„Żony niech będą podporządkowane swoim mężom jak Panu. Mężowie, wciąż miłujcie swe żony” (EFEZJAN 5:22, 25).

1. Jak należy się zapatrywać na małżeństwo?

JEZUS wyjaśnił, że gdy mężczyzna poślubia kobietę, Bóg wprzęga ich we wspólne jarzmo, tak iż stają się „jednym ciałem” (Mateusza 19:5, 6). Dwoje ludzi o odmiennych osobowościach stara się odtąd rozwijać wspólne zainteresowania i zmierzać do wspólnych celów. Małżeństwo to zobowiązanie na całe życie, a nie zwykła umowa, z której można się łatwo wycofać. W wielu krajach uzyskanie rozwodu nie nastręcza większych trudności, ale chrześcijanie uznają związek małżeński za święty. Do jego rozwiązania mogą doprowadzić jedynie bardzo poważne okoliczności (Mateusza 19:9).

2. (a) Z jakiej pomocy mogą korzystać małżeństwa? (b) Dlaczego tak ważne jest zabieganie o udane życie małżeńskie?

² Pewna specjalistka w zakresie poradnictwa małżeńskiego powiedziała: „Udany związek to wynik ciągłych zmian, wymaga bowiem dostosowywania się do nowych sytuacji, zmagania z nowymi problemami i korzystania ze środków dostępnych na każdym etapie życia”. Chrześcijańskie pary małżeńskie zaliczają do takich środków mądre rady z Biblii, wsparcie współwyznawców oraz bliską więź z Jehową, podtrzymywaną dzięki modlitwie. Wspólnie pokonują przeciwności i przez lata czerpią ze swego związku szczęście  i zadowolenie. A co ważniejsze, przynoszą chwałę Jehowie Bogu, Założycielowi małżeństwa (Rodzaju 2:18, 21-24; 1 Koryntian 10:31; Efezjan 3:15; 1 Tesaloniczan 5:17).

Naśladujcie Jezusa i jego zbór

3. (a) Co Paweł radził parom małżeńskim? (b) Jaki wspaniały wzór dał Jezus?

³ Dwa tysiące lat temu apostoł Paweł udzielił mądrej rady: „Jak zbór jest podporządkowany Chrystusowi, tak i żony niech będą swym mężom we wszystkim. Mężowie, wciąż miłujcie swe żony, jak też Chrystus umiłował zbór i wydał zań samego siebie” (Efezjan 5:24, 25). Co za wymowne porównania! Chrześcijanki pokornie podporządkowują się swoim mężom, tak jak zbór respektuje zasadę zwierzchnictwa. A gdy wierzący mężowie bez względu na okoliczności niezmiennie darzą swe towarzyszki miłością, pokazują, że ściśle wzorują się na Chrystusie, który miłuje zbór i się o niego troszczy.

4. Jak mężowie powinni naśladować Jezusa?

⁴ Chrześcijańscy mężowie są głowami rodzin, ale sami też podlegają zwierzchnictwu — ich głową jest Chrystus (1 Koryntian 11:3). Dlatego naśladują Syna Bożego, troskliwie dbającego o zbór, i z miłością zaspokajają duchowe i fizyczne potrzeby swych bliskich — nawet za cenę osobistych wyrzeczeń. Dobro rodziny stawiają ponad własne pragnienia i upodobania. Jezus powiedział: „Wszystko, co chcecie, żeby ludzie wam czynili, wy też im podobnie czyńcie” (Mateusza 7:12). Zasada ta znajduje szczególne zastosowanie w małżeństwie. Wskazał na to apostoł Paweł: „Mężowie powinni tak miłować swe żony, jak własne ciała. (...) Nigdy nikt nie miał w nienawiści swego ciała, lecz każdy je żywi i pielęgnuje” (Efezjan 5:28, 29). Mąż ma „żywić i pielęgnować” swą żonę z taką samą pilnością, z jaką dba o siebie.

