Piękno dzieł Jehowy

‛Jesteś bardziej majestatyczny niż góry’

OGLĄDANIE wschodu słońca ze szczytu góry Fudżi jest niezapomnianym przeżyciem. Nad horyzontem pojawia się nagle płomienista tarcza i zaczyna oświetlać zbocze, na którym biel śniegu łączy się z szarością skały wulkanicznej. W miarę jak budzi się kolejny dzień, wyrazisty cień góry szybko przemieszcza się w promieniu wielu kilometrów nad wzgórzami i dolinami.

Majestatyczne góry takie jak Fudżi — której nazwa zapisywana dawniej znakami brzmi „nie ma sobie równej” — nigdy nie przestaną nas zdumiewać. Co więcej, ich imponujące rozmiary uczą nas pokory! Dostojeństwo gór skłoniło nawet wielu ludzi do wyrobienia sobie poglądu, iż najwyższe szczyty, często spowite mgłą i chmurami, są siedzibą bogów.

Jedynym Bogiem, którego naprawdę sławią szczyty górskie, jest ich mistrzowski Stwórca, Jehowa. Biblia nazywa Go „Twórcą gór” (Amosa 4:13). Góry zajmują prawie jedną czwartą ziemi. Stwarzając naszą planetę, Bóg posłużył się siłami, które miały wpływ na ostateczny kształt efektownych szczytów i łańcuchów górskich (Psalm 95:4). Na przykład uważa się, że masywy Himalajów i Andów powstały dzięki gigantycznym wstrząsom w głębi skorupy ziemskiej i przesunięciom wzdłuż uskoków płyt litosfery.

Jako ludzie, nie w pełni pojmujemy, jak i dlaczego powstały góry. W gruncie rzeczy nie jesteśmy w stanie odpowiedzieć na pytania postawione przez Jehowę prawemu Hiobowi: „Gdzieżeś był, gdy zakładałem ziemię? (...) W co wpuszczono jej podstawy?” (Hioba 38:4-6).

Zdajemy sobie jednak sprawę, że nasze życie zależy od gór. Nazywa się je naturalnymi wieżami ciśnień, ponieważ wszystkie większe rzeki mają w nich swe źródła, a połowa ludności ziemi korzysta z pochodzącej stamtąd wody (Psalm 104:13). Czasopismo New Scientist podaje: „Sześć z dwudziestu głównych roślin uprawnych świata pochodzi z gór”. W obiecanym przez Boga nowym świecie zapanuje równowaga ekologiczna — „mnóstwo zboża będzie na ziemi; nadmiar będzie na wierzchu gór” (Psalm 72:16; 2 Piotra 3:13).

Wielu osobom wzmianka o górach kojarzy się z Alpami. Szczyty, które tu pokazano, między innymi góra Civetta, dają o swym Stwórcy wspaniałe świadectwo (Psalm 98:8). Sławią Jehowę, który „utwierdza góry swą mocą” (Psalm 65:6). *

Prawdziwy respekt budzi piękno Alp — ich oblodzone szczyty i granie oraz pokryte śniegiem zbocza, a także doliny, jeziora i łąki. Król Dawid powiedział o Jehowie, iż „sprawia, że góry porastają zieloną trawą” (Psalm 147:8).

Może nie tak okazałe jak Alpy, ale za to niezwykle urocze, są łańcuchy wzgórz, na przykład w pobliżu Guilin w Chinach. Turystów  zachwycają rzędy wapiennych iglic wyrastających wzdłuż rzeki Li Jiang. Przyglądanie się krystalicznie czystej wodzie przepływającej wśród tych osnutych mgłą wzniesień może przywodzić na myśl słowa psalmisty: „[Jehowa] wysyła źródła do dolin potoków; ciągle tryskają pomiędzy górami” (Psalm 104:10).

Zupełnie słusznie czujemy się zafascynowani górami, stanowią bowiem wspaniałą część miłościwego zamierzenia Boga, który powołał je do istnienia dla dobra i przyjemności ludzi. Jednak niezależnie od tego, jaki budzą respekt, nigdy nie dorównają dostojeństwu Jehowy. On jest naprawdę „bardziej majestatyczny niż góry” (Psalm 76:4).

[Przypis]

[Ramka i ilustracja na stronie 9]

Dziesięć procent ludności świata mieszka na terenach górskich. Ale dla głosicieli dobrej nowiny o Królestwie Bożym nie stanowi to przeszkody nie do pokonania. Ci chrześcijanie są bardzo zajęci służbą w wielu takich regionach. A „jakże pełne wdzięku są na górach stopy tego, kto przynosi dobrą nowinę, kto ogłasza pokój, kto przynosi dobrą nowinę o czymś lepszym, kto ogłasza wybawienie”! (Izajasza 52:7).

Psalmista śpiewał: „Wysokie góry są dla koziorożców” (Psalm 104:18). Spośród wszystkich mieszkańców gór koziorożce, takie jak ten szczycący się wspaniałym porożem koziorożec nubijski, potrafią najlepiej utrzymać równowagę. Poruszają się po wąskich, wydawałoby się zupełnie niedostępnych występach skalnych. Koziorożec nubijski jest doskonale przystosowany do życia w takich miejscach. Zawdzięcza to między innymi budowie swych racic. Szpara międzyraciczna może pod ciężarem zwierzęcia rozszerzyć się na tyle, że zapewnia mu niezwykłą przyczepność, kiedy stoi na wąskiej półce skalnej albo się po niej porusza. Koziorożce naprawdę można uznać za arcydzieło stwarzania.

[Ilustracja na stronie 9]

Góra Fudżi, Honsiu, Japonia