Ciekawe myśli z Księgi Jozuego
Słowo Jehowy jest żywe
Ciekawe myśli z Księgi Jozuego
IZRAELICI obozujący w roku 1473 p.n.e. na równinach moabskich musieli być bardzo przejęci, gdy usłyszeli nakaz: „Przygotujcie sobie żywność, gdyż za trzy dni przeprawicie się przez ten Jordan, by wszedłszy, wziąć w posiadanie ziemię, którą daje wam Jehowa, wasz Bóg, byście ją posiedli” (Jozuego 1:11). Ich 40-letni pobyt na pustkowiu wkrótce miał dobiec końca.
Jakieś 20 lat później przywódca narodu, Jozue, stojąc w samym sercu ziemi Kanaan, oznajmił starszym Izraela: „Zobaczcie, przydzieliłem wam przez losowanie te narody, które pozostają jako dziedzictwo dla waszych plemion, i wszystkie narody, które wytraciłem — od Jordanu do Morza Wielkiego na zachodzie słońca. A Jehowa, wasz Bóg, usuwał je przed wami i wywłaszczył je ze względu na was, i wzięliście w posiadanie ich ziemię, tak jak wam obiecał Jehowa, wasz Bóg” (Jozuego 23:4, 5).
Księga Jozuego, napisana w 1450 roku p.n.e. przez wodza noszącego to imię, w pasjonujący sposób relacjonuje wydarzenia, które się rozegrały w ciągu tamtych 22 lat. My stoimy u progu obiecanego nowego świata, a więc nasza sytuacja przypomina położenie synów Izraela, którzy przygotowywali się do objęcia w posiadanie Ziemi Obiecanej. Przyjrzyjmy się zatem z uwagą Księdze Jozuego (Hebrajczyków 4:12).
NA „PUSTYNNE RÓWNINY JERYCHA”
Jozue otrzymuje od Jehowy szczególne zadanie: „Mojżesz, mój sługa, umarł; teraz więc wstań, przepraw się przez ten Jordan, ty i cały ten lud, do ziemi, którą daję im, synom Izraela” (Jozuego 1:2). Jozue ma wprowadzić kilkumilionowy naród do Ziemi Obiecanej. W trakcie przygotowań wysyła dwóch zwiadowców do Jerycha, które ma być pierwszym celem. Mieszka tu nierządnica Rachab, która słyszała o potężnych dziełach dokonanych przez Jehowę na rzecz Jego ludu. Udziela zwiadowcom schronienia i pomocy, w zamian zaś otrzymuje od nich obietnicę, że zostanie oszczędzona.
Po ich powrocie Jozue i lud są gotowi przeprawić się przez Jordan. Chociaż rzeka wystąpiła z brzegów, nie stanowi żadnej przeszkody, gdyż za sprawą Jehowy wody płynące z góry zaczynają się spiętrzać, a te z dolnego biegu uchodzą do Morza Martwego. Przedostawszy się na drugą stronę, Izraelici rozbijają obóz w Gilgal w pobliżu Jerycha. Cztery dni później, wieczorem 14 dnia miesiąca Abib, obchodzą Paschę na pustynnych równinach Jerycha (Jozuego 5:10). Następnego dnia zaczynają spożywać płody ziemi i przestają otrzymywać mannę. W tym też czasie Jozue obrzezuje wszystkich mężczyzn urodzonych na pustkowiu.
Odpowiedzi na pytania biblijne:
2:4, 5 — Dlaczego Rachab wprowadziła w błąd sług króla, którzy szukali zwiadowców? Rachab z narażeniem własnego życia ukrywa zwiadowców, ponieważ uwierzyła w Jehowę. Nie ma więc obowiązku wyjawić miejsca ich pobytu ludziom, którzy chcą zaszkodzić ludowi Bożemu (Mateusza 7:6; 21:23-27; Jana 7:3-10). Rachab „została uznana za prawą dzięki uczynkom” między innymi za to, że wskazała sługom króla niewłaściwy kierunek (Jakuba 2:24-26).
