„Będziecie moimi świadkami (...) aż do najodleglejszego miejsca na ziemi” (DZIEJE 1:8).

1. Na co zwracamy uwagę jako nauczyciele Pisma Świętego i dlaczego?

UMIEJĘTNI nauczyciele zwracają uwagę nie tylko na to, co mówią uczniom, ale też na sposób przekazywania wiedzy. Jako nauczyciele prawdy biblijnej postępujemy tak samo. Przywiązujemy wagę zarówno do orędzia, jak i do metod, którymi je rozgłaszamy. Nasze orędzie — dobra nowina o Królestwie Bożym — pozostaje niezmienne, jednak sposoby jego rozgłaszania dostosowujemy do sytuacji. Dlaczego? Bo pragniemy dotrzeć do jak największej liczby ludzi.

2. Na kim się wzorujemy, gdy swe metody głoszenia dostosowujemy do okoliczności?

² Dostosowując metody głoszenia do okoliczności, naśladujemy dawnych sług Bożych. Jednym z nich był apostoł Paweł, który oświadczył: „Dla Żydów stałem się jakby Żydem (...). Dla tych bez prawa stałem się, jakbym był bez prawa (...). Dla słabych stałem się słaby, aby pozyskać słabych. Stałem się wszystkim dla ludzi wszelkiego pokroju, aby tak czy inaczej niektórych wybawić” (1 Koryntian 9:19-23). Taka elastyczność przynosiła dobre rezultaty. My również je osiągniemy, jeśli w rozmowach z ludźmi będziemy życzliwie uwzględniać ich potrzeby.

Po „krańce ziemi”

3. (a) Co w naszej działalności kaznodziejskiej stanowi ogromne wyzwanie? (b) Jak słowa z Izajasza 45:22 spełniają się w dobie obecnej?

³ Nie lada wyzwaniem dla głosicieli dobrej nowiny jest już sama wielkość terenu ich działalności — „cała zamieszkana ziemia” (Mateusza 24:14). W minionym stuleciu wielu sług Jehowy, nie szczędząc sił, starało się zanosić dobrą wieść do coraz to nowych krajów. Z jakim skutkiem? Na całym  świecie dzieło to zaczęło się niezwykle rozwijać. U zarania XX wieku głoszono w niewielu miejscach, obecnie zaś Świadkowie Jehowy działają w 235 krajach! Dobra nowina o Królestwie rzeczywiście jest oznajmiana aż po „krańce ziemi” (Izajasza 45:22).

4, 5. (a) Kto odgrywa istotną rolę w krzewieniu dobrej nowiny? (b) Co niektóre biura oddziałów napisały o zagranicznych głosicielach działających na ich terenie?

⁴ Czym wytłumaczyć ów postęp? Wieloma czynnikami. Ogromny wkład wnieśli misjonarze, którzy ukończyli Biblijną Szkołę Strażnicy — Gilead, a w ostatnich latach także grono przeszło 20 000 absolwentów Kursu Usługiwania. Poza tym sporo Świadków Jehowy na własny koszt przenosi się do krajów, gdzie brakuje głosicieli dobrej nowiny. Tacy ofiarni chrześcijanie — mężczyźni i kobiety, młodzi i starzy, samotni i pary małżeńskie — odgrywają ważną rolę w obwieszczaniu orędzia Królestwa po całej ziemi (Psalm 110:3; Rzymian 10:18). Współwyznawcy bardzo sobie cenią ich trud. Zwróćmy uwagę, co niektóre biura oddziałów napisały o takich przyjezdnych głosicielach.

⁵ „Ci drodzy bracia przewodzą w głoszeniu na terenach oddalonych, pomagają zakładać nowe zbory i przyczyniają się do duchowego rozwoju miejscowych głosicieli” (Ekwador). „Gdyby setki usługujących tu cudzoziemców musiały nagle wyjechać, osłabiłoby to zbory. Ich obecność to prawdziwe dobrodziejstwo” (Dominikana). „W wielu naszych zborach przeważają siostry — nierzadko stanowią nawet 70 procent ogółu (Psalm 68:11). Większość z nich jest od niedawna w prawdzie, ale nieocenionego wsparcia i szkolenia udzielają im samotne pionierki z zagranicy. Są one dla nas prawdziwym darem!” (Kraj w Europie Wschodniej). Czy myślałeś kiedyś o służbie  kaznodziejskiej w innym kraju? (Dzieje 16:9, 10). *

