Prześladowani, a jednak szczęśliwi

„Szczęśliwi jesteście, gdy was lżą i prześladują, i ze względu na mnie kłamliwie mówią przeciwko wam wszelką niegodziwość” (MATEUSZA 5:11).

1. O czym Jezus zapewnił swych naśladowców, jeśli chodzi o szczęście i prześladowania?

KIEDY Jezus po raz pierwszy rozsyłał apostołów, by głosili o Królestwie, ostrzegł ich, że napotkają sprzeciw. Powiedział: „Ze względu na moje imię będziecie przedmiotem nienawiści wszystkich ludzi” (Mateusza 10:5-18, 22). Wcześniej jednak w Kazaniu na Górze zapewnił apostołów i pozostałych słuchaczy, że takie przeciwności wcale nie muszą ich ograbiać ze szczęścia. Co więcej, wręcz powiązał szczęście z prześladowaniami, które dotykają chrześcijan! Ale jak miałyby one przysparzać szczęścia?

Cierpienia ze względu na prawość

2. Jakiego rodzaju cierpienia uszczęśliwiają, w myśl słów Jezusa i apostoła Piotra?

² Ósma zapowiedź szczęścia brzmi: „Szczęśliwi, którzy są prześladowani ze względu na  prawość, gdyż do nich należy królestwo niebios” (Mateusza 5:10). Cierpienie samo w sobie nie jest powodem do chluby. Apostoł Piotr napisał: „Jakąż sobie zaskarbiacie zasługę, jeśli grzeszycie i będąc policzkowani, cierpliwie to znosicie? Ale jeśli cierpliwie znosicie, czyniąc dobro i cierpiąc, jest to rzecz miła Bogu”. Nieco dalej oświadczył: „Niech jednak nikt z was nie cierpi jako morderca lub złodziej, lub złoczyńca, lub jako wtrącający się w cudze sprawy. Jeżeli zaś cierpi jako chrześcijanin, niech się tego nie wstydzi, lecz niech w tym imieniu wychwala Boga” (1 Piotra 2:20; 4:15, 16). Zgodnie ze słowami Jezusa cierpienie uszczęśliwia, jeśli znosi się je ze względu na prawość.

3. (a) Co to znaczy być prześladowanym ze względu na prawość? (b) Jak pierwsi chrześcijanie reagowali na prześladowania?

³ Miarą rzeczywistej prawości jest stopień zgodności z wolą Boga i Jego przykazaniami. Cierpienia ze względu na prawość wynikają więc z tego, że ktoś opiera się pokusie złamania zasad i wymagań Bożych. Apostołowie byli szykanowani przez przywódców żydowskich, ponieważ nie chcieli przestać głosić w imię Jezusa (Dzieje 4:18-20; 5:27-29, 40). Czy stłumiło to ich radość i powstrzymało od głoszenia? Bynajmniej. „Odeszli sprzed Sanhedrynu, radując się, że zostali poczytani za godnych znoszenia zniewag ze względu na jego imię. I każdego dnia w świątyni oraz od domu do domu w dalszym ciągu bezustannie nauczali i oznajmiali dobrą nowinę o Chrystusie, Jezusie” (Dzieje 5:41, 42). Prześladowanie ich uradowało i jeszcze bardziej zachęciło do głoszenia. Później pierwsi chrześcijanie doznali prześladowań z rąk Rzymian, gdyż nie chcieli oddawać czci cesarzowi.

4. Z jakich powodów chrześcijanie bywają prześladowani?

⁴ W czasach nowożytnych Świadkowie Jehowy też bywają prześladowani, gdyż nie chcą zrezygnować z głoszenia „dobrej nowiny o Królestwie” (Mateusza 24:14). Kiedy zabrania się im urządzania chrześcijańskich zebrań, wolą cierpieć, niż przestać się stosować do tego biblijnego nakazu (Hebrajczyków 10:24, 25). Ponadto są prześladowani, gdy zachowują chrześcijańską neutralność lub nie chcą się zgodzić na użycie krwi w sposób niezgodny z Pismem Świętym (Jana 17:14; Dzieje 15:28, 29). Ale obstawanie przy prawości przynosi ludowi Bożemu ogromną miarę wewnętrznego spokoju i szczęścia (1 Piotra 3:14).

