„Drogi Jehowy są prostolinijne”
„Drogi Jehowy są prostolinijne i prawi będą nimi chodzić” (OZEASZA 14:9).
1, 2. Na jaką drogę Jehowa skierował Izraelitów, co się jednak z nimi stało?
KIEDY w czasach proroka Mojżesza Jehowa powołał do istnienia naród izraelski, skierował go na właściwą drogę. Ale na początku VIII wieku p.n.e. sytuacja była już tak zła, że Bóg uznał Izraelitów za winnych rażących występków. Wyraźnie wynika to z rozdziałów od 10 do 14 Księgi Ozeasza.
2 Serca Izraelitów stały się obłudne. Mieszkańcy dziesięcioplemiennego królestwa ‛orali niegodziwość’ i ‛zbierali nieprawość’ (Ozeasza 10:1, 13). Jehowa oznajmił: „Gdy Izrael był chłopcem, umiłowałem go i z Egiptu wezwałem mego syna” (Ozeasza 11:1). Chociaż Bóg wyzwolił Izraelitów z niewoli egipskiej, odpłacili Mu kłamstwem i podstępem (Ozeasza 11:12). Dlatego Jehowa udzielił swemu ludowi następującej rady: „Wróć do swego Boga, strzegąc lojalnej życzliwości i sprawiedliwości” (Ozeasza 12:6).
3. Jaki los miał spotkać buntowniczą Samarię i jak Izraelici mogli dostąpić miłosierdzia?
3 Buntowniczą Samarię i jej króla czeka tragiczny koniec (Ozeasza 13:11, 16). Ale ostatni rozdział proroctwa Ozeasza rozpoczyna się od błagalnej prośby: „Wróćże, Izraelu, do Jehowy, swego Boga”. Gdyby Izraelici ze skruchą prosili Boga o przebaczenie, na pewno okazałby im miłosierdzie. Oczywiście musieliby uznać, że „drogi Jehowy są prostolinijne”, i znowu zacząć nimi chodzić (Ozeasza 14:1-6, 9).
4. Jakie zasady z Księgi Ozeasza teraz rozważymy?
4 Ta część proroctwa Ozeasza zawiera wiele zasad, które mogą nam pomóc chodzić z Bogiem. Oto kilka z nich: 1) Jehowę należy wielbić w sposób nieobłudny; 2) Bóg darzy swych sług lojalną miłością; 3) powinniśmy stale pokładać nadzieję w Jehowie; 4) drogi Jehowy zawsze są prostolinijne; oraz 5) grzesznicy mogą powrócić do Jehowy.
Jehowę należy wielbić w sposób nieobłudny
5. Jakiej służby oczekuje od nas Jehowa?
5 Jehowa oczekuje, że będziemy pełnić dla Niego świętą służbę w sposób czysty i nieobłudny. Tymczasem Izrael okazał się jałową, „zwyrodniałą winoroślą”. Jego odstępczy mieszkańcy ‛namnożyli sobie ołtarzy’ służących religii fałszywej. Stawiali nawet słupy, które zapewne także były używane do nieczystego kultu. Jehowa zamierzał zburzyć te ołtarze i słupy (Ozeasza 10:1, 2).
6. Czego musimy się wystrzegać, jeśli chcemy chodzić z Bogiem?
6 Wśród ludu oddanego Bogu nie ma miejsca na hipokryzję. A jak to było z Izraelitami? „Ich serce stało się obłudne”! Chociaż byli związani z Jehową przymierzem jako oddany Mu naród, On uznał ich za winnych obłudy. Czego możemy się z tego nauczyć? Jeśli oddaliśmy się Bogu, nie możemy być dwulicowi! Księga Przysłów 3:32 zawiera przestrogę: „Przewrotny jest obrzydliwością dla Jehowy, lecz zażyłą więź utrzymuje On z prostolinijnymi”. Jeżeli chcemy chodzić z Bogiem, musimy przejawiać „miłość z czystego serca i z dobrego sumienia, i z nieobłudnej wiary” (1 Tymoteusza 1:5).