„Dziesięciu mężów ze wszystkich języków”

6. Jak Księga Zachariasza 8:23 wskazuje, że w dziele głoszenia mieliśmy napotkać barierę językową?

⁶ Innym poważnym wyzwaniem jest ogromna różnorodność języków świata. W Słowie Bożym zapowiedziano: „W owych dniach dziesięciu mężów ze wszystkich języków narodów chwyci się, tak, uchwyci się skraju szaty męża, który jest Żydem, i powie: ‚Pójdziemy z wami, bo słyszeliśmy, że z wami jest Bóg’” (Zachariasza 8:23). W nowożytnym spełnieniu tej zapowiedzi „dziesięciu mężów” wyobraża „wielką rzeszę”, o której wspomniano w Księdze Objawienia 7:9. Zwróćmy jednak uwagę, że zgodnie z proroctwem Zachariasza owych „dziesięciu mężów” miało się wywodzić nie tylko ze wszystkich narodów, lecz także „ze wszystkich języków narodów”. Czy można dostrzec urzeczywistnianie się tego ważnego szczegółu proroctwa? Z całą pewnością.

7. Jakie dane dowodzą, że dobra nowina dociera do ludzi „ze wszystkich języków”?

⁷ Rozważmy kilka danych. Pół wieku temu nasze publikacje były wydawane w 90 językach. Obecnie ta liczba przekroczyła 400. „Niewolnik wierny i roztropny” nie szczędzi starań, by dostarczać literaturę biblijną nawet w językach, którymi posługuje się stosunkowo mało ludzi (Mateusza 24:45). Na przykład jest już ona dostępna w języku grenlandzkim (używanym przez 47 000 osób), palauańskim (używanym przez 15 000 osób) i japskim (używanym przez niespełna 7000 osób).

„Wielkie drzwi” do nowych możliwości działania

8, 9. Co sprawiło, że otworzyły się przed nami „wielkie drzwi”, i jak na to zareagowało tysiące Świadków Jehowy?

⁸ W dzisiejszych czasach nie trzeba nawet wyjeżdżać za granicę, żeby głosić dobrą nowinę ludziom mówiącym najrozmaitszymi językami. Ostatnimi laty w wielu zamożnych krajach pojawiły się miliony imigrantów i uchodźców. Na przykład w Paryżu jest w użyciu około 100 języków. W Toronto używa się 125 języków, a w Londynie przeszło 300! Tak więc na terenach wielu zborów można spotkać cudzoziemców, a to otwiera „wielkie drzwi” prowadzące do głoszenia dobrej nowiny ludziom ze wszystkich narodów (1 Koryntian 16:9).

⁹ Wyzwanie to podejmuje tysiące Świadków Jehowy, którzy uczą się nowego języka. Na ogół kosztuje ich to sporo wysiłku, jednakże obficie im go wynagradza radość z dopomagania imigrantom i uchodźcom w poznaniu prawdy ze Słowa Bożego. Niedawno  na zgromadzeniach okręgowych w pewnym kraju zachodnioeuropejskim prawie 40 procent wszystkich ochrzczonych pochodziło z zagranicy.

10. Jaki robisz użytek z broszury Dobra nowina dla ludzi ze wszystkich narodów? (Zobacz ramkę „Zalety broszury Dobra nowina dla ludzi ze wszystkich narodów”, na stronie 26).

¹⁰ Niejednemu z nas trudno byłoby się nauczyć języka obcego. Mimo to możemy pomagać cudzoziemcom, robiąc użytek z nowo wydanej broszury Dobra nowina dla ludzi ze wszystkich narodów, * zawierającej interesujące orędzie biblijne w wielu językach (Jana 4:37). Czy posługujesz się nią w służbie kaznodziejskiej?

Gdy ludzie nie okazują zainteresowania

11. Jaki jeszcze problem występuje na niektórych terenach?

¹¹ W miarę jak nasila się wpływ Szatana na mieszkańców ziemi, coraz częściej napotykamy inny problem — na niektórych terenach niewiele osób reaguje przychylnie na dobrą nowinę. Rzecz jasna nie jesteśmy zaskoczeni taką sytuacją, ponieważ zapowiedział ją Jezus. Mówiąc o naszych czasach, oznajmił: „Miłość większości oziębnie” (Mateusza 24:12). Sporo osób utraciło wiarę w Boga i szacunek dla Biblii (2 Piotra 3:3, 4). Dlatego w pewnych rejonach świata stosunkowo mało ludzi staje się uczniami Chrystusa. Nie znaczy to jednak, że wysiłek naszych kochanych sióstr i braci, którzy wiernie głoszą na takich terenach, idzie na marne (Hebrajczyków 6:10). Dlaczego można tak powiedzieć? Rozważmy poniższe argumenty.

