W obliczu zmian życiowych polegaj na kierownictwie ducha Bożego

„Rób wszystko, co możesz, by się stawić przed Bogiem jako godny uznania” (2 TYMOTEUSZA 2:15).

1. Jakie zmiany stanowią wyzwanie dla naszej pomyślności duchowej?

ŚWIAT wokół nas nieustannie się zmienia. Obserwujemy imponujący postęp naukowy i techniczny, a zarazem zatrważający upadek wartości moralnych. W poprzednim artykule wskazano, że jako chrześcijanie musimy dawać odpór duchowi świata, wrogiemu Bogu. Ale zmienia się nie tylko świat — zmieniamy się również my sami. Z dzieciństwa wkraczamy w dorosłość. Zyskujemy lub tracimy majątek, zdrowie i bliskie nam osoby. Ponieważ na wiele zmian nie mamy wpływu, mogą one stanowić niemałe wyzwanie dla naszej pomyślności duchowej.

2. Jakich zmian doświadczył w swym życiu Dawid?

² Rzadko kto doświadcza tak radykalnych zmian jak Dawid, syn Jessego. Ten niepozorny pasterz nagle okrył się sławą bohatera narodowego. Później stał się uchodźcą, ściganym niczym zwierzę przez zawistnego króla. Następnie Dawid sam został królem i zdobywcą.  Dopuścił się jednak poważnego grzechu i odczuł jego bolesne skutki. Przeżył tragedię i podziały we własnej rodzinie. Zdobył bogactwo, lecz potem się zestarzał i doświadczył udręk podeszłego wieku. Pomimo licznych zmian w życiu Dawid przez cały czas okazywał niewzruszone zaufanie do Jehowy i całkowicie polegał na kierownictwie ducha świętego. Robił wszystko, by „się stawić przed Bogiem jako godny uznania”, a Bóg mu błogosławił (2 Tymoteusza 2:15). Chociaż żyjemy w innych warunkach niż Dawid, ze sposobu, w jaki sobie radził, możemy się sporo nauczyć. Jego przykład pomaga nam zrozumieć, jak w obliczu różnych zmian zachodzących w życiu możemy nieustannie korzystać ze wsparcia ducha Bożego.

Wspaniały przykład pokory Dawida

3, 4. Jak Dawid z pasterza stał się bohaterem narodowym?

³ W dzieciństwie Dawid niczym się nie wyróżniał nawet we własnej rodzinie. Kiedy do Betlejem przybył prorok Samuel, ojciec Dawida pokazał mu siedmiu ze swych ośmiu synów. Najmłodszego, Dawida, pozostawiono, by doglądał owiec. Ale to właśnie jego Jehowa wybrał na przyszłego króla Izraela. Przywołano go więc z pola. Sprawozdanie biblijne podaje, co się wtedy wydarzyło: „Samuel wziął róg z oliwą i namaścił go pośród jego braci. I od tego dnia zaczął na Dawida oddziaływać duch Jehowy” (1 Samuela 16:12, 13). Dawid poddawał się pod ten wpływ przez całe życie.

⁴ Wkrótce ten młody pasterz stał się sławny w całym kraju. Wezwano go, by usługiwał królowi i umilał mu czas grą na harfie. Zabił wojownika Goliata, olbrzyma tak groźnego, że nawet zaprawieni w bojach żołnierze izraelscy bali się stawić mu czoła. Mianowany dowódcą wojskowym, Dawid z powodzeniem walczył z Filistynami. Ludzie go kochali i wysławiali w pieśniach. Już wcześniej pewien doradca króla Saula stwierdził, że młody Dawid nie tylko „umie grać” na harfie, ale jest także „dzielnym mocarzem i wojownikiem, i człowiekiem wypowiadającym się rozumnie, i mężczyzną dobrze zbudowanym” (1 Samuela 16:18; 17:23, 24, 45-51; 18:5-7).

