Zmęczeni, lecz nie poddający się znużeniu
Zmęczeni, lecz nie poddający się znużeniu
„Jehowa, Stwórca krańców ziemi, (...) zmęczonemu udziela mocy, a temu, kto nie ma dynamicznej energii, daje obfitość potęgi” (IZAJASZA 40:28, 29).
1, 2. (a) Jakie życzliwe zaproszenie wystosowano do wszystkich, którzy pragną oddawać cześć prawdziwemu Bogu? (b) Co mogłoby zagrażać naszemu zdrowiu duchowemu?
JAKO uczniowie Jezusa, dobrze znamy jego życzliwe zaproszenie: „Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy się mozolicie i jesteście obciążeni, a ja was pokrzepię. (...) Albowiem moje jarzmo jest miłe, a moje brzemię lekkie” (Mateusza 11:28-30). Chrześcijanie korzystają także z ‛pór orzeźwienia od osoby Jehowy’ (Dzieje 3:19). Z pewnością odczułeś na sobie orzeźwiające działanie poznanych prawd biblijnych, nadziei na lepszą przyszłość oraz stosowania na co dzień zasad Jehowy.
2 Niestety, niektórych czcicieli Jehowy ogarnia emocjonalne zmęczenie. Niekiedy takie okresy zniechęcenia szybko mijają, ale innym razem utrzymują się dość długo. Z czasem ktoś może uznać swe chrześcijańskie obowiązki za uciążliwe brzemię, a nie za pokrzepienie, o którym mówił Jezus. Takie negatywne uczucia mogą stanowić spore zagrożenie dla więzi łączącej chrześcijanina z Jehową.
3. Dlaczego Jezus podał radę zapisaną w Ewangelii według Jana 14:1?
3 Na krótko przed pojmaniem i śmiercią Jezus powiedział swym uczniom: „Niech wasze serca się nie trapią. Wierzcie w Boga, wierzcie też we mnie” (Jana 14:1). Wiedział już wtedy, że apostołów czekają tragiczne wydarzenia. Później miało wybuchnąć prześladowanie. Jezus zdawał sobie sprawę, że jego apostołowie mogą ulec zniechęceniu i się zgorszyć (Jana 16:1). Gdyby nie potrafili zapanować nad uczuciem smutku, mogliby narazić na szwank swoje zdrowie duchowe i utracić zaufanie do Jehowy. Nie inaczej jest z dzisiejszymi chrześcijanami. Długotrwałe zniechęcenie niesie ze sobą liczne udręki i przytłacza serce (Jeremiasza 8:18). Osłabia to naszą wewnętrzną odporność. W takiej sytuacji moglibyśmy ulec emocjonalnemu i duchowemu paraliżowi, a nawet utracić pragnienie oddawania czci Jehowie.
4. Co pomaga nam chronić symboliczne serce przed znużeniem?
4 Słusznie więc Biblia radzi: „Bardziej niż wszystkiego innego, czego należy pilnować, strzeż swego serca, bo z niego pochodzą źródła życia” (Przysłów 4:23). Księga ta zawiera praktyczne wskazówki, które pomagają nam chronić symboliczne serce przed zniechęceniem i duchowym znużeniem. Przede wszystkim jednak musimy wyraźnie zrozumieć, co może być przyczyną naszego zmęczenia.
Chrystianizm nie jest brzemieniem
5. Jaką rzekomą sprzeczność zawiera wypowiedź dotycząca uczniów Chrystusa?
5 To prawda, że wszyscy chrześcijanie muszą wytężać siły (Łukasza 13:24). Jezus powiedział nawet: „Kto nie nosi swego pala męki i nie idzie za mną, ten nie może być moim uczniem” (Łukasza 14:27). Na pozór zaprzeczył w ten sposób własnemu zapewnieniu, że jego brzemię jest lekkie i pokrzepiające, ale w gruncie rzeczy nie ma tu żadnej sprzeczności.
