Jehowa zaspokaja nasze codzienne potrzeby

„Przestańcie żyć w niepewności; bo (...) wasz Ojciec wie, że tych rzeczy potrzebujecie” (ŁUKASZA 12:29, 30).

1. Jak Jehowa troszczy się o zwierzęta?

CZY obserwowałeś kiedyś wróbla lub jakiegoś innego ptaka wydziobującego coś z ziemi? Być może zastanawiałeś się, co też on tam znajduje. W swym Kazaniu na Górze Jezus wyjaśnił, iż ze sposobu, w jaki Jehowa troszczy się o ptaki, możemy się wiele nauczyć. Powiedział: „Przypatrzcie się uważnie ptakom nieba, gdyż nie sieją ani nie żną, ani nie zbierają do spichrzy, a jednak wasz Ojciec niebiański je żywi. Czyż nie jesteście warci więcej niż one?” (Mateusza 6:26). Jehowa wspaniale zapewnia pokarm wszystkim swoim stworzeniom (Psalm 104:14, 21; 147:9).

2, 3. Jaką lekcję możemy wyciągnąć z tego, że Jezus nauczył nas się modlić o „chleb na ten dzień”?

² Dlaczego zatem Jezus w modlitwie wzorcowej zawarł prośbę: „Daj nam dzisiaj naszego chleba na ten dzień”? (Mateusza 6:11). Z tej prostej prośby można wyciągnąć ważne wnioski. Po pierwsze, przypomina nam ona, że Jehowa jest naszym wspaniałym Żywicielem (Psalm 145:15, 16). Ludzie sadzą i uprawiają, ale jedynie Bóg daje wzrost, zarówno pod względem duchowym, jak i fizycznym (1 Koryntian 3:7). Wszystko, co jemy i pijemy, jest darem od Boga (Dzieje 14:17). Gdy prosimy Go o zapewnienie nam niezbędnych rzeczy, pokazujemy, że takiego wsparcia nie uważamy za coś oczywistego. Rzecz jasna nie uwalnia nas to od pracy, jeśli możemy ją wykonywać (Efezjan 4:28; 2 Tesaloniczan 3:10).

³ Po drugie, skoro prosimy o „chleb na ten dzień”, nie powinniśmy przesadnie martwić się o przyszłość. Jezus powiedział nieco dalej: „Nigdy więc nie zamartwiajcie się i nie mówcie: ‚Co będziemy jeść?’ albo: ‚Co będziemy pić?’, albo: ‚Co na siebie włożymy?’ Bo o wszystko to skwapliwie zabiegają narody. Przecież wasz Ojciec niebiański wie, że wszystkich tych rzeczy potrzebujecie. Stale więc szukajcie najpierw królestwa oraz Jego prawości, a wszystkie te inne rzeczy będą wam dodane. Nigdy się zatem nie zamartwiajcie o następny dzień, gdyż następny dzień będzie miał własne zmartwienia” (Mateusza 6:31-34). Modlitwa o „chleb na ten dzień” stanowi wzór prowadzenia prostego życia w „zbożnym oddaniu wraz z poprzestawaniem na tym, co się ma” (1 Tymoteusza 6:6-8).

