„Włożę w nich moje prawo i napiszę je na ich sercu” (JEREMIASZA 31:33).

1, 2. (a) Co rozważymy w niniejszym artykule? (b) Jak na górze Synaj Jehowa dał dowód swej obecności?

W POPRZEDNICH dwóch artykułach wspomniano, że gdy Mojżesz zstąpił z góry Synaj, jego twarz promieniała odblaskiem chwały Jehowy. Była także mowa o zasłonie, którą nosił Mojżesz. Omówmy teraz pokrewne zagadnienie, ważne dla dzisiejszych chrześcijan.

² Kiedy Mojżesz przebywał na Synaju, otrzymał od Jehowy wskazówki. Zebrani u jej podnóża Izraelici byli świadkami zdumiewającego dowodu obecności Boga: „Zaczęły występować grzmoty i błyskawice i ukazał się na górze ciężki obłok, i rozległ się bardzo donośny głos rogu, tak iż cały lud, który był w obozie, zaczął drżeć. (...) A góra Synaj wszędzie dymiła wskutek tego, że Jehowa zstąpił na nią w ogniu; i jej dym wznosił się jak dym z pieca do wypalania, a cała góra bardzo drżała” (Wyjścia 19:16-18).

3. W jaki sposób Jehowa nadał Izraelitom Dziesięcioro Przykazań i co ów naród zrozumiał?

³ Jehowa za pośrednictwem anioła przemówił do Izraelitów i dał im Dziesięcioro Przykazań (Wyjścia 20:1-17). Nie mogło więc być cienia wątpliwości, że pochodzą one od Wszechmocnego. Jehowa spisał je na kamiennych tablicach, które Mojżesz potem roztrzaskał na widok Izraelitów oddających cześć złotemu cielcowi. Bóg ponownie wypisał owe przykazania. Gdy tym razem Mojżesz zszedł z góry, niosąc kamienne tablice, jego twarz promieniała. Wszyscy rozumieli już wtedy, jak doniosłe znaczenie mają te prawa (Wyjścia 32:15-19; 34:1, 4, 29, 30).

4. Dlaczego Dziesięcioro Przykazań miało tak doniosłe znaczenie?

⁴ Dwie tablice z Dziesięciorgiem Przykazań umieszczono w Arce Przymierza, która stała w Miejscu Najświętszym przybytku, a później świątyni. Zawierały one podstawowe zasady przymierza Prawa Mojżeszowego  i stanowiły fundament teokratycznego sposobu kierowania narodem izraelskim. Dowodziły, że Jehowa traktuje go w szczególny sposób i uważa za lud wybrany.

5. Pod jakim względem prawa nadane Izraelitom przez Boga stanowiły dowód Jego miłości?

⁵ Prawa te bardzo wiele mówiły o Jehowie, zwłaszcza o miłości, którą darzył swój lud. Jakże cennym darem okazały się dla tych, którzy ich przestrzegali! Pewien uczony napisał: „Żaden system etyczny stworzony przez człowieka (...) nawet nie zbliża się swym poziomem do tych dziesięciu słów Boga, nie mówiąc już o tym, żeby im dorównać lub je przewyższyć”. O całym Prawie Mojżeszowym Jehowa powiedział: „Jeśli więc będziecie bezwzględnie posłuszni memu głosowi i naprawdę będziecie zachowywać moje przymierze, to staniecie się moją szczególną własnością spośród wszystkich ludów, gdyż do mnie należy cała ziemia. A wy sami staniecie się dla mnie królestwem kapłanów i narodem świętym” (Wyjścia 19:5, 6).

Prawo ‛napisane na sercu’

6. Jakie prawo okazało się cenniejsze od przykazań wyrytych w kamieniu?

⁶ Te prawa Boże rzeczywiście miały ogromną wartość. Ale czy wiesz, że chrześcijanie namaszczeni duchem posiadają coś znacznie cenniejszego niż przykazania wyryte w kamieniu? Jehowa zapowiedział zawarcie nowego przymierza, innego niż przymierze Prawa, którym się związał z narodem izraelskim: „Włożę w nich moje prawo i napiszę je na ich sercu” (Jeremiasza 31:31-34). Jezus, Pośrednik nowego przymierza, nie dał swym naśladowcom żadnego spisanego kodeksu. Swymi wypowiedziami i czynami wszczepił prawo Jehowy w ich umysły i serca.