6, 7. Dlaczego można powiedzieć, że wielbienie Boga nie jest męczące?
6 Ciężka, intensywna praca powoduje fizyczne zmęczenie, ale jeśli jest pożyteczna, to sprawia zadowolenie i pokrzepia na duchu (Kaznodziei 3:13, 22). A czy może być coś bardziej pożytecznego niż zapoznawanie bliźnich ze wspaniałymi prawdami biblijnymi? Ponadto radość i korzyści wynikające z dostosowywania swego życia do Bożych zasad moralnych z nawiązką wynagradzają nam wszelki związany z tym trud (Przysłów 2:10-20). A gdy jesteśmy prześladowani, cierpienia ze względu na Królestwo Boże poczytujemy sobie za wielki zaszczyt (1 Piotra 4:14).
7 Brzemię Jezusa jest naprawdę pokrzepiające, zwłaszcza w porównaniu z duchowym mrokiem, w którym tkwią ludzie zniewoleni jarzmem religii fałszywej. Bóg darzy nas tkliwą miłością i nie stawia nam wygórowanych wymagań. „Jego przykazania nie są uciążliwe” (1 Jana 5:3). Prawdziwy chrystianizm, jak to wynika z Pisma Świętego, nie jest kłopotliwym brzemieniem. Wielbienie Boga nie męczy nas ani nie przygnębia.
„Odłóżmy wszelki grzech”
8. Co jest często powodem duchowego zmęczenia?
8 Uczucie duchowego zmęczenia często bywa rezultatem dodatkowych ciężarów, które na nas nakłada ten znikczemniały system rzeczy. Ponieważ „cały świat podlega mocy niegodziwca”, otaczają nas złe wpływy, które mogą spowodować znużenie i zachwiać naszą chrześcijańską równowagę (1 Jana 5:19). Zajęcia, które nie są niezbędne, mogą skomplikować i zdezorganizować nasz chrześcijański plan zajęć. Dodatkowe brzemiona mogą przytłoczyć, a nawet zmiażdżyć naszego ducha. Słusznie więc Biblia wzywa nas, byśmy ‛odłożyli wszelki ciężar’ (Hebrajczyków 12:1-3).
9. Jak mogłyby nas przytłoczyć dążenia materialistyczne?
9 Na przykład nasz sposób myślenia mogą kształtować świeckie dążenia do wybicia się, wzbogacenia, pławienia się w rozrywce, podróżowania czy inne materialistyczne cele (1 Jana 2:15-17). Niektórzy chrześcijanie w I wieku chcieli się wzbogacić i w rezultacie mocno skomplikowali sobie życie. Apostoł Paweł wyjaśnił: „Ci, którzy są zdecydowani być bogaci, wpadają w pokusę i sidło oraz wiele nierozumnych i szkodliwych pragnień, pogrążających ludzi w zagładę i ruinę. Albowiem korzeniem wszelkich szkodliwych rzeczy jest umiłowanie pieniędzy, a zabiegając o to umiłowanie, niektórzy dali się odwieść od wiary na manowce i sami się poprzebijali wieloma boleściami” (1 Tymoteusza 6:9, 10).
10. Czego o stosunku do dóbr materialnych uczy nas podana przez Jezusa przypowieść o siewcy?
10 Jeżeli pełniąc służbę dla Boga, czujemy się zmęczeni i zniechęceni, czy nie jest to czasem spowodowane dążeniem do zdobycia dóbr materialnych, tłumiącym nasze usposobienie duchowe? Takie zagrożenie jest całkiem realne, jak na to wskazał Jezus w przypowieści o siewcy. Przyrównał „troski tego systemu rzeczy i zwodniczą moc bogactwa, a także pragnienia pozostałych rzeczy” do cierni, które „wdzierają się i zaduszają” w naszych sercach nasienie słowa Bożego (Marka 4:18, 19). Dlatego Biblia radzi: „Prowadźcie życie wolne od umiłowania pieniędzy, zadowalając się tym, co jest obecnie. On bowiem powiedział: ‚Nie pozostawię cię ani nie opuszczę’” (Hebrajczyków 13:5).
