Słudzy Boży muszą miłować życzliwość
Słudzy Boży muszą miłować życzliwość
„Czego Jehowa wymaga od ciebie prócz tego, żebyś czynił zadość sprawiedliwości i miłował życzliwość oraz był skromny, chodząc ze swoim Bogiem?” (MICHEASZA 6:8).
1, 2. (a) Dlaczego nie powinno nas dziwić, że Jehowa oczekuje od swych sług okazywania życzliwości? (b) Jakie pytania dotyczące życzliwości zasługują na rozważenie?
JEHOWA jest Bogiem życzliwym (Rzymian 2:4; 11:22). Jakże wdzięczni musieli Mu za to być pierwsi ludzie, Adam i Ewa! W ogrodzie Eden otaczały ich dzieła stwórcze, które były namacalnym dowodem Bożej życzliwości wobec nich i które miały im sprawiać radość. Bóg w dalszym ciągu jest życzliwy dla wszystkich ludzi, nawet dla niewdzięcznych i niegodziwych.
2 Ponieważ zostaliśmy stworzeni na obraz Boga, potrafimy odzwierciedlać Jego przymioty (Rodzaju 1:26). Nic więc dziwnego, iż Jehowa oczekuje od nas okazywania życzliwości. Jak czytamy w Księdze Micheasza 6:8, słudzy Boży muszą „miłować życzliwość”. Ale czym jest życzliwość? Jaki ma związek z innymi zbożnymi przymiotami? Skoro ludzie potrafią przejawiać tę cechę, dlaczego świat jest taki okrutny i bezwzględny? Dlaczego jako chrześcijanie powinniśmy starać się być dla innych życzliwi?
Czym jest życzliwość?
3. Jak byś zdefiniował życzliwość?
3 Życzliwość polega na przejawianiu żywego zainteresowania pomyślnością bliźnich. Można dać temu wyraz dobrym uczynkiem i ciepłym słowem. Człowiek życzliwy wyświadcza dobro, wystrzega się natomiast wyrządzania krzywdy. Jest przyjazny, delikatny, wspaniałomyślny i wczuwa się w cudze położenie. Bierze pod uwagę potrzeby drugich i odznacza się szczodrością. Apostoł Paweł nawoływał chrześcijan: „Przyodziejcie się w tkliwe uczucia: współczucie, życzliwość, uniżenie umysłu, łagodność i wielkoduszną cierpliwość” (Kolosan 3:12). A zatem życzliwość stanowi element symbolicznego odzienia każdego prawdziwego chrześcijanina.
4. Jak Jehowa przoduje w okazywaniu ludziom życzliwości?
4 Jehowa Bóg jest niedościgłym wzorem życzliwości. Apostoł Paweł napisał, że kiedy „ze strony naszego Wybawcy, Boga, została ujawniona życzliwość i miłość do człowieka”, wtedy On „wybawił nas przez kąpiel, która nas przywiodła do życia, i przez odnowienie nas duchem świętym” (Tytusa 3:4, 5). Bóg niejako ‛kąpie’, czyli oczyszcza chrześcijańskich pomazańców we krwi Jezusa, stosując na ich rzecz wartość Chrystusowej ofiary okupu. Ponadto ‛odnawia ich duchem świętym’, czyniąc z nich „nowe stworzenie” — swoich synów zrodzonych z ducha (2 Koryntian 5:17). Swą życzliwością i miłością Bóg obejmuje również „wielką rzeszę” tych, którzy „wyprali swoje długie szaty i wybielili je we krwi Baranka” (Objawienie 7:9, 14; 1 Jana 2:1, 2).
5. Dlaczego osoby poddające się wpływowi ducha świętego powinny okazywać życzliwość?
5 Życzliwość stanowi też element owocu świętego ducha Bożego, czyli czynnej siły Bożej. Paweł napisał: „Natomiast owocem ducha jest miłość, radość, pokój, wielkoduszna cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara, łagodność, panowanie nad sobą. Przeciwko takim rzeczom nie istnieje żadne prawo” (Galatów 5:22, 23). Czy zatem osoby poddające się kierownictwu ducha świętego nie powinny okazywać drugim życzliwości?
