„Ani jeden z nich [wróbli] nie spadnie na ziemię bez wiedzy waszego Ojca. Nawet wasze włosy na głowie wszystkie są policzone” (MATEUSZA 10:29, 30).

1, 2. (a) Dlaczego Hiob czuł się opuszczony przez Boga? (b) Czy słowa Hioba oznaczały, że zwrócił się przeciwko Jehowie? Objaśnij to szerzej.

„WOŁAM do Ciebie, a nie odpowiadasz, staję przed Tobą, a nie zważasz. Stałeś się okrutny dla mnie, mocą Twojej ręki mnie prześladujesz”. Człowiek, który wypowiedział te słowa, przeżywał wielką udrękę. Został doszczętnie ograbiony, w dramatycznych okolicznościach stracił wszystkie dzieci, a w końcu zapadł na odrażającą chorobę. Mężczyzną tym był Hiob, a pasmo jego straszliwych cierpień opisano w Biblii dla naszego pożytku (Hioba 30:20, 21, Miłosz).

² Ze słów Hioba można by wywnioskować, że zwrócił się przeciwko Bogu. Wcale jednak tak nie było. Hiob po prostu mówił z głębi zbolałego serca (Hioba 6:2, 3). Nie wiedząc, iż sprawcą jego udręk jest Szatan, błędnie mniemał, że Bóg go opuścił. W pewnym momencie zapytał nawet Jehowę: „Czemu zakrywasz swe oblicze i uważasz mnie za swego nieprzyjaciela?” (Hioba 13:24). *

3. Jakie myśli mogą nam przychodzić do głowy, gdy przeżywamy jakieś trudności?

³ Dzisiaj wielu sług Jehowy zmaga się z ustawicznymi trudnościami na skutek wojen, niepokojów politycznych i społecznych, klęsk żywiołowych, podeszłego wieku, chorób, ubóstwa czy oficjalnego zakazu naszej działalności. Być może ty także przeżywasz z jakiegoś powodu ciężkie chwile i niekiedy odnosisz wrażenie, że Jehowa ‛zakrywa przed tobą swe oblicze’. Dobrze znasz wypowiedź z Ewangelii według Jana 3:16: „Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna”. Ale nie widząc najmniejszych szans na poprawę sytuacji, możesz się zastanawiać: „Czy Bóg naprawdę kocha również mnie? Czy widzi, co przeżywam? Czy troszczy się o mnie jako jednostkę?”

4. Z jaką uciążliwą trudnością zmagał się Paweł i jak my moglibyśmy się czuć w podobnej sytuacji?

⁴ Pomyśl o tym, co spotkało apostoła Pawła. „Został mi w ciało dany cierń, anioł Szatana, by mnie policzkował” — napisał, a następnie dodał: „W tej sprawie trzy razy upraszałem Pana, żeby to ode mnie odstąpiło”. Jehowa słyszał prośby Pawła, ale dał mu do zrozumienia, że nie uwolni go od tego problemu w cudowny sposób. Apostoł musiał zaufać, iż Bóg doda mu sił do radzenia sobie z tym ‛cierniem w ciele’ (2 Koryntian 12:7-9). * Może podobnie jak Paweł zmagasz się z jakimś uporczywym problemem i wskutek tego się zastanawiasz: „Czyżby to, że Jehowa zdaje się nie podejmować żadnych działań w związku z moją sytuacją, oznaczało, iż o niej nie wie lub się o mnie nie troszczy?” W żadnym wypadku! Głęboką troskę Jehowy o każdego z Jego wiernych sług podkreślił Jezus, gdy wkrótce po  wybraniu apostołów skierował do nich pewną zachętę. Zobaczmy, jak obecnie może ona pokrzepiać również nas.

„Nie bójcie się” — dlaczego?

5, 6. (a) Jak Jezus rozproszył obawy apostołów przed tym, co ich czekało? (b) Jak Paweł dał wyraz swemu przekonaniu, że Jehowa się o niego troszczy?

⁵ Apostołowie otrzymali od Jezusa nadzwyczajną moc — między innymi „władzę nad duchami nieczystymi, żeby je wypędzali i żeby leczyli wszelką dolegliwość oraz wszelką niemoc”. Nie znaczyło to jednak, że ich życie miało być usłane różami. Wręcz przeciwnie, Jezus szczegółowo opisał czekające ich próby i trudności. Mimo to wezwał ich: „Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, lecz nie mogą zabić duszy, ale raczej bójcie się tego, który może i duszę, i ciało zgładzić w Gehennie” (Mateusza 10:1, 16-22, 28).