11. Jak możemy się pozbyć zbędnych obciążeń?
11 Niekiedy przyczyną trudności nie jest pogoń za kolejnymi dobrami, ale to, jak korzystamy z tego, co już posiadamy. Niektórzy zaczęli odczuwać emocjonalne zmęczenie z powodu poważnych problemów zdrowotnych, śmierci bliskich lub innych przykrych sytuacji. Doszli do wniosku, że od czasu do czasu muszą dokonać w życiu przewartościowań. Pewne małżeństwo postanowiło zrezygnować z niektórych ulubionych zajęć i mało istotnych planów osobistych. Przejrzeli swoje rzeczy, spakowali wszystko, co miało związek z tymi planami, i usunęli to z widoku. Czasami wszystkim nam może się przydać przeanalizowanie zwyczajów, przejrzenie posiadanych rzeczy i pozbycie się niepotrzebnych ciężarów — dzięki temu nie będziemy się tak łatwo nużyć i ‛nie ustaniemy w naszych duszach’ (Hebrajczyków 12:1, 3).
Znaczenie rozsądku i skromności
12. Z czego powinniśmy zdawać sobie sprawę, jeśli chodzi o własne błędy?
12 Życie mogą nam też stopniowo komplikować nasze własne błędy, nawet z pozoru błahe. Ileż prawdy kryje się w słowach Dawida: „Przeszły mi bowiem nad głową moje przewinienia; niczym wielki ciężar są dla mnie za ciężkie” (Psalm 38:4). Często okazuje się, że kilka praktycznych zmian bardzo odciąża nasze barki.
13. Jak rozsądek może nam pomóc w zrównoważonym podejściu do służby dla Jehowy?
13 Biblia zachęca nas do przejawiania „praktycznej mądrości i zdolności myślenia” (Przysłów 3:21, 22). Wyjaśnia też: „Mądrość z góry jest (...) rozsądna” (Jakuba 3:17). Niektórzy czują, że muszą dorównywać innym pod względem osiągnięć w chrześcijańskiej działalności. Tymczasem Słowo Boże radzi: „Niech każdy sprawdza, jakie jest jego dzieło, a wtedy będzie miał powód do radosnego uniesienia ze względu na samego siebie, a nie w porównaniu z drugim. Każdy bowiem poniesie swój własny ciężar” (Galatów 6:4, 5). To prawda, że dobry przykład współwyznawców może nas pobudzić do wysilania się w służbie dla Jehowy, ale praktyczna mądrość i rozsądek pomogą nam stawiać sobie realistyczne cele, dostosowane do naszych warunków.
14, 15. Jak możemy przejawiać praktyczną mądrość w dbaniu o swe potrzeby fizyczne i emocjonalne?
14 Kierowanie się rozsądkiem nawet w sprawach z pozoru błahych może zapobiegać popadnięciu w znużenie. Na przykład czy prowadzimy zdrowy, zrównoważony tryb życia? Pewne małżeństwo pracuje w jednym z biur oddziałów Świadków Jehowy. Oboje przekonali się, że przejawianie praktycznej mądrości chroni ich przed znużeniem. Żona mówi: „Niezależnie od tego, ile mamy pracy, staramy się codziennie iść spać o tej samej porze. Regularnie też wykonujemy ćwiczenia fizyczne. Dużo nam to daje. Poznaliśmy swoje ograniczenia i bierzemy je pod uwagę. Nie porównujemy się z ludźmi, którzy zdają się mieć niewyczerpane zasoby energii”. Czy masz dobre nawyki żywieniowe i czy przeznaczasz odpowiednią ilość czasu na odpoczynek? Ogólnie rzecz biorąc, poświęcanie zdrowiu rozsądnej miary uwagi może zminimalizować uczucie emocjonalnego i duchowego wyczerpania.
