„Twoja lojalna życzliwość i twa wierność wobec prawdy niech stale mnie strzegą” (PSALM 40:11).

1. O co król Dawid prosił Jehowę i jak obecnie ma to zagwarantowane?

DAWID, król starożytnego Izraela, ‛skwapliwie pokładał nadzieję w Jehowie’, toteż Bóg ‛nakłonił ku niemu swego ucha i usłyszał jego wołanie o pomoc’ (Psalm 40:1). Ów sługa Boży niejednokrotnie sam się przekonał, że Jehowa strzeże tych, którzy Go miłują. Mógł zatem prosić Boga, by stale otaczał go ochroną (Psalm 40:11). Teraz Dawid jest bezpieczny w pamięci u Jehowy, bo jako zaliczony do grona wiernych mężczyzn i kobiet, którym obiecano „lepsze zmartwychwstanie”, dostąpi owej nagrody (Hebrajczyków 11:32-35). Ma więc najpewniejszą gwarancję pomyślnej przyszłości. Jego imię jest zapisane w „księdze pamięci” Jehowy (Malachiasza 3:16).

2. Jak Pismo Święte pomaga zrozumieć, na czym polega ochrona zapewniana przez Jehowę?

² Chociaż wierne osoby wymienione w 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków żyły przed przyjściem Jezusa Chrystusa na ziemię, postępowały zgodnie z jego późniejszymi słowami: „Kto kocha swą duszę, ten ją niszczy, ale kto nienawidzi swej duszy w tym świecie, ten ją ustrzeże dla życia wiecznego” (Jana 12:25). Znajdowanie się pod ochroną Jehowy nie oznacza więc, iż danej osoby nie spotykają cierpienia ani prześladowania. Jest ona raczej chroniona pod względem duchowym, tak by mogła dalej się cieszyć uznaniem Bożym.

3. Co dowodzi, że Jehowa strzegł Chrystusa Jezusa, i jakie to przyniosło rezultaty?

³ Sam Jezus zaznał brutalnych prześladowań i zniewag, w końcu zaś poniósł z rąk swych wrogów haniebną i bolesną śmierć. A jednak Bóg nie złamał swej obietnicy, że będzie strzegł Mesjasza (Izajasza 42:1-6). Jak niegdyś wysłuchał prośby Dawida o pomoc, tak też wysłuchał błagania Jezusa i dodał mu sił do zachowania lojalności, a trzeciego dnia po jego śmierci wskrzesił go z martwych (Mateusza 26:39). Dzięki takiej  ochronie Jezus otrzymał w niebie nieśmiertelność, a miliony ludzi przejawiających wiarę w okup zyskały widoki na życie wieczne.

4. O czym zapewniono chrześcijańskich pomazańców oraz „drugie owce”?

⁴ Możemy być przekonani, że podobnie jak za czasów Dawida i Jezusa, tak i teraz Jehowa chce i potrafi strzec swych sług (Jakuba 1:17). Stosunkowo nieliczne grono namaszczonych duchem braci Jezusa żyjących jeszcze na ziemi może polegać na obietnicy Jehowy: ‛Dziedzictwo niezniszczalne i nieskalane, i niewiędnące jest w niebiosach zachowane dla was, strzeżonych mocą Bożą przez wiarę ku wybawieniu, które jest gotowe, by je objawiono w czasie ostatnim’ (1 Piotra 1:4, 5). Również „drugie owce”, mające nadzieję ziemską, mogą ufać Bogu i Jego obietnicy danej za pośrednictwem psalmisty: „Miłujcie Jehowę, wszyscy lojalni wobec niego. Wiernych Jehowa strzeże” (Jana 10:16; Psalm 31:23).

Chronieni pod względem duchowym

5, 6. (a) Z jakiej ochrony korzystają nowożytni słudzy Boży? (b) Jaka więź łączy pomazańców z Jehową i co można powiedzieć o Jego czcicielach mających nadzieję ziemską?

⁵ W naszych czasach Jehowa udostępnia szereg środków, by zapewniać swym sługom ochronę pod względem duchowym. Co prawda nie chroni ich przed prześladowaniami, trudnościami ani tragediami życiowymi, lecz lojalnie udziela im pomocy i zachęt potrzebnych do utrzymywania z Nim bliskiej więzi. Nawiązali ją na podstawie wiary w okup, będący wyrazem miłości Bożej. Niektórzy z tych wiernych chrześcijan dostąpili namaszczenia duchem świętym, by w przyszłości mogli panować w niebie u boku Chrystusa. Zostali uznani za prawych jako duchowi synowie Boga i to do nich odnoszą się następujące słowa: „On nas wyzwolił spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, poprzez którego mamy uwolnienie na podstawie okupu, przebaczenie naszych grzechów” (Kolosan 1:13, 14).

