Słowo Jehowy jest żywe

Ciekawe myśli z Księgi Wyjścia

JEST to prawdziwa historia wyzwolenia ludzi, których zmuszano „do robót niewolniczych, tyranizując ich” (Wyjścia 1:13). Jest to również ciekawa relacja o narodzinach nowego narodu, opis zdumiewających cudów, wyjątkowego prawodawstwa oraz przebiegu budowy przybytku. Tak w skrócie przedstawia się treść Księgi Wyjścia.

Księga ta, spisana przez hebrajskiego proroka Mojżesza, opowiada o dziejach narodu izraelskiego na przestrzeni 145 lat — od śmierci Józefa w roku 1657 p.n.e. do ukończenia budowy przybytku w roku 1512 p.n.e. Jednak nie są to tylko zapiski historyczne, ale przede wszystkim część słowa Bożego, orędzia skierowanego do ludzkości. A ono jest „żywe i oddziałuje z mocą” (Hebrajczyków 4:12). Księga Wyjścia ma zatem dla nas ogromną wartość.

„BÓG USŁYSZAŁ ICH JĘKI”

(Wyjścia 1:1 do 4:31)

Potomków Jakuba w Egipcie przybywa bardzo szybko, więc faraon czyni z nich niewolników. Nakazuje nawet uśmiercać wszystkie izraelskie noworodki płci męskiej. Losu tego unika trzymiesięczny Mojżesz, adoptowany przez córkę faraona. Mimo że Mojżesz wychowywał się na dworze władcy Egiptu, w wieku 40 lat staje po stronie swego ludu i zabija pewnego Egipcjanina (Dzieje 7:23, 24). Z tego powodu musi uciekać do krainy Midian, gdzie potem zakłada rodzinę i prowadzi życie pasterza. Przy krzewie płonącym za sprawą cudu Jehowa nakazuje mu wrócić do Egiptu i wyprowadzić Izraelitów z niewoli. Rzecznikiem Mojżesza ma być jego brat, Aaron.

Odpowiedzi na pytania biblijne:

3:1 — Jakim kapłanem był Jetro? W czasach patriarchalnych mężczyzna będący głową rodziny pełnił również funkcję kapłana. Jetro był najwyraźniej patriarchą jednego z plemion Midianitów. Ponieważ byli oni potomkami Abrahama przez Keturę, prawdopodobnie mieli styczność z wielbieniem Jehowy (Rodzaju 25:1, 2).

4:11 — W jakim znaczeniu Jehowa ‛czyni człowieka niemym, głuchym lub ślepym’? Choć Jehowa czasami pozbawiał kogoś wzroku lub mowy, nie znaczy to, że jest odpowiedzialny za wszystkie przypadki tego rodzaju kalectwa (Rodzaju 19:11; Łukasza 1:20-22, 62-64). Przyczyną takich ułomności jest odziedziczony grzech (Hioba 14:4; Rzymian 5:12). Ponieważ jednak Bóg dopuszcza ich istnienie, mógł powiedzieć o sobie, że „czyni” ludzi niemymi, głuchymi lub ślepymi.

4:16 — W jakim sensie Mojżesz „służył za Boga” Aaronowi? Mojżesz był przedstawicielem Boga. Sam z kolei miał być reprezentowany przez Aarona, więc niejako stał się dla niego „Bogiem”.

Czego się możemy nauczyć:

1:7, 14. Jehowa wspierał swój lud w dniach ucisku w Egipcie. Podobnie umacnia swych  nowożytnych Świadków, nawet w obliczu gwałtownych prześladowań.

1:17-21. Jehowa ‛pamięta o nas ku dobremu’ (Nehemiasza 13:31).

3:7-10. Jehowa jest wrażliwy na cierpienia swego ludu.

3:14. Jehowa niezawodnie realizuje swoje zamierzenia. Możemy zatem ufać, że spełni nasze nadzieje oparte na Biblii.

4:10, 13. Mojżeszowi tak bardzo brakowało wiary we własną umiejętność przemawiania, że nawet gdy Bóg zapewnił go o swym wsparciu, błagał, aby posłał do faraona kogoś innego. A jednak Jehowa posłużył się właśnie Mojżeszem, dodając mu mądrości i sił niezbędnych do wywiązania się z tego zadania. Zamiast skupiać się na swoich słabych stronach, powinniśmy polegać na Jehowie i wiernie stosować się do Jego polecenia, by głosić i czynić uczniów (Mateusza 24:14; 28:19, 20).

ZDUMIEWAJĄCE CUDA PRZYNOSZĄ WYZWOLENIE

(Wyjścia 5:1 do 15:21)

Mojżesz i Aaron stają przed faraonem z prośbą, by pozwolił Izraelitom wyjść na pustynię i obchodzić święto ku czci Jehowy. Egipski władca butnie odmawia. Jehowa przez Mojżesza zapowiada mu jedną plagę po drugiej. Faraon wypuszcza Izraelitów dopiero po dziesiątej pladze. Wkrótce jednak na czele armii wyrusza za nimi w pościg. Jehowa otwiera drogę ucieczki przez Morze Czerwone i wyzwala swój lud. Egipcjanie toną w morskich wodach powracających na swoje miejsce.

