„Kto mówi, że pozostaje z nim [Bogiem] w jedności, ten również ma obowiązek sam chodzić tak, jak on [Jezus] chodził” (1 JANA 2:6).

1, 2. Co się wiąże z ‛uważnym wpatrywaniem się’ w Jezusa?

APOSTOŁ Paweł napisał: „Biegnijmy wytrwale w wyznaczonym nam wyścigu, uważnie wpatrując się w Naczelnego Pełnomocnika i Udoskonaliciela naszej wiary, Jezusa” (Hebrajczyków 12:1, 2). Jeśli chcemy okazać się wierni, musimy ‛uważnie się wpatrywać’ w Jezusa Chrystusa.

² Użyty w Chrześcijańskich Pismach Greckich wyraz przetłumaczony na „uważnie wpatrywać się” znaczy „całkowicie koncentrować uwagę”, „odwracać od czegoś wzrok, żeby zobaczyć coś innego”, „skupiać na czymś wzrok”. W pewnym dziele zauważono: „Gdy grecki biegacz na stadionie przestawał się koncentrować na biegu i mecie, do której zmierzał, a zaczynał spoglądać na tłumy widzów, nieuchronnie zwalniał tempo. To samo dzieje się z chrześcijaninem”. Czynniki, które rozpraszają naszą uwagę, mogą spowolnić nasz duchowy postęp. Nie możemy więc odrywać wzroku od Jezusa Chrystusa. Ale co chcielibyśmy widzieć w „Naczelnym Pełnomocniku”? Grecki odpowiednik tego określenia oznacza „wodza — kogoś, kto pod każdym względem przewodzi i daje przykład”. Uważne wpatrywanie się w Jezusa wymaga zatem wzorowania się na nim.

3, 4. (a) Czego od nas wymaga chodzenie śladami Jezusa Chrystusa? (b) Jakie pytania powinniśmy rozważyć?

³ Biblia oznajmia: „Kto mówi, że pozostaje z nim [Bogiem] w jedności, ten również ma obowiązek sam chodzić tak, jak on [Jezus] chodził” (1 Jana 2:6). Musimy pozostawać w jedności z Bogiem, przestrzegając przykazań Jezusa, tak jak on przestrzegał przykazań swego Ojca (Jana 15:10).

⁴ Jeśli zatem chcemy chodzić śladami naszego Wodza, Jezusa, to musimy uważnie go obserwować i wiernie naśladować. Warto przy tym zadać sobie pytania: Jak Chrystus nas dzisiaj prowadzi? Jak powinno na nas wpływać podążanie jego śladami? Jakie korzyści przynosi wzorowanie się na Jezusie Chrystusie?

Jak Chrystus prowadzi swych naśladowców

5. Co przed wniebowstąpieniem Jezus obiecał swym naśladowcom?

⁵ Przed wstąpieniem do nieba wskrzeszony Jezus Chrystus ukazał się swym naśladowcom i zlecił im ważne zadanie. Powiedział: „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów”. Przy tej okazji Wódz obiecał,  że będzie ich wspierał w wykonywaniu powierzonego im dzieła; oświadczył: „Oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mateusza 28:19, 20). Ale w jakim sensie Jezus Chrystus jest ze swymi naśladowcami podczas zakończenia tego systemu rzeczy?

6, 7. Jak Jezus kieruje nami, posługując się duchem świętym?

⁶ Jezus zapewnił: „Wspomożyciel, duch święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, ten was nauczy wszystkiego i przywiedzie wam na pamięć wszystko, co ja wam powiedziałem” (Jana 14:26). Obecnie ta czynna siła Boża, posłana w imieniu Jezusa, kieruje nami i nas wzmacnia. Oświeca nas duchowo i pomaga zrozumieć „nawet głębokie sprawy Boże” (1 Koryntian 2:10). Ponadto „owocem ducha” są zbożne przymioty, takie jak: „miłość, radość, pokój, wielkoduszna cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara, łagodność, panowanie nad sobą” (Galatów 5:22, 23). Możemy je pielęgnować z pomocą ducha świętego.

⁷ Gdy studiujemy Pismo Święte i staramy się stosować w praktyce to, czego się uczymy, duch Jehowy pomaga nam robić postępy w mądrości, rozeznaniu, zrozumieniu, wiedzy, trzeźwości sądów i umiejętności myślenia (Przysłów 2:1-11). Dzięki wsparciu ducha świętego możemy też opierać się pokusom i wytrwale znosić próby (1 Koryntian 10:13; 2 Koryntian 4:7; Filipian 4:13). Chrześcijanie muszą ‛oczyścić się z wszelkiego skalania ciała i ducha, doskonaląc świętość” (2 Koryntian 7:1). Czy bez udziału ducha świętego bylibyśmy w stanie sprostać Bożym wymaganiom świętości, czyli czystości? Jak więc widać, Jezus kieruje dziś nami między innymi poprzez ducha Bożego udostępnionego mu przez Jehowę (Mateusza 28:18).

