„Zaufałem twojemu słowu” (PSALM 119:42).

1. Co możemy powiedzieć o tożsamości i nastawieniu pisarza Psalmu 119?

PISARZ Psalmu 119 bardzo sobie cenił słowo Jehowy. Przypuszczalnie był nim judzki książę Ezechiasz. Uczucia wyrażone w tej natchnionej pieśni przypominają nastawienie Ezechiasza, który jako król dawał dowody, że „przylgnął do Jehowy” (2 Królów 18:3-7). Jedno jest pewne: psalmista był świadomy swych potrzeb duchowych (Mateusza 5:3).

2. Co jest tematem Psalmu 119 i jaką formę nadano tej pieśni?

² Głównym tematem Psalmu 119 jest wartość słowa Bożego, czyli ogółu wypowiedzi Jehowy. * Najprawdopodobniej w celu ułatwienia zapamiętania tej pieśni pisarz nadał jej formę akrostychu. Składa się ona ze 176 wersetów. W języku hebrajskim każda z 22 zwrotek obejmuje 8 wierszy zaczynających się od tej samej litery. Psalm ten nawiązuje do słowa i prawa Jehowy, do Jego przypomnień, dróg, nakazów, przepisów, przykazań, wypowiedzi, ustaw i sądowniczych rozstrzygnięć. W tym i następnym artykule przeanalizujemy Psalm 119 na podstawie wiernego przekładu hebrajskiego tekstu Biblii. Rozmyślanie nad przeżyciami dawnych i dzisiejszych sług Jehowy powinno pogłębić nasze docenianie tej natchnionej przez Boga pieśni oraz pobudzić do większej wdzięczności za całe Jego spisane Słowo, Biblię.

Bądź posłuszny słowu Bożemu i zaznawaj szczęścia

3. Wyjaśnij i zilustruj przykładem, co to znaczy być nienagannym.

³ Prawdziwe szczęście zależy od posłuszeństwa względem prawa Bożego (Psalm 119:1-8). Jeśli go przestrzegamy, Jehowa uzna, iż jesteśmy „nienaganni na swej drodze” (Psalm 119:1). Nienaganność nie oznacza doskonałości — oznacza raczej, że usilnie staramy się spełniać wolę Jehowy Boga. Noe „okazał się nienaganny wśród współczesnych” i „chodził z prawdziwym Bogiem”. Ten wierny patriarcha i jego rodzina ocaleli z potopu, gdyż postępowali tak, jak tego oczekiwał Jehowa (Rodzaju 6:9; 1 Piotra 3:20). Podobnie warunkiem naszego ocalenia z zagłady tego świata jest ‛pilne przestrzeganie rozkazów’ Boga, czyli spełnianie Jego woli (Psalm 119:4).

4. Od czego zależy nasze szczęście i powodzenie?

⁴ Jehowa nigdy nas nie opuści, jeśli ‛będziemy sławić go w prostolinijności serca i wciąż zachowywać jego przepisy’ (Psalm 119:7, 8). Przekonał się o tym izraelski wódz Jozue, który wprowadzał w czyn radę, by ‛czytać księgę prawa dniem i nocą i dbać o postępowanie zgodne ze wszystkim, co jest w niej napisane’. Zapewniło mu to powodzenie i pozwoliło działać mądrze (Jozuego 1:8). Pod koniec życia  Jozue wciąż wychwalał Boga i mógł przypomnieć Izraelitom: „Dobrze wiecie całym swym sercem i całą swą duszą, że nie zawiodło ani jedno słowo ze wszystkich dobrych słów, które do was wyrzekł Jehowa, wasz Bóg” (Jozuego 23:14). Tak jak niegdyś Jozue i pisarz Psalmu 119, możemy być szczęśliwi i cieszyć się powodzeniem w życiu, jeśli będziemy wysławiać Jehowę oraz ufać Jego słowu.

Słowo Jehowy pomaga nam zachowywać czystość

5. (a) Jak można zachowywać czystość duchową? (b) Co może pomóc młodemu człowiekowi, który dopuścił się poważnego grzechu?