12. Jakim dwóm celom służy nasza działalność kaznodziejska?

¹² Ewangelia według Mateusza wskazuje na dwa główne cele naszej działalności kaznodziejskiej. Po pierwsze, służy ona ‛czynieniu uczniów z ludzi ze wszystkich narodów’ (Mateusza 28:19). Po drugie, orędzie Królestwa jest głoszone „na świadectwo” (Mateusza 24:14). Oba cele są ważne, ale ten drugi ma szczególne znaczenie. Dlaczego?

13, 14. (a) Co jest szczególnym elementem znaku obecności Chrystusa? (b) O czym powinniśmy pamiętać, zwłaszcza gdy głosimy na mało owocnym terenie?

¹³ Jak zanotował ewangelista Mateusz, apostołowie zapytali Jezusa: „Co będzie znakiem twojej obecności oraz zakończenia systemu rzeczy?” (Mateusza 24:3). Odpowiadając, Jezus wyjawił, że szczególnym elementem tego znaku będzie ogólnoświatowe dzieło głoszenia. Czy mówił o pozyskiwaniu uczniów? Bynajmniej. Oznajmił: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom” (Mateusza 24:14). Jezus pokazał więc, że dzieło głoszenia o Królestwie samo w sobie będzie istotnym elementem owego znaku.

¹⁴ A zatem podczas obwieszczania dobrej nowiny o Królestwie winniśmy pamiętać, że nawet jeśli nie zawsze udaje się nam pozyskiwać uczniów, to z pewnością głosimy „na świadectwo”. Ludzie znają naszą działalność — bez względu na to, jak na nią reagują — dzięki czemu mamy udział w spełnianiu proroctwa  Jezusa (Izajasza 52:7; Objawienie 14:6, 7). Jordy, młody głosiciel z Europy Zachodniej, powiedział: „Świadomość, że Jehowa posługuje się mną do urzeczywistniania słów z Mateusza 24:14, sprawia mi ogromną radość” (2 Koryntian 2:15-17). Zapewne podzielasz ten pogląd.

Gdy nasze orędzie napotyka sprzeciw

15. (a) O czym Jezus uprzedził swych naśladowców? (b) Co nas uzdalnia do głoszenia mimo sprzeciwu?

¹⁵ Głoszenie dobrej nowiny o Królestwie utrudniają jeszcze inne niesprzyjające okoliczności. Jezus ostrzegł swych naśladowców: „Ze względu na moje imię będziecie przedmiotem nienawiści wszystkich narodów” (Mateusza 24:9). Współcześni naśladowcy Jezusa, podobnie jak niegdyś pierwsi chrześcijanie, spotykają się z nienawiścią, sprzeciwem i prześladowaniami (Dzieje 5:17, 18, 40; 2 Tymoteusza 3:12; Objawienie 12:12, 17). W niektórych krajach ich działalność jest zakazana. Ponieważ jednak chcą być posłuszni Bogu, w dalszym ciągu głoszą tam dobrą nowinę o Królestwie (Amosa 3:8; Dzieje 5:29; 1 Piotra 2:21). Dzięki czemu zarówno oni, jak i wszyscy inni Świadkowie na świecie są w stanie to czynić? Umożliwia im to Jehowa za pośrednictwem swego świętego ducha (Zachariasza 4:6; Efezjan 3:16; 2 Tymoteusza 4:17).

16. Jak Jezus wskazał na związek między głoszeniem a duchem Bożym?

¹⁶ Na ścisły związek między duchem Bożym a dziełem głoszenia wskazał Jezus, gdy oznajmił swym naśladowcom: „Otrzymacie moc, gdy zstąpi na was duch święty, i będziecie moimi świadkami (...) aż do najodleglejszego miejsca na ziemi” (Dzieje 1:8; Objawienie 22:17). W wersecie tym istotne znaczenie ma kolejność wydarzeń. Najpierw uczniowie otrzymali ducha świętego, a potem rozpoczęli dzieło głoszenia mające objąć całą ziemię. Tylko dzięki wsparciu ducha Bożego mieli siły, by wytrwale dawać „świadectwo wszystkim narodom” (Mateusza 24:13, 14; Izajasza 61:1, 2). Słusznie więc Jezus nazwał ducha świętego „wspomożycielem” (Jana 15:26). Powiedział, że duch Boży będzie ich uczył i prowadził (Jana 14:16, 26; 16:13).

