelnemu studium osobistemu i obecności na zebraniach, ale także dzięki bliskim kontaktom z apostołem Pawłem. Przez 18 miesięcy gościli go w swoim domu w Koryncie. Razem wytwarzali i naprawiali namioty (Dzieje 18:2, 3). Wyobraź sobie, jak wnikliwe i budujące rozmowy musieli wtedy prowadzić. I jak pozytywnie musiało wpływać towarzystwo Pawła na usposobienie duchowe tego małżeństwa! „Kto chodzi z mądrymi, stanie się mądry” — oznajmia Księga Przysłów 13:20. Dobre towarzystwo pomogło Pryscylli i Akwilasowi wypielęgnować pożyteczne zwyczaje duchowe (1 Koryntian 15:33).

8. Czego Pryscylla i Akwilas mogli się nauczyć z obserwowania służby kaznodziejskiej Pawła?

⁸ Małżonkowie ci mogli się też przyjrzeć, jak apostoł Paweł, będący świetnym nauczycielem, głosi o Królestwie. W Dziejach Apostolskich czytamy, iż „w każdy sabat wygłaszał przemówienie w synagodze [korynckiej] i przekonywał Żydów oraz Greków”. Potem, gdy dołączyli do niego Sylas i Tymoteusz, apostoł „zaczął się pilnie zajmować słowem, dając Żydom świadectwo, aby dowieść, że Jezus jest Chrystusem”. Kiedy większość członków synagogi nie okazała zainteresowania, Pryscylla i Akwilas widzieli, jak Paweł przeniósł się w bardziej sprzyjające miejsce — do domu stojącego przy synagodze. Tam pomógł zostać chrześcijaninem „przełożonemu synagogi” Kryspusowi. Pryscylla i Akwilas niewątpliwie dostrzegli również, iż nawrócenie Kryspusa pozytywnie wpłynęło na okolicznych ludzi. Jak donosi sprawozdanie, człowiek ten „uwierzył w Pana i tak samo uczynili wszyscy jego domownicy. Wielu też Koryntian, którzy słuchali, uwierzyło i dało się ochrzcić” (Dzieje 18:4-8).

9. Jak przykład Pawła wpłynął na Pryscyllę i Akwilasa?

⁹ Akwilas z żoną oraz inni głosiciele Królestwa wzorowali się na metodach stosowanych w służbie przez Pawła. On sam zachęcał współchrześcijan: „Stańcie się naśladowcami moimi, tak jak ja jestem naśladowcą Chrystusa” (1 Koryntian 11:1). Biorąc przykład z apostoła, owo małżeństwo przybliżyło nauki chrześcijańskie Apollosowi, a on potem pomagał innym. Pryscylla i Akwilas bez wątpienia przyczynili się do wzrostu liczby uczniów w Rzymie, Koryncie i Efezie (Dzieje 18:1, 2, 18, 19; Rzymian 16:3-5).

10. Czego się nauczyłeś z 18 rozdziału Dziejów Apostolskich, jeśli chodzi o rozwijanie umiejętności czynienia uczniów?

¹⁰ Do jakich wniosków prowadzi rozważenie 18 rozdziału Dziejów Apostolskich? Otóż tak jak Akwilas i Pryscylla korzystali z doświadczenia Pawła, my również możemy naśladować umiejętnych nauczycieli Słowa Bożego, by ulepszać metody głoszenia. Dobrze  jest szukać towarzystwa osób, które ‛pilnie zajmują się słowem’ i ‛dają świadectwo’ innym (Dzieje 18:5). Możemy obserwować, jak skutecznie przekonują ludzi, trafiając im do serca. Sztuka przekonywania niewątpliwie pomoże nam czynić uczniów. Gdy prowadzimy z kimś studium biblijne, starajmy się go zachęcić, żeby zaprosił na nie innych członków rodziny albo sąsiadów. Warto też poprosić, by zapoznał nas z osobami, którym moglibyśmy zaproponować takie studium (Dzieje 18:6-8).