⁵ Jeżeli ‛mamy się na baczności stosownie do słowa Bożego’, możemy pozostać czyści pod względem duchowym (Psalm 119:9-16). Jest tak nawet w wypadku osób, którym rodzice nie dają dobrego przykładu. Ojciec Ezechiasza był bałwochwalcą, ale on sam ‛oczyścił swą ścieżkę’, zapewne z pogańskich wpływów. A co wtedy, gdy młody sługa Boży dopuści się poważnego grzechu? Dzięki okazaniu skruchy, modlitwie, wsparciu ze strony rodziców i życzliwej pomocy chrześcijańskich starszych może wzorem Ezechiasza ‛oczyścić swą ścieżkę i mieć się na baczności’ (Jakuba 5:13-15).

6. Które kobiety ‛oczyściły swą ścieżkę i miały się na baczności stosownie do słowa Bożego’?

⁶ Chociaż Rachab i Rut żyły na długo przed powstaniem Psalmu 119, one też ‛oczyściły swą ścieżkę’. Kananejka Rachab była nierządnicą, ale potem okazała wiarę w Jehowę i została Jego czcicielką (Hebrajczyków 11:30, 31). Moabitka Rut porzuciła swych bogów, a zaczęła służyć Jehowie i przestrzegać Prawa, które dał Izraelowi (Rut 1:14-17; 4:9-13). Obie te nie-Izraelitki ‛miały się na baczności stosownie do słowa Bożego’ i dostąpiły niezwykłego zaszczytu wejścia w skład linii rodowej Jezusa Chrystusa (Mateusza 1:1, 4-6).

7. Jak Daniel i trzej inni hebrajscy młodzieńcy dali piękny przykład zachowywania czystości duchowej?

⁷ „Skłonność serca człowieka jest zła od samej jego młodości”, ale nawet w tym zepsutym świecie podlegającym władzy Szatana młodzi ludzie mogą podążać ścieżką czystości (Rodzaju 8:21; 1 Jana 5:19). Przebywając na wygnaniu w Babilonie, Daniel i trzej inni młodzi Hebrajczycy ‛mieli się na baczności stosownie do słowa Bożego’. Na przykład nie chcieli się skalać „przysmakami króla” (Daniela 1:6-10). Babilończycy jadali zwierzęta, które Prawo Mojżeszowe uznawało za nieczyste i których zabraniało spożywać (Kapłańska 11:1-31; 20:24-26). Nie mieli zwyczaju wykrwawiać zabitych zwierząt, a jedzenie takiego mięsa stanowiło naruszenie prawa Bożego dotyczącego krwi (Rodzaju 9:3, 4). Nic zatem dziwnego, że czwórka Hebrajczyków nie chciała jeść królewskich przysmaków! Ci bogobojni młodzieńcy zachowali czystość duchową, dając nam tym samym piękny przykład.

 Słowo Boże pomaga dochowywać wierności

8. Jakie nastawienie i jaka wiedza są nam potrzebne, jeśli chcemy rozumieć prawo Boże i się do niego stosować?

⁸ Umiłowanie słowa Bożego jest ważnym czynnikiem sprzyjającym dochowywaniu wierności Jehowie (Psalm 119:17-24). Jeśli podzielamy przekonanie natchnionego psalmisty, będziemy pragnęli rozumieć „zdumiewające rzeczy” z prawa Bożego. Ciągle będziemy ‛tęsknić za sądowniczymi rozstrzygnięciami Jehowy’ i ‛kochać jego przypomnienia’ (Psalm 119:18, 20, 24). Czy już ‛rozwinęliśmy gorące pragnienie nie sfałszowanego mleka mającego związek ze słowem’, nawet jeśli oddaliśmy się Jehowie stosunkowo niedawno? (1 Piotra 2:1, 2). Aby jeszcze lepiej pojmować prawo Boże i się do niego stosować, musimy rozumieć podstawowe nauki biblijne.

9. Jak powinniśmy postąpić, gdy ludzkie żądania kłócą się z wymaganiami Bożymi?

⁹ A co wtedy, gdy kochamy przypomnienia Boże, ale z jakiegoś powodu ‛zmawiają się przeciwko nam książęta’? (Psalm 119:23, 24). Dzisiaj ludzie sprawujący władzę często próbują nas skłonić do uznania praw ustanowionych przez człowieka za ważniejsze od tych, które ustanowił Bóg. Jak postąpimy, gdy żądania ludzi są sprzeczne z Jego wolą? Umiłowanie słowa Bożego pomoże nam trwać w wierności wobec Jehowy. Podobnie jak prześladowani apostołowie Jezusa Chrystusa powiemy: „Musimy być bardziej posłuszni Bogu jako władcy niż ludziom” (Dzieje 5:29).