17. Jak duch święty pomaga nam w obliczu gwałtownego sprzeciwu?

¹⁷ Jak obecnie duch Boży pomaga nam w obliczu gwałtownego sprzeciwu wobec działalności kaznodziejskiej? Umacnia nas oraz  przeciwstawia się naszym prześladowcom. Trafnie to ilustruje pewne zdarzenie z życia króla Saula.

Jak duch Boży sprzeciwia się wrogom

18. (a) Jaka radykalna zmiana na gorsze dokonała się u Saula? (b) Jak Saul prześladował Dawida?

¹⁸ Saul pomyślnie rozpoczął rządy jako pierwszy król Izraela, ale później okazał się nieposłuszny Jehowie (1 Samuela 10:1, 24; 11:14, 15; 15:17-23). W rezultacie stracił wsparcie Jego ducha. Zaczął więc pałać strasznym gniewem na Dawida, który został namaszczony na króla i cieszył się wsparciem ducha Bożego (1 Samuela 16:1, 13, 14). Dawid wydawał się bezbronny. Przecież miał tylko harfę, Saul zaś władał włócznią. Gdy pewnego dnia Dawid grał na harfie, „Saul rzucił włócznią, mówiąc: ‚Przygwożdżę Dawida do ściany!’, lecz Dawid dwukrotnie się przed nim uchylił” (1 Samuela 18:10, 11). Potem Saul usłuchał swego syna Jonatana, będącego przyjacielem Dawida, i przysiągł: „Jako żyje Jehowa, [Dawid] nie zostanie uśmiercony”. Później jednak znowu „usiłował przygwoździć Dawida włócznią do ściany, lecz on zrobił unik przed Saulem, tak iż ten wbił włócznię w ścianę”. Dawid umknął, ale Saul ruszył za nim w pościg. W tym przełomowym okresie Saulowi zaczął się sprzeciwiać duch Boży. W jaki sposób? (1 Samuela 19:6, 10).

19. Jak duch Boży zapewnił Dawidowi ochronę?

¹⁹ Dawid zbiegł do proroka Samuela, ale Saul posłał po niego ludzi. Kiedy jednak przybyli oni do kryjówki Dawida, ‛duch Boży spoczął na posłańcach Saula i zaczęli się zachowywać jak prorocy’. Znaleźli się pod tak silnym wpływem ducha Bożego, że zupełnie zapomnieli o celu swej misji. Saul jeszcze dwukrotnie wysyłał ludzi mających sprowadzić Dawida, ale za każdym razem działo się to samo. Gdy w końcu zjawił się  tam osobiście, on też nie zdołał przeciwstawić się duchowi Bożemu, który go zatrzymał „przez cały ten dzień i całą tę noc”, tak iż Dawid zdążył uciec (1 Samuela 19:20-24).

20. Czego możemy się nauczyć z relacji o tym, jak Saul prześladował Dawida?

²⁰ Z powyższej relacji o Saulu i Dawidzie wypływa krzepiąca nauka: prześladowcy sług Jehowy nie mogą liczyć na powodzenie, gdy przeciwstawia się im duch Boży (Psalm 46:11; 125:2). Jehowa postanowił, że królem nad Izraelem będzie Dawid, i nikt nie mógł tego zmienić. Jehowa postanowił też, że w naszych czasach „dobra nowina o królestwie będzie głoszona”, i nikt nie zdoła temu przeszkodzić (Dzieje 5:40, 42).

21. (a) Jak obecnie niektórzy się nam sprzeciwiają? (b) Czego możemy być pewni?

²¹ Niektórzy przywódcy religijni i polityczni usiłują stwarzać nam przeszkody, uciekając się do kłamstw, a nawet przemocy. Jednakże Jehowa, który ochraniał Dawida pod względem duchowym, również obecnie osłoni swój lud (Malachiasza 3:6). Dlatego powtarzamy za Dawidem: „W Bogu pokładam ufność. Nie będę się lękał. Cóż może mi uczynić ziemski człowiek?” (Psalm 56:11; 121:1-8; Rzymian 8:31). Obyśmy z pomocą Jehowy dalej pokonywali trudności, wywiązując się ze zleconego przezeń zadania głoszenia dobrej nowiny o Królestwie ludziom ze wszystkich narodów.

