„Szczęśliwe są wasze oczy, gdyż widzą, i wasze uszy, gdyż słyszą” (MATEUSZA 13:16).

1. Jakie pytanie nasuwa reakcja Izraelitów na widok Mojżesza schodzącego z góry Synaj?

IZRAELICI zgromadzeni u podnóża góry Synaj mieli wszelkie powody, by przybliżać się do Jehowy. Przecież możną ręką wyzwolił ich z Egiptu. Zaspokajał ich potrzeby, dostarczając im na pustkowiu pożywienia i wody. Następnie zapewnił im zwycięstwo nad Amalekitami, którzy ich zaatakowali (Wyjścia 14:26-31; 16:2 do 17:13). Kiedy Izraelici obozowali pod Synajem, tak się przerazili grzmotami i błyskawicami, że aż zaczęli drżeć. Później ujrzeli, że gdy Mojżesz zszedł z góry Synaj, jego oblicze odbijało chwałę Jehowy. Ale zamiast patrzeć na Mojżesza z podziwem i docenianiem, trwożnie się cofnęli. „Bali się do niego zbliżyć” (Wyjścia 19:10-19; 34:30). Dlaczego obawiali się spojrzeć na odbicie chwały Jehowy, który tak wiele dla nich uczynił?

2. Dlaczego Izraelitów mógł przerażać widok chwały Bożej, którą jaśniała twarz Mojżesza?

² Lęk Izraelitów w dużym stopniu wynikał chyba z tego, co się stało wcześniej. Kiedy świadomie okazali Bogu nieposłuszeństwo i zrobili sobie złotego cielca, Jehowa ich ukarał (Wyjścia 32:4, 35). Czy docenili to skarcenie i wyciągnęli z niego naukę?  Większość niestety nie. U schyłku życia Mojżesz przypomniał to wydarzenie oraz inne przykłady nieposłuszeństwa Izraelitów i powiedział im: „Wyście postąpili buntowniczo wobec rozkazu Jehowy, swego Boga, i mu nie uwierzyliście, i nie usłuchaliście jego głosu. Zachowywaliście się buntowniczo wobec Jehowy od dnia, gdy was poznałem” (Powtórzonego Prawa 9:15-24).

3. Co robił Mojżesz, gdy jego twarz promieniała?

³ Zwróćmy uwagę, jak Mojżesz zareagował na obawy Izraelitów. W Biblii czytamy: „Gdy Mojżesz przestawał z nimi rozmawiać, zakładał sobie na twarz zasłonę. Kiedy jednak Mojżesz szedł [do przybytku] przed Jehowę, by z nim rozmawiać, zdejmował zasłonę, dopóki nie wyszedł. A po wyjściu mówił do synów Izraela, co mu nakazano. A synowie Izraela widzieli twarz Mojżesza, że skóra twarzy Mojżesza promieniała; i Mojżesz z powrotem zakładał sobie zasłonę na twarz, dopóki nie wszedł, by z nim [Jehową] rozmawiać” (Wyjścia 34:33-35). Dlaczego Mojżesz niekiedy zasłaniał twarz? Czego możemy się z tego nauczyć? Odpowiedzi na te pytania pomogą nam ocenić naszą więź z Jehową.

Zaprzepaszczone szanse

4. Jak apostoł Paweł wyjaśnił, dlaczego Mojżesz zasłaniał twarz?

⁴ Apostoł Paweł wyjaśnił, że Mojżesz zasłaniał twarz ze względu na stan umysłów i serc Izraelitów. Napisał: „Synowie Izraela nie mogli się uważnie wpatrywać w oblicze Mojżesza z powodu chwały jego oblicza (...) Ich władze umysłowe otępiały” (2 Koryntian 3:7, 14). Cóż za godna ubolewania sytuacja! Jehowa wybrał Izraelitów na swój lud i pragnął, by się do Niego przybliżali (Wyjścia 19:4-6). Jednak oni nie chcieli się uważnie wpatrywać nawet w odbicie chwały Boga. Zamiast z miłością i oddaniem zwrócić swe serca i umysły ku Jehowie, w pewnym sensie się od Niego odwrócili.

5, 6. (a) Pod jakim względem Żydzi z I wieku przypominali Izraelitów w czasach Mojżesza? (b) Jaka istniała różnica między tymi, którzy słuchali Jezusa, a tymi, którzy nie chcieli tego czynić?