5. Co mogłoby wbić Dawida w pychę i skąd wiemy, że tak się nie stało?

⁵ Sława, atrakcyjny wygląd, młodość, elokwencja, talent muzyczny, zdolności żołnierskie, uznanie Boże — wydawało się, że Dawid ma wszystko. Każda z tych rzeczy mogła go wbić w pychę, ale tak się nie stało. Zwróćmy uwagę, jak zareagował, gdy Saul zaproponował mu swą córkę za żonę. Ze szczerą pokorą Dawid odpowiedział: „Kimże ja jestem i kim są moi krewni, rodzina mego ojca, w Izraelu, żebym miał zostać zięciem króla?” (1 Samuela 18:18). Pewien biblista tak skomentował ten werset: „Dawid uważał, że ani jego zalety, ani pozycja społeczna, ani pochodzenie nie uprawniają go do zaszczytu zostania zięciem króla”.

6. Dlaczego powinniśmy pielęgnować pokorę?

⁶ Dawid przejawiał pokorę, bo wiedział, że Jehowa pod każdym względem przewyższa niedoskonałych ludzi. Dziwił się nawet, że Bóg zwraca na nich uwagę (Psalm 144:3). Zdawał sobie sprawę, iż jeśli spotkało go jakieś wyróżnienie, to tylko dlatego, że Jehowa okazał pokorę, zniżając się, by go podtrzymywać, ochraniać i się o niego troszczyć (Psalm 18:35). Jakże piękna lekcja dla nas!  Nasze zdolności, osiągnięcia i przywileje nigdy nie powinny uderzać nam do głowy. Apostoł Paweł napisał: „Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśli istotnie otrzymałeś, to dlaczego się chełpisz, jak gdybyś nie otrzymał?” (1 Koryntian 4:7). Chcąc mieć świętego ducha Bożego i cieszyć się uznaniem Jehowy, musimy pielęgnować pokorę (Jakuba 4:6).

„Nie mścijcie się sami”

7. Jaka sposobność do zabicia króla Saula nadarzyła się Dawidowi?

⁷ Sława nie wbiła Dawida w pychę, ale za to wzbudziła zawiść króla Saula, od którego odstąpił duch Boży. Chociaż Dawid nie uczynił nic złego, musiał ratować życie ucieczką i ukrywać się na pustkowiu. Pewnego razu król Saul, który udał się za nim w pościg, wszedł do jaskini, nie wiedząc, że schronił się tam zbieg ze swymi towarzyszami. Ludzie Dawida uznali to za przejaw kierownictwa Bożego i nalegali, by zabić Saula. Możemy sobie wyobrazić, jak w ciemnościach szepczą do Dawida: „To jest dzień, w którym Jehowa mówi do ciebie: ‚Oto ja wydaję twego nieprzyjaciela w twoją rękę, a ty uczyń mu to, co jest dobre w twoich oczach’” (1 Samuela 24:2-6).

8. Dlaczego Dawid powstrzymał się od zemsty?

⁸ Dawid nie targnął się na życie Saula. Okazując wiarę i cierpliwość, uznał, że lepiej zdać się na Jehowę. Gdy król wyszedł z jaskini, Dawid zawołał do niego: „Oby Jehowa rozsądził między mną a tobą; i niech Jehowa wywrze za mnie pomstę na tobie, lecz moja ręka cię nie tknie” (1 Samuela 24:12). Chociaż Dawid wiedział, że Saul postępuje niewłaściwie, nie szukał zemsty; nie atakował go też słownie ani nie mówił o nim źle. Również przy innych okazjach nie brał spraw w swoje ręce. Ufał natomiast, że Jehowa wszystko uporządkuje (1 Samuela 25:32-34; 26:10, 11).

