‛Idźcie i czyńcie uczniów’

„Dano mi wszelką władzę w niebie i na ziemi. Idźcie więc i czyńcie uczniów” (MATEUSZA 28:18, 19).

1, 2. (a) Jakie polecenie Jezus dał swym naśladowcom? (b) Jakie rozważymy pytania związane z tym nakazem?

BYŁA wiosna 33 roku n.e. Uczniowie Jezusa zgromadzili się na pewnej górze w Galilei. Ich zmartwychwstały Pan miał wkrótce wstąpić do nieba, ale wcześniej chciał im powierzyć ważne zadanie. Co im zlecił? Jak zareagowali uczniowie? I w jakim stopniu zadanie to dotyczy również nas?

² Jak czytamy w Ewangelii według Mateusza 28:18-20, Jezus rzekł: „Dano mi wszelką władzę w niebie i na ziemi. Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy”. Jezus wspomniał o „wszelkiej władzy”, „wszystkich narodach”, ‛wszystkim, co nakazał’ oraz o „wszystkich dniach”. W związku z tym nasuwają się pytania, które można ująć w czterech krótkich słowach: „dlaczego”, „gdzie”, „co” i „kiedy”. Rozważmy po kolei te zagadnienia. *

„Dano mi wszelką władzę”

3. Dlaczego powinniśmy usłuchać nakazu, by czynić uczniów?

³ Po pierwsze, dlaczego powinniśmy usłuchać nakazu, by czynić uczniów? Jezus oznajmił: „Dano mi wszelką władzę w niebie i na ziemi. Idźcie więc i czyńcie uczniów”. Słowo „więc” wskazuje na istotny powód, dla którego powinniśmy się zastosować do tego polecenia. Otóż wydał je Jezus, który dysponuje „wszelką władzą”. Jak rozległy jest jej zakres?

4. (a) Jak rozległą władzą dysponuje Syn Boży? (b) Jak uświadomienie sobie zakresu władzy Jezusa powinno wpływać na nasz stosunek do nakazu czynienia uczniów?

⁴ Jezus panuje nad swym zborem, a od roku 1914 włada ustanowionym wtedy Królestwem Bożym (Kolosan 1:13; Objawienie 11:15). Jest archaniołem i ma na rozkazy niebiańską armię złożoną z setek milionów stworzeń duchowych (1 Tesaloniczan 4:16; 1 Piotra 3:22; Objawienie 19:14-16). Ojciec upoważnił go do zniszczenia „wszelkiego rządu oraz wszelkiej władzy”, która sprzeciwia się sprawiedliwym zasadom (1 Koryntian 15:24-26; Efezjan 1:20-23). Syn Boży  ma władzę nie tylko nad żywymi. Jest „sędzią żywych i umarłych” i otrzymał od Boga moc wskrzeszania tych, którzy zasnęli snem śmierci (Dzieje 10:42; Jana 5:26-28). Polecenie wydane przez Osobistość, której powierzono tak rozległą władzę, z całą pewnością należy uważać za szczególnie ważne. Dlatego chętnie i z szacunkiem stosujmy się do nakazu Chrystusa, by ‛iść i czynić uczniów’.

5. (a) Jak Piotr zastosował się do polecenia Jezusa? (b) Jakich błogosławieństw zaznał Piotr dzięki posłuszeństwu wobec nakazu Jezusa?

⁵ Na początku ziemskiej służby Jezus w niezwykły sposób dał swym uczniom do zrozumienia, że uznawanie jego władzy i stosowanie się do jego nakazów przynosi błogosławieństwa. Przy pewnej okazji polecił Piotrowi, który był rybakiem: „Wypłyń na głębię i zapuście swoje sieci na połów”. Piotr był przekonany, że nie ma tam żadnych ryb, powiedział więc: „Mistrzu, przez całą noc mozoliliśmy się i nic nie złowiliśmy”. Pokornie dodał jednak: „Lecz na twoje polecenie zapuszczę sieci”. Gdy to zrobił, „zagarnęli wielkie mnóstwo ryb”. Oszołomiony Piotr „przypadł Jezusowi do kolan i rzekł: ‚Odstąp ode mnie, Panie, gdyż jestem człowiekiem grzesznym’”. Ale Jezus odpowiedział: „Przestań się lękać. Odtąd będziesz łowił żywych ludzi” (Łukasza 5:1-10; Mateusza 4:18). Czego możemy się nauczyć z tego zdarzenia?