10, 11. Co nam pomoże zachowywać lojalność wobec Jehowy nawet w najtrudniejszych sytuacjach?

¹⁰ Możemy pozostać wierni Jehowie nawet w najtrudniejszych sytuacjach (Psalm 119:25-32). Jeśli chcemy zachować lojalność względem Boga, musimy się chętnie uczyć i gorąco prosić Go o kierownictwo. Musimy też obrać „drogę wierności” (Psalm 119:26, 30).

¹¹ Ezechiasz, który prawdopodobnie napisał Psalm 119, zdecydował się podążać „drogą wierności”. Postąpił tak, choć zewsząd otaczali go bałwochwalcy i choć najwyraźniej drwiono z niego na dworze królewskim. Niewykluczone, że właśnie dlatego ‛jego dusza nie mogła zasnąć ze smutku’ (Psalm 119:28). Ale Ezechiasz ufał Bogu, okazał się dobrym królem i czynił „to, co słuszne w oczach Jehowy” (2 Królów 18:1-5). Dzięki zaufaniu do Jehowy my też przetrwamy próby i zachowamy niezłomną lojalność (Jakuba 1:5-8).

Słowo Jehowy dodaje odwagi

12. Jak każdy z nas może się stosować do słów z Psalmu 119:36, 37?

¹² Kierowanie się słowem Bożym dodaje nam odwagi do radzenia sobie z próbami, jakie  niesie życie (Psalm 119:33-40). Pokornie wyglądamy wskazówek Jehowy, by trzymać się Jego prawa „całym sercem” (Psalm 119:33, 34). Wzorem psalmisty prosimy Boga: „Nakłoń me serce do swych przypomnień, a nie do [nieuczciwych] zysków” (Psalm 119:36, przypis w NW). Podobnie jak apostoł Paweł „we wszystkim pragniemy postępować uczciwie” (Hebrajczyków 13:18). Jeśli pracodawca żąda od nas zrobienia czegoś niewłaściwego, zdobywamy się na odwagę, by trzymać się zasad Bożych — a Jehowa zawsze błogosławi takie postępowanie. Pomaga nam panować nad złymi skłonnościami. Dobrze jest zatem prosić Go w modlitwie: „Odwróć me oczy, by nie widziały tego, co nic niewarte” (Psalm 119:37). Nigdy nie chcielibyśmy pożądliwie patrzeć na bezwartościowe rzeczy, których Bóg nienawidzi (Psalm 97:10). Między innymi właśnie dlatego stronimy od pornografii i praktyk spirytystycznych (1 Koryntian 6:9, 10; Objawienie 21:8).

13. Dzięki czemu prześladowani uczniowie Jezusa mogli śmiało głosić?

¹³ Dokładna znajomość słowa Bożego daje nam śmiałość do głoszenia (Psalm 119:41-48). A naprawdę potrzebujemy odwagi, by ‛odpowiedzieć temu, który nas znieważa’ (Psalm 119:42). Czasami możemy się czuć podobnie jak prześladowani uczniowie Jezusa, którzy modlili się: „Jehowo, (...) daj twym niewolnikom oznajmiać twoje słowo z całą śmiałością”. Co się wtedy stało? „Wszyscy zostali napełnieni duchem świętym i ze śmiałością oznajmiali słowo Boże”. Również nam Pan Wszechwładny dodaje odwagi, byśmy mogli nieustraszenie głosić Jego słowo (Dzieje 4:24-31).

14. Co pomaga nam odważnie głosić, tak jak to czynił Paweł?

¹⁴ Jeżeli cenimy „słowa prawdy” i ‛stale strzeżemy prawa Bożego’, to będziemy mieli odwagę potrzebną do nieustraszonego głoszenia (Psalm 119:43, 44). Wnikliwe studium spisanego Słowa Jehowy umożliwia nam ‛mówienie o jego przypomnieniach przed królami’ (Psalm 119:46). Również modlitwa i duch Jehowy pomogą nam wypowiadać właściwie dobrane słowa w odpowiedni sposób (Mateusza 10:16-20; Kolosan 4:6). Paweł odważnie opowiadał ówczesnym władcom o przypomnieniach Bożych. Na przykład głosił rzymskiemu namiestnikowi Feliksowi, który „słuchał, gdy ten mówił o wierze w Chrystusa Jezusa” (Dzieje 24:24, 25). Dał także świadectwo namiestnikowi Festusowi i królowi Agryppie (Dzieje 25:22 do 26:32). Z pomocą Jehowy my też możemy być odważnymi głosicielami, którzy nigdy ‛nie wstydzą się dobrej nowiny’ (Rzymian 1:16).