Jehowa darzy swych sług lojalną miłością
7, 8. (a) Pod jakim warunkiem możemy zaznawać lojalnej miłości Boga? (b) Co powinniśmy zrobić, jeśli popełnimy poważny grzech?
7 Jeżeli wielbimy Jehowę w sposób szczery i prostolinijny, zaznamy Jego lojalnej życzliwości, czyli lojalnej miłości. Krnąbrnym Izraelitom powiedziano: „Siejcie dla siebie ziarno w prawości; zbierajcie stosownie do lojalnej życzliwości. Obrabiajcie ziemię uprawną, gdy jest czas, by szukać Jehowy, aż on przyjdzie i nauczy was prawości” (Ozeasza 10:12).
8 Gdybyż to Izraelici zechcieli ze skruchą szukać Jehowy! Wtedy On chętnie ‛nauczyłby ich prawości’. Jeżeli więc popełnimy poważny grzech, szukajmy Jehowy, błagajmy Go w modlitwie o wybaczenie i poprośmy chrześcijańskich starszych o pomoc duchową (Jakuba 5:13-16). Zabiegajmy też o kierownictwo świętego ducha Bożego, „bo kto sieje ze względu na swe ciało, ten z ciała żąć będzie zepsucie, ale kto sieje ze względu na ducha, ten z ducha żąć będzie życie wieczne” (Galatów 6:8). Jeżeli ‛siejemy ze względu na ducha’, dalej będziemy zaznawać lojalnej miłości Boga.
9, 10. Jak słowa z Ozeasza 11:1-4 odnoszą się do Izraela?
9 Możemy być przekonani, że Jehowa zawsze odnosi się życzliwie do swoich sług. Wynika to wyraźnie z Księgi Ozeasza 11:1-4, gdzie napisano: „Gdy Izrael był chłopcem, umiłowałem go i z Egiptu wezwałem mego syna. (...) Przed wizerunkami Baala składali ofiary i przed rytymi wizerunkami zaczęli sprawiać, że wznosi się dym ofiarny. A ja uczyłem Efraima [czyli Izraelitów] chodzić, biorąc ich na swe ramiona; oni zaś nie rozpoznali, że ich uzdrowiłem. Ciągnąłem ich powrozami ziemskiego człowieka, sznurami miłości, tak iż stałem się dla nich jak ci, którzy zdejmują jarzmo z ich szczęk, i każdemu delikatnie podawałem pokarm”.
10 Izraelitów przyrównano tutaj do małego dziecka. Jehowa życzliwie uczył ich chodzić, brał ich na ramiona. Prócz tego ciągnął ich „sznurami miłości”. To bardzo wzruszające porównanie. Wyobraź sobie, jak ojciec lub matka pomaga dziecku stawiać pierwsze kroki. Szeroko rozpościera ręce. Może nawet rozciąga sznurki, których maluch łapie się, żeby nie upaść. Równie czułą miłością darzy Jehowa każdego z nas. Z przyjemnością prowadzi cię „sznurami miłości”.
11. W jakim sensie Bóg ‛stał się jak ci, którzy zdejmują jarzmo’?
11 W kontaktach z Izraelitami Jehowa ‛stał się jak ci, którzy zdejmują jarzmo z ich szczęk, i każdemu delikatnie podawał pokarm’. Bóg zachowywał się jak rolnik, który zdejmuje ze zwierzęcia jarzmo lub je uchyla, żeby mogło swobodnie jeść. Izraelici jednak złamali jarzmo uległości wobec Jehowy, wskutek czego trafili pod uciążliwe jarzmo swych wrogów (Powtórzonego Prawa 28:45, 48; Jeremiasza 28:14). Obyśmy nigdy nie dostali się w ręce naszego arcywroga, Szatana, i nie odczuli, jak bolesne i uciążliwe jest jego jarzmo. Zawsze natomiast lojalnie chodźmy z naszym dobrym Bogiem.