⁶ Chcąc uświadomić apostołom, że nie powinni się lękać, Jezus podał im dwa przykłady. Powiedział: „Czy nie sprzedaje się dwóch wróbli za monetę małej wartości? A przecież ani jeden z nich nie spadnie na ziemię bez wiedzy waszego Ojca. Nawet wasze włosy na głowie wszystkie są policzone. Dlatego nie bójcie się: Jesteście warci więcej niż wiele wróbli” (Mateusza 10:29-31). Zauważmy, że Jezus powiązał nieustraszone znoszenie przeciwności z zapewnieniem, iż Jehowa troszczy się o każdego z nas z osobna. Właśnie taką ufność najwyraźniej żywił apostoł Paweł, który napisał: „Jeśli Bóg jest za nami, któż będzie przeciwko nam? Ten, który nawet własnego Syna nie oszczędził, lecz wydał go za nas wszystkich, jakże by też nie miał wraz z nim życzliwie dać nam wszystkiego innego?” (Rzymian 8:31, 32). Bez względu na to, z czym się borykasz, ty też możesz być przekonany, że dopóki pozostajesz lojalny wobec Jehowy, On się o ciebie troszczy. Uświadomimy sobie to jeszcze wyraźniej, gdy bliżej przyjrzymy się zachęcie, której Jezus udzielił apostołom.

Wartość wróbla

7, 8. (a) Jak w czasach Jezusa postrzegano wróble? (b) Dlaczego w Mateusza 10:29 użyto zdrobniałej formy greckiego słowa oznaczającego wróble?

⁷ Przykłady podane przez Jezusa dobitnie ukazują troskę Jehowy o każdego z Jego czcicieli. Zajmijmy się najpierw wróblami. W czasach Jezusa ptaki te służyły za pożywienie, ale ponieważ zagrażały uprawom, uważano je za szkodniki. Były tak pospolite i tanie, że dwie sztuki kosztowały mniej niż równowartość dzisiejszych piętnastu groszy. Za dwukrotnie większą sumę można było kupić nie cztery, ale pięć wróbli  — ostatniego dodawano za darmo, jak gdyby nie przedstawiał żadnej wartości! (Łukasza 12:6).

⁸ Pomyślmy też o rozmiarach tego ptaka. W porównaniu z wieloma innymi ptakami nawet dorosły wróbel jest raczej niewielki. A greckie słowo przetłumaczone w Ewangelii według Mateusza 10:29 na „wróble” oznacza małe osobniki. Jezus najwyraźniej chciał, by jego apostołowie wyobrazili sobie najmniej znaczącego wróbelka. Jak powiedziano w pewnym dziele, „Jezus mówi o bardzo małym ptaku i w dodatku używa formy zdrobniałej!” (Zobacz też Biblię gdańską).

9. Co Jezus dobitnie ukazał za pomocą przykładu o wróblach?

⁹ Przykład Jezusa o wróblach ilustruje bardzo ważną rzecz: to, co ludziom wydaje się bezwartościowe, dla Jehowy Boga ma znaczenie. Jezus dodatkowo podkreślił tę prawdę, mówiąc, że nawet wróbelek „nie spadnie na ziemię” bez wiedzy Jehowy. * Wniosek jest oczywisty. Jeżeli Jehowa Bóg zauważa malutkiego i najmniej znaczącego ptaszka, to o ileż bardziej przejmuje się losem człowieka, który z własnej woli Mu służy!

10. Jaką wymowę mają słowa: „Nawet wasze włosy na głowie wszystkie są policzone”?

¹⁰ Zaraz po podaniu unaocznienia o wróblach Jezus powiedział: „Nawet wasze włosy na głowie wszystkie są policzone” (Mateusza 10:30). To krótkie, ale bardzo treściwe stwierdzenie uwypukla znaczenie wcześniejszego przykładu. Człowiek ma na głowie przeciętnie około 100 000 włosów. Pojedynczy włos nie różni się specjalnie od pozostałych i raczej nie przykuwa naszej uwagi. Ale Jehowa Bóg wszystkie je dostrzega i zna ich liczbę. Czy jest więc w naszym życiu coś, o czym mógłby nie wiedzieć? Z pewnością dobrze zna niepowtarzalną strukturę każdego ze swych sług. On nawet „widzi, jakie jest serce” (1 Samuela 16:7).