Prawdziwa życzliwość nie jest słabością
6. Kiedy życzliwość jest słabością i dlaczego?
6 Niektórzy uważają życzliwość za przejaw słabości. Twierdzą, że trzeba być twardym, a czasem nawet niegrzecznym, by inni dostrzegli siłę naszego charakteru. W rzeczywistości jednak prawdziwej siły wymaga okazywanie szczerej życzliwości oraz wystrzeganie się źle pojętej życzliwości. Ponieważ życzliwość stanowi element owocu ducha Bożego, nie może oznaczać nazbyt łagodnego, pobłażliwego podejścia do nagannych czynów. Natomiast słabością jest życzliwość fałszywie pojęta, skłaniająca do patrzenia przez palce na złe postępowanie.
7. (a) Jakiego zaniedbania dopuścił się Heli? (b) Dlaczego starsi muszą się wystrzegać okazywania źle pojętej życzliwości?
7 Przykładem takiej postawy może być izraelski arcykapłan Heli. Ociągał się on ze skarceniem swych synów, Chofniego i Pinechasa, którzy usługiwali jako kapłani w przybytku. Zamiast jednak zadowalać się częścią ofiar należną im na podstawie Prawa Bożego, posyłali sługę, by wymógł na ofiarodawcy oddanie części surowego mięsa, zanim jeszcze tłuszcz zwierzęcia zostanie spalony na ołtarzu. Synowie Helego utrzymywali też niemoralne stosunki z kobietami usługującymi u wejścia do przybytku Bożego. Heli winien był pozbawić Chofniego i Pinechasa urzędu, lecz on tylko łagodnie ich upominał (1 Samuela 2:12-29). Nic dziwnego, że „słowo od Jehowy stało się w owych dniach rzadkością”! (1 Samuela 3:1). Chrześcijańscy starsi muszą się pilnować, by nie okazywać źle pojętej życzliwości grzesznikom, którzy mogliby zagrażać duchowemu zdrowiu zboru. Prawdziwa życzliwość nie jest ślepa na niegodziwe słowa i uczynki, które naruszają Boże mierniki postępowania.
8. Jak Jezus okazywał prawdziwą życzliwość?
8 Nasz Wzorodawca, Jezus Chrystus, nigdy nie przejawiał chybionej życzliwości. Był za to ucieleśnieniem prawdziwej życzliwości. Na przykład ‛litował się nad tłumami, były bowiem złupione i porzucone niczym owce bez pasterza’. Ludzie o szczerym usposobieniu czuli się w jego obecności swobodnie, przyprowadzali do niego nawet małe dzieci. Pomyśl, jak życzliwie i czule „brał dzieci w ramiona i zaczął je błogosławić” (Mateusza 9:36; Marka 10:13-16). Jezus był życzliwy, zarazem jednak stanowczo obstawał przy tym, co słuszne w oczach jego niebiańskiego Ojca. Nigdy nie tolerował zła; Bóg dał mu odwagę, by mógł potępiać obłudnych przywódców religijnych. Jak czytamy w Ewangelii według Mateusza 23:13-26, kilkakrotnie powtórzył słowa: „Biada wam, uczeni w piśmie i faryzeusze, obłudnicy!”
Życzliwość a inne zbożne przymioty
9. Jak życzliwość wiąże się z wielkoduszną cierpliwością i dobrocią?
9 Życzliwość ściśle wiąże się z pozostałymi przymiotami przejawianymi pod wpływem ducha świętego. Wymieniono ją między „wielkoduszną cierpliwością” a „dobrocią”. Rzeczywiście, człowiek życzliwy przejawia też wielkoduszną cierpliwość. Jest cierpliwy nawet wobec osób nieżyczliwych. Życzliwość ma związek z dobrocią, gdyż często znajduje wyraz w dobrych uczynkach na rzecz drugich. Grecki odpowiednik słowa tłumaczonego w Biblii na „życzliwość” może też oznaczać „dobroć”. Okazywanie tego przymiotu przez pierwszych chrześcijan robiło takie wrażenie na poganach, że ci, zgodnie z przekazem Tertuliana, uważali naśladowców Chrystusa za uosobienie dobroci i życzliwości.