⁵ Podobna sytuacja panowała w I wieku n.e. Zanim apostoł Paweł nawrócił się na chrystianizm, przymierze Prawa zostało zastąpione nowym przymierzem, którego pośrednikiem był Większy Mojżesz, Jezus Chrystus. Doskonale odzwierciedlał on chwałę Jehowy zarówno słowem, jak i czynem. Paweł napisał o wskrzeszonym Jezusie: „On jest odbiciem chwały Boga i dokładnym wyobrażeniem samej jego istoty” (Hebrajczyków 1:3). Jakże wspaniałą sposobność mieli Żydzi! Pouczeń prowadzących do życia wiecznego mogli słuchać z ust samego Syna Bożego! Niestety, większość tych, którym głosił, nie chciała go słuchać. Jezus odniósł do nich proroctwo, które Jehowa podał przez Izajasza: „Serce tego ludu stało się nieczułe i uszami swymi usłyszeli, nie reagując, i zamknęli swe oczy, żeby czasem nie widzieć swymi oczami i nie słyszeć swymi uszami, i nie pojąć sensu swymi sercami, i nie zawrócić, i żebym ich nie uzdrowił” (Mateusza 13:15; Izajasza 6:9, 10).

⁶ Między ogółem Żydów a uczniami Jezusa istniała wyraźna różnica. Do swoich naśladowców Chrystus powiedział: „Szczęśliwe są wasze oczy, gdyż widzą, i wasze uszy, gdyż słyszą” (Mateusza 13:16). Prawdziwi chrześcijanie gorąco pragną znać Jehowę i Mu służyć. Z ogromną przyjemnością spełniają Jego wolę wyjawioną na kartach Biblii. Dzięki temu chrześcijanie namaszczeni duchem odbijają chwałę Jehowy, pełniąc służbę nowego przymierza, i podobnie czynią osoby zaliczone do drugich owiec (2 Koryntian 3:6, 18).

 Dlaczego ‛dobra nowina jest zasłonięta’?

7. Dlaczego nie zaskakuje nas to, że większość ludzi odrzuca dobrą nowinę?

⁷ Jak się przekonaliśmy, większość Izraelitów — zarówno w czasach Jezusa, jak i Mojżesza — zaprzepaściła pewną niepowtarzalną szansę. Podobnie jest dzisiaj. Ogół ludzi odrzuca dobrą nowinę, którą im głosimy. Ale to nas wcale nie dziwi. Paweł napisał: „Jeśli więc oznajmiana przez nas dobra nowina istotnie jest zasłonięta, to jest zasłonięta wśród tych, którzy giną, wśród których bóg tego systemu rzeczy zaślepił umysły niewierzących” (2 Koryntian 4:3, 4). Nie dość, że Szatan stara się zakryć dobrą nowinę, to jeszcze sami ludzie często zasłaniają swe twarze, bo jej po prostu nie chcą.

8. W jakim sensie mnóstwo ludzi jest zaślepionych niewiedzą i jak my możemy jej unikać?

⁸ Symboliczne oczy wielu ludzi są przesłonięte wskutek braku wiedzy. Jak wskazuje Pismo Święte, narody są „pod względem umysłowym pogrążone w ciemności, obce dla życia po Bożemu, z powodu tkwiącej w nich niewiedzy” (Efezjan 4:18). Paweł, znawca Prawa Mojżeszowego, był z jej powodu tak zaślepiony, że prześladował zbór Boży, dopóki sam nie został chrześcijaninem (1 Koryntian 15:9). Ale Jehowa objawił mu prawdę. Apostoł wyjaśnił później: „Po to jednak okazano mi miłosierdzie, by przede wszystkim na mnie Chrystus Jezus pokazał całą swą wielkoduszną cierpliwość jako przykład dla tych, którzy mają na nim oprzeć swą wiarę ku życiu wiecznemu” (1 Tymoteusza 1:16). Podobnie jak Paweł, wielu dawniejszych przeciwników prawdy pochodzącej od Boga z czasem zaczęło Mu służyć. Jest to ważny powód, by wciąż dawać świadectwo nawet tym, którzy się nam sprzeciwiają. A jeśli systematycznie studiujemy Słowo Boże i pojmujemy jego sens, chroni to nas przed nieświadomym popełnianiem uczynków, którymi moglibyśmy na siebie ściągnąć niezadowolenie Jehowy.

9, 10. (a) Jak w I wieku Żydzi pokazali, że nie chcą się uczyć ani zrewidować swych poglądów? (b) Czy można znaleźć jakieś podobieństwo w dzisiejszym chrześcijaństwie? Objaśnij to szerzej.