Pokarm duchowy na każdy dzień

4. Jakie wydarzenia z życia Jezusa oraz Izraelitów podkreślają wagę przyjmowania pokarmu duchowego?

⁴ Modlitwa o chleb powszedni powinna nam również przypominać o codziennej potrzebie przyjmowania pokarmu duchowego. Chociaż po długim poście Jezus odczuwał głód, oparł się podsuwanej przez Szatana pokusie zamienienia kamieni w chleb, mówiąc: „Jest napisane: ‚Nie samym chlebem ma żyć człowiek, lecz każdą wypowiedzią, która przechodzi przez usta Jehowy’” (Mateusza 4:4). Jezus zacytował tu proroka Mojżesza,  który oznajmił narodowi izraelskiemu: „[Jehowa] ukorzył cię więc i pozwolił ci głodować, i żywił cię manną, której ani ty nie znałeś, ani nie znali twoi ojcowie; żeby dać ci poznać, iż nie samym chlebem żyje człowiek, lecz człowiek żyje każdą wypowiedzią z ust Jehowy” (Powtórzonego Prawa 8:3). Ze sposobu, w jaki Jehowa zapewniał Izraelitom mannę, będącą dla nich literalnym pożywieniem, mogli się sporo nauczyć pod względem duchowym. Na przykład mieli zbierać ‛tyle, ile potrzebują, dzień po dniu’. Jeśli gromadzili więcej niż potrzebowali na jeden dzień, zapasy zaczynały cuchnąć i robaczywieć (Wyjścia 16:4, 20). Ale nie działo się tak szóstego dnia, gdy zbierali podwójne porcje, by mieć co jeść w sabat (Wyjścia 16:5, 23, 24). A więc manna dobitnie uświadamiała im, że muszą być posłuszni i że ich życie zależy nie tyle od pożywienia, ile od zważania na „każdą wypowiedź z ust Jehowy”.

5. Jak Jehowa udostępnia nam codzienny pokarm duchowy?

⁵ Podobnie i my musimy codziennie przyjmować pokarm duchowy, który Jehowa udostępnia za pośrednictwem swego Syna. W tym celu Jezus powołał „niewolnika wiernego i roztropnego” i powierzył mu zadanie dostarczania domownikom wiary „pokarmu we właściwym czasie” (Mateusza 24:45). Klasa wiernego niewolnika nie tylko obficie zaopatruje nas w duchową strawę w postaci różnych pomocy do studium Biblii, ale także zachęca nas do codziennego czytania tej Księgi (Jozuego 1:8; Psalm 1:1-3). Wzorem Jezusa my również możemy się umacniać duchowo przez codzienne dokładanie starań, by poznawać i spełniać wolę Jehowy (Jana 4:34).

Przebaczenie grzechów

6. O przebaczenie jakich długów musimy prosić Jehowę i pod jakimi warunkami jest On gotów je anulować?

⁶ A oto następna prośba zawarta w modlitwie wzorcowej: „Przebacz nam nasze winy [dosłownie: „długi”], jak i my przebaczyliśmy winnym wobec nas” (Mateusza 6:12; zob. Grecko-polski Nowy Testament, wydanie interlinearne z kodami gramatycznymi). Jezus nie mówił tutaj o zobowiązaniach finansowych. Miał na myśli przebaczenie naszych grzechów. W sprawozdaniu Łukasza prośba ta brzmi: „Przebacz nam nasze grzechy, bo my sami też przebaczamy każdemu, kto jest winny [dosłownie: „każdemu dłużnemu”] wobec nas” (Łukasza 11:4). Gdy więc grzeszymy, niejako zaciągamy u Jehowy dług. Ale nasz kochający Bóg jest gotów go ‛zmazać’, czyli anulować, jeśli okażemy szczerą skruchę, ‛nawrócimy się’ i poprosimy Go o przebaczenie na podstawie wiary w Chrystusową ofiarę okupu (Dzieje 3:19; 10:43; 1 Tymoteusza 2:5, 6).

7. Dlaczego powinniśmy każdego dnia modlić się o przebaczenie grzechów?

⁷ Patrząc z innego punktu widzenia, można powiedzieć, że grzeszymy, gdy chybiamy celu, jakim jest przestrzeganie ustanowionych przez Jehowę mierników prawości. Z powodu odziedziczonego grzechu wszyscy chybiamy w mowie, czynach i myślach lub też nie robimy tego, co powinniśmy (Kaznodziei 7:20; Rzymian 3:23; Jakuba 3:2; 4:17). A zatem bez względu na to, czy jesteśmy świadomi grzechów popełnionych danego dnia, czy też nie, powinniśmy w codziennych modlitwach prosić o ich przebaczenie (Psalm 19:12; 40:12).