Lżeni ze względu na Chrystusa

5. Głównie z jakiego powodu lud Jehowy jest dzisiaj prześladowany?

⁵ Dziewiąta zapowiedź szczęścia podana w Kazaniu na Górze również dotyczy prześladowań. Jezus powiedział: „Szczęśliwi jesteście, gdy was lżą i prześladują, i ze względu na mnie kłamliwie mówią przeciwko wam wszelką niegodziwość” (Mateusza 5:11). Słudzy Jehowy spotykają się z prześladowaniami głównie dlatego, że nie są częścią teraźniejszego niegodziwego systemu rzeczy. Jezus oświadczył swym uczniom: „Gdybyście byli częścią świata, świat kochałby to, co jest jego własnością. A ponieważ nie jesteście częścią świata, ale ja was ze świata wybrałem, dlatego świat was nienawidzi” (Jana 15:19). Podobną myśl wyraził apostoł Piotr: „Ponieważ już nie biegniecie z nimi do tego samego dołu rozwiązłości, dziwią się i mówią o was obelżywie” (1 Piotra 4:4).

6. (a) Dlaczego ostatek pomazańców i ich towarzysze są lżeni i prześladowani? (b) Czy te obelgi pomniejszają nasze szczęście?

⁶ Dowiedzieliśmy się już, że pierwsi chrześcijanie doznawali prześladowań, gdyż nie chcieli przestać głosić w imię Jezusa. Nakazał on swym naśladowcom: „Będziecie moimi świadkami (...) aż do najodleglejszego miejsca na ziemi” (Dzieje 1:8). Polecenie  to gorliwie wypełnia wierny ostatek namaszczonych braci Chrystusa i towarzyszący im lojalni członkowie „wielkiej rzeszy” (Objawienie 7:9). Dlatego Szatan toczy wojnę „z pozostałymi z jej potomstwa [potomstwa „niewiasty” — niebiańskiej części organizacji Bożej], którzy przestrzegają przykazań Bożych i zajmują się świadczeniem o Jezusie” (Objawienie 12:9, 17). Jako Świadkowie Jehowy, świadczymy zarazem o Jezusie — panującym obecnie Władcy w rządzie Królestwa, które usunie rządy ludzkie sprzeciwiające się ustanowieniu sprawiedliwego nowego świata Bożego (Daniela 2:44; 2 Piotra 3:13). Jesteśmy za to lżeni i prześladowani, ale uważamy się za szczęśliwych, że możemy cierpieć ze względu na imię Chrystusa (1 Piotra 4:14).

7, 8. O co kłamliwie oskarżano pierwszych chrześcijan?

⁷ Jezus powiedział, że jego naśladowcy powinni się uważać za szczęśliwych, nawet gdy ze względu na niego ludzie ‛kłamliwie mówią przeciwko nim wszelką niegodziwość’ (Mateusza 5:11). Tak było w wypadku chrześcijan w I wieku. Kiedy w latach 59-61 apostoł Paweł był więziony w Rzymie, tamtejsi przywódcy żydowscy rzekli o chrześcijanach: „Doprawdy wiadomo nam o tej sekcie, że wszędzie się mówi przeciwko niej” (Dzieje 28:22). Pawła i Sylasa oskarżono o to, że „wzburzyli zamieszkaną ziemię” i że „działają wbrew postanowieniom Cezara” (Dzieje 17:6, 7).

