Bądź odważny jak Jeremiasz

„Pokładaj nadzieję w Jehowie; bądź odważny i niech serce twe będzie mocne. Tak, pokładaj nadzieję w Jehowie” (PSALM 27:14).

1. Jakich wyjątkowych błogosławieństw dostępują Świadkowie Jehowy?

ŚWIADKOWIE JEHOWY przebywają w duchowym raju (Izajasza 11:6-9). Chociaż chrześcijanie ci żyją w świecie targanym niepokojami, znajdują się w niespotykanym nigdzie indziej środowisku duchowym — zachowują pokój z Jehową Bogiem i ze sobą nawzajem (Psalm 29:11; Izajasza 54:13). A ich raj duchowy ciągle się rozszerza. Przyczyniają się do tego wszyscy, którzy ‛z całej duszy wykonują wolę Bożą’ (Efezjan 6:6). W jaki sposób? Żyją zgodnie z zasadami biblijnymi i do tego samego zachęcają bliźnich, zapraszając ich do skorzystania ze wspaniałych dobrodziejstw tego raju (Mateusza 28:19, 20; Jana 15:8).

2, 3. Z jakimi przeciwnościami stykają się prawdziwi chrześcijanie?

² Jednakże okoliczność, iż przebywamy w duchowym raju, nie oznacza, że nie musimy się zmagać z przeciwnościami życiowymi. Jesteśmy niedoskonali i cierpimy z powodu chorób, podeszłego wieku, a także śmierci. Ponadto widzimy spełnianie się proroctw dotyczących „dni ostatnich” (2 Tymoteusza 3:1). Wojny, przestępczość, choroby, braki żywności i inne trudne sytuacje dotykają całą ludzkość, nie omijając Świadków Jehowy (Marka 13:3-10; Łukasza 21:10, 11).

³ Na dodatek dobrze wiemy, że poza obrębem naszego ciepłego, bezpiecznego raju duchowego wieją mroźne wichry przeciwności. Jezus ostrzegł swych naśladowców: „Ponieważ nie jesteście częścią świata, ale ja was ze świata wybrałem, dlatego świat was nienawidzi. Pamiętajcie o słowie, które wam powiedziałem: Niewolnik nie jest większy od swego pana. Jeżeli mnie prześladowali, was też będą prześladować” (Jana 15:18-21). Dzisiaj sytuacja wygląda podobnie. Wielu ludzi wciąż nie rozumie ani nie darzy szacunkiem naszego sposobu oddawania czci Bogu. Jesteśmy przedmiotem krytyki, szyderstw, a nawet — jak to zapowiadał Jezus — nienawiści (Mateusza 10:22). W środkach masowego przekazu często podaje się o nas nieprawdziwe informacje lub złośliwe oszczerstwa (Psalm 109:1-3). Wszyscy stajemy w obliczu trudności, a niektórzy mogą z tego powodu ulec zniechęceniu. Jak mimo to okazywać wytrwałość?

4. Kto może nam pomóc trwać mimo przeciwności?

⁴ Pomocy udzieli nam Jehowa. Psalmista napisał pod natchnieniem: „Wiele nieszczęść spotyka prawego, lecz z nich wszystkich wyzwala go Jehowa” (Psalm 34:19; 1 Koryntian 10:13). Niejeden z nas może zaświadczyć, że gdy się pokłada całkowitą ufność w Jehowie, On daje siłę niezbędną do przetrwania każdej przeciwności. Miłość do Niego oraz perspektywa zaznawania radości pomagają nam przezwyciężać zniechęcenie i strach (Hebrajczyków 12:2). Dzięki temu potrafimy trwać mimo trudności.

Słowo Boże wzmocniło Jeremiasza

5, 6. (a) Jakie mamy przykłady wiernych czcicieli Boga, którzy zdołali wytrwać? (b) Jak zareagował Jeremiasz, gdy został powołany na proroka?