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

• Dlaczego nasze metody głoszenia dostosowujemy do okoliczności?

• Jakie mamy nowe możliwości działania dzięki temu, że otworzyły się „wielkie drzwi”?

• Co daje prowadzenie działalności kaznodziejskiej nawet na mało owocnych terenach?

• Dlaczego żaden przeciwnik nie zdoła powstrzymać głoszenia dobrej nowiny o Królestwie?

[Pytania do studium]

[Ramka na stronie 22]

Głębokie zadowolenie

„Są szczęśliwi i cieszą się, że razem służą Jehowie”. Tak opisano członków pewnej rodziny, która przeniosła się z Hiszpanii do Boliwii. Jeden z synów wyjechał tam, by wspierać grupę działającą na oddaleniu. Swoją radością tak skutecznie zaraził rodziców, że wkrótce przeprowadzili się tam już ze wszystkimi swoimi dziećmi — z czwórką chłopców w wieku od 14 do 25 lat. Trzech pełni stałą służbę pionierską, a czwarty, który przetarł rodzinie szlak, ukończył niedawno Kurs Usługiwania.

„Zmagam się z wieloma trudnościami”, mówi 30-letnia Angelica z Kanady, która głosi w Europie Wschodniej, „ale pomaganie ludziom napotkanym w służbie sprawia mi zadowolenie. Poruszają mnie też liczne wyrazy wdzięczności miejscowych współwyznawców, którzy często dziękują mi, że przyjechałam ich wspierać”.

„Musiałyśmy oswajać się z mnóstwem odmiennych zwyczajów” — opowiadają dwie dwudziestokilkuletnie rodzone siostry z USA, które działają w Dominikanie. „Wytrwałyśmy jednak na przydzielonym terenie, a siedem osób, z którymi studiujemy Biblię, uczęszcza już na zebrania”. Te dwie siostry w niemałym stopniu przyczyniły się do zorganizowania grupy głosicieli Królestwa w miejscowości, gdzie nie ma zboru.

Laura, która nie ma jeszcze trzydziestki, ponad cztery lata działa na terenie zagranicznym. Oto jej słowa: „Świadomie prowadzę proste życie. Dzięki temu głosiciele widzą, że wynika to z wyboru i kierowania się trzeźwością umysłu, a nie z ubóstwa. Możliwość pomagania innym, zwłaszcza młodym, sprawia mi radość, która wynagradza trudy pełnienia służby w obcym kraju. Nie zamieniłabym jej na inne życie. Pozostanę tu tak długo, jak długo pozwoli mi na to Jehowa”.

[Ramka i ilustracja na stronie 26]

Zalety broszury Dobra nowina dla ludzi ze wszystkich narodów

Broszura Dobra nowina dla ludzi ze wszystkich narodów zawiera jednostronicowe orędzie w 61 językach. Jest ono skierowane bezpośrednio do czytelnika. Kiedy się z nim zapoznaje, ma wrażenie, że to ty do niego mówisz.

Wewnętrzna strona okładki przedstawia mapę świata. Spróbuj się nią posłużyć do nawiązania kontaktu z daną osobą. Możesz pokazać swój kraj, a potem dać do zrozumienia, że chciałbyś się dowiedzieć, skąd pochodzi twój rozmówca. W ten sposób przełamiesz pierwsze lody i stworzysz przyjazną atmosferę.

We wstępie do broszury podano kilka kroków, jakie należy poczynić, by skutecznie pomóc ludziom, których języka nie znamy. Starannie przeanalizuj te wskazówki i sumiennie się do nich stosuj.

W spisie treści wymieniono nie tylko języki, lecz także ich symbole. Dzięki temu łatwiej będzie odczytać oznaczenia języków widniejące na naszych traktatach i innych publikacjach.

[Ilustracja]

Czy korzystasz z tej broszury w służbie kaznodziejskiej?

[Ilustracje na stronie 23]

Nasza literatura jest dostępna w przeszło 400 językach

GHANA

LAPONIA (SZWECJA)

FILIPINY

[Ilustracje na stronach 24, 25]

Czy nie mógłbyś usługiwać tam, gdzie brakuje głosicieli Królestwa?

EKWADOR

DOMINIKANA