7. Komu najpierw dano „prawo Chrystusowe” i kto później też zaczął mu podlegać?

⁷ Prawo to jest nazywane „prawem Chrystusowym”. Nie zostało dane cielesnemu narodowi izraelskiemu, pochodzącemu od Jakuba, lecz w pierwszej kolejności narodowi duchowemu, „Izraelowi Bożemu” (Galatów 6:2, 16; Rzymian 2:28, 29). W skład tego narodu wchodzą chrześcijańscy pomazańcy. Z czasem dołączyła do nich „wielka rzesza” ze wszystkich narodów, która także pragnie wielbić Jehowę (Objawienie 7:9, 10; Zachariasza 8:23). Obie te grupy stanowią „jedną trzodę” podporządkowaną „jednemu pasterzowi” i we wszystkich swych poczynaniach kierują się „prawem Chrystusowym” (Jana 10:16).

8. Czym się różni Prawo Mojżeszowe od prawa Chrystusowego?

⁸ W odróżnieniu od cielesnych Izraelitów, którzy podlegali Prawu Mojżeszowemu z racji urodzenia, chrześcijanie podporządkowują  się prawu Chrystusowemu dobrowolnie. Nie ma znaczenia ich rasa ani to, gdzie się urodzili. Poznają Jehowę i Jego drogi i pragną spełniać Jego wolę. Namaszczeni duchem chrześcijanie, mając prawo Boże ‛w sobie’ — niejako ‛napisane na swych sercach’ — są posłuszni Bogu nie tylko dlatego, że On może karać krnąbrnych, ani nie wyłącznie z poczucia obowiązku. Skłania ich do tego coś ważniejszego i znacznie silniejszego. Podobne posłuszeństwo okazują drugie owce, które też mają prawo Boże w swoich sercach.

Prawa oparte na miłości

9. Jak Jezus wskazał, że istotą praw Jehowy jest miłość?

⁹ Istotę wszystkich praw i przepisów Jehowy można ująć jednym słowem: miłość. Właśnie ona zawsze była i będzie nieodzownym elementem religii prawdziwej. Gdy zapytano Jezusa, które przykazanie w Prawie jest największe, odpowiedział: „Masz miłować Jehowę, twojego Boga, całym swym sercem i całą swą duszą, i całym swym umysłem”. A drugie brzmi: „Masz miłować swego bliźniego jak samego siebie”. Następnie Jezus podsumował: „Na tych dwóch przykazaniach całe Prawo zawisło, a także Prorocy” (Mateusza 22:35-40). W ten sposób wskazał, że miłość przenika nie tylko Prawo Mojżeszowe z jego Dziesięciorgiem Przykazań, ale całe Pisma Hebrajskie.

10. Skąd wiadomo, że miłość stanowi sedno prawa Chrystusowego?

¹⁰ Czy miłość do Boga i bliźniego jest także istotą prawa znajdującego się w sercach chrześcijan? Jak najbardziej! Prawo Chrystusowe  wymaga szczerej miłości do Boga i zawiera nowe przykazanie — chrześcijanie muszą się wzajemnie darzyć ofiarną miłością. Mają się wzorować na Jezusie, który chętnie oddał życie za swych przyjaciół. Uczył swoich naśladowców, by miłowali Boga i siebie nawzajem, tak jak on ich umiłował. Wyjątkowa miłość, jaką sobie okazują jego prawdziwi uczniowie, jest głównym znakiem, po którym można ich rozpoznać (Jana 13:34, 35; 15:12, 13). Jezus polecił im miłować nawet ich nieprzyjaciół (Mateusza 5:44).

11. Jak Jezus dał przykład okazywania miłości do Boga i do ludzi?

¹¹ Jezus dał doskonały przykład okazywania miłości. Chociaż przebywał w niebie jako potężne stworzenie duchowe, chętnie zgodził się służyć swemu Ojcu na ziemi. Nie tylko oddał swoje człowiecze życie, by inni mogli dostąpić życia wiecznego, ale też pokazał ludziom, jak powinni postępować. Był pokorny, życzliwy i wyrozumiały, pomagał uciśnionym i przytłoczonym różnymi brzemionami. Przekazywał także „wypowiedzi życia wiecznego”, niestrudzenie pomagając drugim poznać Jehowę (Jana 6:68).