⁸ Historyk Kenneth Latourette napisał o chrześcijanach żyjących w czasach imperium rzymskiego: „Przeciwko chrześcijanom wysuwano najrozmaitsze oskarżenia. Ponieważ odmawiali uczestnictwa w pogańskich ceremoniach, nazywano ich ateistami. Za to, że nie angażowali się w liczne przejawy życia społecznego — pogańskie święta, masowe rozrywki (...) — szyderczo zarzucono im nienawiść do rodu ludzkiego. (...) Twierdzono, że przedstawiciele obojga płci spotykają się nocami (...) i oddają się rozpuście. (...) Okoliczność, iż [Pamiątkę śmierci Chrystusa] obchodzono (...) w gronie samych współwyznawców, stała się pożywką dla plotki, że chrześcijanie składają na ofiarę niemowlę i spożywają jego krew i ciało”. W dodatku pierwsi chrześcijanie nie oddawali czci cesarzowi, więc uznano ich za wrogów państwa.

9. Jak zareagowali pierwsi chrześcijanie na fałszywe oskarżenia i jak sytuacja wygląda dzisiaj?

⁹ Te fałszywe oskarżenia nie powstrzymały pierwszych chrześcijan od obwieszczania dobrej nowiny o Królestwie. W latach 60-61 Paweł oznajmiał „dobrą nowinę”, która „wydaje owoc i wzrasta na całym świecie” i którą „głoszono wszelkiemu stworzeniu pod niebem” (Kolosan 1:5, 6, 23). Nie inaczej jest obecnie. Świadkowie Jehowy są fałszywie oskarżani tak jak niegdyś pierwsi chrześcijanie. Mimo to dzieło głoszenia o Królestwie dalej się rozwija i przysparza szczęścia tym, którzy w nim uczestniczą.

Szczęśliwi, że prześladowani jak prorocy

10, 11. (a) Jak Jezus zakończył dziewiątą zapowiedź szczęścia? (b) Za co prześladowano proroków? Podaj przykłady.

¹⁰ Jezus zakończył swą dziewiątą zapowiedź szczęścia słowami: „Radujcie się (...); tak bowiem prześladowali proroków przed wami” (Mateusza 5:12). Prorocy, których Jehowa posłał, by ostrzec niewiernych Izraelitów, nie byli przyjmowani z otwartymi ramionami i często znosili prześladowania (Jeremiasza 7:25, 26). Przypomniał to apostoł Paweł, pisząc: „I cóż jeszcze mam powiedzieć? Przecież czasu by mi zabrakło, gdybym zaczął opowiadać o (...) prorokach, którzy dzięki wierze (...) byli doświadczani przez drwiny i biczowania, co więcej, przez więzy i więzienia” (Hebrajczyków 11:32-38).

 ¹¹ Za czasów niegodziwego króla Achaba i jego żony Jezebel wielu proroków Jehowy stracono mieczem (1 Królów 18:4, 13; 19:10). Proroka Jeremiasza zakuto w dyby, a później wrzucono do błotnistej cysterny (Jeremiasza 20:1, 2; 38:6). Proroka Daniela wtrącono do lwiej jamy (Daniela 6:16, 17). Wszyscy ci przedchrześcijańscy prorocy byli prześladowani, ponieważ stawali w obronie czystego wielbienia Jehowy. Wielu proroków sporo wycierpiało z rąk żydowskich przywódców religijnych. Jezus nazwał uczonych w piśmie i faryzeuszy „synami tych, którzy mordowali proroków” (Mateusza 23:31).

12. Dlaczego Świadkowie Jehowy uważają za zaszczyt, że znoszą podobne prześladowania jak starożytni prorocy?

¹² Dzisiaj Świadkowie Jehowy są często prześladowani za gorliwe głoszenie dobrej nowiny o Królestwie. Wrogowie oskarżają nas o „agresywny prozelityzm”, ale wiemy, że o to samo już dawno oskarżano wiernych czcicieli Jehowy (Jeremiasza 11:21; 20:8, 11). Poczytujemy sobie za zaszczyt, że możemy znosić cierpienia z tego samego powodu, co starożytni prorocy. Uczeń Jakub napisał: „Bracia, za wzór w cierpieniu zła i okazywaniu cierpliwości weźcie proroków, którzy mówili w imieniu Jehowy. Oto za szczęśliwych ogłaszamy tych, którzy wytrwali” (Jakuba 5:10, 11).