6. (a) Co relacja o cudownym połowie ryb mówi nam o tym, jakiego posłuszeństwa oczekuje od nas Jezus? (b) Jak możemy naśladować Jezusa?

⁶ Jezus polecił Piotrowi, Andrzejowi i pozostałym apostołom, by stali się „rybakami ludzi”, dopiero po tym zadziwiającym połowie (Marka 1:16, 17). Jak widać, nie oczekiwał od tych mężczyzn ślepego posłuszeństwa, lecz dał im uzasadniony powód, dla którego powinni go słuchać. Zarzucenie sieci zgodnie z jego wskazówkami przyniosło wspaniałe rezultaty i tak samo posłuszne stosowanie się do nakazu ‛łowienia ludzi’ miało zapewnić obfite błogosławieństwa. Apostołowie z wiarą zareagowali również na to polecenie. Opis tego zdarzenia kończy się słowami: „Ściągnęli więc łodzie na ląd i porzuciwszy wszystko, poszli za nim” (Łukasza 5:11). Obecnie naśladujemy Jezusa, gdy zachęcamy innych do udziału w dziele czynienia uczniów. Nie chcemy, by po prostu robili wszystko pod nasze dyktando, lecz raczej staramy się im przekonująco wyjaśnić, dlaczego powinni się zastosować do polecenia Chrystusa.

Uzasadnione powody i właściwe pobudki

7, 8. (a) Jakie są niektóre biblijne powody, by głosić o Królestwie oraz czynić uczniów? (b) Który werset szczególnie pobudza cię do trwania w działalności ewangelizacyjnej? (Zobacz przypis).

⁷ Uczestniczymy w dziele głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów, ponieważ uznajemy władzę Chrystusa. Jakie jeszcze inne biblijne powody do włączenia się w tę działalność możemy podać ludziom, których chcemy zachęcić do pełnienia szlachetnych uczynków? Rozważmy poniższe wypowiedzi kilku wiernych Świadków Jehowy z różnych krajów i zwróćmy uwagę, jak harmonizują z tym podane wersety.

⁸ Roy, ochrzczony w roku 1951: „Kiedy oddawałem się Jehowie, przyrzekłem, że zawsze będę Mu służył. Pragnę dotrzymać słowa” (Psalm 50:14; Mateusza 5:37). Heather, ochrzczona w roku 1962: „Gdy myślę o wszystkim, co dla mnie uczynił Jehowa, pragnę Mu się odwdzięczyć wiernym pełnieniem służby” (Psalm 9:1, 9-11; Kolosan 3:15). Hannelore, ochrzczona w roku 1954: „Ilekroć uczestniczymy w działalności kaznodziejskiej, pomagają nam aniołowie. Jakże ogromny to zaszczyt!” (Dzieje 10:30-33; Objawienie 14:6, 7). Honor, ochrzczona w roku 1969: „Nie chcę, by w wyznaczonym przez Boga czasie sądu ktokolwiek z mojej  okolicy mógł oskarżyć Jehowę i Jego Świadków o zaniedbanie, mówiąc: ‚Nikt mnie nie ostrzegł!’” (Ezechiela 2:5; 3:17-19; Rzymian 10:16, 18). Claudio, ochrzczony w roku 1974: „Kiedy głosimy, jesteśmy ‚pod okiem Bożym, wespół z Chrystusem’. Aż trudno to sobie wyobrazić! Gdy jesteśmy w służbie kaznodziejskiej, przebywamy w towarzystwie najlepszych Przyjaciół” (2 Koryntian 2:17). *

9. (a) Jak relacja o niezwykłym połowie Piotra i innych apostołów wskazuje na konieczność podporządkowania się Chrystusowi z właściwych pobudek? (b) Co obecnie powinno nas skłaniać do posłuszeństwa wobec Boga oraz Chrystusa i dlaczego?

⁹ Relacja o niezwykłym połowie ryb wskazuje również, jak ważne jest, by do posłuszeństwa wobec Chrystusa skłaniała nas właściwa pobudka — miłość. Kiedy Piotr prosił: „Odstąp ode mnie, Panie, gdyż jestem człowiekiem grzesznym”, Jezus ani nie odszedł, ani nie potępił go za jakieś przewinienie (Łukasza 5:8). Nie zganił też Piotra za jego prośbę, lecz życzliwie mu odpowiedział: „Przestań się lękać”. Gdyby Piotr był posłuszny Chrystusowi ze strachu, nie kierowałby się właściwymi pobudkami. Ale Jezus zapowiedział, że Piotr i jego towarzysze staną się wspaniałymi rybakami ludzi. Dzisiaj my także nie zmuszamy drugich do słuchania Chrystusa — nie wywołujemy w nich strachu ani innych negatywnych emocji, na przykład poczucia winy lub wstydu. Jehowę raduje tylko szczere posłuszeństwo wynikające z miłości do Niego i do Chrystusa (Mateusza 22:37).

„Czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów”

10. (a) Jaki szczegół polecenia dotyczącego czynienia uczniów stanowił dla naśladowców Jezusa spore wyzwanie? (b) Jak uczniowie zareagowali na ten nakaz?

¹⁰ Drugie pytanie związane z poleceniem danym przez Chrystusa dotyczy tego, gdzie  miało być prowadzone to dzieło. Jezus nakazał swym naśladowcom: „Czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów”. Zanim Jezus rozpoczął ziemską służbę, przedstawiciele różnych narodów pragnący służyć Jehowie przybywali do Izraela (1 Królów 8:41-43). Sam Jezus głosił głównie rodowitym Żydom, ale teraz polecił swym naśladowcom, by szli do ludzi ze wszystkich narodów. W rezultacie symboliczne łowisko, czyli teren, na którym głosili — wcześniej zawężone tylko do „stawu” cielesnych Żydów — miało się teraz rozszerzyć na „morze” całej ludzkości. Chociaż zmiana ta stanowiła dla uczniów spore wyzwanie, chętnie posłuchali tego nakazu. Niespełna 30 lat po śmierci Jezusa apostoł Paweł mógł już napisać, że dobra nowina jest głoszona nie tylko Żydom, ale „wszelkiemu stworzeniu pod niebem” (Kolosan 1:23).

11. Jak od początku XX wieku poszerzyło się „łowisko”?

¹¹ W bliższych nam czasach dzieło głoszenia również zatacza coraz szersze kręgi. Na początku XX wieku „łowisko” ograniczało się zaledwie do kilku krajów. Ale ówcześni naśladowcy Chrystusa wzorowali się na współwyznawcach z I stulecia i gorliwie docierali z dobrą nowiną na nowe tereny (Rzymian 15:20). Na początku lat trzydziestych czynili uczniów mniej więcej w stu państwach. Obecnie „łowisko” obejmuje już 235 krajów (Marka 13:10).

„Ze wszystkich języków”

12. Na jakie wyzwanie kieruje uwagę proroctwo Zachariasza 8:23?

¹² Czynienie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów stanowi wyzwanie nie tylko w sensie geograficznym, ale także językowym. Za pośrednictwem proroka Zachariasza Jehowa zapowiedział: „W owych dniach dziesięciu mężów ze wszystkich języków narodów chwyci się, tak, uchwyci się skraju szaty męża, który jest Żydem, i powie: ‚Pójdziemy z wami, bo słyszeliśmy, że z wami jest Bóg’” (Zachariasza 8:23). W szerszym spełnieniu tego proroctwa „mąż, który jest Żydem”, wyobraża ostatek chrześcijan namaszczonych duchem Bożym, a „dziesięciu mężów” przedstawia „wielką rzeszę” (Objawienie 7:9, 10; Galatów 6:16). * Ta wielka rzesza uczniów Chrystusa miała pochodzić z różnych narodów i jak zapowiedział Zachariasz, posługiwać się rozmaitymi językami. Czy współczesna historia ludu Jehowy to potwierdza? Jak najbardziej.

13. (a) Jakie nastąpiły zmiany, jeśli chodzi o języki, którymi posługują się dzisiejsi słudzy Boży? (b) Jak klasa wiernego niewolnika zareagowała na wzrost zapotrzebowania na pokarm duchowy w różnych językach? (Zobacz ramkę „Publikacje dla niewidomych”).

¹³ W roku 1950 językiem ojczystym 60 procent Świadków Jehowy na całym świecie  był angielski. W roku 1980 odsetek ten zmalał do 40 procent, a dzisiaj wynosi już tylko 20 procent. Jak „niewolnik wierny i roztropny” zareagował na tę zmianę? Zaczął dostarczać pokarm duchowy w większej liczbie języków (Mateusza 24:45). Na przykład w roku 1950 nasza literatura ukazywała się w 90 językach, a obecnie liczba ta wzrosła do około 400. Czy poświęcanie różnym grupom językowym większej uwagi przynosi jakieś wyniki? Oczywiście! Co tydzień uczniami Chrystusa zostaje przeciętnie jakieś 5000 osób „ze wszystkich języków”! (Objawienie 7:9). I wzrost ten dalej trwa. W niektórych krajach symboliczne połowy są niezwykle obfite! (Łukasza 5:6; Jana 21:6).