Słowo Boga zapewnia pocieszenie

15. Jak Słowo Boże może nas pocieszyć, gdy inni się z nas naigrawają?

¹⁵ Słowo Jehowy zapewnia nam niezawodne pocieszenie (Psalm 119:49-56). Zdarzają się sytuacje, w których szczególnie tego potrzebujemy. Chociaż odważnie głosimy jako Świadkowie Jehowy, czasami „zuchwalcy” — ludzie postępujący zuchwale wobec Boga — ‛naigrawają się z nas nad miarę’ (Psalm 119:51). W takich sytuacjach modlitwa pomoże nam przypominać sobie pozytywne myśli ze Słowa Bożego i ‛znajdować dla siebie pocieszenie’ (Psalm 119:52). Gdy będziemy zanosić błagania do Jehowy, może nam przyjść na pamięć jakaś zasada lub prawo wyłuszczone w Biblii, które zapewnią nam pokrzepienie i dodadzą odwagi w czasie ciężkiej próby.

16. Do czego słudzy Boży nie dopuścili mimo prześladowań?

¹⁶ Zuchwalcy, którzy się naigrawali z psalmisty, byli Izraelitami — członkami narodu oddanego Bogu. Co za hańba! Nie bądźmy tacy, jak oni, i nigdy ‛nie zbaczajmy’ od prawa Bożego (Psalm 119:51). Mimo różnych prześladowań, na przykład ze strony nazistów, tysiące sług Bożych nie odstąpiło od praw i zasad ze Słowa Bożego (Jana 15:18-21). A okazywanie posłuszeństwa Jehowie wcale nie jest ciężarem, ponieważ Jego przepisy są dla nas kojące niczym „melodyjne utwory” (Psalm 119:54; 1 Jana 5:3).

 Okazuj wdzięczność za słowo Jehowy

17. Do czego nas skłania wdzięczność za słowo Boga?

¹⁷ Jeśli chcemy dać dowód wdzięczności za słowo Boże, musimy zgodnie z nim żyć (Psalm 119:57-64). Psalmista obiecał ‛zachowywać słowa Jehowy’ i nawet ‛wstawał o północy, by złożyć mu dzięki za jego prawe rozstrzygnięcia sądownicze’. Jeżeli w nocy nie możemy zasnąć, wykorzystajmy ten czas, by składać Bogu podziękowania w modlitwie (Psalm 119:57, 62). Gdy cenimy słowo Boga, staramy się szukać Jego pouczeń i być radosnymi ‛towarzyszami wszystkich, którzy się boją Jehowy’ — ludzi odczuwających wobec Boga lęk nacechowany szacunkiem (Psalm 119:63, 64). Czy tu na ziemi można sobie wyobrazić lepsze towarzystwo?

18. Jak Jehowa odpowiada na nasze modlitwy, kiedy ‛otaczają nas powrozy niegodziwców’?

¹⁸ Kiedy z całego serca się modlimy i pokornie prosimy Jehowę, by nas uczył, ‛łagodzimy Jego oblicze’ i znajdujemy łaskę w Jego oczach. Powinniśmy się modlić zwłaszcza wtedy, gdy ‛otaczają nas powrozy niegodziwców’ (Psalm 119:58, 61). Jehowa potrafi przeciąć wszelkie nieprzyjacielskie więzy i umożliwić nam nieskrępowane głoszenie o Królestwie oraz czynienie uczniów (Mateusza 24:14; 28:19, 20). Już nieraz można to było zaobserwować w krajach, w których nasza działalność podlegała zakazowi.

Okazuj wiarę w słowo Boga

19, 20. Jak to możliwe, by ucisk przyniósł pożyteczne rezultaty?

¹⁹ Wiara w Boga i Jego słowo pomaga nam znosić trudności oraz spełniać Jego wolę (Psalm 119:65-72). Psalmista, którego zuchwalcy ‛obrzucili fałszem’, śpiewał: „Dobre to dla mnie, że zostałem uciśniony” (Psalm 119:66, 69, 71). Co dobrego może być w tym, że sługa Jehowy cierpi ucisk?