8. Do czego powinno nas skłaniać proszenie w modlitwie o przebaczenie grzechów i co dzięki temu zyskamy?

⁸ Zanim na podstawie wiary w zbawczą moc krwi przelanej przez Chrystusa pomodlimy się o przebaczenie, powinniśmy dokonać szczerej analizy własnego postępowania, okazać skruchę i wyznać grzechy (1 Jana 1:7-9). By dowieść szczerości swej prośby, musimy ją poprzeć „uczynkami odpowiadającymi skrusze” (Dzieje 26:20). Możemy wtedy ufać, że Jehowa będzie gotów odpuścić nasze grzechy (Psalm 86:5; 103:8-14). Dzięki temu zaznamy niezrównanego pokoju umysłu, „pokoju Bożego,  który przewyższa wszelką myśl” i który ‛będzie strzegł naszych serc i władz umysłowych przez Chrystusa Jezusa’ (Filipian 4:7). Ale w modlitwie wzorcowej Jezus wskazał, że chcąc dostąpić przebaczenia grzechów, musimy uczynić coś jeszcze.

By dostąpić przebaczenia, sami musimy przebaczać

9, 10. (a) Jakim komentarzem Jezus opatrzył modlitwę wzorcową i co w ten sposób podkreślił? (b) Jak jeszcze Jezus zilustrował potrzebę przebaczania?

⁹ Co ciekawe, prośba: „Przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczyliśmy winnym wobec nas” to jedyny fragment modlitwy wzorcowej opatrzony przez Jezusa komentarzem. Gdy podał ją w całości, rzekł: „Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich wykroczenia, to wasz Ojciec niebiański i wam przebaczy; jeśli zaś nie przebaczycie ludziom ich wykroczeń, to wasz Ojciec także nie przebaczy waszych wykroczeń” (Mateusza 6:14, 15). A zatem wyraźnie dał do zrozumienia, że uzyskanie przebaczenia od Jehowy zależy od naszej gotowości do przebaczania drugim (Marka 11:25).

¹⁰ Przy innej okazji Jezus podał przykład ilustrujący, że jeśli chcemy dostąpić przebaczenia od Jehowy, sami musimy przebaczać. Opowiedział o królu, który wspaniałomyślnie anulował ogromny dług zaciągnięty przez jego sługę. Później jednak surowo go ukarał, ponieważ ten nie darował swemu współsłudze znacznie mniejszego długu. Jezus zakończył ów przykład słowami: „Podobnie mój Ojciec niebiański obejdzie się też z wami, jeśli z serc waszych nie przebaczycie każdy swemu bratu” (Mateusza 18:23-35). Była to dobitna lekcja: Jehowa darował każdemu z nas dług grzechu nieporównanie większy niż jakiekolwiek przewinienie, którego ktoś mógłby się dopuścić wobec nas. Co więcej, Jehowa przebacza nam codziennie. Z pewnością więc i my możemy puścić w niepamięć przykrości, które czasem ktoś nam wyrządzi.

11. Jakiej rady apostoła Pawła usłuchamy, jeśli chcemy, by Jehowa nam przebaczał, i jakie wspaniałe rezultaty to przyniesie?

¹¹ Apostoł Paweł napisał: „Stańcie się jedni dla drugich życzliwi, tkliwie współczujący,  wspaniałomyślnie przebaczając sobie nawzajem, jak i wam Bóg przez Chrystusa wspaniałomyślnie przebaczył” (Efezjan 4:32). Wzajemne przebaczanie sprzyja pokojowi wśród chrześcijan. Paweł zachęcał dalej: „Jako wybrani Boży, święci i umiłowani, przyodziejcie się w tkliwe uczucia: współczucie, życzliwość, uniżenie umysłu, łagodność i wielkoduszną cierpliwość. Dalej znoście jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma powód do uskarżania się na drugiego. Jak Jehowa wspaniałomyślnie wam przebaczył, tak czyńcie i wy. A prócz tego wszystkiego przyodziejcie się w miłość, gdyż ona jest doskonałą więzią jedności” (Kolosan 3:12-14). Wszystko to zawiera się w słowach modlitwy, której nauczył nas Jezus: „Przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczyliśmy winnym wobec nas”.