Radosna służba — czy możesz mieć w niej udział?

14. Jak możemy pomagać mieszkańcom naszych terenów, którzy mówią innym językiem? (Zobacz ramkę „Czynienie uczniów w języku migowym”).

¹⁴ Na skutek napływu imigrantów do krajów zachodnich tamtejsi bracia stanęli przed zadaniem czynienia uczniów wśród ludzi z ‛każdego języka’ mieszkających w sąsiedztwie (Objawienie 14:6). Jak udzielać pomocy takim obcokrajowcom? (1 Tymoteusza 2:4). Warto posługiwać się właściwymi narzędziami. Proponuj literaturę w języku, którym włada dana osoba. Jeśli to możliwe, postaraj się, by odwiedził ją ktoś, kto mówi tym językiem (Dzieje 22:2). Staje się to obecnie coraz łatwiejsze, gdyż sporo naszych współwyznawców uczy się języka obcego, by pomagać cudzoziemcom zostać uczniami Chrystusa. Jak pokazują sprawozdania, takie wysiłki nie idą na marne.

15, 16. (a) Jakie przykłady pokazują, że udzielanie pomocy osobom mówiącym innym językiem przynosi wspaniałe rezultaty? (b) Jakie pytania dotyczące służby na terenie obcojęzycznym warto rozważyć?

¹⁵ Zapoznajmy się z dwoma przykładami z Holandii, gdzie działalność ewangelizacyjna jest prowadzona w 35 językach. Małżeństwo Świadków postanowiło czynić uczniów pośród imigrantów mówiących po polsku. Spotkało się z tak pozytywną reakcją, że mąż zdecydował się ograniczyć pracę zawodową,  by mieć w tygodniu dodatkowy dzień wolny na studiowanie Pisma Świętego z osobami zainteresowanymi. Wkrótce oboje prowadzili co tydzień przeszło 20 studiów biblijnych. Mówią: „Służba sprawia nam mnóstwo radości”. Chrześcijanie głoszący obcokrajowcom w ich własnym języku są szczególnie uradowani, gdy słyszą od nich wyrazy szczerej wdzięczności. Na przykład podczas zebrania w języku wietnamskim pewien starszy mężczyzna wstał i poprosił o głos. Ze łzami w oczach powiedział głosicielom: „Dziękuję wam, że staracie się uczyć mojego trudnego języka. Jakże się cieszę, że w podeszłym wieku mogę się dowiadywać tylu cudownych rzeczy z Biblii”.

¹⁶ Nic zatem dziwnego, iż osoby usługujące w zborach obcojęzycznych zaznają licznych błogosławieństw. Małżeństwo z Wielkiej Brytanii przyznało: „Praca na takim terenie to jedno z najwspanialszych przeżyć w naszej czterdziestoletniej służbie na rzecz Królestwa”. Czy nie mógłbyś wprowadzić w swym życiu jakichś zmian, by zakosztować tej działalności? Jeśli chodzisz do szkoły, to czy nie chciałbyś uczyć się jakiegoś języka z myślą o tej gałęzi służby? Utoruje ci to drogę do radosnego życia wypełnionego błogosławieństwami (Przysłów 10:22). Naprawdę warto porozmawiać o tym z rodzicami.

Stosuj rozmaite metody

17. Jak możemy docierać do większej liczby osób na terenie swojego zboru?

¹⁷ Oczywiście większość z nas nie ma okazji „zarzucać sieci” na „łowiskach” obcojęzycznych. Możemy jednak docierać do większej niż dotychczas liczby osób na terenie naszego zboru. W jaki sposób? Urozmaicając nie treść orędzia, lecz metody jego głoszenia. Coraz więcej ludzi mieszka w budynkach lub na osiedlach strzeżonych. Innych trudno zastać w domu. Być może trzeba więc „zarzucać sieci” o różnych porach i w różnych miejscach. Naśladujemy wtedy Jezusa, który szukał sposobów, by rozmawiać z ludźmi przy najrozmaitszych okazjach (Mateusza 9:9; Łukasza 19:1-10; Jana 4:6-15).