12. Dlaczego można powiedzieć, że miłość do Boga jest ściśle związana z miłością do bliźnich?

¹² Miłość do Boga ma ścisły związek z miłością do bliźnich. Apostoł Jan wyjaśnił: „Miłość jest od Boga (...). Jeżeli ktoś twierdzi: ‚Miłuję Boga’, a jednak nienawidzi swego brata, to jest kłamcą. Bo kto nie miłuje swego brata, którego widział, nie może miłować Boga, którego nie widział” (1 Jana 4:7, 20). Jehowa jest zarówno źródłem, jak i uosobieniem miłości. Leży ona u podstaw wszelkich Jego poczynań. Ponieważ zostaliśmy stworzeni na Jego obraz, my także przejawiamy tę cechę (Rodzaju 1:27). Okazując miłość bliźnim, dowodzimy też swej miłości do Boga.

Miłość oznacza posłuszeństwo

13. Co musimy najpierw zrobić, jeśli chcemy miłować Boga?

¹³ Co pomaga pokochać Boga, którego nie możemy zobaczyć? Przede wszystkim trzeba Go poznać. Nie można obdarzyć prawdziwą miłością ani zaufaniem kogoś zupełnie obcego. Dlatego Słowo Boże zachęca nas, byśmy nabywali wiedzy o Bogu przez czytanie Biblii, modlitwę oraz spotykanie się z tymi, którzy już Go znają i kochają (Psalm 1:1, 2; Filipian 4:6; Hebrajczyków 10:25). Szczególnie cenne są cztery Ewangelie, ponieważ ukazują osobowość Jehowy przez pryzmat życia i służby Jezusa Chrystusa. Gdy poznajemy Boga i doceniamy miłość, którą nas darzy, jeszcze mocniej pragniemy być Mu posłuszni i się na Nim wzorować. Miłość do Boga rzeczywiście wiąże się z posłuszeństwem.

14. Dlaczego można powiedzieć, że prawa Boże nie są uciążliwe?

¹⁴ Jeżeli kogoś kochamy, to wiemy, co on lubi, a czego nie, i staramy się brać to pod uwagę. Nie chcemy przecież sprawiać mu przykrości. Apostoł Jan napisał: „Miłość do Boga polega na tym, że przestrzegamy jego przykazań; a przecież jego przykazania nie są uciążliwe” (1 Jana 5:3). Naprawdę nie są uciążliwe ani zbyt liczne. W swym postępowaniu kierujemy się miłością. Nie musimy uczyć się na pamięć obszernego zbioru praw, mających regulować każde nasze posunięcie; powoduje nami miłość do Boga. Jeżeli Go miłujemy, to spełnianie Jego woli sprawia nam przyjemność. Jednocześnie zaskarbiamy sobie Jego uznanie i sami odnosimy pożytek, gdyż wskazówki Boże zawsze wychodzą nam na dobre (Izajasza 48:17).

15. Co nas pobudzi do naśladowania Jehowy? Objaśnij to szerzej.

¹⁵ Miłość do Boga skłania nas do naśladowania Jego przymiotów. Jeśli kogoś kochamy, podziwiamy jego cechy i staramy się  na nim wzorować. Pomyśl o więzi łączącej Jehowę i Jezusa. Przebywali ze sobą w niebie prawdopodobnie przez miliardy lat. Darzyli się głęboką, czystą miłością. Jezus tak doskonale naśladował swego niebiańskiego Ojca, że mógł powiedzieć uczniom: „Kto mnie ujrzał, ujrzał też Ojca” (Jana 14:9). W miarę jak nabywamy wiedzy o Jehowie i Jego Synu i zaczynamy Ich cenić, odczuwamy chęć brania z Nich przykładu. Dzięki miłości do Jehowy i pomocy Jego świętego ducha zdołamy ‛zrzucić starą osobowość razem z jej praktykami i przyodziać się w nową osobowość’ (Kolosan 3:9, 10; Galatów 5:22, 23).

Miłość w działaniu

16. Jak miłość do Boga i bliźnich uwidacznia się w dziele głoszenia i nauczania?

¹⁶ Jako chrześcijanie pozwalamy, by miłość do Boga i bliźnich pobudzała nas do głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów. W ten sposób radujemy Jehowę Boga, „którego wolą jest, by ludzie wszelkiego pokroju zostali wybawieni i doszli do dokładnego poznania prawdy” (1 Tymoteusza 2:3, 4). Możemy zatem czerpać radość z pomagania innym, żeby prawo Chrystusowe mieli zapisane w sercach. Z przyjemnością też obserwujemy, jak się zmieniają i zaczynają odzwierciedlać przymioty Jehowy (2 Koryntian 3:18). Pomoc w poznawaniu Boga to doprawdy najcenniejszy dar, jaki możemy komuś ofiarować. Kto zawiera przyjaźń z Jehową, będzie się mógł nią cieszyć przez całą wieczność.