Stwarzaj okazje do czynienia uczniów

11. Gdzie można wyszukiwać nowych uczniów?

¹¹ Paweł i inni chrześcijanie starali się pozyskiwać uczniów w każdej sytuacji — głosząc od domu do domu, na rynkach czy w podróży. A czy ty jako gorliwy pracownik na rzecz Królestwa nie mógłbyś poszerzyć zakresu swej służby? Czy nie chciałbyś lepiej wykorzystywać okazji do znalezienia szczerych osób i dania im świadectwa? W jaki sposób różnym głosicielom udaje się wyszukiwać nowych uczniów? Przyjrzyjmy się najpierw, jak niektórzy Świadkowie głoszą przez telefon.

12-14. Na podstawie własnych lub opisanych tutaj przeżyć zilustruj zalety głoszenia przez telefon.

¹² W Brazylii podczas służby od domu do domu pewna chrześcijanka wręczyła traktat młodej kobiecie, która właśnie wychodziła z budynku. Nawiązując do tytułu traktatu, zagadnęła: „Czy chciałaby pani lepiej poznać Biblię?” Rozmówczyni odrzekła: „Bardzo chętnie. Problem w tym, że jestem nauczycielką i z powodu nawału zajęć w ogóle nie mam czasu”. Głosicielka zaproponowała tej kobiecie omawianie tematów biblijnych przez telefon. Otrzymała jej numer i tego samego wieczora zapoczątkowała z nią telefoniczne studium na podstawie broszury Czego wymaga od nas Bóg? *

¹³ Głosicielka pełnoczasowa z Etiopii trochę się przestraszyła, gdy po nawiązaniu przez telefon rozmowy z pewnym mężczyzną usłyszała w tle jakieś hałasy. Rozmówca powiedział, żeby zadzwoniła później. Kiedy to zrobiła, przeprosił ją i wyjaśnił, że poprzednim razem akurat kłócił się z żoną. Nasza siostra wykorzystała tę uwagę, by wskazać, jak w rozwiązywaniu problemów rodzinnych pomagają rady z Biblii. Wspomniała, że wiele osób odniosło pożytek z książki Tajemnica szczęścia rodzinnego, wydanej przez Świadków Jehowy. Dostarczyła ją owemu mężczyźnie, a kilka dni później znowu do niego zatelefonowała. Wykrzyknął wówczas: „Ta książka uratowała moje małżeństwo!” Jak się okazało, zorganizował nawet spotkanie rodzinne, by podzielić się zdobytymi informacjami. Zgodził się korzystać ze studium biblijnego i wkrótce zaczął regularnie uczęszczać na chrześcijańskie zebrania.

¹⁴ Nasza współwyznawczyni z Danii, która telefonicznie założyła studium biblijne,  opowiada: „Nadzorca służby zachęcał mnie do świadczenia przez telefon. Na początku ociągałam się, tłumacząc, że to nie dla mnie. Jednak pewnego dnia zdobyłam się na odwagę i wybrałam numer pierwszej osoby. Słuchawkę podniosła Sonja. Po krótkiej rozmowie zgodziła się przyjmować literaturę biblijną. Któregoś wieczora rozmawiałyśmy o stwarzaniu i zachęciłam ją do przeczytania książki Jak powstało życie? Przez ewolucję czy przez stwarzanie? * Powiedziałam Sonji, że chętnie spotkałabym się z nią osobiście, żeby jeszcze na ten temat podyskutować. Zgodziła się. Kiedy przyszłam, Sonja była gotowa na rozpoczęcie studium i od tamtej pory odbywa się ono każdego tygodnia”. Siostra dodaje: „Przez wiele lat modliłam się o takie studium, ale nigdy bym się nie spodziewała, że zdołam je założyć dzięki głoszeniu przez telefon”.

15, 16. Jakie przeżycia ukazują wartość różnych sposobów proponowania studium biblijnego?