9. Dlaczego nie powinniśmy się mścić, gdy napotykamy sprzeciw lub prześladowania?

⁹ Podobnie jak Dawid, ty też możesz się znaleźć w trudnym położeniu. Może spotykasz się ze sprzeciwem lub prześladowaniami ze strony kolegów szkolnych, współpracowników, członków rodziny lub innych osób, które nie podzielają twoich przekonań. Nie oddawaj wet za wet. Czekaj na Jehowę, prosząc o Jego świętego ducha. Niewykluczone, że dzięki twojemu przykładnemu postępowaniu niektóre z takich osób ‛zostaną pozyskane’ (1 Piotra 3:1). Bądź zawsze pewien, że Jehowa dostrzega twoje położenie i w stosownym czasie  poczyni odpowiednie kroki. Apostoł Paweł polecił: „Nie mścijcie się sami, umiłowani, lecz pozostawcie miejsce srogiemu gniewowi; napisano przecież: ‚Pomsta jest moja; ja odpłacę, mówi Jehowa’” (Rzymian 12:19).

„Słuchajcie karcenia”

10. Jak Dawid popadł w grzech i jak próbował go ukryć?

¹⁰ Minęły lata. Dawid został potężnym królem, darzonym miłością przez poddanych. Patrząc na jego dotychczasowe wierne życie i wspaniałe psalmy skomponowane ku chwale Jehowy, można by dojść do wniosku, iż taki człowiek nigdy nie dopuściłby się poważnego grzechu. Niestety, tak się właśnie stało. Pewnego dnia król zauważył z dachu swego pałacu kąpiącą się piękną kobietę. Zaczął się o nią dopytywać. Dowiedziawszy się, że ma na imię Batszeba i że jej mąż, Uriasz, jest na wojnie, Dawid sprowadził ją do siebie i dopuścił się cudzołóstwa. Później okazało się, że Batszeba jest w ciąży. Jakiż to byłby skandal, gdyby wszystko się wydało! Według Prawa Mojżeszowego cudzołożnik podlegał karze śmierci. Król najwidoczniej myślał, że sprawę da się zatuszować. Wysłał więc do swych wojsk posłańca z poleceniem, by Uriasz wrócił do Jerozolimy. Miał nadzieję, że spędzi on noc z żoną — ale tak się nie stało. Zdesperowany Dawid odesłał Uriasza na wojnę z listem do jego dowódcy Joaba. Rozkazał w nim posłać Uriasza do walki i tak pokierować biegiem wydarzeń, by poniósł śmierć. Joab zastosował się do polecenia i Uriasz rzeczywiście poległ. Po zwyczajowym okresie żałoby Batszeby król pojął ją za żonę (2 Samuela 11:1-27).

11. Co Natan opowiedział Dawidowi i jak ten zareagował?

¹¹ Wydawało się, że plan zadziałał. Dawid powinien był wszakże pamiętać, iż o wszystkim dobrze wie Jehowa (Hebrajczyków 4:13). Po kilku miesiącach przyszło na świat dziecko. Wówczas z polecenia Jehowy do Dawida udał się prorok Natan. Opowiedział królowi historię o bogatym właścicielu wielu owiec, który odebrał i zabił jedyną, umiłowaną owieczkę należącą do ubogiego człowieka. W Dawidzie odezwało się poczucie sprawiedliwości, ale ukryta treść tej opowieści nie wzbudziła jego podejrzeń. Szybko osądził bogacza. Rozgniewany, rzekł do Natana: „Mąż, który to czyni, zasługuje na śmierć!” (2 Samuela 12:1-6).

12. Jaki wyrok Jehowa wydał na Dawida?

¹² „Ty jesteś tym mężem!” — odparł prorok. Dawid osądził samego siebie. Niewątpliwie jego oburzenie szybko ustąpiło miejsca głębokiemu zawstydzeniu i żalowi. Wstrząśnięty, wysłuchał Natana obwieszczającego nieodwołalny wyrok Jehowy. Nie było miejsca na słowa pociechy. Postępując nikczemnie, Dawid wzgardził słowem Jehowy. Czyż nie uśmiercił Uriasza, posługując się mieczem wroga? Teraz miecz miał się nie oddalać od domu Dawida. Czy potajemnie nie posiadł żony Uriasza? Podobne nieszczęście miało  spotkać jego samego, ale już nie w skrytości, lecz publicznie (2 Samuela 12:7-12).