⁹ Duchowy wzrok wielu osób jest przyćmiony, ponieważ nie chcą one się uczyć ani zrewidować swych poglądów. Większość Żydów odrzuciła Jezusa i jego nauki, gdyż kurczowo trzymała się Prawa Mojżeszowego. Rzecz jasna zdarzały się wyjątki. Na przykład po zmartwychwstaniu Jezusa „spora rzesza kapłanów okazała posłuszeństwo wierze” (Dzieje 6:7). Jednakże w odniesieniu do ogółu swoich rodaków Paweł napisał: „Po dziś dzień, ilekroć się czyta Mojżesza, na ich sercach leży zasłona” (2 Koryntian 3:15). Apostoł zapewne znał słowa skierowane niegdyś przez Jezusa do  żydowskich przywódców religijnych: „Badacie Pisma, ponieważ myślicie, że dzięki nim będziecie mieć życie wieczne, a właśnie one świadczą o mnie” (Jana 5:39). Dzięki Pismom, które tak skrupulatnie badali, powinni byli zrozumieć, że Jezus jest Mesjaszem. Ale Żydzi mieli własne poglądy i nawet cuda dokonywane przez Syna Bożego nie skłoniły ich do zmiany zapatrywań.

¹⁰ To samo można powiedzieć o wielu dzisiejszych wyznawcach chrześcijaństwa. Tak jak Żydzi z I wieku „mają gorliwość dla Boga, ale nie według dokładnego poznania” (Rzymian 10:2). Chociaż niektórzy z nich badają Biblię, nie chcą wierzyć w jej nauki. Nie uznają tego, czego Jehowa uczy swój lud za pośrednictwem klasy niewolnika wiernego i roztropnego, złożonej z chrześcijan namaszczonych duchem (Mateusza 24:45). My jednak wiemy, że Jehowa szkoli swych sług i że zrozumienie Jego prawdy stopniowo się pogłębia (Przysłów 4:18). Korzystając z pouczeń od Jehowy, cieszymy się znajomością Jego woli i zamierzenia.

11. Jak do zakrywania prawdy przyczyniają się tak zwane pobożne życzenia?

¹¹ Innych zaślepiają ich własne pobożne życzenia. W Biblii przepowiedziano, że niektórzy będą szydzić ze sług Jehowy i głoszonego przez nich orędzia dotyczącego obecności Jezusa. Jak napisał apostoł Piotr, tacy ludzie „zgodnie ze swym życzeniem przeoczają fakt”, iż w czasach Noego Bóg sprowadził na świat potop (2 Piotra 3:3-6). Podobnie wielu rzekomych chrześcijan przyznaje, że Jehowa okazuje miłosierdzie, życzliwość i jest gotów przebaczać; z drugiej jednak strony ludzie tacy ignorują lub odrzucają fakt, iż nie cofa się On przed wymierzeniem kary (Wyjścia 34:6, 7). Natomiast prawdziwi chrześcijanie usilnie starają się zrozumieć, czego naprawdę uczy Biblia.

12. Jak tradycja zaślepia ludzi?

¹² Wiele osób chodzących do kościoła daje się zaślepić tradycji. Jezus powiedział do ówczesnych przywódców religijnych: „Przez waszą tradycję unieważniliście słowo Boga” (Mateusza 15:6). Po powrocie z niewoli babilońskiej Żydzi gorliwie zajęli się przywracaniem religii prawdziwej, jednak sami kapłani szybko popadli w pychę i zarozumialstwo. Święta stały się czysto formalistycznymi obrzędami, które nie wyrażały prawdziwego szacunku dla Boga (Malachiasza 1:6-8). Przed przyjściem Jezusa na ziemię uczeni w piśmie i faryzeusze dodali do Prawa Mojżeszowego niezliczone tradycje. Jezus obnażył ich obłudę, ponieważ stracili z oczu słuszne zasady leżące u podstaw tego Prawa (Mateusza 23:23, 24). Prawdziwi chrześcijanie nie mogą pozwolić, by ludzkie tradycje odwróciły ich uwagę od czystego wielbienia Boga.