17. Dlaczego mądrzej jest pielęgnować miłość do Boga i bliźnich niż do rzeczy materialnych?

 ¹⁷ Żyjemy w świecie, w którym wysoko ceni się, a nawet kocha rzeczy materialne. Ale nie są one wieczne. Z czasem mogą ulec zniszczeniu lub zostać skradzione (Mateusza 6:19). Biblia ostrzega: „Świat przemija i tak jest z jego pragnieniem, ale kto wykonuje wolę Boga, ten pozostaje na wieki” (1 Jana 2:16, 17). Jehowa pozostanie na zawsze i podobnie będzie z tymi, którzy Go kochają i Mu służą. Czy nie lepiej zatem pielęgnować miłość do Boga i do ludzi niż zabiegać o rzeczy tego świata, które w najlepszym wypadku są tylko chwilowe?

18. Jak pewna misjonarka okazała ofiarną miłość?

¹⁸ Ludzie, którzy kierują się miłością, przysparzają chwały Jehowie. Przykładem może być Sonia, misjonarka pracująca w Senegalu. Studiowała Biblię z kobietą imieniem Heidi, która od swego męża zaraziła się wirusem HIV. Gdy mąż umarł, Heidi została ochrzczona, ale wkrótce zaczęła tracić siły, zapadła na AIDS i trafiła do szpitala. Sonia opowiada: „Personel medyczny dwoił się i troił, ale było go za mało. Dlatego poproszono ochotników ze zboru, by pomogli opiekować się nią w szpitalu. Drugą noc spędziłam na macie obok jej łóżka i pomagałam dbać o nią aż do jej śmierci. Lekarz powiedział: ‚Naszym największym problemem jest to, że często nawet krewni opuszczają swych bliskich, gdy się dowiedzą, że mają oni AIDS. Czemu więc pani — osoba niespokrewniona, z innego kraju, a nawet o innym kolorze skóry — godzi się ryzykować swoje zdrowie?’ Wyjaśniłam, że Heidi była mi tak bliska jak rodzona siostra. Poznawszy ją, chętnie się nią opiekowałam”. Nawiasem mówiąc, życzliwa troska o Heidi nie wpłynęła ujemnie na zdrowie Soni.

19. Co powinniśmy robić, mając prawo Boże ‛napisane na swych sercach’?

¹⁹ Liczne przykłady dowodzą, że słudzy Jehowy przejawiają ofiarną miłość. Obecnie nie mają spisanego kodeksu prawnego. Ale spełniają się na nich słowa z Listu do Hebrajczyków 8:10: „‚Takie jest przymierze, którym się sprzymierzę z domem Izraela po owych dniach’ — mówi Jehowa. ‚Włożę moje prawa do ich umysłu i napiszę je na ich sercach. I będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem’”. Obyśmy zawsze wysoko cenili prawo miłości, które Jehowa ‛napisał na naszych sercach’, i wykorzystywali każdą sposobność, by ją okazywać.

20. Dlaczego prawo Chrystusowe jest bezcennym darem?

²⁰ Jakąż radość sprawia służenie Bogu wraz z ogólnoświatową społecznością braci, w której widać taką miłość! W tym bezdusznym świecie każdy, kto ma w sercu prawo Chrystusowe, posiada bezcenny skarb. Nie tylko odczuwa miłość Jehowy, ale także przejawia ten przymiot w całej społeczności braterskiej. „Oto jak dobrze i jak miło, gdy bracia mieszkają ze sobą w jedności!” Chociaż Świadkowie Jehowy wywodzą się z różnych narodów i kręgów kulturowych oraz mówią wieloma językami, cieszą się niespotykaną jednością religijną. Dzięki niej zyskują uznanie Jehowy. Psalmista napisał: „Jehowa (...) nakazał, by tam [wśród ludzi zjednoczonych miłością] było błogosławieństwo, życie po czas niezmierzony” (Psalm 133:1-3).

Czy potrafisz odpowiedzieć?

• Jakie znaczenie miało Dziesięcioro Przykazań?

• Jakie prawo mamy ‛napisane na naszych sercach’?

• Jaką rolę w „prawie Chrystusowym” odgrywa miłość?

• Jak możemy okazywać miłość do Boga i bliźnich?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 25]

Izraelici otrzymali prawa spisane na kamiennych tablicach

[Ilustracje na stronie 26]

Chrześcijanie mają prawo Boże w swych sercach

[Ilustracja na stronie 28]

Sonia z senegalską dziewczynką na zgromadzeniu okręgowym w 2004 roku