10. Jaki jest związek między życzliwością i miłością?
10 Życzliwość jest także powiązana z miłością. Jezus powiedział o swych naśladowcach: „Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będzie wśród was miłość” (Jana 13:35). A Paweł napisał: „Miłość jest wielkodusznie cierpliwa i życzliwa” (1 Koryntian 13:4). Często występujące w Piśmie Świętym wyrażenie „lojalna życzliwość” określa życzliwość wynikającą z lojalnej miłości. Hebrajski rzeczownik tłumaczony na „lojalna życzliwość” oznacza coś więcej niż serdeczne uczucie do kogoś. Jest to podyktowane miłością przywiązanie okazywane komuś tak długo, aż zostanie osiągnięty cel dotyczący danej osoby. Lojalna życzliwość Jehowy, czyli Jego lojalna miłość, objawia się na różne sposoby. Widoczna jest na przykład wtedy, gdy wybawia On i chroni swych sług (Psalm 6:4; 40:11; 143:12).
11. Jaką ufnością napełnia nas lojalna życzliwość Boga?
11 Lojalna życzliwość Jehowy przyciąga do Niego ludzi (Jeremiasza 31:3). Kiedy wierni słudzy Boga potrzebują wybawienia lub pomocy, wiedzą, że Jego lojalna życzliwość jest naprawdę lojalną miłością, na której się nie zawiodą. Dlatego mogą się z wiarą modlić jak niegdyś psalmista: „Ja zaś zaufałem twojej lojalnej życzliwości; niech serce me raduje się wybawieniem twoim” (Psalm 13:5). Ponieważ Bóg okazuje lojalną miłość, Jego słudzy mogą Mu całkowicie ufać. Zapewniono ich: „Jehowa bowiem nie opuści swego ludu ani nie pozostawi swojego dziedzictwa” (Psalm 94:14).
Dlaczego świat jest tak okrutny?
12. Kiedy i jak rozpoczęły się ciemięskie rządy?
12 Odpowiedź na powyższe pytanie ma związek z wydarzeniami, do których doszło w ogrodzie Eden. Już na początku dziejów ludzkich pewien duch, owładnięty samolubstwem i pychą, zapragnął przejąć rządy nad światem. W wyniku swych knowań rzeczywiście został „władcą tego świata”, ale władcą ciemięskim (Jana 12:31). Z czasem stał się znany jako Szatan Diabeł, arcywróg Boga i człowieka (Jana 8:44; Objawienie 12:9). Jego egoistyczny plan ustanowienia władzy zdolnej konkurować z życzliwym panowaniem Jehowy wyszedł na jaw wkrótce po stworzeniu Ewy. Gdy Adam wybrał drogę niezależności od Boga, całkowicie odrzucając Jego życzliwość, zaczęły się niegodziwe rządy Szatana (Rodzaju 3:1-6). Zamiast się usamodzielnić, Adam i Ewa w gruncie rzeczy dostali się pod przesiąknięty pychą i egoizmem wpływ Diabła i byli odtąd jego poddanymi.
13-15. (a) Jakie były niektóre skutki odrzucenia prawowitego zwierzchnictwa Jehowy? (b) Dlaczego świat jest taki okrutny?
13 Pomyślmy o niektórych konsekwencjach tych wydarzeń. Adam i Ewa zostali wygnani z rajskiego zakątka ziemi. Zamienili piękny park, obfitujący w zdrowe warzywa i owoce, na trudne życie poza ogrodem Eden. Bóg powiedział Adamowi: „Ponieważ posłuchałeś głosu swej żony i zjadłeś z drzewa, co do którego dałem ci ten nakaz: ‚Nie wolno ci z niego jeść’, przeklęta jest ziemia z twojego powodu. W bólu będziesz jadł jej plon przez wszystkie dni swego życia. A ona tobie porośnie cierniami i ostami”. Przekleństwo rzucone na ziemię zapowiadało, że uprawianie jej stanie się bardzo utrudnione. Praca na przeklętej roli, porośniętej cierniami i ostami, była dla potomków Adama tak dokuczliwa, że ojciec Noego, Lamech, mówił o ‛bólu rąk z powodu ziemi, którą Jehowa przeklął’ (Rodzaju 3:17-19; 5:29).