¹⁵ Wielu chrześcijan osiąga dobre wyniki w służbie, gdy zgodnie z zachętami głosi ludziom wszędzie, gdzie można ich znaleźć. W USA pewna siostra zaparkowała swój samochód obok furgonetki. Zagadnęła siedzącą w środku kobietę, nawiązując do biblijnej działalności wychowawczej prowadzonej przez Świadków Jehowy. Kobieta wysłuchała jej, a następnie wysiadła z furgonetki i podeszła do samochodu siostry. Powiedziała: „Bardzo się cieszę, że zaczęła pani tę rozmowę. Od dawna nie miałam od was żadnych publikacji. A poza tym chciałabym wznowić studium Biblii. Czy mogłaby pani je ze mną prowadzić?” Tak oto siostra stworzyła dogodną okazję do podzielenia się z kimś dobrą nowiną.

¹⁶ Zobaczmy też, co przeżyła głosicielka z tego samego kraju, gdy odwiedziła pewien dom opieki. Najpierw zwróciła się do kierownika i zaproponowała pomoc w zaspokajaniu duchowych potrzeb pensjonariuszy. Wyjaśniła, że co tydzień chętnie poprowadziłaby bezpłatne studium Biblii z każdym, kto chciałby z niego skorzystać. Otrzymała zgodę na złożenie wizyt pensjonariuszom. Wkrótce potem trzy razy w tygodniu studiowała Biblię z 26 osobami. Jedna z nich jest w stanie regularnie przychodzić na nasze zebrania.

17. Jaka metoda zakładania domowych studiów biblijnych często okazuje się skuteczna?

¹⁷ Wielu Świadków zauważyło, że bardzo dobre wyniki daje bezpośrednie proponowanie studium Biblii. W zborze składającym się ze 105 głosicieli postanowiono kiedyś zaproponować je każdemu mieszkańcowi. W ustalonym dniu rano do służby wyruszyło 86 głosicieli — w ciągu dwóch godzin udało im się zapoczątkować 15 studiów biblijnych.

Nadal wyszukuj ludzi godnych dobrej nowiny

18, 19. O jakim poleceniu Jezusa powinniśmy pamiętać i co koniecznie musimy robić, jeśli pragniemy osiągnąć ten cel?

¹⁸ Jeśli jesteś głosicielem Królestwa, zapewne zechcesz wykorzystać wskazówki podane w tym artykule. Oczywiście przy wyborze metod świadczenia warto uwzględniać miejscowe zwyczaje. Ale przede wszystkim pamiętajmy, że zgodnie z poleceniem Jezusa  mamy wyszukiwać osoby godne dobrej nowiny i pomagać im zostać uczniami (Mateusza 10:11; 28:19).

¹⁹ Zmierzając do tego celu, ‛poprawnie władaj słowem prawdy’. Staraj się umiejętnie przekonywać szczerych ludzi na podstawie Pisma Świętego, by trafiać im do serca i pobudzać ich do działania. Z pełnym zaufaniem zwracaj się do Jehowy w modlitwie, byś mógł mieć udział w pozyskiwaniu nowych uczniów Jezusa Chrystusa. Ileż radości może sprawiać ta praca! A zatem ‛róbmy wszystko, co możemy, by się stawić przed Bogiem jako godni uznania’. Zawsze też przysparzajmy chwały Jehowie i gorliwie głośmy o Królestwie, mając na celu czynienie uczniów (2 Tymoteusza 2:15).

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

• Dlaczego Apollos potrzebował kogoś, kto by mu dokładniej objaśnił drogę Bożą?

• Dzięki czemu Pryscylla i Akwilas mogli się wiele nauczyć od apostoła Pawła?

• Czego o pozyskiwaniu uczniów nauczyłeś się z 18 rozdziału Dziejów Apostolskich?

• Jak można stwarzać okazje do zakładania studiów biblijnych?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 18]

Pryscylla i Akwilas ‛dokładniej objaśnili drogę Bożą’ Apollosowi

[Ilustracja na stronie 20]

Apollos udoskonalił swą umiejętność czynienia uczniów

[Ilustracja na stronie 21]

Paweł głosił przy każdej nadarzającej się sposobności

[Ilustracje na stronie 23]

Stwarzaj okazje do dania świadectwa