Odpowiedzi na pytania biblijne:

6:3 — W jakim sensie Bóg nie dał poznać swego imienia Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi? Wspomniani patriarchowie posługiwali się imieniem Bożym i otrzymali od Jehowy pewne obietnice. Jednak nie poznali Jehowy jako Tego, który te obietnice spełnił (Rodzaju 12:1, 2; 15:7, 13-16; 26:24; 28:10-15).

7:1 — Co to znaczy, że Mojżesz został uczyniony „Bogiem dla faraona”? Mojżesz otrzymał boską władzę nad faraonem i dlatego nie musiał się go bać.

7:22 — Skąd egipscy kapłani wzięli wodę, która nie była zamieniona w krew? Mogli posłużyć się wodą wziętą z Nilu przed plagą. Czystą wodę prawdopodobnie czerpano też ze studni kopanych w wilgotnym gruncie w pobliżu Nilu (Wyjścia 7:24).

8:26, 27 — Dlaczego Mojżesz powiedział, że ofiary Izraelitów byłyby „odrażające dla Egipcjan”? W Egipcie różne zwierzęta były obiektami kultu. Wzmianka o ofiarach stanowiła dodatkowy argument wspierający naleganie Mojżesza, by pozwolono Izraelitom opuścić Egipt celem złożenia ofiary dla Jehowy.

12:29 — Kogo uznawano za pierworodnego? Do pierworodnych zaliczano tylko potomków płci męskiej (Liczb 3:40-51). Faraon był pierworodnym, ale nie zginął, ponieważ założył już własną rodzinę. Podczas dziesiątej plagi nie uśmiercano głów rodzin, tylko ich pierworodnych synów.

 12:40 — Jak długo Izraelici przebywali w Egipcie? Wspomniany w tym wersecie okres 430 lat obejmował pobyt Izraelitów „w ziemi egipskiej i w Kanaanie”. * Siedemdziesięciopięcioletni Abram, podróżując do Kanaanu, przekroczył Eufrat w roku 1943 p.n.e. (Rodzaju 12:4). Od tego wydarzenia do chwili, gdy Jakub w wieku 130 lat przeniósł się do Egiptu, upłynęło 215 lat (Rodzaju 21:5; 25:26; 47:9). Oznacza to, że Izraelici spędzili w ziemi egipskiej również 215 lat.

15:8 — Czy wzmianka o tym, że wody Morza Czerwonego „zakrzepły”, oznacza, iż one zamarzły? Hebrajski czasownik tłumaczony tutaj na „zakrzepnąć” znaczy „zbiec się” lub „zgęstnieć”. W Księdze Hioba 10:10 użyto go w odniesieniu do tężenia sera. A zatem to, że wody „zakrzepły”, niekoniecznie musi oznaczać, iż zamieniły się w lód. Gdyby wspomniany w Księdze Wyjścia 14:21 „silny wiatr wschodni” mógł zamrozić wodę, niewątpliwie w sprawozdaniu pojawiłaby się wzmianka o wyjątkowym zimnie. Wody zdawały się zakrzepnięte, zgęstniałe lub zestalone, ponieważ nie było widać, co je powstrzymuje.

Czego się możemy nauczyć:

7:14 do 12:30. Dziesięć plag nie było wynikiem jakiegoś zbiegu okoliczności. Każda została zapowiedziana i zgodnie z tym przebiegała, co dobitnie nam uświadamia, że Stwórca ma pełną kontrolę nad wodą, światłem, owadami, zwierzętami i ludźmi. Plagi te stanowią ponadto wyraźny dowód, że Jehowa potrafi wybiórczo zgładzić wrogów, jednocześnie chroniąc swoich sług.

11:2; 12:36. Jehowa błogosławi swojemu ludowi. Zadbał o to, by Izraelici otrzymali stosowną zapłatę za pracę w Egipcie. Przybyli do tego kraju jako ludzie wolni, a nie jako jeńcy wojenni.

14:30. Możemy ufać, że Jehowa wybawi swych czcicieli w nadchodzącym „wielkim ucisku” (Mateusza 24:20-22; Objawienie 7:9, 14).

JEHOWA ORGANIZUJE SWÓJ NARÓD W SPOSÓB TEOKRATYCZNY

(Wyjścia 15:22 do 40:38)

Niespełna trzy miesiące po wyzwoleniu z Egiptu Izraelici rozbijają obóz u podnóża góry Synaj. Tam otrzymują Dziesięcioro Przykazań i inne prawa, zawierają przymierze z Jehową i stają się narodem teokratycznym. Mojżesz spędza na górze 40 dni; w tym czasie dostaje wskazówki co do prawdziwego wielbienia i budowy przenośnej świątyni — przybytku Jehowy. Tymczasem Izraelici sporządzają sobie złotego cielca i oddają mu cześć. Kiedy Mojżesz, schodząc z Synaju, dostrzega to wszystko, ogarnięty gniewem rozbija dwie kamienne tablice od Boga. Gdy winowajcom zostaje wymierzona należna kara, Mojżesz ponownie wchodzi na górę, gdzie otrzymuje nowe tablice. Po jego powrocie rozpoczyna się budowa  przybytku. Ten niezwykły namiot i jego wyposażenie zostają oddane do użytku w rok po odzyskaniu przez Izraelitów wolności. Wtedy Jehowa napełnia przybytek swoją chwałą.