5. Jak żony mogą naśladować postawę całego zboru chrześcijańskiego?

⁵ Bogobojne żony wzorują się na postawie zboru chrześcijańskiego. Kiedy Jezus żył na ziemi, jego naśladowcy ochoczo porzucili swe wcześniejsze zajęcia i podążyli za nim. Po wstąpieniu Mistrza do nieba dalej byli mu podporządkowani. Od blisko 2000 lat zbór prawdziwych chrześcijan pozostaje lojalny wobec Jezusa i we wszystkich dziedzinach uznaje jego przewodnictwo. Podobnie chrześcijańskie żony nie lekceważą swych mężów ani nie pomniejszają znaczenia biblijnej zasady zwierzchnictwa. Pomagają mężom i są im podporządkowane, współpracują z nimi i w ten sposób ich wspierają. Kiedy małżonkowie okazują sobie w taki sposób miłość, ich związek będzie udany i przyniesie im mnóstwo radości.

Darzcie je szacunkiem

6. Jakiej rady udzielił mężom Piotr i dlaczego ma ona ogromne znaczenie?

⁶ Także apostoł Piotr udzielił parom małżeńskim wskazówek, a szczególnie wymowna jest jego wypowiedź skierowana do mężów: „Mieszkajcie z nimi [żonami] stosownie do wiedzy, darząc je szacunkiem jako naczynie słabsze, żeńskie, gdyż i wy jesteście wraz z nimi dziedzicami niezasłużonej łaski życia, aby  wasze modlitwy nie napotykały przeszkód” (1 Piotra 3:7). Rada ta ma ogromne znaczenie, co wynika z końcowej części powyższego wersetu. Jeśli mąż nie darzy swej żony szacunkiem, ucierpi na tym jego więź z Jehową. Jego modlitwy napotkają przeszkodę.

7. Jak mąż powinien szanować żonę?

⁷ Jak mąż może darzyć żonę szacunkiem? Okazując jej miłość i należne względy. W tamtych czasach takie podejście było dla wielu czymś nowym. Pewien znawca greki pisze: „Z punktu widzenia prawa rzymskiego kobieta nie miała żadnych uprawnień. Statusem nie różniła się od dziecka. (...) Była całkowicie podporządkowana mężowi, zdana na jego łaskę”. Jakże odmienne były nauki chrystianizmu! Chrześcijański mąż szanował żonę. W kontaktach z nią kierował się zasadami Bożymi, a nie osobistymi zachciankami. Ponadto darzył ją względami „stosownie do wiedzy”, biorąc pod uwagę okoliczność, że kobieta jest „naczyniem słabszym”.

„Naczynie słabsze” — w jakim sensie?

8, 9. Pod jakimi względami kobiety są równe mężczyznom?

⁸ Nazywając kobietę „naczyniem słabszym”, apostoł Piotr nie sugerował, jakoby nie dorównywała ona mężczyźnie pod względem intelektualnym lub duchowym. To prawda, że w zborze chrześcijańskim wielu mężczyzn wykonuje zadania, których nie powierza się kobietom, i że w rodzinie żony są podporządkowane swoim mężom (1 Koryntian 14:35; 1 Tymoteusza 2:12). Niemniej od wszystkich — niezależnie od płci — oczekuje się przejawiania takiej samej wiary i wytrwałości oraz przestrzegania tych samych wzniosłych zasad moralnych. I jak pisze Piotr, nie tylko mężowie, lecz także żony są „dziedzicami niezasłużonej łaski życia”. Jeśli chodzi o wybawienie, zajmują przed Jehową Bogiem identyczną pozycję (Galatów 3:28). Piotr skierował swą wypowiedź do współczesnych mu namaszczonych chrześcijan. Dlatego przypomniał mężom, że jako „współdziedzice z Chrystusem” żywią tę samą nadzieję niebiańską,  co ich żony (Rzymian 8:17). Pewnego dnia wszyscy mieli zostać kapłanami i królami w niebiańskim Królestwie Bożym (Objawienie 5:10).