⁶ Miliony pozostałych wiernych chrześcijan żywi przekonanie, że i oni mogą odnieść pożytek z okupu. W Biblii czytamy: „Syn Człowieczy nie przyszedł po to, by mu usługiwano, lecz by usługiwać i dać swoją duszę jako okup w zamian za wielu” (Marka 10:45). Chrześcijanie ci spodziewają się dostąpić w stosownym czasie „chwalebnej wolności dzieci Bożych” (Rzymian 8:21). Dlatego już teraz cenią sobie przyjaźń z Bogiem i szczerze starają się ją umacniać.

7. Jak obecnie Jehowa strzeże duchowej pomyślności swego ludu?

⁷ Jehowa strzeże duchowej pomyślności swych sług między innymi przez zapewnianie  im ciągłego szkolenia. Dzięki temu jeszcze dokładniej poznają prawdę. Prócz tego stale udziela im wskazówek za pośrednictwem swego Słowa i świętego ducha oraz swej organizacji. Lud Boży na całej ziemi tworzy międzynarodową rodzinę, nad którą nadzór sprawuje „niewolnik wierny i roztropny”. Klasa niewolnika troszczy się o duchowe, a w razie konieczności także o materialne potrzeby członków tej rodziny, niezależnie od ich narodowości czy pozycji społecznej (Mateusza 24:45).

8. Jaką ufność żywi Jehowa wobec swych lojalnych sług i o czym ich zapewnia?

⁸ Jak Jehowa nie ochraniał fizycznie Jezusa przed atakami wrogów, tak też nie osłania przed nimi dzisiejszych chrześcijan. Bynajmniej jednak nie oznacza to Jego niezadowolenia. Wskazuje raczej, iż Bóg ufa, że w wielkiej kwestii spornej opowiedzą się po Jego stronie (Hioba 1:8-12; Przysłów 27:11). Jehowa nigdy nie porzuci swych wiernych sług, „miłuje sprawiedliwość i nie opuści lojalnych wobec niego. Po czas niezmierzony będą strzeżeni” (Psalm 37:28).

Strzeżeni przez lojalną życzliwość i wierność wobec prawdy

9, 10. (a) Jaką ochronę dla ludu Jehowy stanowi Jego wierność wobec prawdy? (b) Jak Biblia pokazuje, że Jehowa strzeże swych wiernych sług lojalną życzliwością?

⁹ W swej modlitwie zanotowanej w Psalmie 40 Dawid prosił, by strzegły go lojalna życzliwość Jehowy oraz Jego wierność wobec prawdy. Ponieważ Jehowa jest wierny prawdzie i miłuje prawość, więc wyraźnie przedstawił swoje zasady. Każdego, kto się nimi kieruje, w znacznej mierze chronią one przed udrękami, obawami i problemami trapiącymi ludzi lekceważących te normy. Na przykład jeżeli stronimy od narkomanii, pijaństwa, rozwiązłości seksualnej czy agresywnego zachowania, chronimy siebie i swoich bliskich przed wieloma bolesnymi kłopotami. Nawet ci, którzy zbaczają z wytyczonej przez Jehowę drogi prawdy — jak to się przytrafiało Dawidowi — mogą być pewni, że Bóg wciąż jest „kryjówką” dla skruszonych grzeszników. Tacy mogą radośnie wołać: „Będziesz mnie strzegł od udręki” (Psalm 32:7). Co za wspaniały przejaw lojalnej życzliwości Boga!

¹⁰ Bóg okazuje lojalną życzliwość również w ten sposób, że ostrzega swych sług, by trzymali się z dala od niegodziwego świata, który On już wkrótce zniszczy. W Biblii czytamy: „Nie miłujcie świata ani tego, co na świecie. Jeżeli ktoś miłuje świat, nie ma w nim miłości do Ojca; ponieważ wszystko na świecie — pragnienie ciała i pragnienie oczu, i popisywanie się swymi środkami do życia — nie pochodzi od Ojca, lecz pochodzi od świata”. Jeżeli usłuchamy tej przestrogi i będziemy zgodnie z nią postępować,  to zdołamy dosłownie ochronić swe życie na całą wieczność, gdyż dalej powiedziano: „Ponadto świat przemija i tak jest z jego pragnieniem, ale kto wykonuje wolę Boga, ten pozostaje na wieki” (1 Jana 2:15-17).

Strzeżeni przez umiejętność myślenia, rozeznanie i mądrość

11, 12. Wyjaśnij, jak nas chronią umiejętność myślenia, rozeznanie i mądrość.