Ważkie powody do szczęścia

13. (a) Dlaczego prześladowania nas nie zniechęcają? (b) Dzięki czemu możemy zachowywać wytrwałość i czego to dowodzi?

¹³ Ani myślimy zniechęcać się prześladowaniami; w dodatku pokrzepia nas świadomość, że kroczymy śladami proroków, pierwszych chrześcijan i samego Jezusa Chrystusa (1 Piotra 2:21). Głęboką satysfakcję czerpiemy z Pisma Świętego, na przykład z takiej wypowiedzi apostoła Piotra: „Umiłowani, pożarowi między wami, który was doświadcza, nie dziwcie się, jakby się wam przydarzyło coś niezwykłego. Jeżeli was lżą ze względu na imię Chrystusa, to jesteście szczęśliwi, ponieważ spoczywa na was duch chwały, duch Boga” (1 Piotra 4:12, 14). Wiemy z doświadczenia, że jesteśmy w stanie wytrwać w obliczu prześladowań tylko dlatego, że spoczywa na nas i dodaje nam sił duch Jehowy. Wsparcie ducha świętego dowodzi, że Jehowa nam błogosławi, a to naprawdę wielki powód do szczęścia (Psalm 5:12; Filipian 1:27-29).

14. Jakie mamy powody do radości, gdy jesteśmy prześladowani ze względu na prawość?

¹⁴ Prześladowania ze względu na prawość radują nas także dlatego, iż stanowią dowód, że jesteśmy prawdziwymi, bogobojnymi chrześcijanami. Apostoł Paweł napisał: „Doprawdy, wszyscy, którzy pragną żyć w zbożnym oddaniu w łączności z Chrystusem  Jezusem, będą też prześladowani” (2 Tymoteusza 3:12). Niezmiernie raduje nas myśl, że niezłomną postawą w obliczu prób dajemy odpowiedź na zarzut Szatana, według którego każdy, kto służy Jehowie, czyni to z samolubnych pobudek (Hioba 1:9-11; 2:3, 4). Radujemy się z naszego skromnego udziału w wykazywaniu słuszności sprawiedliwego zwierzchnictwa Jehowy (Przysłów 27:11).

Skaczmy z radości z powodu nagrody

15, 16. (a) Jaki według Jezusa mamy powód, by ‛radować się i skakać z radości’? (b) Jaka nagroda oczekuje w niebiosach na namaszczonych chrześcijan i jak zostaną nagrodzone towarzyszące im „drugie owce”?

¹⁵ Jezus podał też dodatkowy powód do odczuwania radości, gdy jesteśmy oczerniani i prześladowani jak starożytni prorocy. Kończąc dziewiątą zapowiedź szczęścia, oświadczył: „Radujcie się i skaczcie z radości, gdyż wielka jest wasza nagroda w niebiosach” (Mateusza 5:12). Apostoł Paweł napisał: „Zapłatą, którą płaci grzech, jest śmierć, lecz darem, który daje Bóg, jest życie wieczne przez Chrystusa Jezusa, naszego Pana” (Rzymian 6:23). Wspomnianą „wielką nagrodą” jest życie, ale nie stanowi ono zapłaty, na którą możemy sobie zapracować. To wspaniałomyślny dar. Zgodnie ze słowami Jezusa ta nagroda jest „w niebiosach” w tym sensie, że pochodzi od Jehowy.