⁹ Namaszczone duchem chrześcijanki nie były pod żadnym względem gorsze od swych namaszczonych mężów. To samo można powiedzieć o osobach mających nadzieję ziemską. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni należący do „wielkiej rzeszy” piorą swe szaty i wybielają je we krwi Baranka. Przedstawiciele obojga płci we wszystkich rejonach świata „dniem i nocą” wysławiają Jehowę (Objawienie 7:9, 10, 14, 15). Razem też wyczekują „chwalebnej wolności dzieci Bożych”, kiedy to będą się cieszyć „rzeczywistym życiem” (Rzymian 8:21; 1 Tymoteusza 6:19). Wszyscy chrześcijanie, niezależnie od tego, czy wchodzą w skład grona pomazańców, czy drugich owiec, wspólnie służą Jehowie jako „jedna trzoda”, podlegająca „jednemu pasterzowi” (Jana 10:16). Chrześcijańscy mężowie i żony mają zatem wszelkie powody, by okazywać sobie nawzajem należny szacunek!

10. W jakim sensie kobieta jest „naczyniem słabszym”?

¹⁰ W jakim więc sensie kobiety są „naczyniami słabszymi”? Piotr najwidoczniej nawiązał do faktu, że zazwyczaj mają one delikatniejszą budowę i dysponują mniejszą siłą fizyczną niż mężczyźni. Ponadto ze względu na niedoskonałość odczuwają negatywne skutki wspaniałego skądinąd przywileju rodzenia dzieci. Borykają się też z różnymi problemami natury fizjologicznej. Z pewnością potrzebują szczególnej troski i wyrozumiałości, gdy się zmagają z takimi niedogodnościami oraz gdy są osłabione ciążą i porodem. Mąż, który darzy żonę szacunkiem i liczy się z jej potrzebami, wydatnie przyczynia się do szczęścia małżeńskiego.

W domu podzielonym pod względem religijnym

11. Pod jakim względem małżeństwo może być udane, nawet jeśli mąż i żona mają odmienne poglądy religijne?

¹¹ A co wtedy, gdy małżonkowie mają różne poglądy religijne, bo jakiś czas po ślubie jedno z nich przyjęło prawdę biblijną, a drugie nie? Czy takie małżeństwo może być udane? Z doświadczenia wielu osób wynika, że jest to możliwe. Mimo różnej przynależności religijnej mąż i żona mogą wieść razem satysfakcjonujące życie — ich związek może być trwały i uszczęśliwiać obie strony. Poza tym w oczach Jehowy takie małżeństwo nadal jest ważne, oboje wciąż stanowią „jedno ciało”. Dlatego bogobojny partner powinien pozostawać z niewierzącym, o ile ten się na to zgadza. Jeżeli w rodzinie są dzieci, niewątpliwie odniosą pożytek z lojalnej postawy strony wierzącej (1 Koryntian 7:12-14).

12, 13. Jak zgodnie z radą Piotra chrześcijańskie żony mogą pomóc mężom, którzy nie podzielają ich wierzeń?

 ¹² Do chrześcijanek żyjących w domach podzielonych pod względem religijnym Piotr skierował życzliwą radę. Zasada, na której ją oparł, dotyczy również chrześcijańskich mężów będących w takiej samej sytuacji. Apostoł napisał: „Wy, żony, bądźcie podporządkowane swoim mężom, żeby — jeśli niektórzy nie są posłuszni Słowu — mogli bez słowa zostać pozyskani dzięki postępowaniu swych żon, będąc naocznymi świadkami waszego nieskalanie czystego postępowania, połączonego z głębokim respektem” (1 Piotra 3:1, 2).