15 Niektórzy mają szczególne potrzeby. Na przykład pewna chrześcijanka usługiwała jako głosicielka pełnoczasowa na kilku trudnych terenach. Zmaga się z poważnymi problemami zdrowotnymi, łącznie z chorobą nowotworową. Jak sobie radzi ze stresem? „Potrzebuję chwil samotności i całkowitego spokoju. Im większy stres i znużenie odczuwam, tym bardziej potrzebuję spokoju i samotności, żeby móc poczytać i odpocząć”. Dzięki kierowaniu się praktyczną mądrością i zdolnością myślenia uświadamiamy sobie, jakie mamy potrzeby i jak możemy je zaspokajać. Pomaga nam to przeciwdziałać duchowemu znużeniu.
Jehowa Bóg dodaje nam sił
16, 17. (a) Dlaczego troszczenie się o zdrowie duchowe jest tak istotne? (b) Co powinno się stać naszym codziennym zwyczajem?
16 Dbanie o zdrowie duchowe jest oczywiście niezmiernie ważne. Jeżeli nawiązaliśmy bliską więź z Jehową Bogiem, to nawet gdybyśmy zmęczyli się fizycznie, nigdy nie znużymy się oddawaniem Mu czci. Jehowa „zmęczonemu udziela mocy, a temu, kto nie ma dynamicznej energii, daje obfitość potęgi” (Izajasza 40:28, 29). Apostoł Paweł, który osobiście przekonał się o prawdziwości tych słów, napisał: „Nie dajemy za wygraną, a nawet jeśli człowiek, którym jesteśmy na zewnątrz, niszczeje, to człowiek, którym jesteśmy wewnątrz, odnawia się dzień po dniu” (2 Koryntian 4:16).
17 Zwróć uwagę na wyrażenie „dzień po dniu”. Wskazuje ono na to, że pomoc Jehowy jest dostępna codziennie. Siostra, która przez 43 lata wiernie działała jako misjonarka, nieraz była zmęczona i zniechęcona. Nie uległa jednak znużeniu. Mówi: „Nauczyłam się wcześnie wstawać, by przed rozpoczęciem pracy pomodlić się do Jehowy i poczytać Jego Słowo. Ten zwyczaj pomaga mi trwać po dziś dzień”. Rzeczywiście, możemy polegać na mocy Jehowy, jeśli regularnie — „dzień po dniu” — modlimy się do Niego oraz rozmyślamy nad Jego wzniosłymi przymiotami i obietnicami.
18. Jakie pokrzepienie znajdują w Biblii ludzie wiernie służący Bogu mimo podeszłego wieku lub choroby?
18 Jest to pomocne zwłaszcza tym, którzy czują zniechęcenie z powodu podeszłego wieku i słabego zdrowia. Takie osoby mogą się czuć przygnębione — i to nie dlatego, że porównują się z innymi; pamiętają, ile same kiedyś potrafiły zdziałać. Jakże pokrzepiająca jest świadomość, że Jehowa darzy uznaniem ludzi w starszym wieku! W Biblii czytamy: „Siwizna jest koroną piękna, gdy się ją znajduje na drodze prawości” (Przysłów 16:31). Jehowa zna nasze ograniczenia i bardzo ceni to, że Go wielbimy pomimo naszych ułomności. A wszystkie dobre rzeczy, których już dokonaliśmy, są na trwałe zapisane w Jego pamięci. Pismo Święte zapewnia nas: „Bóg nie jest nieprawy, żeby miał zapomnieć o waszej pracy oraz o miłości, którą okazaliście jego imieniu przez to, że usługiwaliście świętym i w dalszym ciągu usługujecie” (Hebrajczyków 6:10). Jakże się cieszymy, że są wśród nas osoby, które już od dziesiątków lat lojalnie służą Jehowie!