5:14, 15 — Kto jest „księciem wojska Jehowy”? Księciem, który przyszedł wzmocnić Jozuego tuż przed podbojem Ziemi Obiecanej, jest najprawdopodobniej „Słowo” — Jezus Chrystus w swym bycie przedludzkim (Jana 1:1; Daniela 10:13). Jakże pokrzepia nas świadomość, że wywyższony Jezus Chrystus jest również z dzisiejszym ludem Bożym, który toczy duchową walkę!
Czego się możemy nauczyć:
1:7-9. Jeśli chcemy zapewnić sobie powodzenie w sprawach duchowych, musimy codziennie czytać Biblię, regularnie rozmyślać nad jej treścią oraz wprowadzać w czyn to, czego się dowiadujemy.
1:11. Jozue nakazuje ludowi przygotować sobie żywność; Izraelici nie mają czekać bezczynnie, aż zrobi to Bóg. Przestroga Jezusa przed zamartwianiem się o powszednie sprawy, a także jego obietnica, że ‛wszystkie te inne rzeczy będą nam dodane’, nie oznacza, jakobyśmy nie musieli się troszczyć o swoje potrzeby (Mateusza 6:25, 33).
2:4-13. Wiedząc o wielkich dokonaniach Jehowy i uświadamiając sobie powagę chwili, Rachab postanawia opowiedzieć się po stronie czcicieli Jehowy. Jeśli już od pewnego czasu studiujesz Biblię i rozumiesz, że żyjemy w „dniach ostatnich”, czy nie powinieneś podjąć decyzji, by służyć Bogu? (2 Tymoteusza 3:1).
3:15. Zwiadowcy posłani do Jerycha przynoszą dobre wieści, więc Jozue natychmiast przystępuje do czynu, nie czekając na opadnięcie wód Jordanu. Gdy w grę wchodzi czyste wielbienie Boga, musimy działać odważnie, a nie czekać na bardziej sprzyjające okoliczności.
4:4-8, 20-24. Dwanaście kamieni wziętych z dna Jordanu miało utrwalić w pamięci Izraelitów doniosłe wydarzenia. Nowożytne przykłady, jak Jehowa wyzwalał swych sług z ręki nieprzyjaciół, również przypominają, że On zawsze jest ze swoim ludem.
PODBÓJ
Jerycho jest ‛szczelnie zamknięte; nikt nie wychodzi ani nie wchodzi’ (Jozuego 6:1). Jak je zdobyć? Strategię nakreśla Jozuemu sam Jehowa. Wkrótce mury padają, a miasto zostaje zniszczone. Oszczędzono tylko Rachab i jej domowników.
Następnym celem jest królewskie miasto Aj. Zwiadowcy donoszą, że ma ono niewielu mieszkańców, więc nie trzeba będzie licznego wojska, by je zdobyć. Jak się jednak okazuje, 3000 wojowników posłanych do boju ucieka przed obrońcami Aj. Dlaczego? Otóż Jehowa przestał wspierać Izraelitów. Podczas podboju Jerycha niejaki Achan z plemienia Judy dopuścił się grzechu. Uporawszy się z tą sprawą, Jozue znów atakuje Aj. Król Aj, upojony poprzednim zwycięstwem nad Izraelitami, wprost nie może się doczekać kolejnej bitwy. Ale Jozue wykorzystuje zbytnią pewność siebie mieszkańców Aj i zdobywa miasto.
Gibeon jest ‛wielkim miastem, większym niż Aj, a wszyscy jego mężowie są mocarzami’ (Jozuego 10:2). Jednak usłyszawszy o klęsce Jerycha i Aj, mieszkańcy Gibeonu uciekają się do podstępu, by zawrzeć z Izraelem przymierze. Okoliczne narody czują się zagrożone tym posunięciem. Pięciu królów zawiera sojusz i atakuje Gibeon. Izrael śpieszy z pomocą i doszczętnie rozbija napastników. Pod dowództwem Jozuego zdobywa też miasta na południu i zachodzie oraz pokonuje koalicję królów z północy. Wszystkich królów pokonanych po zachodniej stronie Jordanu jest w sumie 31.