¹¹ Z myślą o każdym, kto pragnie zaskarbić sobie uznanie Boże, syn Dawida Salomon napisał pod natchnieniem: „Strzec cię będzie umiejętność myślenia, chronić cię będzie rozeznanie”. Zachęcił też: „Nabywaj mądrości (...) Nie opuszczaj jej, a cię zachowa. Miłuj ją, a będzie cię strzec” (Przysłów 2:11; 4:5, 6).

¹² Umiejętność myślenia możemy ćwiczyć, rozmyślając o tym, czego się dowiadujemy ze Słowa Bożego. W ten sposób nabywamy rozeznania, dzięki któremu łatwiej ustalić właściwą hierarchię wartości. Odgrywa ona istotną rolę, ponieważ większość z nas wie — może nawet z własnego doświadczenia — że problemy zwykle pojawiają się wówczas, gdy celowo lub nieświadomie ustalimy nierozsądne priorytety. Szatański świat nakłania nas do zabiegania o bogactwo, sławę i władzę, natomiast Jehowa wskazuje, że ważniejsze są wartości duchowe. Jeżeli nie stawia się ich na pierwszym miejscu w życiu, prowadzi to nieraz do rozpadu rodzin, zerwania przyjaźni czy też zepchnięcia w cień celów duchowych. W końcu można zebrać jedynie to, o czym powiedział Jezus: „Jakiż pożytek odniesie człowiek, gdy pozyska cały świat, a postrada swą duszę?” (Marka 8:36). Mądrość podpowiada, by usłuchać jego rady: „Stale więc szukajcie najpierw królestwa oraz Jego prawości, a wszystkie te inne rzeczy będą wam dodane” (Mateusza 6:33).

Czym grozi egoizm

13, 14. Czym jest egoizm i dlaczego należy się go wystrzegać?

¹³ Ludzie z natury troszczą się o samych siebie. Kiedy jednak osobiste pragnienia i sprawy stają się najważniejsze w życiu, powoduje to problemy. Dlatego Jehowa radzi nam, byśmy dla ochrony swej przyjaźni z Nim unikali egoizmu — koncentrowania się wyłącznie na własnych pragnieniach, potrzebach lub sprawach. Czy taka postawa nie jest dziś bardzo powszechna? Co ciekawe, Biblia zapowiadała, że w „dniach ostatnich” szatańskiego niegodziwego systemu „ludzie  będą rozmiłowani w samych sobie”, czyli samolubni (2 Tymoteusza 3:1, 2).

¹⁴ Chrześcijanie rozumieją, iż mądrze jest w myśl biblijnego nakazu interesować się drugimi i miłować ich jak samych siebie (Łukasza 10:27; Filipian 2:4). Większość ludzi uważa takie postępowanie za niepraktyczne. Jednakże jest ono nieodzowne, jeśli mamy zaznawać szczęścia w małżeństwie oraz utrzymywać serdeczne więzy w rodzinie i z przyjaciółmi. Dlatego prawdziwy sługa Jehowy nigdy nie dopuści, by naturalne zainteresowanie własną osobą zdominowało jego życie i przysłoniło istotniejsze rzeczy. Na pierwszym miejscu postawi sprawy związane z wielbieniem swego Boga, Jehowy.

15, 16. (a) Do czego może doprowadzić egoizm i czyj przykład o tym świadczy? (b) Co tak naprawdę czyni ktoś, kto pochopnie ocenia innych?

¹⁵ Egoista może zacząć uważać się za lepszego od innych, a w konsekwencji stać się małostkowy i zarozumiały. Biblia trafnie powiada: „Nie masz więc wymówki, o człowiecze, kimkolwiek jesteś, jeśli osądzasz; bo w tym, w czym osądzasz drugiego, potępiasz samego siebie, ty bowiem, który osądzasz, trwasz w tym samym” (Rzymian 2:1; 14:4, 10). Przywódcy religijni z czasów Jezusa byli tak przeświadczeni o swej prawości, że czuli się upoważnieni do ostrego krytykowania Jezusa i jego naśladowców. W ten sposób czynili siebie sędziami. A ponieważ nie dostrzegali własnych niedociągnięć, sami ściągali na siebie potępienie.