13. Jak Dawid zareagował, gdy został skarcony przez Jehowę?

¹³ Na korzyść Dawida przemawiało to, że nie wyparł się grzechu. Nie wybuchnął gniewem na proroka Natana. Nie zrzucał winy na innych ani się nie usprawiedliwiał. Kiedy jego występki zostały ujawnione, wziął na siebie odpowiedzialność, mówiąc: „Zgrzeszyłem przeciwko Jehowie” (2 Samuela 12:13). Ogrom poczucia winy Dawida i głębię jego skruchy oddaje Psalm 51. Król błagał Jehowę: „Nie odrzucaj mnie sprzed swojego oblicza i racz mi nie odbierać swego świętego ducha”. Wierzył, że Jehowa w swym miłosierdziu ‛nie wzgardzi sercem skruszonym i zdruzgotanym’ z powodu grzechu (Psalm 51:11, 17). Nadal polegał na kierownictwie ducha Bożego. I chociaż Jehowa nie uchronił Dawida przed gorzkimi konsekwencjami grzechu, to jednak mu przebaczył.

14. Jak powinniśmy reagować na karcenie od Jehowy?

¹⁴ Wszyscy jesteśmy niedoskonali i wszyscy grzeszymy (Rzymian 3:23). Czasami tak jak Dawidowi może nam się przydarzyć poważny grzech. Jehowa koryguje swoich sług niczym kochający ojciec, który karci swe dzieci. Chociaż karcenie jest pożyteczne, nie zawsze łatwo je przyjąć. Niekiedy może być wręcz „zasmucające” (Hebrajczyków 12:6, 11). Ale jeśli ‛słuchamy karcenia’, możemy się pojednać z Jehową (Przysłów 8:33). Aby wciąż korzystać z błogosławieństw ducha Jehowy, musimy poddawać się skorygowaniu i zabiegać o uznanie Boga.

Nie pokładaj ufności w niepewnym bogactwie

15. (a) W jaki sposób niektórzy korzystają z bogactwa? (b) Jak Dawid pragnął spożytkować swoje mienie?

¹⁵ Nic nie wskazuje na to, by Dawid pochodził z wpływowej i zamożnej rodziny. Jednak w trakcie swego panowania zdobył ogromne bogactwo. Jak wiadomo, wiele osób gromadzi wielki majątek i chciwie go pomnaża lub trwoni na samolubne cele. Inni korzystają z niego dla własnej chwały (Mateusza 6:2). Dawid postępował inaczej. Chciał przysparzać szacunku Jehowie. Zwierzył się Natanowi, że pragnie zbudować świątynię, do której można by przenieść Arkę Przymierza, znajdującą się w owym czasie „pod płótnami namiotowymi”. Jehowa doceniał dobre chęci Dawida, ale powiadomił go przez Natana, że świątynię tę wzniesie jego syn Salomon (2 Samuela 7:1, 2, 12, 13).

16. Jakie przygotowania do budowy świątyni poczynił Dawid?

¹⁶ Dawid zgromadził materiały potrzebne do tej wielkiej budowy. Salomonowi powiedział: „Przygotowałem na dom Jehowy sto tysięcy talentów złota i milion talentów srebra, miedzi zaś i żelaza nie sposób zważyć, bo tyle już tego jest; przygotowałem też belki i kamienie,  lecz do nich jeszcze dołożysz”. Z własnych środków Dawid ofiarował 3000 talentów złota i 7000 talentów srebra (1 Kronik 22:14; 29:3, 4). * Hojność Dawida nie była na pokaz; stanowiła przejaw wiary i oddania Jehowie Bogu. Król, pamiętając, komu zawdzięcza swe bogactwa, powiedział do Jehowy: „Wszystko bowiem jest od ciebie i daliśmy ci z twojej własnej ręki” (1 Kronik 29:14). Ofiarne serce pobudziło Dawida do uczynienia wszystkiego, co mógł, by krzewić czyste wielbienie.