14 Poza tym Adam i Ewa zamienili wcześniejszy spokój na udrękę. Bóg rzekł do Ewy: „Wielce pomnożę boleść twej brzemienności; w bólach będziesz rodzić dzieci, a swoje pożądanie będziesz kierować ku swemu mężowi, on zaś będzie nad tobą panował”. Później Kain, pierworodny syn Adama i Ewy, okrutnie zamordował swego brata Abla (Rodzaju 3:16; 4:8).
15 „Cały świat podlega mocy niegodziwca” — oznajmił apostoł Jan (1 Jana 5:19). Dzisiejszy świat, podobnie jak jego władca, charakteryzuje się różnymi przywarami, między innymi samolubstwem i pychą. Nic dziwnego, że jest bezduszny i przesycony okrucieństwem! Ale ten stan rzeczy nie będzie trwał wiecznie. Jehowa dopilnuje, by w Jego Królestwie bezduszność i okrucieństwo ustąpiły miejsca życzliwości i współczuciu.
Powszechna życzliwość pod rządami Królestwa Bożego
16. Dlaczego zwierzchnictwo Boga sprawowane za pośrednictwem Chrystusa Jezusa jest nacechowane życzliwością i do czego nas to zobowiązuje?
16 Jehowa oraz wyznaczony przez Niego Król, Chrystus Jezus, oczekują od swych poddanych okazywania życzliwości (Micheasza 6:8). Jezus pokazał już, jak będzie się kierował tą cechą, sprawując władzę powierzoną mu przez Ojca (Hebrajczyków 1:3). Uwidoczniło się to na przykład, gdy potępił fałszywych przywódców religijnych, którzy obarczali ludzi wielkimi ciężarami. A przy innej okazji powiedział: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy się mozolicie i jesteście obciążeni, a ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode mnie, bo jestem łagodnie usposobiony i uniżony w sercu, a znajdziecie pokrzepienie dla dusz waszych. Albowiem moje jarzmo jest miłe, a moje brzemię lekkie” (Mateusza 11:28-30). Zbyt wielu człowieczych przywódców, również religijnych, obciąża ludzi brzemieniem niekończących się przepisów i niewdzięcznych zadań. Natomiast wymagania stawiane przez Jezusa odpowiadają potrzebom i możliwościom jego uczniów. Jest to naprawdę miłe jarzmo! Czyż nie pobudza nas to do naśladowania Jezusa w życzliwym traktowaniu innych ludzi? (Jana 13:15).
17, 18. Dlaczego możemy ufać, że współwładcy Chrystusa w niebie oraz jego ziemscy przedstawiciele będą okazywać życzliwość?
17 Ciekawe słowa Jezusa skierowane do apostołów podkreślają, jak dalece władza Królestwa Bożego różni się od rządów ludzkich. W Biblii czytamy: „Powstał też między nimi [uczniami] gorący spór o to, kto z nich wydaje się największy. On zaś rzekł im: ‚Królowie narodów panoszą się wśród nich, a mający władzę nad nimi są nazywani Dobroczyńcami. Wy jednak nie macie być tacy jak oni. Ale kto jest największy wśród was, niech się stanie jak ktoś najmłodszy, a kto jest zwierzchnikiem — jak usługujący. Bo kto jest większy: półleżący przy stole czy usługujący? Czyż nie półleżący przy stole? Lecz ja jestem pośród was jak ten, który usługuje’” (Łukasza 22:24-27).
