Czy słuszny byłby wniosek, że król starożytnego Izraela Salomon nie dostąpi zmartwychwstania, bo w starszym wieku okazał się niewierny Bogu? (1 Królów 11:3-9).

W Biblii co prawda wymieniono sporo imion wiernych sług Bożych obojga płci, którzy niewątpliwie zostaną wskrzeszeni, ale nie o każdej osobie wspomnianej w tej Księdze powiedziano wyraźnie, jakie ma widoki na zmartwychwstanie (Hebrajczyków 11:1-40). Jeśli chodzi o Salomona, pewne wnioski co do osądu Bożego możemy wyciągnąć, porównując to, co po śmierci spotkało jego i niektóre wierne osoby.

Jeżeli chodzi o los umarłych, Pismo Święte wspomina jedynie o dwóch możliwościach: będzie to albo wieczna śmierć, albo tymczasowy stan niebytu. Ludzie uznani za niegodnych zmartwychwstania zostają niejako wrzuceni do „Gehenny”, czyli „jeziora ognia” (Mateusza 5:22; Marka 9:47, 48; Objawienie 20:14). Znaleźli się tam Adam i Ewa (pierwsza para ludzka), zdrajca Judasz Iskariot oraz niektórzy ludzie straceni z wyroku Bożego, na przykład podczas potopu w czasach Noego, a także w Sodomie i Gomorze. * Natomiast osoby, które mają dostąpić zmartwychwstania, dostają się do wspólnego grobu ludzkości zwanego Szeolem albo Hadesem. Na temat ich przyszłości Biblia mówi: „Wydało morze umarłych, którzy się w nim znajdowali, i śmierć, i Hades wydały umarłych, którzy się w nich znajdowali, i byli sądzeni każdy z osobna — według swych uczynków” (Objawienie 20:13).

A zatem wierne osoby, o których wspomina 11 rozdział Listu do Hebrajczyków, czekają na zmartwychwstanie i obecnie przebywają w Szeolu, czyli Hadesie. Należą do nich tacy lojalni słudzy Boży, jak Abraham, Mojżesz i Dawid. Rozważmy teraz, jak Pismo Święte opisuje ich los po śmierci. Jehowa powiedział do Abrahama: „Ty zaś w pokoju pójdziesz do swych praojców; zostaniesz pogrzebany w późnej starości” (Rodzaju 15:15). Podobnie zwrócił się do Mojżesza: „Oto spoczniesz ze swymi praojcami” (Powtórzonego Prawa 31:16). O ojcu Salomona, Dawidzie, czytamy: „Dawid spoczął ze swymi praojcami i został pogrzebany w Mieście Dawidowym” (1 Królów 2:10). Zwrot ‛spoczął ze swymi praojcami’ to zatem inny sposób wyrażenia faktu, że dana osoba jest w Szeolu.

A co się stało z Salomonem po jego śmierci? W Biblii czytamy: „Dni, w których Salomon panował w Jerozolimie nad całym Izraelem, było czterdzieści lat. Potem Salomon spoczął ze swymi praojcami i został pogrzebany w Mieście Dawida, swego ojca” (1 Królów 11:42, 43). Dlatego rozsądny wydaje się wniosek, że Salomon przebywa w Szeolu, czyli Hadesie, i oczekuje zmartwychwstania.

Wynika stąd, że wskrzeszeni mogą być również inni, o których Pismo Święte wyraźnie mówi, iż ‛spoczywają ze swymi praojcami’. W gruncie rzeczy w ten sposób powiedziano o wielu królach panujących po Salomonie, choć nie dochowali wierności. Wniosek taki wydaje się całkiem słuszny, skoro ma nastąpić „zmartwychwstanie zarówno prawych, jak i nieprawych” (Dzieje 24:15). Oczywiście zupełną pewność będziemy mieć dopiero wtedy, gdy powstaną z martwych „wszyscy [którzy są] w grobowcach pamięci” (Jana 5:28, 29). Zamiast więc próbować jednoznacznie orzekać, która ze starożytnych postaci dostąpi zmartwychwstania, ufnie oczekujemy na doskonałą decyzję Jehowy.

[Przypis]