⁵ W dawnych czasach wierni słudzy Jehowy zaznawali radości pomimo różnych problemów. Niektórzy żyli w okresie sądu, gdy Jehowa wywierał swój gniew na niewiernych. Do lojalnych czcicieli Boga należeli Jeremiasz i niektórzy jemu współcześni, a także  chrześcijanie w I wieku n.e. Przeżycia tych ludzi zostały utrwalone w Biblii, by stanowiły dla nas zachętę, i możemy się z nich wiele nauczyć (Rzymian 15:4). Rozważmy przykład Jeremiasza.

⁶ W młodym wieku Jeremiasz został powołany do pełnienia w Judzie służby prorockiej. Nie miał łatwego zadania. Wielu jego rodaków oddawało cześć fałszywym bogom. W chwili rozpoczęcia działalności przez Jeremiasza władzę sprawował wierny król Jozjasz, ale żaden z jego następców nie poszedł w jego ślady, a większość z tych, którzy mieli nauczać lud — prorocy i kapłani — nie stała po stronie prawdy (Jeremiasza 1:1, 2; 6:13; 23:11). Co zatem musiał czuć Jeremiasz, gdy Jehowa powoływał go na proroka? Strach! (Jeremiasza 1:8, 17). Jeremiasz tak wspominał swą początkową reakcję: „Ja zaś rzekłem: ‚Ach, Wszechwładny Panie, Jehowo! Oto właściwie nie umiem mówić, bo jestem tylko chłopcem’” (Jeremiasza 1:6).

7. Z jakim odzewem zetknął się Jeremiasz na swoim terenie i jak zareagował?

⁷ Jeremiasz pracował na mało owocnym terenie i często napotykał silny sprzeciw. Pewnego razu kapłan Paszchur uderzył go i wsadził w dyby. Jeremiasz wyznał, jak się wtedy czuł: „I rzekłem: ‚Nie będę o nim [Jehowie] wspominał i już więcej nie będę mówił w jego imieniu’”. Być może ty też od czasu do czasu masz podobne odczucia — najchętniej dałbyś za wygraną. Zwróć uwagę, co pomogło Jeremiaszowi wytrwać. Powiedział: „Stało się ono [słowo, czyli orędzie od Boga] w mym sercu jak ogień płonący, zamknięty w moich kościach; i zmęczyłem się powstrzymywaniem go, i nie potrafiłem tego wytrzymać” (Jeremiasza 20:9). Czy słowa Jehowy mają taki sam wpływ na ciebie?

Towarzysze Jeremiasza

8, 9. (a) Jaką słabość miał prorok Urijasz i czym to się skończyło? (b) Dlaczego Barucha ogarnęło zniechęcenie i jaką otrzymał pomoc?

⁸ Jeremiasz nie był w swej działalności prorockiej osamotniony. Zachętę stanowiło dla niego grono towarzyszy. Czasami jednak nie postępowali oni mądrze. Na przykład prorok Urijasz rozgłaszał wyroki przeciwko Jerozolimie i Judzie „zgodnie ze wszystkimi słowami Jeremiasza”. Ale kiedy król Jehojakim rozkazał go zgładzić, przerażony prorok zbiegł do Egiptu. Niestety, nie ocalił w ten sposób życia. Ludzie króla udali się za nim w pościg, schwytali go i sprowadzili z powrotem do Jerozolimy, gdzie został uśmiercony. Jakiż to musiał być szok dla Jeremiasza! (Jeremiasza 26:20-23).

⁹ Innym towarzyszem proroka był jego sekretarz Baruch. Bardzo pomagał Jeremiaszowi, ale i on pewnego razu przestał patrzeć na sprawy z duchowego punktu widzenia. Zaczął się użalać: „Biada mi teraz, bo Jehowa dodał smutek do mego bólu! Zmęczyłem się wzdychaniem i nie znalazłem miejsca na odpoczynek”. Zniechęconemu Baruchowi coraz trudniej było cenić sprawy duchowe. Kiedy  jednak Jehowa życzliwie udzielił mu mądrej rady, poddał się skorygowaniu. Potem otrzymał zapewnienie, że przeżyje zagładę Jerozolimy (Jeremiasza 45:1-5). Jakże podniesiony na duchu musiał się poczuć Jeremiasz, kiedy Baruch odzyskał równowagę duchową!