18 Człowieczy władcy „panoszą się” wśród ludzi i nadają sobie wyszukane tytuły, jak gdyby to miało uczynić ich ważniejszymi od tych, nad którymi sprawują zwierzchnictwo. Jezus powiedział jednak, że prawdziwa wielkość polega na usługiwaniu innym — a to wiąże się z pilnością i wytrwałością w wysilaniu się dla ich dobra. Wszyscy, którzy będą rządzić z Chrystusem w niebie lub usługiwać w charakterze jego ziemskich przedstawicieli muszą naśladować jego przykład pokory i życzliwości.
19, 20. (a) Jak Jezus uzmysłowił nam ogrom życzliwości Jehowy? (b) Jak możemy naśladować Jehowę w okazywaniu życzliwości?
19 Przyjrzyjmy się jeszcze innej pięknej radzie Jezusa. Ukazując ogrom życzliwości Jehowy, powiedział: „Jeśli miłujecie tych, którzy was miłują, jakąż sobie zaskarbiacie zasługę? Przecież nawet grzesznicy miłują tych, którzy ich miłują. I jeśli czynicie dobrze tym, którzy wam dobrze czynią, jakąż sobie zaskarbiacie zasługę? Czynią to nawet grzesznicy. A jeśli pożyczacie bez odsetek tym, od których spodziewacie się odebrać, jakąż sobie zaskarbiacie zasługę? Nawet grzesznicy pożyczają bez odsetek grzesznikom, żeby tyle samo z powrotem otrzymać. Wręcz przeciwnie, wciąż miłujcie swych nieprzyjaciół i czyńcie dobrze, i pożyczajcie bez odsetek, niczego się w zamian nie spodziewając, a wasza nagroda będzie wielka i będziecie synami Najwyższego, gdyż on jest życzliwy dla niewdzięcznych i niegodziwych. Stawajcie się miłosierni, tak jak wasz Ojciec jest miłosierny” (Łukasza 6:32-36).
20 Zbożna życzliwość jest niesamolubna. O nic nie prosi ani niczego nie oczekuje w zamian. Jehowa życzliwie „sprawia, że jego słońce wschodzi nad niegodziwymi i dobrymi, on też sprawia, że deszcz pada na prawych i nieprawych” (Mateusza 5:43-45; Dzieje 14:16, 17). Naśladując naszego niebiańskiego Ojca, nie tylko powstrzymujemy się od krzywdzenia ludzi niewdzięcznych, ale też wyświadczamy im dobro, i to nawet tym, którzy są wobec nas wrogo usposobieni. Przejawiając życzliwość, pokazujemy Jehowie i Jezusowi, że pragniemy żyć pod panowaniem Królestwa Bożego, kiedy to wszystkie stosunki międzyludzkie będą nacechowane życzliwością i innymi zbożnymi przymiotami.
Dlaczego okazywać życzliwość?
21, 22. Dlaczego powinniśmy okazywać życzliwość?
21 Dla prawdziwych chrześcijan okazywanie życzliwości jest niezwykle ważne. Stanowi dowód, że oddziałuje na nas duch Boży. Co więcej, przejawiając życzliwość, naśladujemy Jehowę Boga i Jezusa Chrystusa. Przymiot ten jest także wymagany od osób, które mają być poddanymi Królestwa Bożego. Musimy zatem miłować życzliwość i uczyć się przejawiania jej w życiu.
22 Jakie są niektóre praktyczne sposoby okazywania życzliwości w życiu codziennym? Zagadnienie to omówiono w następnym artykule.
Jak byś odpowiedział?
• Czym jest życzliwość?
• Dlaczego świat jest tak okrutny i bezwzględny?
• Skąd wiemy, że pod rządami Boga zapanuje życzliwość?
• Dlaczego ci, którzy pragną żyć pod panowaniem Królestwa Bożego, muszą okazywać życzliwość?
[Pytania do studium]
[Ilustracja na stronie 13]
Chrześcijańscy starsi starają się obchodzić z trzodą życzliwie
[Ilustracja na stronie 15]
W trudnych chwilach słudzy Jehowy mogą liczyć na Jego lojalną życzliwość
[Ilustracje na stronie 16]
Jehowa życzliwie pozwala, by ze słońca i deszczu korzystali wszyscy ludzie