Stale pokładaj nadzieję w Jehowie
12. Co zgodnie z Ozeasza 12:6 musimy robić, by dalej chodzić z Bogiem?
12 Aby chodzić z Bogiem, musimy zawsze pokładać w Nim nadzieję. Izraelowi powiedziano: „Ty zaś wróć do swego Boga, strzegąc lojalnej życzliwości i sprawiedliwości; i stale pokładaj nadzieję w swym Bogu” (Ozeasza 12:6). Izraelici mogli dać dowody, że chcą ze skruchą powrócić do Jehowy — wystarczyło, żeby przejawiali lojalną życzliwość, czynili zadość sprawiedliwości i ‛stale pokładali nadzieję w swym Bogu’. Bez względu na to, od jak dawna chodzimy z Bogiem, powinniśmy być zdecydowani dalej przejawiać lojalną życzliwość, postępować sprawiedliwie i pokładać nadzieję w Bogu (Psalm 27:14).
13, 14. Jaki powód do ufania Jehowie podał Paweł, cytując słowa z Ozeasza 13:14?
13 Proroctwo Ozeasza skierowane do Izraelitów daje nam szczególny powód, by ufać Jehowie. On sam oznajmił: „Z ręki Szeolu wykupię ich; wyratuję ich ze śmierci. Gdzież są, o Śmierci, twe żądła? Gdzież jest, o Szeolu, twa niszczycielska moc?” (Ozeasza 13:14). Jehowa nie zamierzał w tamtych czasach wybawić Izraelitów od śmierci, niemniej w końcu pochłonie ją na zawsze i przekreśli jej zwycięstwa.
14 Paweł przytoczył to proroctwo Ozeasza, gdy oznajmił swym namaszczonym duchem współwyznawcom: „Gdy to, co podlega skażeniu, przyoblecze się w nieskażoność, a to, co śmiertelne, przyoblecze się w nieśmiertelność, wtedy się spełni zapisana wypowiedź: ‚Śmierć została pochłonięta na wieki’. ‚Gdzież jest, o Śmierci, twe zwycięstwo? Gdzież jest, o Śmierci, twe żądło?’ Żądłem powodującym śmierć jest grzech, a mocą grzechu jest Prawo. Ale Bogu niech będą dzięki, gdyż daje nam zwycięstwo przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa!” (1 Koryntian 15:54-57). Jehowa zbudził Jezusa ze snu śmierci, co stanowi krzepiącą rękojmię, że ludzie znajdujący się w Bożej pamięci też zostaną wskrzeszeni (Jana 5:28, 29). To wspaniały powód, by pokładać nadzieję w Jehowie! Jednakże nadzieja zmartwychwstania nie jest dla nas jedynym bodźcem do chodzenia z Bogiem.
Drogi Jehowy zawsze są prostolinijne
15, 16. Co przepowiedziano Samarii i jak to proroctwo się spełniło?
15 Chodzimy z Bogiem, ponieważ żywimy przekonanie, że „drogi Jehowy są prostolinijne”. Mieszkańcy Samarii nie chodzili prawymi ścieżkami Jehowy. Za trwanie w grzechu i brak wiary mieli drogo zapłacić. W Biblii zapowiedziano: „Samaria będzie uważana za winną, gdyż buntuje się przeciw swemu Bogu. Padną od miecza. Ich własne dzieci zostaną roztrzaskane, a ich brzemienne kobiety — rozprute” (Ozeasza 13:16). Z historii wiadomo, że Asyryjczycy, którzy zdobyli Samarię, byli zdolni do takich okrucieństw.