Jehowa wspierał swego proroka

10. Jakie wsparcie Jehowa obiecał Jeremiaszowi?

¹⁰ Co najważniejsze, Jehowa nie opuścił Jeremiasza. Rozumiał jego odczucia, dodawał mu sił i udzielał potrzebnego wsparcia. Na przykład kiedy na samym początku Jeremiasz wyraził się z powątpiewaniem o swej przydatności do pełnienia służby prorockiej, Jehowa powiedział mu: „Nie lękaj się (...) twarzy [swych przeciwników], bo ‚ja jestem z tobą, by cię wyzwolić’ — brzmi wypowiedź Jehowy”. Potem, gdy już poinformował proroka o jego zadaniu, oznajmił też: „Będą z tobą walczyć, ale cię nie przemogą, bo ‚ja jestem z tobą — brzmi wypowiedź Jehowy — by cię wyzwolić’” (Jeremiasza 1:8, 19). Co za wspaniałe pokrzepienie! A potem Jehowa rzeczywiście dotrzymał słowa.

11. Skąd wiemy, że Jehowa zgodnie z obietnicą zapewniał Jeremiaszowi wsparcie?

¹¹ Mimo iż Jeremiasz został zakuty w dyby i wystawiony na pośmiewisko, z przekonaniem oświadczył: „Jehowa był ze mną jak straszliwy mocarz. Dlatego moi prześladowcy się potkną i nie przemogą. Zostaną okryci wielkim wstydem” (Jeremiasza 20:11). W późniejszych latach Jeremiasz w chwilach śmiertelnego zagrożenia zawsze odczuwał opiekę Jehowy i tak jak Baruch przeżył zniszczenie Jerozolimy, a do tego zachował wolność. Natomiast jego prześladowcy oraz wszyscy, którzy  zignorowali jego ostrzeżenia, zginęli lub zostali uprowadzeni do Babilonu.

12. O czym powinniśmy pamiętać mimo rozmaitych powodów do zniechęcenia?

¹² Podobnie jak niegdyś Jeremiasz, wielu Świadków Jehowy przeżywa dzisiaj rozmaite udręki. Niektóre wynikają z ludzkiej niedoskonałości, inne z chaosu panującego w dzisiejszym świecie, a jeszcze inne powodują przeciwnicy naszej działalności. Tego rodzaju trudności działają zniechęcająco. Moglibyśmy, tak jak Jeremiasz, zacząć się zastanawiać, czy wystarczy nam sił. Musimy nawet liczyć się z tym, że od czasu do czasu może nas ogarnąć zniechęcenie. Wystawia ono na próbę głębię naszej miłości do Jehowy. Nie wzorujmy się wówczas na Urijaszu i nie pozwólmy, by zniechęcenie skłoniło nas do porzucenia służby dla Jehowy. Naśladujmy raczej Jeremiasza i bądźmy pewni, że Jehowa nas wesprze.