8, 9. Jak Chrystus posługuje się „niewolnikiem wiernym i roztropnym”, aby kierować swoim zborem?

⁸ Zobaczmy, jak jeszcze Chrystus przewodzi zborowi. O swojej obecności i zakończeniu obecnego systemu rzeczy powiedział między innymi: „Kto rzeczywiście jest niewolnikiem wiernym i roztropnym, którego pan ustanowił nad członkami czeladzi swojej, aby im dawał pokarm we właściwym czasie? Szczęśliwy ów niewolnik, jeśli jego pan, przybywszy, zastanie go tak czyniącego! Zaprawdę wam mówię: Ustanowi go nad całym swoim mieniem” (Mateusza 24:3, 45-47).

⁹ „Panem” jest Jezus Chrystus. „Niewolnik” to namaszczeni duchem chrześcijanie żyjący na ziemi. Klasie tej polecono dbać o ziemskie sprawy Jezusa i na czas przygotowywać pokarm duchowy. Niewielka grupa wykwalifikowanych nadzorców należących do klasy „niewolnika wiernego i roztropnego” tworzy Ciało Kierownicze, które reprezentuje zbiorowego „niewolnika”. Grono to kieruje ogólnoświatowym dziełem głoszenia o Królestwie i we właściwym czasie daje duchowy pokarm. Dlatego można powiedzieć, że Chrystus przewodzi zborowi za pośrednictwem namaszczonego duchem Bożym „niewolnika wiernego i roztropnego” oraz jego Ciała Kierowniczego.

10. Jak powinniśmy się zapatrywać na starszych i dlaczego?

¹⁰ Innym narzędziem, za pośrednictwem którego Chrystus zapewnia nam przewodnictwo, są „dary w ludziach” — chrześcijańscy starsi, czyli nadzorcy. Zostali oni ustanowieni „w celu korygowania świętych, dla dzieła usługiwania, dla budowania ciała Chrystusowego” (Efezjan 4:8, 11, 12). W Liście do Hebrajczyków 13:7 napisano o nich: „Pamiętajcie o tych, którzy wśród was przewodzą i którzy wam oznajmili słowo Boże, a rozważając wynik ich postępowania, naśladujcie ich wiarę”. Starsi przewodzą w zborze. Ponieważ wzorują się na Jezusie Chrystusie, warto naśladować ich wiarę (1 Koryntian 11:1). Możemy pokazać, że cenimy sobie ich usługiwanie,  gdy jesteśmy posłuszni i ulegli tym „darom w ludziach” (Hebrajczyków 13:17).

11. Jak Chrystus przewodzi dzisiaj swym naśladowcom i z czym się wiąże chodzenie jego śladami?

¹¹ A zatem Jezus Chrystus kieruje dziś swymi naśladowcami za pośrednictwem ducha świętego, „niewolnika wiernego i roztropnego” oraz starszych w zborze. Aby chodzić śladami Chrystusa, musimy rozumieć, w jaki sposób sprawuje on przewodnictwo, i chętnie się mu podporządkować. Musimy też naśladować sposób, w jaki chodził nasz Mistrz. Apostoł Piotr napisał: „Właśnie do tego biegu zostaliście powołani, gdyż i Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście podążali dokładnie jego śladami” (1 Piotra 2:21). Jak powinno na nas wpływać naśladowanie doskonałego wzoru Jezusa?

Rozsądnie sprawuj nadzór

12. Pod jakim względem wzór Chrystusa szczególnie interesuje starszych w zborze?

¹² Chociaż Jezus otrzymał od Ojca niezrównaną władzę, korzystał z niej w sposób rozsądny. Wszyscy członkowie zboru, a zwłaszcza nadzorcy, powinni dbać o to, by ich ‛rozsądek stał się znany wszystkim ludziom’ (Filipian 4:5; 1 Tymoteusza 3:2, 3). Starszym powierzono pewną miarę władzy w zborze, ważne jest więc, by korzystając z niej, wzorowali się na Chrystusie.

13, 14. Jak starsi mogą naśladować Chrystusa, gdy zachęcają innych do służenia Bogu?

¹³ Jezus brał pod uwagę ograniczenia swych uczniów. Nie wymagał od nich więcej, niż potrafili z siebie dać (Jana 16:12). Nie wywierał nacisku, lecz raczej zachęcał ich, by ‛wytężali siły’ w spełnianiu woli Bożej (Łukasza 13:24). Sam dawał przykład swoim zaangażowaniem i starał się trafiać im do serc. Podobnie dzisiejsi starsi nie zmuszają współwyznawców do służenia Bogu, wzbudzając w nich poczucie wstydu lub winy. Zachęcają ich natomiast, by czynili to z miłości do Jehowy i do Jezusa, a także do bliźnich (Mateusza 22:37-39).