Ochrona w obliczu pokus

12, 13. (a) Czego nie oznacza przedostatnia prośba z modlitwy wzorcowej? (b) Kto jest wielkim Kusicielem i o co prosimy, modląc się o niewystawianie nas na pokusę?

¹² Przedostatnia prośba we wzorcowej modlitwie Jezusa brzmi: „Nie wystawiaj nas na pokusę” (Mateusza 6:13). Czyżbyśmy mieli prosić Jehowę, żeby nas nie kusił? Jezus nie mógł mieć tego na myśli, bo uczeń Jakub napisał pod natchnieniem: „Niech nikt, kto jest doświadczany, nie mówi: ‚Przez Boga jestem doświadczany’. Bóg bowiem nie może być doświadczany przez coś złego ani sam nikogo nie doświadcza” (Jakuba 1:13). A psalmista napisał: „Gdybyś na przewinienia zważał, Jah, Jehowo, któż by się ostał?” (Psalm 130:3). Jehowa nie czyha na każdy nasz błąd i z pewnością nie próbuje nas usidlać. Co zatem oznacza ta część modlitwy wzorcowej?

¹³ Tym, który usiłuje nas podejść, przywieść podstępnymi działaniami do upadku, a nawet pożreć, jest Szatan Diabeł (Efezjan 6:11). Nazwano go Kusicielem (1 Tesaloniczan 3:5). Modląc się o niewystawianie nas na pokusę, prosimy, żeby Jehowa nie dał nam upaść pod jej naciskiem. Zabiegamy o Jego pomoc, „aby nas nie przechytrzył Szatan” — a więc żebyśmy nie ulegli podsuwanym pokusom (2 Koryntian 2:11). Modlimy się, by móc pozostać „w ukryciu u Najwyższego”, czyli skorzystać z duchowej ochrony, którą Jehowa zapewnia każdemu, kto we wszelkich swych poczynaniach uznaje Jego zwierzchnictwo (Psalm 91:1-3).

14. Jak apostoł Paweł zapewnia nas, że Jehowa nie opuści tego, kto w chwili pokusy będzie Go szukać?

¹⁴ Możemy być przekonani, że Jehowa nigdy nas nie opuści i zawsze będzie z nami, jeśli szczerze tego pragniemy, dając temu wyraz w modlitwach i czynach. Apostoł Paweł zapewnia: „Nie nawiedziła was pokusa wykraczająca poza to, co jest wspólne wszystkim ludziom. Ale Bóg jest wierny i nie pozwoli, żebyście byli kuszeni ponad to, co możecie znieść, lecz wraz z pokusą da też wyjście, abyście zdołali przetrwać” (1 Koryntian 10:13).

‛Wyzwól nas od niegodziwca’

15. Dlaczego modlenie się o wyzwolenie od niegodziwca jest dziś ważniejsze niż kiedykolwiek?

¹⁵ Według najbardziej wiarygodnych rękopisów Chrześcijańskich Pism Greckich wzorcowa modlitwa Jezusa kończy się słowami: ‛Wyzwól nas od niegodziwca’ (Mateusza 6:13). * W obecnych dniach ostatnich ochrona przed Diabłem jest potrzebna bardziej niż kiedykolwiek przedtem. Szatan i demony toczą wojnę z ostatkiem pomazańców, którzy wraz ze swymi towarzyszami należącymi do „wielkiej rzeszy” „przestrzegają przykazań Bożych i zajmują się świadczeniem o Jezusie” (Objawienie 7:9; 12:9, 17). Apostoł Piotr nawoływał  chrześcijan: „Zachowujcie trzeźwość umysłu, bądźcie czujni. Wasz wróg, Diabeł, krąży jak ryczący lew, starając się kogoś pożreć. Ale przeciwstawcie się mu, stali w wierze” (1 Piotra 5:8, 9). Szatan chciałby położyć tamę dziełu głoszenia, toteż próbuje nas zastraszyć, posługując się swymi ziemskimi poplecznikami — czynnikami religijnymi, gospodarczymi oraz politycznymi. Jeżeli jednak zachowujemy niezłomność, Jehowa nas wyzwoli. Uczeń Jakub napisał: „Podporządkujcie się Bogu, natomiast przeciwstawcie się Diabłu, a ucieknie od was” (Jakuba 4:7).