Jak zwalczać zniechęcenie

13. Jak możemy się wzorować na Jeremiaszu i Dawidzie?

¹³ Jeremiasz utrzymywał stały kontakt z Jehową Bogiem, zwierzał się Mu z najgłębszych uczuć i prosił o siły. To dla nas wspaniały przykład. Dawid, który polegał na tym samym Źródle siły, napisał: „Na moje wypowiedzi nadstaw ucha, o Jehowo; racz zrozumieć me wzdychanie. Zważ na głos mego wołania o pomoc, mój Królu i Boże mój, gdyż do ciebie się modlę” (Psalm 5:1, 2). Natchniony opis życia Dawida pokazuje, że Jehowa wielokrotnie odpowiadał na jego prośby o pomoc (Psalm 18:1, 2; 21:1-5). Kiedy przygniatają nas trudności i na pozór nieprzezwyciężone problemy, my też możemy znaleźć prawdziwą pociechę, zwracając się w modlitwie do Jehowy i otwierając przed Nim swe serce (Filipian 4:6, 7; 1 Tesaloniczan 5:16-18). Jehowa chętnie nas wysłuchuje. Zapewnia, że ‛się o nas troszczy’ (1 Piotra 5:6, 7). Czy jednak postępowalibyśmy rozsądnie, gdybyśmy modlili się do Jehowy, a później nie zważali na to, co ma nam do powiedzenia?

14. Jaki wpływ wywarły na Jeremiasza słowa Jehowy?

¹⁴ W jaki sposób Jehowa do nas przemawia? Pomyślmy znów o Jeremiaszu. Był prorokiem, więc Jehowa zwracał się do niego bezpośrednio. Jeremiasz tak opisał wpływ, jaki na jego serce wywarły wypowiedzi Boga: „Znaleziono twoje słowa i ja zacząłem je jeść; i słowo twoje staje się dla mnie radosnym uniesieniem i radością mego serca; bo jest nade mną wzywane twoje imię, Jehowo, Boże Zastępów” (Jeremiasza 15:16). Jeremiasz rozkoszował się tym, że kojarzono go z imieniem Boga, i bardzo sobie cenił Jego wypowiedzi. Podobnie jak później apostoł Paweł, Jeremiasz chętnie rozgłaszał powierzone mu orędzie (Rzymian 1:15, 16).

15. Jak możemy zaszczepiać w swe serca słowa Jehowy i o czym powinniśmy rozmyślać, jeśli jako Jego słudzy naprawdę nie chcemy zamilknąć?

¹⁵ Obecnie Jehowa nie komunikuje się bezpośrednio z żadnym człowiekiem. Ale Jego wypowiedzi zostały utrwalone na kartach Biblii. Jeśli zatem poważnie traktujemy studium tej Księgi i głęboko rozmyślamy nad tym, czego się dowiadujemy, również dla nas słowa Boże staną się ‛radosnym uniesieniem i radością naszego serca’. Możemy też z zapałem rozgłaszać imię Boga, zapoznając drugich z Jego słowami. Nigdy nie zapominajmy, że żaden inny lud na świecie nie oznajmia dzisiaj imienia Jehowy. Tylko Jego Świadkowie rozgłaszają dobrą nowinę o ustanowionym przezeń Królestwie oraz nauczają pokorne osoby, jak mogą zostać naśladowcami Jezusa Chrystusa (Mateusza 28:19, 20). Jakże więc moglibyśmy milczeć, skoro Jehowa miłościwie udostępnił nam tak wielki zaszczyt?

Zważajmy na swe towarzystwo

16, 17. Jak na towarzystwo innych osób zapatrywał się Jeremiasz i jak możemy go naśladować?

¹⁶ Jeremiasz wskazał, co jeszcze pomogło mu przejawiać odwagę. Powiedział: „Nie  zasiadałem w zaufanym gronie tych, którzy stroją sobie żarty, i nie zacząłem się wielce radować. Za sprawą twej ręki usiadłem zupełnie sam, bo napełniłeś mnie potępieniem” (Jeremiasza 15:17). Jeremiasz wolał samotność niż rujnujący wpływ złego towarzystwa. My zapatrujemy się na tę sprawę podobnie. Nigdy nie zapominamy o ostrzeżeniu apostoła Pawła, że „złe towarzystwo psuje pożyteczne zwyczaje” — nawet dobre zwyczaje, pielęgnowane od wielu lat (1 Koryntian 15:33).