17. Dlaczego z rady zawartej w Liście 1 do Tymoteusza 6:17-19 mogą skorzystać zarówno bogaci, jak i biedni?

¹⁷ Wzorem Dawida róbmy dobry użytek ze swoich środków materialnych. Zamiast prowadzić materialistyczny tryb życia, lepiej jest zabiegać o uznanie Boże — na tym polega prawdziwa mądrość, która zapewnia szczęście. Paweł napisał: „Nakazuj tym, którzy są bogaci w obecnym systemie rzeczy, żeby nie mieli wygórowanego mniemania o sobie i żeby nie opierali nadziei na niepewnym bogactwie, lecz na Bogu, który obficie dostarcza nam wszystkiego dla naszego pożytku; żeby pracowali nad tym, co dobre, byli bogaci w szlachetne uczynki, hojni, gotowi się dzielić, niezawodnie zaskarbiając sobie wspaniały fundament na przyszłość, aby móc się mocno uchwycić rzeczywistego życia” (1 Tymoteusza 6:17-19). Niezależnie od swej sytuacji ekonomicznej poddawajmy się pod wpływ ducha Bożego i prowadźmy takie życie, byśmy mogli być ‛bogaci wobec Boga’ (Łukasza 12:21). Nic nie ma większej wartości niż uznanie w oczach naszego kochającego niebiańskiego Ojca.

Staw się przed Bogiem jako godny uznania

18. Pod jakim względem Dawid dał chrześcijanom piękny przykład?

¹⁸ Dawid zabiegał w życiu o uznanie w oczach Jehowy. W swej pieśni wołał: „Okaż mi łaskę, Boże, okaż mi łaskę, bo u ciebie się schroniła moja dusza” (Psalm 57:1). Dawid nie zawiódł się na Jehowie. Dożył sędziwego wieku i był „syty dni” (1 Kronik 23:1). Chociaż popełnił poważne błędy, przeszedł do historii jako jeden z mnóstwa świadków Bożych odznaczających się wielką wiarą (Hebrajczyków 11:32).

19. Dzięki czemu możemy ‛stawić się przed Bogiem jako godni uznania’?

¹⁹ Gdy zmienia się twoja sytuacja życiowa, pamiętaj, że Jehowa może pomóc również tobie — tak samo jak wspierał, wzmacniał i korygował Dawida. Wiele zmian w życiu przeszedł też apostoł Paweł. Ale dzięki poddawaniu się pod wpływ ducha Bożego on także pozostał wierny. Napisał: „Do wszystkiego mam siłę dzięki temu, który mi udziela mocy” (Filipian 4:12, 13). Jeżeli polegamy na Jehowie, On nas wesprze. Naprawdę zależy Mu na naszym powodzeniu. Jeśli Go słuchamy i się do Niego zbliżamy, doda nam sił do spełniania Jego woli. A dzięki ciągłemu poddawaniu się kierownictwu ducha Bożego będziemy mogli ‛stawiać się przed Bogiem jako godni uznania’ teraz i przez całą wieczność (2 Tymoteusza 2:15).

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

• Jak możemy się ustrzec pychy?

• Dlaczego sami nie powinniśmy się mścić?

• Jak należy się zapatrywać na karcenie?

• Dlaczego powinniśmy pokładać ufność w Bogu, a nie w bogactwie?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronach 16, 17]

Dawid polegał na kierownictwie ducha Bożego i zabiegał o uznanie w oczach Jehowy. Czy i ty tak czynisz?

[Ilustracja na stronie 18]

„Wszystko bowiem jest od ciebie i daliśmy ci z twojej własnej ręki”