¹³ To dobrze, jeśli żona może taktownie porozmawiać z mężem o swoich przekonaniach. Ale co wtedy, jeśli on nie chce słuchać? Ma do tego prawo. Nie wszystko jednak stracone, ponieważ wymowne świadectwo można dać także chrześcijańskim postępowaniem. Wielu mężów początkowo nie przejawiało zainteresowania prawdą biblijną lub zdecydowanie odrzucało poglądy swych żon, lecz pod wpływem ich przykładnej postawy okazało się ludźmi ‛odpowiednio usposobionymi do życia wiecznego’ (Dzieje 13:48). Nawet jeśli mąż nie przyjmuje prawdy, może pozytywnie oceniać zachowanie żony, a to przyczyni się do umocnienia ich związku. Pewien człowiek, którego żona jest Świadkiem Jehowy, przyznał, że on sam nigdy by nie sprostał tak wysokim miernikom. Ale w liście napisanym do jednej z francuskich gazet nazwał siebie „szczęśliwym mężem uroczej żony” i szczerze pochwalił małżonkę oraz jej współwyznawców.

14. Jak mąż może pomóc żonie, która nie podziela jego przekonań religijnych?

¹⁴ Podobnie mąż będący Świadkiem Jehowy może w myśl rady apostoła Piotra pozyskać żonę przykładnym postępowaniem. Sporo takich kobiet dostrzegło, że ich mężowie zrobili się bardziej odpowiedzialni, przestali trwonić pieniądze na papierosy, alkohol i gry hazardowe oraz nie używają już wulgarnego języka. Niektóre z nich miały okazję zapoznać się z innymi członkami zboru chrześcijańskiego. Duże wrażenie zrobiła na nich miłość panująca w naszej braterskiej społeczności i widząc ją, postanowiły przybliżyć się do Jehowy (Jana 13:34, 35).

„Ukryta osoba serca”

15, 16. Jakim postępowaniem chrześcijańska żona może pozyskać niewierzącego męża?

¹⁵ Jakim postępowaniem można pozyskać męża? Takim, które dla chrześcijanki jest w gruncie rzeczy zupełnie naturalne. Piotr pisze: „Waszą ozdobą niech nie będzie zewnętrzne splatanie włosów i wkładanie złotych przystrojeń albo noszenie szat wierzchnich, ale niech nią będzie ukryta osoba serca w niezniszczalnej szacie cichego i łagodnego ducha, który ma wielką wartość w oczach Boga. Bo tak też niegdyś ozdabiały się święte niewiasty, które pokładały nadzieję w Bogu, podporządkowując się swoim mężom, jak Sara, która okazywała posłuszeństwo Abrahamowi, nazywając go ‚panem’. A wy stałyście się jej dziećmi, jeśli tylko trwacie w czynieniu dobra i nie boicie się niczego, co wzbudza strach” (1 Piotra 3:3-6).

¹⁶ Piotr radzi tu, by chrześcijanka nie przywiązywała nadmiernej wagi do wyglądu zewnętrznego. Niech raczej pozwala mężowi dostrzec, jaki wpływ na jej duchowe wnętrze mają nauki biblijne. Pokaże w ten sposób, jak jej nowa osobowość przejawia się w praktyce. Być może mąż zauważy, jakich dokonała zmian w porównaniu z wcześniejszym postępowaniem (Efezjan 4:22-24). Niewątpliwie spodoba mu się jej „cichy i łagodny duch”. Co więcej, taka postawa „ma wielką wartość w oczach Boga” (Kolosan 3:12).

17. Dlaczego Sara jest wspaniałym przykładem dla chrześcijańskich żon?

¹⁷ Sara dała wspaniały przykład wszystkim bogobojnym żonom — niezależnie od tego, czy ich mężowie wierzą w prawdziwego Boga, czy nie. Bez cienia wątpliwości uznawała Abrahama za swoją głowę. Nawet w swym  sercu nazywała go „panem” (Rodzaju 18:12). Ale nie umniejszało to jej wartości. Z całą pewnością była silną duchowo kobietą, przejawiającą niezłomną wiarę w Jehowę. Weszła w skład „wielkiego obłoku świadków”, którzy swą wiarą zachęcają nas do tego, byśmy ‛biegli wytrwale w wyznaczonym nam wyścigu’ (Hebrajczyków 11:11; 12:1). Wzorowanie się na Sarze nie uwłacza godności chrześcijańskiej żony.