Odpowiedzi na pytania biblijne:
10:13 — Jak mógł się wydarzyć taki cud? „Czy jest coś zbyt niezwykłego dla Jehowy”, Stwórcy nieba i ziemi? (Rodzaju 18:14). Jeśli zechce, może tak wpłynąć na ruch naszej planety, by dla ziemskiego obserwatora Słońce i Księżyc wydawały się nieruchome. Może też bez ingerowania w ruch Ziemi i Księżyca tak zmienić bieg promieni wysyłanych przez te ciała niebieskie, by cały czas były one widoczne. Tak czy inaczej, w dziejach ludzkości „ani przedtem, ani potem nie było takiego dnia” (Jozuego 10:14).
10:13 — Co to jest Księga Jaszara? Nazwa ta pojawia się również w Księdze 2 Samuela 1:18, gdzie wspomniano o „Łuku” — pieśni żałobnej o izraelskim królu Saulu i jego synu Jonatanie. Księga Jaszara najwidoczniej była dobrze znanym zbiorem pieśni i innych utworów o tematyce historycznej.
Czego się możemy nauczyć:
6:26; 9:22, 23. Przekleństwo Jozuego wypowiedziane w czasie zburzenia Jerycha spełniło się jakieś 500 lat później (1 Królów 16:34). A przekleństwo rzucone przez Noego na jego wnuka Kanaana spełniło się wtedy, gdy Gibeonici stali się przymusowymi robotnikami (Rodzaju 9:25, 26). Słowo Jehowy zawsze się urzeczywistnia.
7:20-25. Niektórzy uznaliby kradzież dokonaną przez Achana za nieszkodliwe przewinienie. Podobnie mogą się zapatrywać na drobne kradzieże i wykroczenia przeciwko zasadom biblijnym. My jednak powinniśmy wzorować się na Jozuem i zdecydowanie przeciwstawiać się naciskom do zrobienia czegoś, co jest niemoralne lub niezgodne z prawem.
9:15, 26, 27. Musimy poważnie traktować swe zobowiązania i dotrzymywać słowa.
OSTATNIE WIELKIE PRZEDSIĘWZIĘCIE JOZUEGO
Sędziwy Jozue, mający już około 90 lat, rozpoczyna rozdzielanie ziemi. To doprawdy ogromne zadanie! Plemiona Rubena i Gada oraz połowa plemienia Manassesa już wzięły w posiadanie swoje dziedzictwo na wschód od Jordanu. Pozostałym plemionom przydzielana jest przez losowanie ziemia na zachodnim brzegu.
Przybytek zostaje ustawiony w Szilo na terytorium Efraima. Kaleb otrzymuje miasto Hebron, a Jozue — Timnat-Serach. Lewitom przypada 48 miast, w tym 6 miast schronienia. W drodze do przydzielonych im regionów na wschód od Jordanu, wojownicy z plemienia Rubena, Gada i połowy plemienia Manassesa budują „bardzo okazały” ołtarz (Jozuego 22:10). Plemiona mieszkające na zachód od Jordanu uważają to za odstępstwo; niemal dochodzi do wybuchu bratobójczej wojny, ale dzięki rozmowom udaje się uniknąć rozlewu krwi.
Jozue mieszka przez jakiś czas w Timnat-Serach, gdy pewnego razu zwołuje starszych ludu, naczelników, sędziów oraz urzędników i zachęca ich do okazywania odwagi, a także do wiernego trwania przy Jehowie. Następnie zgromadza wszystkie plemiona izraelskie w Szechem. Przypomina im postępowanie Jehowy od czasów Abrahama i jeszcze raz nawołuje ich, by ‛bali się Jehowy i służyli mu w nienaganności i w prawdzie’. Lud odpowiada: „Jehowie, naszemu Bogu, służyć będziemy i jego głosu będziemy słuchać!” (Jozuego 24:14, 15, 24). Jakiś czas później Jozue umiera w wieku 110 lat.