Nie poddawaj się
19. Jaką korzyść przynosi wyświadczanie dobra drugim?
19 Wiele ludzi wierzy, że aktywność fizyczna łagodzi skutki zmęczenia. Podobnie regularne angażowanie się w działalność duchową przynosi ulgę w chwilach emocjonalnego lub duchowego wyczerpania. W Biblii znajdujemy następującą zachętę: „Nie ustawajmy w czynieniu tego, co szlachetne, bo w stosownej porze będziemy żąć, jeśli się nie znużymy. Istotnie więc, dopóki mamy czas sprzyjający temu, wyświadczajmy dobro wszystkim, a zwłaszcza tym, którzy są z nami spokrewnieni w wierze” (Galatów 6:9, 10). Zauważmy, że wyrażenia ‛czynić to, co szlachetne’ i ‛wyświadczać dobro’ wskazują, iż potrzebne jest działanie. Wyświadczanie drugim dobra z pewnością zapobiega znużeniu w służbie dla Jehowy.
20. Jakiego towarzystwa powinniśmy unikać, jeśli chcemy zwalczać zniechęcenie?
20 Z drugiej strony przebywanie i współpraca z ludźmi, którzy ignorują prawa Boże, może się stać uciążliwym brzemieniem. Biblia ostrzega: „Ciężar kamienia i brzemię piasku — lecz cięższa od nich obu jest udręka z powodu głupca” (Przysłów 27:3). Chcąc zwalczać uczucia zniechęcenia i zmęczenia, powinniśmy unikać towarzystwa ludzi nastawionych negatywnie, skłonnych do wytykania błędów i krytykowania innych.
21. Jak możemy być dla innych źródłem zachęty na zebraniach chrześcijańskich?
21 Duchową energią od Jehowy mogą nas napełniać zebrania chrześcijańskie. Stanowią świetną okazję, by się wzajemnie zachęcać ożywczymi wskazówkami i budującym towarzystwem (Hebrajczyków 10:25). Wszyscy członkowie zboru powinni się starać budować drugich, gdy wypowiadają się na zebraniach lub przemawiają z podium. Obowiązek udzielania zachęt spoczywa zwłaszcza na braciach, którzy nauczają (Izajasza 32:1, 2). Nawet wtedy, gdy trzeba kogoś skorygować lub udzielić stanowczych rad, należy to uczynić w sposób podnoszący na duchu (Galatów 6:1, 2). Miłość do braci z całą pewnością pomoże nam służyć Jehowie bez popadania w znużenie (Psalm 133:1; Jana 13:35).
22. Dlaczego mimo niedoskonałości możemy być pełni otuchy?
22 Wielbienie Jehowy w czasie końca wiąże się z pracą. Chrześcijan nie omijają skutki zmęczenia, bólu emocjonalnego i stresujących sytuacji. Nasza niedoskonała natura jest krucha niczym gliniane naczynie. „Mamy jednak”, jak czytamy w Biblii, „ten skarb w naczyniach glinianych, aby moc wykraczająca poza to, co normalne, była Boża, a nie z nas samych” (2 Koryntian 4:7). Owszem, niekiedy odczuwamy zmęczenie, obyśmy jednak nigdy się nie znużyli ani nie dali za wygraną. Możemy być „pełni otuchy i mówić: ‚Jehowa jest moim wspomożycielem’” (Hebrajczyków 13:6).
Powtórka
• Jakie obciążające nas brzemiona moglibyśmy spróbować odrzucić?
• Jak możemy ‛wyświadczać dobro’ współchrześcijanom?
• Jak Jehowa nas podtrzymuje, gdy czujemy zmęczenie lub zniechęcenie?
[Pytania do studium]
[Ilustracja na stronie 23]
Jezus wiedział, że apostołowie mogą boleśnie odczuwać skutki długotrwałego zniechęcenia
[Ilustracja na stronie 24]
Niektórzy zrezygnowali z pewnych dodatkowych zainteresowań i mało istotnych celów osobistych
[Ilustracja na stronie 26]
Pomimo naszych ograniczeń Jehowa bardzo sobie ceni służbę, którą dla Niego pełnimy z całego serca