18. Jak skuteczne okazuje się głoszenie w różnych miejscach? (Zobacz ramkę „Czynienie uczniów wśród biznesmenów”).

¹⁸ W wielu rejonach świata skutecznym sposobem czynienia uczniów jest głoszenie wszędzie tam, gdzie można spotkać ludzi. Doświadczeni głosiciele starają się urozmaicać swą służbę. Pełnią ją nie tylko od domu do domu, ale również na lotniskach, w biurach, sklepach, na parkingach, przystankach autobusowych, na ulicach, w parkach czy na plażach. Spora część nowo ochrzczonych Świadków na Hawajach właśnie w takich miejscach po raz pierwszy zetknęła się z prawdą. Stosowanie różnorodnych metod pomaga nam skrupulatnie wypełniać polecenie Jezusa, by czynić uczniów (1 Koryntian 9:22, 23).

19. Jakie aspekty polecenia Jezusa omówiono w następnym artykule?

¹⁹ Jednakże nakaz Jezusa, by czynić uczniów, wskazywał nie tylko, dlaczego i gdzie powinniśmy wykonywać tę pracę, ale także co powinniśmy głosić oraz do kiedy mamy to robić. Te dwa ostatnie aspekty polecenia Jezusa rozważymy w następnym artykule.

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

• Dlaczego i z jakich pobudek uczestniczymy w dziele głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów?

• Na jaką skalę dzisiejsi słudzy Jehowy wykonują polecenie Jezusa, by czynić uczniów z ludzi ze wszystkich narodów?

• Jak możemy urozmaicać metody „połowów” i dlaczego powinniśmy to czynić?

[Pytania do studium]

[Ramka i ilustracje na stronie 10]

Publikacje dla niewidomych

Albert, chrześcijański starszy i pełnoczasowy głosiciel dobrej nowiny, mieszka w Stanach Zjednoczonych. Jest niewidomy. Aby dobrze wywiązywać się z przydzielonych zadań, łącznie z obowiązkami zborowego nadzorcy służby, korzysta z publikacji biblijnych wydanych brajlem. Jak sobie radzi?

„Nigdy nie mieliśmy w naszym zborze lepszego nadzorcy służby” — zapewnia James, nadzorca przewodniczący. Albert należy do grona około 5000 niewidomych w USA, którzy od lat posługują się literaturą biblijną wydawaną brajlem w językach angielskim i hiszpańskim. Od roku 1912 klasa wiernego niewolnika udostępniła tej grupie przeszło 100 różnych publikacji. Obecnie każdego roku Świadkowie Jehowy produkują w nowoczesnych drukarniach miliony stron z tekstem pisanym brajlem w kilkunastu językach i rozpowszechniają je w przeszło 70 krajach. Czy znasz kogoś, kto mógłby odnieść pożytek z publikacji biblijnych przygotowanych dla niewidomych?

[Ramka i ilustracja na stronie 11]

Czynienie uczniów w języku migowym

Na całym świecie tysiące Świadków, w tym również wielu gorliwych młodych głosicieli, nauczyło się języka migowego, by czynić uczniów Chrystusa wśród ludzi niesłyszących. Dzięki temu w samej Brazylii w jednym roku ochrzczono 63 takie osoby; w kraju tym usługuje obecnie 35 niesłyszących kaznodziejów pełnoczasowych. Wszystkich zborów i grup języka migowego jest na świecie ponad 1200, a pod względem terytorialnym największym obwodem jest utworzony w Rosji obwód języka migowego, który swym zasięgiem obejmuje cały obszar tego kraju!

[Ramka na stronie 12]

Czynienie uczniów wśród biznesmenów

Na Hawajach głosicielka składająca wizyty biznesmenom w miejscu pracy spotkała kierownika firmy transportowej. Mężczyzna ten, choć bardzo zajęty, zgodził się studiować Biblię w swoim biurze każdego tygodnia przez 30 minut. W środę rano prosi pracowników, by nie łączyli do niego żadnych rozmów, i zaczyna studiować. Inna siostra z Hawajów raz w tygodniu pomaga poznać Biblię właścicielowi warsztatu szewskiego. Studium odbywa się w jego zakładzie. Kiedy wchodzi klient, siostra usuwa się na bok. Po jego wyjściu kontynuuje studium.

Świadkowie dotarli do tego kierownika i właściciela warsztatu dzięki temu, że wykazali inicjatywę w zarzucaniu symbolicznych sieci w różnych miejscach. Czy zastanawiałeś się, gdzie na terenie twojego zboru mógłbyś spotkać ludzi, których trudno zastać w domach?

[Ilustracja na stronie 12]

Czy mógłbyś usługiwać na terenie obcojęzycznym?