Odpowiedzi na pytania biblijne:

20:5 — Jak to możliwe, żeby Jehowa zsyłał „karę za przewinienie ojców” na przyszłe pokolenia? Po osiągnięciu pełnoletności każdy jest osobiście odpowiedzialny za swoje postępowanie i swoją postawę. Jednak gdy cały Izrael uwikłał się w bałwochwalstwo, konsekwencje ponosiły również następne pokolenia. Skutki tego odczuwali nawet wierni Izraelici, ponieważ odstępstwo całego narodu utrudniało im zachowanie lojalności.

23:19; 34:26 — Jakie znaczenie miał zakaz gotowania koźlęcia w mleku jego matki? Gotowanie koźlęcia (lub innego młodego zwierzęcia) w mleku jego matki należało prawdopodobnie do pogańskich rytuałów zaklinania deszczu. Ponadto było czymś bardzo okrutnym, ponieważ mleko matki ma służyć potomstwu za pokarm. Wspomniane prawo uświadamiało członkom ludu Bożego, że powinni być litościwi.

23:20-23 — O jakim aniele tu mowa i w jakim sensie było „w nim” imię Jehowy? Aniołem tym był prawdopodobnie Jezus w przedludzkim bycie. Miał za zadanie prowadzić Izraelitów podczas wędrówki do Ziemi Obiecanej (1 Koryntian 10:1-4). Imię Jehowy jest „w nim”, ponieważ Jezus odgrywa główną rolę w wywyższaniu i uświęcaniu imienia swego Ojca.

32:1-8, 25-35 — Dlaczego Aaron nie poniósł kary za wykonanie złotego cielca? Aaron w sercu nie miał skłonności do bałwochwalstwa. Później najprawdopodobniej razem z innymi Lewitami opowiedział się po stronie Boga i wystąpił przeciwko tym, którzy nie poparli Mojżesza. Po uśmierceniu winowajców Mojżesz uświadomił ludowi powagę popełnionego grzechu, co wskazuje, że Jehowa okazał łaskę nie tylko Aaronowi, ale też innym.

33:11, 20 — W jaki sposób Bóg rozmawiał z Mojżeszem „twarzą w twarz”? Wyrażenie to opisuje poufną wymianę myśli. Mojżesz otrzymywał wskazówki od Jehowy podczas rozmów z Jego wysłannikiem. Nie widział samego Jehowy, ponieważ ‛żaden człowiek nie może zobaczyć Boga i pozostać przy życiu’. A zatem Jehowa nie rozmawiał z Mojżeszem osobiście. W Liście do Galatów 3:19 napisano, że Prawo „przekazane zostało przez aniołów ręką pośrednika”.

Czego się możemy nauczyć:

15:25; 16:12. Jehowa dba o swój lud.

18:21. Mężczyźni wyznaczeni do odpowiedzialnych zadań w zborze chrześcijańskim również powinni być umiejętni, bogobojni, godni zaufania oraz niesamolubni.

20:1 do 23:33. Jehowa jest najwyższym Prawodawcą. Posłuszeństwo wobec Jego praw umożliwiało Izraelitom wielbienie Go w sposób uporządkowany i zachowywanie przy tym radości. Obecnie Jehowa także ma organizację teokratyczną. Współpraca z nią przyczynia się do naszego szczęścia i bezpieczeństwa.

Wartość dla nas

Co Księga Wyjścia mówi o Jehowie? Przedstawia Go jako kochającego Dawcę, niezrównanego Wyzwoliciela oraz Realizatora zamierzeń. Jest On też Bogiem, który zarządza swoim ludem w sposób teokratyczny.

Księga Wyjścia z pewnością wywrze na tobie wielkie wrażenie, gdy będziesz ją czytał każdego tygodnia w ramach przygotowań do zajęć teokratycznej szkoły służby kaznodziejskiej. Rozważenie informacji zamieszczonych pod nagłówkami „Odpowiedzi na pytania biblijne” pomoże ci dokładniej zrozumieć niektóre wersety. Materiał pod śródtytułami „Czego się możemy nauczyć” zwróci twoją uwagę na korzyści płynące z zapoznania się z fragmentem Biblii przewidzianym na dany tydzień.

[Przypis]

[Ilustracja na stronach 24, 25]

Jehowa polecił skromnemu Mojżeszowi wyprowadzić Izraelitów z niewoli

[Ilustracja na stronie 25]

Dziesięć plag wyraźnie dowiodło, że Stwórca ma pełną kontrolę nad wodą, światłem, owadami, zwierzętami i ludźmi

[Ilustracja na stronach 26, 27]

Jehowa posłużył się Mojżeszem, by zorganizować Izraelitów w naród zarządzany teokratycznie