²⁰ Kiedy doznajemy ucisku, niewątpliwie modlimy się szczerze do Jehowy, a to nas do Niego zbliża. Zapewne poświęcamy więcej czasu na studium Jego spisanego Słowa i jeszcze bardziej staramy się wprowadzać w czyn zawarte tam rady. Pozwala nam to wieść szczęśliwsze życie. Ale co wtedy, gdy ucisk ujawni jakieś nasze niepożądane cechy, na przykład niecierpliwość czy pychę? Dzięki szczerym modlitwom oraz pomocy Słowa i ducha Bożego możemy pokonać takie słabości i w jeszcze pełniejszej mierze ‛przyodziewać się w nową osobowość’ (Kolosan 3:9-14). Poza tym wytrwałe znoszenie przeciwności wzmacnia naszą wiarę (1 Piotra 1:6, 7). Paweł odniósł korzyść z ucisku, ponieważ nauczył się jeszcze bardziej polegać na Jehowie (2 Koryntian 1:8-10). Czy pozwalamy, by i w naszym wypadku cierpienia wydały pozytywny plon?

Zawsze ufaj Jehowie

21. Co się stanie, gdy Bóg zawstydzi zuchwalców?

²¹ Słowo Jehowy daje nam niewzruszoną podstawę do darzenia Go zaufaniem (Psalm 119:73-80). Jeżeli naprawdę ufamy Stwórcy, nie mamy się czego wstydzić. Jednak ze względu na to, co robią inni, potrzebujemy pokrzepienia i czasem chcielibyśmy pomodlić się jak niegdyś psalmista: „Niechaj zuchwalcy zostaną zawstydzeni” (Psalm 119:76-78). Kiedy Jehowa zawstydzi takich ludzi, ich niegodziwe czyny zostaną zdemaskowane, a Jego wzniosłe imię — uświęcone. Możemy być pewni, że wysiłki prześladowców ludu Bożego okażą się daremne. Na przykład nigdy nie zdołali — i nie zdołają — unicestwić Świadków Jehowy, którzy  całym sercem ufają Bogu (Przysłów 3:5, 6).

22. W jakim sensie psalmista czuł się jak „bukłak w dymie”?

²² Słowo Boga umacnia nasze zaufanie do Niego w obliczu prześladowań (Psalm 119:81-88). Psalmista prześladowany przez zuchwalców czuł się jak „bukłak w dymie” (Psalm 119:83, 86). W czasach biblijnych w bukłakach ze skóry zwierzęcej przechowywano wodę, wino i inne płyny. Jeśli pusty bukłak znalazł się w pobliżu ognia lub w zadymionym pomieszczeniu, mógł się skurczyć. Czy zmagając się z trudnościami lub prześladowaniami, nie czujesz się niekiedy jak „bukłak w dymie”? Jeśli tak, to ufaj Jehowie i módl się: „Stosownie do swej lojalnej życzliwości zachowaj mnie przy życiu, bym się trzymał przypomnienia twoich ust” (Psalm 119:88).

23. Czego się dowiedzieliśmy z analizy Psalmu 119:1-88 i nad czym warto się zastanowić przed rozważeniem wersetów od 89 do 176?

²³ Przeanalizowane przez nas myśli z pierwszej połowy Psalmu 119 dowodzą, że Jehowa okazuje swym sługom lojalną życzliwość, gdyż ufają oni Jego słowu oraz miłują Jego ustawy, przypomnienia, przykazania i prawa (Psalm 119:16, 47, 64, 70, 77, 88). Jehowa cieszy się, gdy oddani Mu ludzie ‛mają się na baczności stosownie do Jego słowa’ (Psalm 119:9, 17, 41, 42). Przed rozważeniem drugiej części tego pięknego psalmu zastanów się: „Czy rzeczywiście pozwalam, by słowo Jehowy oświetlało mój szlak?”

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

• Od czego zależy prawdziwe szczęście?

• Jak słowo Jehowy pomaga nam zachowywać czystość duchową?

• W jaki sposób słowo Boże dodaje odwagi i zapewnia pocieszenie?

• Dlaczego powinniśmy okazywać wiarę w Jehowę i Jego słowo?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 11]

Rut, Rachab i hebrajscy młodzieńcy uprowadzeni do Babilonu ‛mieli się na baczności stosownie do słowa Bożego’

[Ilustracja na stronie 12]

Paweł odważnie ‛mówił przed królami o przypomnieniach Bożych’