11. Jak Dawid dał wyraz przekonaniu, że Jehowa troszczy się o niego osobiście?

¹¹ Dawid, któremu życie nie szczędziło zmartwień, był przekonany, że Bóg zwraca na niego uwagę. Napisał: „Jehowo, przebadałeś mnie na wskroś i mnie znasz. Tyś poznał moje siadanie i moje wstawanie. Tyś z daleka rozważył moją myśl” (Psalm 139:1, 2). Ty także możesz być pewien, że Jehowa zna ciebie osobiście (Jeremiasza 17:10). Nie zakładaj z góry, że znaczysz zbyt mało, by dostrzegły cię Jego wszystkowidzące oczy!

‛Zbierz moje łzy w swym bukłaku’

12. Dlaczego możemy być pewni, że Jehowa dobrze wie, z jakimi przeciwnościami stykają się Jego słudzy?

¹² Jehowa nie tylko zna każdego ze swych sług, ale też doskonale wie, z jakimi stykają się przeciwnościami. Na przykład kiedy Izraelici byli ciemiężeni jako niewolnicy, Jehowa powiedział Mojżeszowi: „Zaiste widziałem uciśnienie mego ludu, który jest w Egipcie, i słyszałem ich krzyk z powodu  tych, którzy ich poganiają do pracy; gdyż dobrze znam boleści, jakich doznają” (Wyjścia 3:7). Jakże krzepi nas świadomość, że gdy znosimy jakąś próbę, Jehowa to widzi i słyszy nasze błagania! Z całą pewnością nie pozostaje obojętny na nasze cierpienia.

13. Co dowodzi, że Jehowa naprawdę darzy swych sług tkliwymi uczuciami?

¹³ Troska Jehowy o tych, z którymi łączy Go bliska więź, przejawiła się także w Jego uczuciach do Izraelitów. Chociaż często cierpieli wskutek własnej krnąbrności, Izajasz tak napisał o reakcji Jehowy: „Podczas całej ich udręki odczuwał udrękę” (Izajasza 63:9). Jako wierny sługa Boży możesz więc być pewien, że gdy z jakiegoś powodu cierpisz, Jehowa także odczuwa ból. Czyż nie jest to bodziec do nieustraszonego znoszenia przeciwności i dalszego służenia Mu ze wszystkich sił? (1 Piotra 5:6, 7).

14. W jakich okolicznościach powstał Psalm 56?

¹⁴ Król Dawid przekonał się o troskliwości i współczuciu Jehowy i dobitnie dał temu wyraz w Psalmie 56. Skomponował go, gdy uciekał przed królem Saulem czyhającym na jego życie. Dawid umknął do Gat, ale kiedy został rozpoznany przez Filistynów, zaczął się obawiać utraty wolności. Napisał: „Wrogowie moi szarpali przez cały dzień, bo wielu wojuje ze mną wyniośle”. Zagrożony, zwrócił się do Jehowy: „Przez cały dzień szkodzą moim osobistym sprawom; wszystkie ich myśli są przeciwko mnie — ku złemu” (Psalm 56:2, 5).

15. (a) Co miał na myśli Dawid, gdy prosił, by Jehowa zebrał jego łzy w bukłaku lub w księdze? (b) Czego możemy być pewni, gdy przechodzimy próby wiary?

¹⁵ Następnie w Psalmie 56:8 Dawid zawarł intrygujące słowa: „Sam oznajmiłeś, że jestem uciekinierem. Racz zebrać moje łzy w swym bukłaku. Czyż nie ma ich w twojej księdze?” Jakże wzruszający opis czułej troski Jehowy! W trudnych chwilach możemy wołać do Niego ze łzami. Robił tak nawet doskonały człowiek, Jezus (Hebrajczyków 5:7). Dawid był przekonany, że Jehowa go obserwuje i będzie pamiętał o jego udręce — jego łzy niejako zachowa w bukłaku lub zapisze w księdze. * Czy nie masz czasem wrażenia, że swymi łzami zapełniłbyś taki bukłak lub wiele stron takiej księgi? Jeśli tak, to możesz czerpać pociechę z biblijnego zapewnienia: „Jehowa jest blisko tych, którzy serce mają złamane, a zdruzgotanych na duchu wybawia” (Psalm 34:18).

Nawiązanie zażyłej więzi z Bogiem

16, 17. (a) Skąd wiemy, że Jehowie nie są obojętne problemy Jego ludu? (b) Co Jehowa uczynił, aby umożliwić ludziom nawiązanie z Nim zażyłej więzi?

¹⁶ Okoliczność, że Jehowa policzył ‛nawet nasze włosy na głowie’, uświadamia nam, iż mamy zaszczyt służyć niezwykle czułemu i troskliwemu Bogu. Chociaż na obiecany nowy świat, w którym nie będzie bólu i cierpień, musimy jeszcze poczekać, Jehowa już teraz czyni dla swego ludu zdumiewające rzeczy. Dawid napisał: „Zażyła więź z Jehową jest udziałem tych, którzy się go boją, a także jego przymierze, by dać im je poznać” (Psalm 25:14).