¹⁷ Złe towarzystwo mogłoby utorować duchowi świata drogę do skażenia naszych myśli (1 Koryntian 2:12; Efezjan 2:2; Jakuba 4:4). Szkolmy więc swe władze poznawcze, by rozpoznawać niewłaściwe towarzystwo i zdecydowanie go unikać (Hebrajczyków 5:14). Pomyśl tylko: gdyby apostoł Paweł żył w naszych czasach, co powiedziałby chrześcijaninowi oglądającemu niemoralne lub pełne przemocy filmy albo brutalne dyscypliny sportu? Jakiej rady udzieliłby bratu, który zawiera bliskie znajomości z ludźmi poznanymi przez Internet? Co by sobie pomyślał o współwyznawcy, który spędza długie godziny na grach wideo lub oglądaniu telewizji, a nie wyrobił sobie dobrego zwyczaju prowadzenia studium osobistego? (2 Koryntian 6:14b; Efezjan 5:3-5, 15, 16).

Pozostawaj w raju duchowym

18. Co pomoże nam zachować siły duchowe?

¹⁸ Głęboko cenimy sobie nasz raj duchowy. Nie ma w dzisiejszym świecie nic, co choć trochę by go przypominało. Nawet ludzie niepodzielający naszych przekonań są pod wrażeniem miłości, zainteresowania i życzliwości, które widzą u prawdziwych chrześcijan (Efezjan 4:31, 32). Ale dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek musimy zwalczać zniechęcenie. Odpowiednie towarzystwo, modlitwa oraz dobre zwyczaje w zakresie studium mogą nam pomóc w zachowaniu sił duchowych. Wzmocnią nas i pozwolą całkowicie ufać Jehowie w obliczu wszelkich prób (2 Koryntian 4:7, 8).

19, 20. (a) Co nam pomoże trwać? (b) Do kogo jest skierowany następny artykuł i kogo jeszcze zainteresuje?

¹⁹ Nigdy nie dopuśćmy, by wrogowie orędzia biblijnego nas zastraszyli i skłonili do porzucenia naszej wiary. Nasi przeciwnicy, podobnie jak niegdyś wrogowie Jeremiasza, w gruncie rzeczy walczą z Bogiem. Na pewno nie odniosą zwycięstwa. Jehowa, który niepomiernie przewyższa ich siłą, nawołuje każdego z nas: „Pokładaj nadzieję w Jehowie; bądź odważny i niech serce twe będzie mocne. Tak, pokładaj nadzieję w Jehowie” (Psalm 27:14). Mając tę nadzieję głęboko w sercu, bądźmy zdecydowani nadal czynić dobro. Możemy żywić przekonanie, że podobnie jak Jeremiasz i Baruch „będziemy żąć, jeśli się nie znużymy” (Galatów 6:9).

²⁰ Wielu chrześcijan nieustannie boryka się ze zniechęceniem. Jednak szczególne trudności napotykają ludzie młodzi. Ale oni także mogą wiele osiągnąć. Następny artykuł jest skierowany właśnie do nich. Zaciekawi również rodziców i wszystkich oddanych Bogu dorosłych, którzy słowem, własnym przykładem i bezpośrednim wsparciem mogą pomagać młodszym członkom zboru.

Jak byś odpowiedział?

• Dlaczego możemy się spodziewać zniechęcających sytuacji i do kogo powinniśmy się zwracać o pomoc?

• Jak pomimo otrzymania trudnego zadania Jeremiasz pokonał zniechęcenie?

• Co wprawi nasze serca w „radosne uniesienie i radość” nawet w obliczu trudności?

• Na co są zdecydowani wszyscy prawdziwi chrześcijanie?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 9]

Jeremiasz uważał, że jest zbyt młody i niedoświadczony, by być prorokiem

[Ilustracja na stronie 10]

Nawet w obliczu prześladowań Jeremiasz wiedział, że Jehowa jest z nim „jak straszliwy mocarz”