16 Samaria była stolicą dziesięcioplemiennego królestwa Izraela. Jednak w tym wersecie jej nazwę odniesiono zapewne do całego tego państwa (1 Królów 21:1). W roku 742 p.n.e. król asyryjski Salmanasar V otoczył Samarię. Zdobyto ją w roku 740 p.n.e., a wielu jej najprzedniejszych mieszkańców uprowadzono na wygnanie do Mezopotamii i Medii. Nie jest pewne, czy to miasto zdobył Salmanasar V, czy też jego następca Sargon II (2 Królów 17:1-6, 22, 23; 18:9-12). W każdym razie inskrypcje Sargona wspominają o deportacji 27 290 Izraelitów do Medii i w okolice górnego Eufratu.
17. Co powinniśmy robić, starannie wystrzegając się gardzenia miernikami Bożymi?
17 Mieszkańcy Samarii drogo zapłacili za to, że nie chodzili prostolinijnymi drogami Jehowy. Gdybyśmy jako oddani Bogu chrześcijanie zaczęli uprawiać grzech, gardząc Jego prawymi miernikami, również dla nas skończyłoby się to tragicznie. Obyśmy nigdy nie zboczyli na tak niegodziwą drogę! Starajmy się raczej stosować do rady apostoła Piotra: „Niech jednak nikt z was nie cierpi jako morderca lub złodziej, lub złoczyńca, lub jako wtrącający się w cudze sprawy. Jeżeli zaś cierpi jako chrześcijanin, niech się tego nie wstydzi, lecz niech w tym imieniu wychwala Boga” (1 Piotra 4:15, 16).
18. Jak możemy ‛wychwalać Boga’?
18 Chcąc ‛wychwalać Boga’, musimy chodzić Jego prostolinijnymi drogami i unikać robienia wszystkiego po swojemu. Kain popełnił morderstwo, gdyż poszedł własną drogą i nie posłuchał ostrzeżenia Jehowy, że może nim zawładnąć grzech (Rodzaju 4:1-8). Balaam przyjął zapłatę od króla Moabu, lecz nie zdołał przekląć Izraela (Liczb 24:10). A Lewita Korach i inni Izraelici ponieśli śmierć z ręki Boga za bunt przeciwko władzy Mojżesza i Aarona (Liczb 16:1-3, 31-33). Na pewno nie chcemy ‛pójść ścieżką mordercy Kaina ani puścić się błędną drogą chciwego Balaama, ani też poginąć w buntowniczej mowie Koracha’ (Judy 11). Gdybyśmy jednak zbłądzili, proroctwo Ozeasza może nas podnieść na duchu.
Grzesznicy mogą powrócić do Jehowy
19, 20. Jakie ofiary mogli składać skruszeni Izraelici?
19 Ktoś, kto się potknął i popełnił poważny grzech, może powrócić do Jehowy. Księga Ozeasza 14:1, 2 nawołuje: „Wróćże, Izraelu, do Jehowy, swego Boga, potknąłeś się bowiem wskutek swego przewinienia. Weźcie ze sobą słowa i wróćcie do Jehowy. Wszyscy mu powiedzcie: ‚Racz przebaczyć przewinienie; i przyjmij to, co dobre, a my złożymy w ofierze cielce swych warg’”.
20 Przejęci skruchą Izraelici mogli ofiarować Bogu „cielce swych warg”. Są to ofiary polegające na szczerym wysławianiu Boga. Do proroctwa tego nawiązał Paweł, gdy nawoływał chrześcijan, żeby ‛składali Bogu ofiarę wysławiania, to jest owoc warg publicznie wyznających jego imię’ (Hebrajczyków 13:15). Obecnie mamy zaszczyt chodzić z Bogiem i składać takie właśnie ofiary.
21, 22. Jakiego odrodzenia mieli zaznać skruszeni Izraelici?