‛Widzieć Niewidzialnego’

13. Na jakie dwa sposoby Mojżesz widział cząstkę chwały Boga?

¹³ Mojżesz prosił, by mógł ujrzeć chwałę Jehowy, i rzeczywiście zobaczył jej poświatę. Kiedy wchodził do przybytku, nie zakrywał twarzy. Przejawiał głęboką wiarę i pragnął spełniać wolę Bożą. Chociaż oglądał w wizji cząstkę chwały Jehowy, w pewnym sensie już wcześniej zobaczył Boga oczyma wiary. Biblia mówi, że Mojżesz „pozostał  (...) niezłomny, jak gdyby widział Niewidzialnego” (Hebrajczyków 11:27; Wyjścia 34:5-7). A chwałę Bożą odzwierciedlał nie tylko wtedy, gdy przez pewien czas jego twarz promieniała, ale także wtedy, gdy pomagał Izraelitom poznawać Jehowę i Mu służyć.

14. Jak Jezus oglądał chwałę Boga i w czym znajdował upodobanie?

¹⁴ W niebie Jezus bezpośrednio oglądał chwałę Boga przez niezliczone wieki, nawet jeszcze przed stworzeniem wszechświata (Przysłów 8:22, 30). W ciągu całego tego okresu łączyła ich zażyła, serdeczna więź. Jehowa Bóg okazywał temu „pierworodnemu wszelkiego stworzenia” najgłębszą miłość. A Jezus odwzajemniał ją swemu Życiodawcy (Jana 14:31; 17:24). Ojca i Syna łączyła doskonała miłość. Jezus, podobnie jak Mojżesz, z upodobaniem odzwierciedlał chwałę Jehowy poprzez głoszone nauki.

15. W jaki sposób chrześcijanie rozmyślają o chwale Boga?

¹⁵ Wzorem Mojżesza i Jezusa dzisiejsi Świadkowie Boga na ziemi chętnie rozmyślają o chwale Jehowy. Nie dystansują się od chwalebnej dobrej nowiny. Apostoł Paweł napisał: „Gdy następuje zawrócenie ku Jehowie [w celu spełniania Jego woli], zasłona zostaje usunięta” (2 Koryntian 3:16). Studiujemy Pismo Święte, ponieważ chcemy wykonywać wolę Bożą. Podziwiamy odblask chwały na obliczu Syna Jehowy — namaszczonego Króla, Jezusa Chrystusa — oraz naśladujemy jego przykład. Tak jak Mojżesz i Jezus mamy pełnić pewną służbę: nauczać innych o chwalebnym Bogu, któremu oddajemy cześć.

16. Jakim dobrodziejstwem jest dla nas znajomość prawdy?

¹⁶ Jezus modlił się: „Publicznie wysławiam cię, Ojcze, (...) ponieważ ukryłeś te rzeczy przed mędrcami i intelektualistami, a objawiłeś je niemowlętom” (Mateusza 11:25). Jehowa pozwala zrozumieć swe zamierzenie i osobowość tym, którzy mają szczere i pokorne serca (1 Koryntian 1:26-28). Znajdujemy się pod Jego ochroną i opieką, a On nas uczy, jak najlepiej korzystać z życia. Wyzyskujmy każdą okazję, by się zbliżać do Jehowy, oraz ceńmy Jego liczne dary pomagające nam jeszcze lepiej Go poznać.

17. Jak możemy coraz lepiej poznawać przymioty Jehowy?

 ¹⁷ Paweł napisał do chrześcijańskich pomazańców: „My wszyscy, z odsłoniętymi obliczami odbijając niczym zwierciadła chwałę Jehowy, jesteśmy przeobrażani w ten sam obraz, z chwały w chwałę” (2 Koryntian 3:18). Niezależnie od tego, czy mamy nadzieję niebiańską, czy ziemską, im lepiej poznajemy Jehowę — Jego osobowość i przymioty objawione na kartach Biblii — tym bardziej się do Niego upodabniamy. Jeśli z wdzięcznością rozmyślamy nad życiem, służbą i naukami Jezusa Chrystusa, będziemy mogli jeszcze lepiej odzwierciedlać cechy Jehowy. Ileż radości daje nam świadomość, że gdy staramy się odzwierciedlać chwałę Boga, to przysparzamy Mu czci!

Czy sobie przypominasz?

• Dlaczego Izraelici bali się spoglądać na Mojżesza, jaśniejącego odblaskiem chwały Bożej?

• W jakim sensie dobra nowina była „zasłonięta” w I wieku? Jak to wygląda w naszych czasach?

• Jak możemy odbijać chwałę Bożą?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 19]

Izraelici nie mogli wpatrywać się w oblicze Mojżesza

[Ilustracje na stronie 21]

Podobnie jak Paweł, wielu dawnych przeciwników prawdy Bożej obecnie służy Jehowie

[Ilustracje na stronie 23]

Słudzy Jehowy z radością odbijają chwałę Bożą