Pytania czytelników

Dlaczego Izraelitom zezwolono na małżeństwa z cudzoziemkami wziętymi do niewoli, skoro w Prawie Mojżeszowym zakazano im poślubiania kobiet z innych narodów? (Powtórzonego Prawa 7:1-3; 21:10, 11).

Wynikało to ze szczególnych okoliczności. Jehowa polecił Izraelitom zburzyć miasta siedmiu ludów kananejskich oraz wytracić ich mieszkańców (Powtórzonego Prawa 20:15-18). W wypadku innych narodów oszczędzić wolno było wyłącznie dziewice wzięte do niewoli (Liczb 31:17, 18; Powtórzonego Prawa 20:14). Izraelita mógł ożenić się z taką kobietą jedynie pod warunkiem, że spełniła ona określone wymagania.

Biblia wyjaśnia, czego od niej oczekiwano: „Ogoli sobie głowę i zadba o swe paznokcie, i zdejmie z siebie płaszcz swej niewoli, i zamieszka w twoim domu, i będzie opłakiwać swego ojca i swą matkę przez cały miesiąc księżycowy; potem zaś masz z nią współżyć i weź ją w posiadanie jako swą oblubienicę, i zostanie twoją żoną” (Powtórzonego Prawa 21:12, 13).

Branka, którą Izraelita chciał poślubić, miała ostrzyc sobie głowę. Obcięcie włosów było wyrazem żałoby lub rozpaczy (Izajasza 3:24). Gdy na przykład patriarcha Hiob stracił wszystkie dzieci i cały majątek, ostrzygł głowę na znak żałoby (Hioba 1:20). Wzięta do niewoli cudzoziemka również miała zadbać o swe paznokcie, przy czym mogło chodzić o takie ‛obcięcie paznokci’, że nawet pomalowane nie nadawały jej dłoniom atrakcyjnego wyglądu (Powtórzonego Prawa 21:12, Biblia warszawska). A co oznaczał ‛płaszcz niewoli’, który miała zdjąć? Pogańskie kobiety z podbijanych miast zwykle zakładały swoje najlepsze stroje, licząc na to, że w ten sposób zyskają łaskę w oczach zdobywców. Właśnie z takich szat musiały zrezygnować, by obchodzić żałobę.

Cudzoziemska branka, którą Izraelita chciał pojąć za żonę, przez jeden miesiąc księżycowy opłakiwała śmierć bliskich. Zdobyte miasta burzono doszczętnie, przy życiu nie pozostał więc nikt z jej rodziny, a wszelkie więzi społeczne przestały istnieć. Izraelscy wojownicy zniszczyli też posągi jej bożków, więc nie miała już dostępu do żadnych przedmiotów kultu. Poza tym był to dla niej również miesiąc oczyszczenia, umożliwiający jej zerwanie z wszelkimi wcześniejszymi praktykami religijnymi.

Jednak ogólna zasada dotycząca traktowania kobiet z innych narodów pozostawała niezmienna: „Nie wolno ci się z nimi spowinowacać. Swojej córki nie wolno ci dać jego synowi, a jego córki nie wolno ci wziąć dla swego syna” (Powtórzonego Prawa 7:3). Z jakiego powodu? Księga Powtórzonego Prawa 7:4 wyjaśnia: „Bo odwróci on twego syna od podążania za mną i będą służyć innym bogom”. Ten zakaz miał zatem chronić Izraelitów przed skalaniem religijnym. Cudzoziemka spełniająca warunki z Księgi Powtórzonego Prawa 21:10-13 nie stanowiła jednak takiego zagrożenia. Nie żył już nikt z jej krewnych, a posągi fałszywych bóstw uległy zniszczeniu. Nie miała więc żadnej styczności z wyznawcami religii fałszywej. W takiej sytuacji Izraelita mógł wziąć ją sobie za żonę.