21 Izraelici, którzy porzucili krnąbrne postępowanie i wrócili do Boga, składali Mu w ofierze „cielce swych warg”. Dzięki temu dostąpili odrodzenia, które obiecał Jehowa. W Księdze Ozeasza 14:4-7 oznajmił On: „Uzdrowię ich niewierność. Umiłuję ich ze swej wolnej woli, gdyż mój gniew odwrócił się od niego. Stanę się dla Izraela jak rosa. Zakwitnie on niczym lilia i zapuści korzenie jak Liban. Wyrosną jego gałązki, a jego dostojeństwo stanie się jak dostojeństwo drzewa oliwnego, jego zapach zaś będzie jak zapach Libanu. Znowu będą mieszkać w jego cieniu. Będą uprawiać zboże i wypuszczą pąki niczym winorośl. Jego imię, które go upamiętnia, stanie się jak wino Libanu”.
22 Skruszeni Izraelici mieli dostąpić uzdrowienia duchowego i ponownie cieszyć się miłością Bożą. Jehowa miał się stać dla nich jak krzepiąca rosa, to znaczy obficie im błogosławić. Odrodzony lud Boga miał się odznaczać ‛dostojeństwem podobnym do drzewa oliwnego’ i chodzić Jego drogami. My także zdecydowanie chcemy chodzić z Jehową Bogiem. Czego On od nas oczekuje?
Dalej krocz prostolinijnymi drogami Jehowy
23, 24. Jakim pokrzepiającym proroctwem kończy się Księga Ozeasza i jak ono na nas wpływa?
23 Chcąc chodzić z Bogiem, musimy się odznaczać „mądrością z góry” i zawsze czynić to, co jest zgodne z Jego prostolinijnymi drogami (Jakuba 3:17, 18). W ostatnim wersecie proroctwa Ozeasza czytamy: „Kto jest mądry, żeby zrozumieć te rzeczy? Roztropny, żeby je poznać? Bo drogi Jehowy są prostolinijne i prawi będą nimi chodzić, lecz występni będą się na nich potykać” (Ozeasza 14:9).
24 Nie chcemy kierować się mądrością i zasadami tego świata; wolimy raczej chodzić prostolinijnymi drogami Bożymi (Powtórzonego Prawa 32:4). Ozeasz czynił tak co najmniej 59 lat. Wiernie przekazywał orędzia Jehowy, przekonany, że ludzie mądrzy i roztropni dadzą im posłuch. A co powiedzieć o nas? Dopóki Jehowa pozwala nam głosić, dalej będziemy wyszukiwać ludzi, którzy okażą mądrość i docenią Jego niezasłużoną życzliwość. Czy nie cieszymy się, że możemy w tym dziele ściśle współpracować z „niewolnikiem wiernym i roztropnym”? (Mateusza 24:45-47).
25. W czym powinno nam pomóc przypomnienie myśli z Księgi Ozeasza?
25 Przypomnienie ważnych myśli z proroctwa Ozeasza pomoże nam dalej chodzić z Bogiem i mieć przed oczyma wizję życia wiecznego w obiecanym przez Niego nowym świecie (2 Piotra 3:13; Judy 20, 21). Jakże cudowna to nadzieja! Każdy z nas ujrzy jej urzeczywistnienie, jeśli słowem i czynem będzie dawać dowody szczerego przekonania, że „drogi Jehowy są prostolinijne”.
Jak byś odpowiedział?
• Jak Jehowa z nami postąpi, jeśli wielbimy Go w sposób czysty?
• Dlaczego powinniśmy bezustannie pokładać nadzieję w Jehowie?
• Co cię przekonuje, że drogi Jehowy są prostolinijne?
• Jak możemy dalej chodzić prostolinijnymi drogami Jehowy?
[Pytania do studium]
[Ilustracja na stronie 28]
Przyjmuj duchową pomoc od chrześcijańskich starszych
[Ilustracja na stronie 29]
Proroctwo Ozeasza daje nam podstawy do pokładania nadziei w obietnicach Jehowy dotyczących zmartwychwstania
[Ilustracje na stronie 31]
Dalej chodźmy z Bogiem, mając przed oczyma wizję życia wiecznego