Na jakiej podstawie można twierdzić, że określenia „jedyny mający nieśmiertelność” i „ten, którego żaden z ludzi nie widział ani widzieć nie może” odnoszą się do Jezusa, a nie do Jehowy Boga?

Apostoł Paweł napisał: „Owo ujawnienie w jego wyznaczonym czasie ukaże szczęśliwy i jedyny Mocarz — Król królujących i Pan panujących, jedyny mający nieśmiertelność, mieszkający w niedostępnym świetle, ten, którego żaden z ludzi nie widział ani widzieć nie może” (1 Tymoteusza 6:15, 16).

Komentatorzy biblijni zazwyczaj twierdzą, że sformułowań: „jedyny Mocarz”, „jedyny mający nieśmiertelność” oraz „ten, którego żaden z ludzi nie widział ani widzieć nie może” po prostu nie da się odnieść do nikogo oprócz Boga Wszechmocnego. I faktem jest, że można ich użyć w stosunku do Jehowy. Jednak kontekst wskazuje, że w Liście 1 do Tymoteusza 6:15, 16 Paweł miał na myśli Jezusa.

Pod koniec wersetu 14 apostoł wspomina o „ujawnieniu się naszego Pana, Jezusa Chrystusa” (1 Tymoteusza 6:14). Dlatego gdy w wersecie 15 pisze, że „owo ujawnienie w jego wyznaczonym czasie ukaże szczęśliwy i jedyny Mocarz”, chodzi mu o ujawnienie Jezusa, a nie Jehowy Boga. Kto zatem jest tym „jedynym Mocarzem”? Rozsądny wydaje się wniosek, że Paweł napisał tak o Jezusie. Dlaczego? Z kontekstu wynika, że Paweł zestawił Jezusa z człowieczymi władcami. Jezus naprawdę jest „Królem królujących [ludzi] i Panem panujących [ludzi]”. * W porównaniu z nimi jest „jedynym Mocarzem”. Otrzymał „panowanie i dostojeństwo oraz królestwo, aby jemu służyły wszystkie ludy, grupy narodowościowe i języki” (Daniela 7:14). Żaden człowiek nie ma takiej władzy!

A co z określeniem „jedyny mający nieśmiertelność”? Tu również przeciwstawiono Jezusa człowieczym królom. W odróżnieniu od niego żaden z ludzkich władców nie może twierdzić, że otrzymał nieśmiertelność. Paweł napisał: „Wiemy, że Chrystus, dostąpiwszy wskrzeszenia z martwych, już więcej nie umiera; śmierć już więcej nad nim nie panuje” (Rzymian 6:9). A zatem Jezus jest pierwszą opisaną w Biblii osobą, która dostąpiła nieśmiertelności. W czasach Pawła był wręcz jedyną taką osobą.

Należy także pamiętać, że Paweł nie mógł napisać, iż nieśmiertelny jest tylko Jehowa Bóg, bo przecież w chwili powstania tego listu Jezus też był już nieśmiertelny. Niemniej apostoł mógł z pełnym przekonaniem oznajmić, że w zestawieniu z człowieczymi władcami jedynie nad Jezusem śmierć nie ma władzy.

Co więcej, Jezusa po zmartwychwstaniu i wstąpieniu do nieba z całą pewnością można nazwać ‛tym, którego żaden z ludzi nie widział ani widzieć nie może’. To prawda, że jego namaszczeni duchem uczniowie widzą go, gdy po śmierci zostają wskrzeszeni do życia w niebie jako osoby duchowe (Jana 17:24). Ale żaden człowiek na ziemi nie może ujrzeć Jezusa w jego niebiańskiej chwale. Dlatego można powiedzieć, że odkąd zmartwychwstał i wstąpił do nieba, „żaden z ludzi” go nie widział.

Na pierwszy rzut oka faktycznie mogłoby się wydawać, że opis z Listu 1 do Tymoteusza 6:15, 16 odnosi się do Boga. Jednak kontekst tych słów — a także porównanie z innymi fragmentami Biblii — wskazuje, że Paweł pisał o Jezusie.

[Przypis]