¹⁶ Pomazańcy otrzymują „koronę życia”, czyli nieśmiertelne życie z Chrystusem w niebie (Jakuba 1:12, 17). Osoby mające nadzieję ziemską — „drugie owce” — wyczekują życia wiecznego w raju na ziemi (Jana 10:16; Objawienie 21:3-5). Dla obu tych grup „nagroda” jest niezasłużona. Zarówno pomazańcy, jak i „drugie owce” będą ją zawdzięczać „niezrównanej niezasłużonej życzliwości Bożej”; poruszony nią apostoł Paweł napisał: „Dzięki niech będą Bogu za jego nieopisany wspaniałomyślny dar” (2 Koryntian 9:14, 15).

17. Dlaczego w obliczu prześladowań możemy być szczęśliwi i niejako ‛skakać z radości’?

 ¹⁷ Do chrześcijan, których część wkrótce miała doznać okrutnych prześladowań z ręki Nerona, apostoł Paweł napisał: „Radujmy się, będąc w uciskach, gdyż wiemy, że ucisk rodzi wytrwałość, a wytrwałość — stan uznania, a stan uznania — nadzieję, nadzieja zaś nie prowadzi do rozczarowania”. Nalegał też: „Radujcie się w nadziei. W ucisku bądźcie wytrwali” (Rzymian 5:3-5; 12:12). Bez względu na to, czy mamy nadzieję niebiańską, czy ziemską, nasza nagroda za wierność w obliczu prób niepomiernie przewyższa wszystko, na co moglibyśmy zasłużyć. Odczuwamy bezgraniczną radość z nadziei na dostąpienie przywileju bezkresnego życia i służenia naszemu kochającemu Ojcu, Jehowie, pod rządami Króla Jezusa Chrystusa. W sensie przenośnym ‛skaczemy z radości’.

18. Czego się można spodziewać po narodach w miarę zbliżania się końca i co uczyni Jehowa?

¹⁸ W niektórych krajach Świadkowie Jehowy byli i nadal są prześladowani. W proroctwie o zakończeniu obecnego systemu rzeczy Jezus ostrzegł prawdziwych chrześcijan: „Ze względu na moje imię będziecie przedmiotem nienawiści wszystkich narodów” (Mateusza 24:9). W miarę przybliżania się końca Szatan będzie skłaniał narody do okazywania wrogości ludowi Jehowy (Ezechiela 38:10-12, 14-16). Będzie to sygnałem, że nastał czas, gdy Jehowa przystąpi do działania. „I się wywyższę, i uświęcę, i dam się poznać na oczach wielu narodów; i będą musieli poznać, że ja jestem Jehowa” (Ezechiela 38:23). A zatem Jehowa uświęci swe wielkie imię oraz uwolni swój lud od prześladowań. Dlatego też „szczęśliwy jest człowiek wytrwale znoszący doświadczanie” (Jakuba 1:12).

19. Czym powinniśmy być zajęci, oczekując wielkiego „dnia Jehowy”?

¹⁹ „Dzień Jehowy” zbliża się wielkimi krokami, cieszmy się więc, że ‛zostaliśmy poczytani za godnych znoszenia zniewag’ ze względu na imię Jezusa (2 Piotra 3:10-13; Dzieje 5:41). Wzorem pierwszych chrześcijan ‛w dalszym ciągu bezustannie nauczajmy i oznajmiajmy dobrą nowinę o Chrystusie’ i jego rządzie Królestwa, oczekując nagrody w sprawiedliwym nowym świecie Bożym (Dzieje 5:42; Jakuba 5:11).

Powtórka

• Co to znaczy cierpieć ze względu na prawość?

• Jak pierwsi chrześcijanie zareagowali na prześladowania?

• Dlaczego można powiedzieć, że Świadkowie Jehowy są prześladowani jak starożytni prorocy?

• Dlaczego możemy ‛radować się i skakać z radości’, gdy jesteśmy prześladowani?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronach 16, 17]

„Szczęśliwi jesteście, gdy was lżą i prześladują”

[Prawa własności]

Uwięzieni: Chicago Herald-American