¹⁴ Jezus nie nadużywał powierzonej mu władzy. Nie kontrolował życia ludzi, nie stawiał im wygórowanych wymagań ani nie narzucał niezliczonych reguł. Pobudzał serca słuchaczy, ukazując im zasady leżące u podstaw praw przekazanych za pośrednictwem Mojżesza (Mateusza 5:27, 28). Naśladując Jezusa Chrystusa, starsi powstrzymują się od ustalania przepisów odzwierciedlających ich prywatne poglądy lub narzucania innym własnego punktu widzenia. W kwestii ubioru, wyglądu zewnętrznego czy rozrywki starają się trafić drugim do serca, wskazując zbożne zasady, wyłuszczone na przykład w Księdze Micheasza 6:8 oraz w listach 1 do Koryntian 10:31-33 i 1 do Tymoteusza 2:9, 10.

Bądź wyrozumiały i przebaczaj

15. Jak Jezus reagował na błędy i potknięcia uczniów?

¹⁵ Możemy też wzorować się na sposobie, w jaki Chrystus reagował na błędy i potknięcia uczniów. Przypomnijmy sobie dwa zdarzenia z ostatniej nocy, którą spędził na ziemi jako człowiek. Po przybyciu do ogrodu Getsemani „wziął ze sobą Piotra i Jakuba, i Jana” i polecił im czuwać, a sam, „odszedłszy nieco dalej, upadł na ziemię i zaczął się modlić”. Gdy wrócił, „zastał ich śpiących”. Jak wtedy  zareagował? Powiedział: „Duch oczywiście jest ochoczy, ale ciało słabe” (Marka 14:32-38). Nie zganił surowo Piotra, Jakuba i Jana, ale okazał im współczucie! Tej samej nocy Piotr trzykrotnie zaparł się Mistrza (Marka 14:66-72). Jak później Jezus go traktował? „Pan istotnie został wskrzeszony i ukazał się Szymonowi [Piotrowi]” (Łukasza 24:34). W Biblii czytamy też: „Ukazał się Kefasowi, potem dwunastu” (1 Koryntian 15:5). Jezus nie czuł urazy — przebaczył skruszonemu apostołowi i go pokrzepił, a później powierzył mu odpowiedzialne zadania (Dzieje 2:14; 8:14-17; 10:44, 45).

16. Jak możemy chodzić śladami Jezusa, gdy współwyznawcy nas zawiodą lub potraktują niesprawiedliwie?

¹⁶ Czy kiedy współwyznawcy nas zawiodą lub z powodu wrodzonej niedoskonałości wyrządzą nam jakąś krzywdę, nie powinniśmy wzorem Jezusa wyrozumiale im wybaczyć? Piotr zachęcał swych chrześcijańskich braci: „Wszyscy bądźcie podobnie usposobieni, okazując wzajemne zrozumienie, żywiąc uczucie braterskie, będąc tkliwie współczującymi, pokornego umysłu, nie odpłacając krzywdą za krzywdę ani obelgą za obelgę, lecz przeciwnie, błogosławiąc” (1 Piotra 3:8, 9). A co wtedy, jeśli ktoś nie traktuje nas tak, jak by to zrobił Jezus — miłosiernie i ze zrozumieniem? Nawet w takiej sytuacji mamy obowiązek naśladować Jezusa i próbować postąpić tak, jak on by postąpił (1 Jana 3:16).

Na pierwszym miejscu stawiaj sprawy Królestwa

17. Co świadczy o tym, że Jezus stawiał wypełnianie woli Bożej na pierwszym miejscu w życiu?

¹⁷ Musimy chodzić śladami Jezusa Chrystusa jeszcze w innej dziedzinie. Najważniejsze miejsce w jego życiu zajmowało głoszenie dobrej nowiny o Królestwie Bożym. Po rozmowie z Samarytanką nieopodal miasta Sychar powiedział swym uczniom: „Moim pokarmem jest wykonywanie woli tego, który mnie posłał, i dokończenie jego dzieła” (Jana 4:34). Wykonywanie woli Ojca dodawało Jezusowi sił; było dla niego krzepiące i odżywcze niczym pokarm. Gdy wzorem Chrystusa koncentrujemy się na spełnianiu woli Bożej, możemy wieść sensowne i satysfakcjonujące życie.