Odpowiedzi na pytania biblijne:
13:1 — Czy słowa te nie zaprzeczają informacji z Jozuego 11:23? Nie, gdyż w podboju Ziemi Obiecanej można wyróżnić dwie fazy: po pierwsze, wojnę, w której cały naród pokonał 31 królów kananejskich i złamał potęgę Kananejczyków, a po drugie, objęcie w posiadanie ziemi przez poszczególne plemiona i osoby (Jozuego 17:14-18; 18:3). Chociaż synom Izraela nie udało się całkowicie wypędzić Kananejczyków, pozostała rdzenna ludność nie stanowiła zagrożenia dla bezpieczeństwa państwa (Jozuego 16:10; 17:12). W Księdze Jozuego 21:44 czytamy: „Jehowa zapewnił im zewsząd odpoczynek”.
24:2 — Czy ojciec Abrahama, Terach, oddawał cześć bożkom? Początkowo Terach nie był czcicielem Jehowy Boga. Najprawdopodobniej wielbił boga księżyca Sina — bóstwo bardzo popularne w Ur. Według tradycji żydowskiej Terach miał nawet wyrabiać bożki. Ale kiedy na polecenie Boga Abraham opuszcza Ur, Terach udaje się z nim do Charanu (Rodzaju 11:31).
Czego się możemy nauczyć:
14:10-13. Chociaż Kaleb ma już 85 lat, prosi o trudne zadanie: chciałby zająć okolice Hebronu. Region ten zamieszkują nadzwyczaj rośli Anakici. Z pomocą Jehowy ten doświadczony wojownik odnosi zwycięstwo, a Hebron staje się miastem schronienia (Jozuego 15:13-19; 21:11-13). Przykład Kaleba zachęca nas, byśmy nie unikali trudnych zadań teokratycznych.
22:9-12, 21-33. Musimy starannie wystrzegać się mylnego oceniania cudzych pobudek.
„Nie zawiodło ani jedno słowo”
Będąc już w podeszłym wieku, Jozue powiedział mężczyznom piastującym odpowiedzialne funkcje w Izraelu: „Nie zawiodło ani jedno słowo ze wszystkich dobrych słów, które do was wyrzekł Jehowa, wasz Bóg. Wszystkie się wam spełniły” (Jozuego 23:14). Jakże wyraziście ukazuje to sprawozdanie historyczne zawarte w Księdze Jozuego!
Apostoł Paweł oświadczył: „Wszystko, co niegdyś napisano, napisano dla naszego pouczenia, abyśmy przez naszą wytrwałość i przez pociechę z Pism mieli nadzieję” (Rzymian 15:4). Możemy być przekonani, że nasza nadzieja na spełnienie się obietnic Bożych nie zawiedzie. Wszystkie one z całą pewnością się urzeczywistnią.
[Mapa na stronie 10]
[Patrz publikacja]
Ziemia podbita pod przywództwem Jozuego
BASZAN
GILEAD
ARABA
NEGEB
Jordan
Morze Słone
Jabbok
Arnon
Chacor
Madon
Laszszaron
Szimron
Jokneam
Dor
Megiddo
Kedesz
Taanach
Chefer
Tirca
Afek
Tappuach
Betel
Aj
Gilgal
Jerycho
Gezer
Jerozolima
Makkeda
Jarmut
Adullam
Libna
Lachisz
Eglon
Hebron
Debir
Arad
[Ilustracja na stronie 9]
Czy wiesz, dlaczego nierządnicę Rachab uznano za prawą?
[Ilustracja na stronie 10]
Jozue nawoływał Izraelitów, by ‛bali się Jehowy i mu służyli’
[Ilustracja na stronie 12]
Kradzież popełniona przez Achana nie była błahym przewinieniem; pociągnęła za sobą poważne następstwa
[Ilustracja na stronie 12]
„Dzięki wierze upadły mury Jerycha” (Hebrajczyków 11:30).