18. O jakich zasadach należy pamiętać w domu podzielonym pod względem religijnym?

¹⁸ Nawet w rodzinie podzielonej pod względem religijnym głową pozostaje mąż. Jeśli to on jest chrześcijaninem, będzie miał wzgląd na wierzenia żony, choć sam nie wyrzeknie się swoich zasad. A jeśli stroną wierzącą jest żona, ona również nie pójdzie na żadne ustępstwa w sprawach wiary (Dzieje 5:29). Nie będzie jednak kwestionowała zwierzchnictwa męża. Uzna jego pozycję i uszanuje „prawo swego męża” (Rzymian 7:2).

Mądre rady biblijne

19. Co często osłabia więzy małżeńskie i jak można się opierać tym złym wpływom?

¹⁹ W dzisiejszych czasach mnóstwo czynników może nadwerężać więzy małżeńskie. Wielu mężczyzn nie wywiązuje się ze swych obowiązków, a wiele kobiet nie chce się podporządkować mężom. Często słyszy się o przemocy w rodzinie. Ponadto kłopoty finansowe, niedoskonałość oraz duch tego świata, przepojony niemoralnością i propagujący spaczony system wartości, wystawia na próbę lojalność chrześcijan. Ale kobiety i mężczyźni, którzy bez względu na okoliczności stosują się do zasad biblijnych, mogą liczyć na błogosławieństwo Jehowy. Nawet jeśli zasady Boże wprowadza w czyn tylko jeden z partnerów małżeńskich, sytuacja i tak jest lepsza, niż gdyby tego nie robiła żadna ze stron. Poza tym Jehowa miłuje i wspiera swych sług, którzy mimo przeszkód wywiązują się ze ślubowania małżeńskiego. Nigdy nie zapomni ich lojalności (Psalm 18:25; Hebrajczyków 6:10; 1 Piotra 3:12).

20. Jakiej rady Piotr udziela wszystkim chrześcijanom?

²⁰ Wskazówki dla żon i mężów apostoł Piotr kończy serdeczną zachętą: „W końcu wszyscy bądźcie podobnie usposobieni, okazując wzajemne zrozumienie, żywiąc uczucie braterskie, będąc tkliwie współczującymi, pokornego umysłu, nie odpłacając krzywdą za krzywdę ani obelgą za obelgę, lecz przeciwnie, błogosławiąc, ponieważ zostaliście powołani do tego biegu, abyście mogli odziedziczyć błogosławieństwo” (1 Piotra 3:8, 9). Jakże mądra to rada! Mogą z niej odnieść pożytek wszyscy chrześcijanie, a zwłaszcza pary małżeńskie.

Czy sobie przypominasz?

• Jak chrześcijańscy mężowie wzorują się na Jezusie?

• Jak bogobojne żony naśladują postawę całego zboru chrześcijańskiego?

• W jaki sposób mężowie mogą darzyć swe żony szacunkiem?

• Jak powinna postępować chrześcijanka, której mąż nie jest sługą Jehowy?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 16]

Chrześcijański mąż kocha żonę i się o nią troszczy

Chrześcijańska żona odnosi się do męża z respektem i szacunkiem

[Ilustracja na stronie 17]

W odróżnieniu od prawa rzymskiego zasady biblijne nakazywały mężowi darzyć żonę szacunkiem

[Ilustracja na stronie 18]

Nadzieja na życie wieczne w raju przyświeca zarówno kobietom, jak i mężczyznom należącym do „wielkiej rzeszy”

[Ilustracja na stronie 20]

Sara uznawała Abrahama za swego pana