LENA, odkąd sięga pamięcią, cierpiała z powodu niskiej samooceny. „W dzieciństwie przez całe lata byłam wykorzystywana seksualnie i ograbiło mnie to z szacunku dla samej siebie” — wyznała. „Czułam się nic niewarta”. Podobnie mówi o swojej młodości Simone: „Miałam w środku pustkę i byłam przeświadczona, że jestem do niczego”. Wiele osób dotkliwie cierpi z powodu takich uczuć. Niemal połowa zgłaszających się do pewnej telefonicznej poradni dla młodzieży przyznaje się do „trwale zaniżonego poczucia własnej wartości”.

Zdaniem niektórych specjalistów niewiara we własne siły pojawia się u osób, które były poniżane. Może być wynikiem nieustannego strofowania, ostrej krytyki na każdym kroku albo wykorzystywania. Niezależnie od przyczyn poczucie niższości działa destrukcyjnie. Niedawne badania medyczne wykazały, że ludzie zakompleksieni nie ufają ani sobie, ani innym i w ten sposób  mimo woli „sabotują” bliskie więzi i przyjaźnie. „W pewnym sensie sami stwarzają sytuacje, których się najbardziej obawiają” — podsumowano wyniki tych badań.

Ludzie tacy często są nękani przez własne „niepokojące myśli” (Psalm 94:19). Sądzą, że nigdy nie zdołają sprostać stawianym im wymaganiom. Gdy coś się nie uda, podświadomie biorą winę na siebie. Jeśli nawet słyszą słowa pochwały za swoje osiągnięcia, w głębi serca czują się jak oszuści, których krętactwa prędzej czy później wyjdą na jaw. Są przekonani, że nie zasługują na szczęście, mają skłonność do zachowań autodestrukcyjnych i nie potrafią tego opanować. Lenę, wspomnianą na wstępie, zaniżone poczucie własnej wartości doprowadziło do poważnych zaburzeń apetytu. „Nie czuję się na siłach, by cokolwiek zmienić” — przyznaje.

Czy osoby zmagające się z „niepokojącymi myślami” są skazane na udrękę do końca życia? Czy mogą jakoś przezwyciężyć takie uczucia? Biblia zawiera praktyczne wskazówki i zasady, dzięki którym już wielu wygrało tę walkę. Jakie to zasady i jak pomogły przygnębionym znaleźć radość w życiu? Wyjaśni to następny artykuł.