APOSTOŁ Piotr nawoływał: „Trwajcie w swym szlachetnym postępowaniu wśród narodów” (1 Piotra 2:12). Grecki odpowiednik słowa „szlachetny” oznacza coś „pięknego, zacnego, szacownego i wzniosłego”. W naszych czasach oczekiwanie, że ogół ludzi będzie postępować zacnie i szlachetnie, może się wydawać zupełnie nierealistyczne. Ale sługom Jehowy jako społeczności udaje się stosować do powyższej zachęty Piotra. Na całym świecie są oni znani ze szlachetnego postępowania.

Jest to godne uwagi zwłaszcza w obecnych „krytycznych czasach trudnych do zniesienia”, pełnych napięć i problemów (2 Tymoteusza 3:1). Zmagamy się z nimi na co dzień, a do tego często spotykamy się z niechętnym stosunkiem do naszego chrześcijańskiego trybu życia. I choć niektóre trudności trwają krótko, inne zdają się nie mieć końca, a niekiedy nawet przybierają na sile. Apostoł Paweł zachęcał jednak: „Nie ustawajmy w czynieniu tego, co szlachetne, bo w stosownej porze będziemy żąć, jeśli się nie znużymy” (Galatów 6:9). Ale jak to robić? Jak nie ustawać w czynieniu szlachetnych rzeczy w obliczu przeciwności życiowych i ciągłych przejawów wrogości?

Pomoc w czynieniu tego, co szlachetne

Szlachetność, czyli to, co „piękne, zacne i wzniosłe”, stanowi odzwierciedlenie naszego wnętrza — jest przymiotem serca. Dlatego trwanie w szlachetnym postępowaniu mimo prób i trudności nie jest spontaniczną reakcją, ale rezultatem przestrzegania na co dzień zasad biblijnych we wszystkich dziedzinach życia. Co nam w tym pomoże? Rozważmy kilka czynników.

Naśladuj Chrystusowy sposób myślenia. Znoszenie niesprawiedliwego traktowania wymaga pokory. Trudno będzie znosić krzywdę komuś, kto ma o sobie wygórowane mniemanie. Natomiast Jezus „ukorzył się i stał się posłuszny aż do śmierci” (Filipian 2:5, 8). Jeśli będziemy go naśladowali, my również ‛nie znużymy się i nie ustaniemy’ w świętej służbie (Hebrajczyków 12:2, 3). Pokornie okazujmy więc posłuszeństwo, chętnie współpracując z tymi, którzy przewodzą w zborze (Hebrajczyków 13:17). Uczmy się patrzeć na innych jak na „wyższych od siebie” i przedkładać ich potrzeby nad własne (Filipian 2:3, 4).

Pamiętaj, że Jehowa darzy cię miłością. Musimy być przekonani, że Jehowa „istnieje i że nagradza tych, którzy go pilnie szukają” (Hebrajczyków 11:6). On szczerze się o nas troszczy i pragnie nas obdarzyć życiem wiecznym (1 Tymoteusza 2:4; 1 Piotra 5:7). Pamiętanie, że nic nie może zniweczyć Jego miłości do nas, pomoże nam wytrwale znosić próby wiary (Rzymian 8:38, 39).

Pokładaj całkowitą ufność w Jehowie. Zaufanie do Jehowy jest nieodzowne, zwłaszcza gdy przeciwności zdają się nie mieć końca lub wręcz zagrażają naszemu życiu. Musimy bezwzględnie ufać, że Jehowa nie dopuści próby wykraczającej ‛ponad to, co możemy znieść’, lecz zawsze „da też wyjście” (1 Koryntian 10:13). Zaufanie  do Jehowy pozwoli nam odważnie wszystko znosić, nawet w razie groźby utraty życia (2 Koryntian 1:8, 9).

Nie ustawaj w modlitwie. Niezbędne są też płynące z serca modlitwy (Rzymian 12:12). Szczera modlitwa pomaga nam zbliżyć się do Jehowy (Jakuba 4:8). W ten sposób osobiście się przekonujemy, że „o cokolwiek prosimy (...), on nas wysłuchuje” (1 Jana 5:14). Jeśli Jehowa dopuszcza pewne trudności, chcąc wypróbować naszą lojalność, błagajmy Go o siły do trwania (Łukasza 22:41-43). Modlitwa przypomina nam, że nie jesteśmy sami oraz że Jehowa jest po naszej stronie, dzięki czemu zawsze odniesiemy zwycięstwo (Rzymian 8:31, 37).

Szlachetne uczynki — ‛podstawa do sławy i szacunku’

Od czasu do czasu wszyscy chrześcijanie zostają „zasmuceni rozmaitymi doświadczeniami”. Mimo to nigdy ‛nie ustawajmy w czynieniu tego, co szlachetne’. Kiedy napotykamy przeszkody, możemy czerpać otuchę ze świadomości, że nasza wierność jest „podstawą do sławy i chwały, i szacunku” (1 Piotra 1:6, 7). W pełni wykorzystujmy wszelkie duchowe pomoce od Jehowy, by wzmocnić swą wiarę. W razie potrzeby szukajmy wsparcia u osób usługujących w zborze chrześcijańskim w charakterze pasterzy, nauczycieli i doradców (Dzieje 20:28). Regularnie chodźmy na wszystkie zebrania zborowe, które ‛pobudzają nas do miłości i do szlachetnych uczynków’ (Hebrajczyków 10:24). W zachowaniu sił i czujności duchowej pomoże nam codzienne czytanie Biblii oraz studium osobiste; istotne znaczenie ma również systematyczny udział w chrześcijańskiej służbie kaznodziejskiej (Psalm 1:1-3; Mateusza 24:14).

Im więcej skosztujesz miłości i troskliwości Jehowy, tym bardziej będziesz „gorliwy w szlachetnych uczynkach” (Tytusa 2:14). Pamiętaj, że „kto wytrwa do końca, ten zostanie wybawiony” (Mateusza 24:13). Bądź zatem zdecydowany ‛nie ustawać w czynieniu tego, co szlachetne’!

[Napis na stronie 29]

Musimy bezwzględnie ufać, że Jehowa nie dopuści próby wykraczającej ‛ponad to, co możemy znieść’, lecz zawsze „da też wyjście”

[Ilustracje na stronie 30]

Zaangażowanie w działalność teokratyczną może nam pomóc przetrwać wszelkie przeciwności