16. Jak Jehowa może pomóc swym sługom, którzy są doświadczani?

¹⁶ Jehowa dopuścił, by nawet Jego Syn był kuszony. Ale Jezus przeciwstawił się Diabłu, korzystając z ochrony Słowa Bożego, a wtedy Jehowa posłał aniołów, by go pokrzepili (Mateusza 4:1-11). Jehowa za pośrednictwem aniołów pomaga również nam, jeśli modlimy się z wiarą i czynimy Go swym schronieniem (Psalm 34:7; 91:9-11). Apostoł Piotr napisał: „Jehowa wie, jak ludzi przejawiających zbożne oddanie wyzwolić z doświadczenia, a nieprawych zachować na dzień sądu, żeby zostali wytraceni” (2 Piotra 2:9).

Całkowite wyzwolenie jest blisko

17. Jak w modlitwie wzorcowej Jezus zwrócił uwagę na właściwą hierarchię wartości?

¹⁷ W modlitwie wzorcowej Jezus podał właściwą hierarchię wartości. Najważniejsze powinno być dla nas uświęcenie wzniosłego i świętego imienia Jehowy. Dokona tego mesjańskie Królestwo, słusznie więc modlimy się, aby ono nadeszło i zniszczyło wszystkie niedoskonałe człowiecze rządy oraz zadbało o pełne urzeczywistnienie woli Bożej jak w niebie, tak i na ziemi. Nasza nadzieja na życie wieczne w ziemskim raju zależy od uświęcenia imienia Jehowy i uznania w całym wszechświecie Jego sprawiedliwego zwierzchnictwa. Gdy już poruszymy te najważniejsze rzeczy, możemy wspomnieć o swych codziennych potrzebach, poprosić o przebaczenie grzechów oraz o wybawienie z pokus i machinacji niegodziwca, Szatana Diabła.

18, 19. Jak wzorcowa modlitwa Jezusa pomaga nam zachowywać czujność i aż do końca mocno trzymać się naszej nadziei?

¹⁸ Zbliża się całkowite wyzwolenie od niegodziwca i podległego mu zdeprawowanego systemu rzeczy. Szatan dobrze wie, że ma już ‛mało czasu’, by ‛pałać wielkim gniewem’ na mieszkańców ziemi, zwłaszcza na wiernych sług Jehowy (Objawienie 12:12, 17). W złożonym znaku „zakończenia systemu rzeczy” Jezus zapowiedział niezwykłe wydarzenia, z których część jest jeszcze przed nami (Mateusza 24:3, 29-31). W miarę jak je dostrzegamy, nasza nadzieja na wyzwolenie staje się coraz wyraźniejsza. Jezus powiedział: „Gdy się to zacznie dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze wyzwolenie” (Łukasza 21:25-28).

¹⁹ Zwięzła modlitwa wzorcowa, której Jezus nauczył swych naśladowców, stanowi dla nas wskazówkę, co wraz z przybliżaniem się końca powinno być treścią naszych modlitw. Możemy być przekonani, że Jehowa zawsze będzie zaspokajał nasze codzienne potrzeby, zarówno duchowe, jak i materialne. Jeśli będziemy czujnie zważać na swe modlitwy, pozwoli nam to ‛niewzruszenie aż do końca trzymać się mocno ufności, którą mieliśmy na początku’ (Hebrajczyków 3:14; 1 Piotra 4:7).

[Przypis]

Powtórka

• Co obejmuje prośba o „chleb na ten dzień”?

• Wyjaśnij znaczenie prośby: „Przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczyliśmy winnym wobec nas”.

• Co mamy na myśli, prosząc Jehowę, by nas nie wystawiał na pokusę?

• Dlaczego musimy się modlić, by Jehowa ‛wyzwolił nas od niegodziwca’?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 15]

Jeśli pragniemy dostąpić przebaczenia, sami musimy przebaczać innym

[Prawa własności do ilustracji, strona 13]

Lydekker