¹⁷ „Zażyła więź z Jehową” — już sama myśl o tym zdaje się przerastać wyobrażenia niedoskonałych ludzi! Tymczasem Jehowa zaprasza swych bogobojnych sług, by zagościli w Jego namiocie (Psalm 15:1-5). A co czyni dla swych gości? Zgodnie ze słowami Dawida daje im poznać swoje przymierze. Za pośrednictwem proroków Jehowa wyjawia im swą „poufną sprawę”, żeby znali Jego zamierzenia i wiedzieli, jak mogą dostosować do nich swe życie (Amosa 3:7).

18. Skąd wiadomo, że Jehowa pragnie, byśmy nawiązali z Nim bliską więź?

 ¹⁸ Jakże nas krzepi świadomość, że mimo swej niedoskonałości możemy nawiązać zażyłe stosunki z Najwyższym — Jehową Bogiem. On zresztą nas do tego zachęca. W Biblii czytamy: „Zbliżcie się do Boga, a on zbliży się do was” (Jakuba 4:8). Jehowa pragnie, byśmy nawiązali z Nim bliską więź. W tym celu poczynił nawet pewne kroki. Drogę do zadzierzgnięcia przyjaźni z wszechmocnym Bogiem otworzyła nam Jezusowa ofiara okupu. Biblia wyjaśnia: „My zaś miłujemy, ponieważ on pierwszy nas umiłował” (1 Jana 4:19).

19. Jak wytrwałość umacnia naszą więź z Jehową?

¹⁹ Ta zażyła więź jeszcze bardziej się zacieśnia, gdy wytrwale znosimy niesprzyjające okoliczności. Uczeń Jakub napisał: „Wytrwałość niech dopełni swego dzieła, abyście byli zupełni i pod każdym względem zdrowi, w niczym nie mając braków” (Jakuba 1:4). Jakiego „dzieła” dopełniamy swą wytrwałością? Wróćmy do ‛ciernia w ciele’ Pawła. Co apostoł osiągnął wytrwałym znoszeniem tej sytuacji? On sam tak o tym napisał: „Najchętniej więc będę się chlubił raczej ze swoich słabości, aby moc Chrystusa pozostawała nade mną niczym namiot. Dlatego znajduję upodobanie w słabościach, w zniewagach, w potrzebach, w prześladowaniach i trudnościach — dla Chrystusa. Bo kiedy jestem słaby, wtedy jestem mocny” (2 Koryntian 12:9, 10). Paweł przekonał się, że Jehowa udziela potrzebnej siły — „mocy wykraczającej poza to, co normalne” — dzięki czemu zdołał wytrwać. A to z kolei jeszcze bardziej przybliżyło go do Chrystusa i Jehowy Boga (2 Koryntian 4:7; Filipian 4:11-13).

20. Dlaczego możemy być pewni, że Jehowa będzie nas wspierał i pokrzepiał w trudnych chwilach?

²⁰ Niewykluczone, że Jehowa dopuszcza, byś w dalszym ciągu znosił próby. Weź sobie zatem do serca Jego obietnicę skierowaną do wszystkich, którzy się Go boją: „Nie pozostawię cię ani nie opuszczę” (Hebrajczyków 13:5). Ty także możesz zaznać takiego wsparcia i pokrzepienia. Jehowa ‛nawet policzył twoje włosy na głowie’. Widzi twoją wytrwałość. Czuje twój ból. Szczerze się o ciebie troszczy. I nigdy nie zapomni ‛o twojej pracy oraz o miłości, którą okazałeś jego imieniu’ (Hebrajczyków 6:10).

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

• Co może sprawić, że ktoś poczuje się opuszczony przez Boga?

• Czego się uczymy z przykładów Jezusa o wróblach oraz o policzeniu naszych włosów na głowie?

• Co znaczy zapewnienie, że Jehowa zbiera nasze łzy w „bukłaku” lub je zapisuje w „księdze”?

• Jak możemy nawiązać „zażyłą więź z Jehową”?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 22]

Dlaczego Jehowa nie uwolnił Pawła od ‛ciernia w ciele’?

[Ilustracja na stronie 23]

Czego możemy się nauczyć z przykładu Jezusa o wróblach?

[Prawa własności]

© J. Heidecker/​VIREO

[Ilustracja na stronie 25]

Dzięki regularnemu czytaniu Biblii możemy się umacniać w przekonaniu, że Bóg troszczy się o każdego z nas