MARIANNA mieszka w południowych Włoszech, ma 18 lat, jest Świadkiem Jehowy i uczęszcza do ostatniej klasy szkoły średniej. Uczy się tam również kilkoro jej współwyznawców.

Marianna pisze: „Od paru lat spotykamy się w przerwie, by przeczytać odpowiedni fragment z broszury Codzienne badanie Pism. Jedynym miejscem, które się do tego nadawało, był korytarz w pobliżu pokoju nauczycielskiego. Nie jest tu jednak zbyt spokojnie. Widzieli nas chyba wszyscy przechodzący tędy nauczyciele. Niektórzy zatrzymywali się, by sprawdzić, co robimy. Często mieliśmy wtedy okazję odpowiadać na ich pytania. Każdego dnia podchodził do nas co najmniej jeden z nich. Przystawali, by przysłuchać się naszej dyskusji, i chwalili nas za przejawianie takiego zainteresowania sprawami duchowymi. Pewnego razu wicedyrektor zaproponował, abyśmy zorganizowali nasze spotkanie w pokoju nauczycielskim.

„Widząc to, mój wychowawca poprosił dyrektora, byśmy mogli przeprowadzać nasze dyskusje w jednej z klas, co zapewniłoby nam większy spokój. Dyrektor się zgodził, a wychowawca pochwalił nas przed całą klasą za dawanie dobrego przykładu. Jesteśmy bardzo wdzięczni Jehowie, że mieliśmy tak wspaniały przywilej!”