18. Jakie korzyści przynosi zachęcanie dzieci do podjęcia służby pełnoczasowej?

¹⁸ Kiedy rodzice zachęcają dzieci do podjęcia służby pełnoczasowej, cała rodzina zaznaje wielu błogosławieństw. Pewien ojciec rozbudzał takie pragnienie w swoich synach bliźniakach już od ich wczesnego dzieciństwa. Gdy skończyli szkołę, wstąpili w szeregi pionierów. Ojciec tak opisuje swoją radość: „Nasi chłopcy nie sprawili nam zawodu. Z wdzięcznością możemy powiedzieć, że ‚synowie są dziedzictwem od Jehowy’” (Psalm 127:3). A jaką korzyść ta służba przynosi dzieciom? Matka pięciorga dzieci mówi: „Służba pionierska pomogła każdemu z nich zacieśnić więź z Jehową, prowadzić bardziej owocne studium osobiste, nauczyć się mądrze gospodarować czasem i stawiać sprawy duchowe na pierwszym miejscu. Chociaż wszystkie musiały dokonać wielu zmian, żadne nie żałuje, że obrało właśnie tę drogę”.

19. Jakie plany na przyszłość powinni rozważyć młodzi ludzie?

¹⁹ Młodzi, jakie macie plany na przyszłość?  Czy chcecie robić karierę w jakimś zawodzie? A może raczej pragniecie w pełni zaangażować się w służbę pełnoczasową? Paweł nawoływał: „Baczcie więc pilnie, żebyście nie postępowali jak niemądrzy, ale jak mądrzy, wykupując sobie dogodny czas, ponieważ dni są złe”. Dodał też: „Dlatego już nie stawajcie się nierozsądni, lecz stale sobie uświadamiajcie, co jest wolą Jehowy” (Efezjan 5:15-17).

Bądź lojalny

20, 21. Jak Jezus przejawiał lojalność i jak możemy go pod tym względem naśladować?

²⁰ Chodzenie śladami Jezusa wymaga wzorowania się na jego lojalności. Biblia opisuje, jak przejawiał on ten przymiot: „Chociaż istniał w postaci Bożej, nie brał pod uwagę zagarnięcia, mianowicie tego, żeby być równym Bogu. Przeciwnie, ogołocił samego siebie i przybrał postać niewolnika, i stał się podobny do ludzi. Co więcej, gdy się znalazł w kształcie człowieka, ukorzył się i stał się posłuszny aż do śmierci, i to śmierci na palu męki”. Jezus lojalnie popierał zwierzchnictwo Jehowy, podporządkowując się Jego woli. Był do tego stopnia posłuszny, że zgodził się ponieść śmierć na palu męki. My musimy ‛zachowywać to samo nastawienie umysłu’ i lojalnie podporządkowywać się woli Bożej (Filipian 2:5-8).

²¹ Jezus był także lojalny względem swych wiernych apostołów. Mimo ich słabości i wad „umiłował ich aż do końca” (Jana 13:1). My też nie możemy dopuścić, by niedociągnięcia naszych braci skłoniły nas do przyjęcia krytykanckiej postawy.

Trzymaj się wzoru pozostawionego przez Jezusa

22, 23. Jakie błogosławieństwa stają się udziałem tych, którzy trzymają się wzoru pozostawionego przez Jezusa?

²² Jako ludziom niedoskonałym, oczywiście nie uda się nam dokładnie chodzić śladami naszego doskonałego Wzorodawcy. Ale możemy próbować to robić jak najlepiej. W tym celu musimy dobrze rozumieć, jakie przewodnictwo zapewnia nam Jezus, podporządkować się mu i ściśle naśladować wzór, który nam pozostawił.

²³ Podążanie śladami Chrystusa przynosi mnóstwo błogosławieństw. Nasze życie nabiera prawdziwego sensu i sprawia nam zadowolenie, ponieważ koncentrujemy się na spełnianiu woli Bożej, a nie własnej (Jana 5:30; 6:38). Mamy czyste sumienie i dajemy innym dobry przykład. Jezus zaprosił wszystkich, którzy się mozolą i są obciążeni, by do niego przyszli i znaleźli pokrzepienie dla swych dusz (Mateusza 11:28-30). Gdy go naśladujemy, my także możemy budować innych swym towarzystwem. A zatem dalej chodźmy śladami Jezusa.

Czy sobie przypominasz?

• Jak Chrystus zapewnia dzisiaj przewodnictwo swoim naśladowcom?

• Jak starsi mogą się wzorować na Jezusie w sposobie sprawowania danej im przez Boga władzy?

• Jak możemy naśladować Jezusa w reagowaniu na cudze niedociągnięcia?

• Jak młodzi mogą na pierwszym miejscu stawiać sprawy Królestwa?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 23]

Chrześcijańscy starsi pomagają nam korzystać z przewodnictwa Chrystusa

[Ilustracje na stronach 24, 25]

Młodzi, czy układacie odpowiednie plany, by prowadzić radosne chrześcijańskie życie?