Dlaczego Dawid i Batszeba nie zostali ukarani śmiercią za cudzołóstwo, natomiast ich nowo narodzony syn zmarł?

W Prawie Mojżeszowym powiedziano: „Jeśli jakiś mężczyzna zostanie przyłapany na tym, że leży z kobietą, która jako żona jest własnością jakiegoś właściciela, to oboje umrą, mężczyzna leżący z tą kobietą oraz ta kobieta. Tak usuniesz z Izraela zło” (Powtórzonego Prawa 22:22). Gdyby Jehowa Bóg pozwolił, by sprawę Dawida i Batszeby rozpatrywali na podstawie Prawa człowieczy sędziowie, tych dwoje cudzołożników zostałoby skazanych na śmierć. Sędziowie nie potrafili czytać w sercach, toteż musieliby wydać wyrok na podstawie czynów, a karą za cudzołóstwo była właśnie śmierć. Izraelscy sędziowie nie mogli puścić płazem takiego grzechu.

Jednakże prawdziwy Bóg zna nasze serca i wybacza grzechy, jeśli ma ku temu podstawy. A ponieważ zawarł z Dawidem przymierze co do Królestwa, więc postanowił zrobić wyjątek i rozpatrzyć sprawę osobiście (2 Samuela 7:12-16). „Sędzia całej ziemi” ma prawo do takich decyzji (Rodzaju 18:25).

Co Jehowa dostrzegł w sercu Dawida? Jak wynika z nagłówka Psalmu 51, utwór ten opowiada o uczuciach Dawida, „gdy po jego współżyciu z Batszebą przyszedł do niego prorok Natan”. W wersetach od 1 do 4 czytamy: „Okaż mi łaskę, Boże, stosownie do swej lojalnej życzliwości. Stosownie do obfitości swych zmiłowań zmaż moje występki. Dokładnie mnie obmyj z mego przewinienia i oczyść mnie z mego grzechu. Sam bowiem znam swe występki, a grzech mój ciągle jest przede mną. Przeciw tobie, tobie samemu, zgrzeszyłem i zrobiłem to, co złe w twoich oczach”. Jehowa najwyraźniej uznał dręczące Dawida wyrzuty sumienia za dowód szczerej skruchy i ocenił, że ma podstawę do okazania miłosierdzia obojgu winowajcom. Poza tym Dawid sam był osobą miłosierną, a takim ludziom Jehowa okazuje miłosierdzie (1 Samuela 24:4-7; Mateusza 5:7; Jakuba 2:13). Dlatego gdy Dawid wyznał swój grzech, Natan powiedział mu: „Jehowa pozwala twemu grzechowi odejść. Nie umrzesz” (2 Samuela 12:13).

Ale Dawid i Batszeba nie mieli uniknąć wszystkich konsekwencji swego grzechu. Prorok Natan oświadczył: „Ponieważ jednak przez tę rzecz bezsprzecznie odniosłeś się do Jehowy ze wzgardą, więc syn, który ci się właśnie urodził, niechybnie umrze”. Dziecko zachorowało i zmarło, chociaż Dawid pościł i rozpaczał przez siedem dni (2 Samuela 12:14-18).

Niektórym trudno jest zrozumieć, dlaczego chłopczyk musiał umrzeć, skoro w Księdze Powtórzonego Prawa 24:16 napisano, że „dzieci nie mają ponosić śmierci z powodu ojców”. Należy jednak pamiętać, że gdyby sprawa trafiła w ręce ziemskich sędziów, śmierć ponieśliby wszyscy troje: Dawid, Batszeba i ich nienarodzony syn. Ponadto utrata dziecka jeszcze wyraźniej uzmysłowiła Dawidowi, jak odrażający w oczach Jehowy był jego grzech z Batszebą. Możemy być pewni, że Bóg postąpił sprawiedliwie, bo „droga jego jest doskonała” (2 Samuela 22:31).

[Ilustracja na stronie 31]

Dawid okazał szczerą skruchę