¹⁶ Na osądzanie drugich pozwolił sobie również uczeń Jezusa Judasz, który go potem zdradził. Gdy pewnego razu w Betanii Maria, siostra Łazarza, namaściła Jezusa wonnym olejkiem, Judasz szorstko ją za to potępił. Z oburzeniem zapytał: „Czemuż nie sprzedano tego wonnego olejku za trzysta denarów i nie dano biednym?” Ale Pismo Święte wyjaśnia dalej: „Rzekł to jednak nie dlatego, że się troszczył o biednych, lecz dlatego, że był złodziejem, a miał szkatułkę i podbierał pieniądze, które do niej wkładano” (Jana 12:1-6). Nigdy nie naśladujmy Judasza ani przywódców religijnych, którzy pochopnie oceniali innych, a w rezultacie ściągnęli potępienie na siebie samych.

17. Wyjaśnij, jakie niebezpieczeństwo kryje się w zarozumialstwie lub zbytniej pewności siebie.

¹⁷ Niestety, niektórzy spośród pierwszych chrześcijan — choć nie byli złodziejami jak Judasz — stali się chełpliwi i zarozumiali. Jakub napisał o nich: „Chełpicie się w swych zarozumiałych przechwałkach”. Następnie dodał: „Wszelkie takie chełpienie się jest niegodziwe” (Jakuba 4:16). Przechwalanie się swymi osiągnięciami lub przywilejami w służbie dla Jehowy jest zgubne (Przysłów 14:16). Przypomnijmy sobie, jak apostoł Piotr w przypływie zbytniej pewności siebie zarozumiale twierdził: „Choćby się w związku z tobą zgorszyli wszyscy inni, ja nigdy się nie zgorszę! (...) Nawet gdybym miał umrzeć z tobą, na pewno się ciebie nie zaprę”. W gruncie rzeczy nie mamy czym się chwalić. Wszystko, co posiadamy, zawdzięczamy lojalnej życzliwości Jehowy. Pamiętanie o tym powstrzyma nas od zarozumialstwa (Mateusza 26:33-35, 69-75).

18. Jak Jehowa zapatruje się na pychę?

¹⁸ W Biblii czytamy: „Pycha poprzedza upadek, a duch wyniosły — potknięcie”. Dlaczego? Jehowa wyjaśnia: „Nienawidzę wywyższania się i pychy” (Przysłów 8:13; 16:18). Nic  dziwnego, że Jehowa był rozsierdzony „butą serca króla asyryjskiego” i „pyszałkowatością jego wyniosłych oczu”! (Izajasza 10:12). Pociągnął go za to do odpowiedzialności. Wkrótce dokona także rozrachunku z całym szatańskim światem, nie wyłączając jego nadętych pychą, zarozumiałych przywódców — widzialnych i niewidzialnych. Obyśmy nigdy nie odzwierciedlali ducha samowoli typowego dla wrogów Jehowy!

19. Czym słudzy Boży mogą się chlubić, pozostając zarazem pokorni?

¹⁹ Prawdziwi chrześcijanie mogą natomiast chlubić się tym, że służą Jehowie (Jeremiasza 9:24). Zarazem mają powody, by przejawiać pokorę. Dlaczego? „Bo wszyscy zgrzeszyli i brakuje im chwały Bożej” (Rzymian 3:23). Aby więc strzec swej pozycji sług Jehowy, przejawiajmy takie nastawienie jak apostoł Paweł, który powiedział: „Chrystus Jezus przyszedł na świat wybawić grzeszników”. Następnie dodał: „Spośród nich ja jestem pierwszy” (1 Tymoteusza 1:15).

20. Jak obecnie Jehowa strzeże swój lud i jak będzie to czynił w przyszłości?

²⁰ Słudzy Jehowy chętnie przedkładają Jego sprawy nad własne, toteż mogą być pewni, że On nadal będzie ich strzegł pod względem duchowym. Mogą też ufać, że gdy rozpocznie się wielki ucisk, Jehowa zapewni im ochronę nie tylko duchową, ale i fizyczną. Wchodząc do Bożego nowego świata, wykrzykną: „Oto nasz Bóg. W nim pokładamy nadzieję i on nas wybawi. To Jehowa. W nim pokładamy nadzieję. Radujmy się i weselmy z jego wybawienia” (Izajasza 25:9).

Czy sobie przypominasz?

• Jak Jehowa strzegł króla Dawida i Jezusa Chrystusa?

• Z jakiej ochrony korzystają dzisiejsi słudzy Jehowy?

• Dlaczego powinniśmy unikać przeceniania swojej wartości?

• Czym się możemy szczycić, zachowując przy tym pokorę?

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 9]

Jak Jehowa strzegł Dawida i Jezusa?

[Ilustracje na stronach 10, 11]

Jak obecnie Bóg strzeże swych sług pod względem duchowym?

[Ilustracje na stronie 12]

Jesteśmy dumni z tego, że służymy Jehowie, ale zawsze powinniśmy być pokorni