W KAMERUNIE mężczyzna jedzie rowerem przez gęsty las. Pragnąc pokrzepić drugich, godzinami przedziera się przez zalane drogi i błoto, narażając się przy tym na różne niebezpieczeństwa. W Zimbabwe dwaj kaznodzieje zamierzają złożyć wizytę grupie mieszkającej na oddaleniu; w tym celu idą pieszo jakieś 15 kilometrów, po drodze przeprawiają się przez wezbrane rzeki, niosąc na głowie swe ubrania i buty, żeby nie zamokły. W innym miejscu pewna kobieta wstaje o czwartej rano, by studiować Biblię wspólnie z pielęgniarką, która tylko o tej porze może wygospodarować na ten cel jedną godzinę.

Co łączy wspomniane osoby, które zdobywają się na taki wysiłek? Wszystkie one są Świadkami Jehowy zaangażowanymi pełnoczasowo w biblijną działalność wychowawczą. Do grona tego należą pionierzy stali i specjalni, misjonarze, nadzorcy podróżujący oraz tysiące ochotników usługujących w domach Betel na całym świecie. Ich cechą charakterystyczną jest ofiarność. *

Właściwe pobudki

Świadkowie Jehowy biorą sobie do serca radę, której apostoł Paweł udzielił Tymoteuszowi: „Rób wszystko, co możesz, by się stawić przed Bogiem jako godny uznania, jako pracownik nie mający się czego wstydzić, poprawnie władający słowem prawdy” (2 Tymoteusza 2:15). Ale co skłania setki tysięcy Świadków do podjęcia pełnoczasowej służby dla Jehowy?

Zapytani, dlaczego są gotowi na takie poświęcenie, mówią o miłości do Boga i bliźnich (Mateusza 22:37-39). Jest to najzupełniej słuszne, ponieważ bez niej wszelkie wyrzeczenia byłyby daremne (1 Koryntian 13:1-3).

Ofiarna służba

Wszyscy oddani Bogu chrześcijanie dali posłuch wezwaniu Jezusa: „Jeżeli ktoś chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie swój pal męki, i stale mnie naśladuje” (Mateusza 16:24). Zaparcie się samego siebie oznacza dobrowolne podporządkowanie się Jehowie Bogu i Jezusowi Chrystusowi. W wypadku niejednego chrześcijanina wiąże się to z podjęciem pełnej wyrzeczeń służby w charakterze kaznodziei pełnoczasowego.

Wielu Świadków usilnie stara się poszerzyć zakres swej służby dla Jehowy. Przykładem może być 56-letnia Júlia, pionierka stała z São Paulo w Brazylii. „Zadzwonił do mnie brat narodowości chińskiej i zapytał, czy nie chciałabym się nauczyć chińskiego” — wspomina. „W moim wieku nie myślałam już o poznawaniu nowego języka. Ale po kilku dniach podjęłam wyzwanie. Teraz potrafię już krótko porozmawiać o Biblii po chińsku”.

 Biuro Oddziału Świadków Jehowy w Peru informuje: „W ostatnich latach setki pionierów stałych przeprowadziło się na tereny nieprzydzielone, co wymagało odwagi i ofiarności. W tych odległych okolicach brakuje podstawowych udogodnień, niełatwo też o pracę zarobkową. Bracia i siostry są jednak gotowi dołożyć wszelkich starań, by wywiązać się ze swego zadania. Ale najważniejsze jest to, że ich działalność przynosi w wielu miejscach wspaniałe dobrodziejstwa. Jak wynika ze sprawozdań nadzorców obwodu, ci ofiarni pionierzy przyczyniają się do powstawania nowych grup”.

Chcąc udzielić pomocy współwyznawcom, niektórzy chrześcijanie ryzykują nawet życie (Rzymian 16:3, 4). Nadzorca obwodu z pewnego nękanego wojną kraju w Afryce opowiada: „Zanim przekroczyliśmy ostatnią barykadę między terenami okupowanymi przez rebeliantów a obszarem kontrolowanym przez władze, zostaliśmy razem z żoną otoczeni przez czterech dowódców wojskowych i ich ochroniarzy, którzy zażądali pokazania dokumentów. Gdy się zorientowali, że jesteśmy z terenów podporządkowanych władzom, stali się bardzo podejrzliwi. Oskarżyli mnie o szpiegostwo i postanowili wrzucić do dołu. Wyjaśniłem, kim jesteśmy, i w końcu pozwolili nam odejść”. Jakże uradowane były zbory, do których zdołało dotrzeć to ofiarne małżeństwo!

Chociaż kaznodzieje pełnoczasowi przeżywają trudności, ich szeregi na całym świecie wciąż rosną (Izajasza 6:8). Tacy pilni pracownicy cenią sobie przywilej służenia Jehowie. W podobnym duchu ofiarności wysławiają Go również miliony innych osób, a On im obficie błogosławi (Przysłów 10:22). Kaznodzieje pełnoczasowi przekonani o nieustannym wsparciu i błogosławieństwie Bożym odzwierciedlają nastawienie psalmisty, który śpiewał: „Pomoc moja jest od Jehowy” (Psalm 121:2).

[Przypis]

[Napis na stronie 9]

„Lud twój ochoczo się zaofiaruje w dniu twego wojska” (PSALM 110:3).

[Ramka na stronie 8]

JEHOWA CENI SWYCH ODDANYCH SŁUG

„Stańcie się niezłomni, niewzruszeni i miejcie zawsze mnóstwo pracy w dziele Pańskim, wiedząc, że wasz trud w związku z Panem nie jest daremny” (1 Koryntian 15:58).

„Bóg nie jest nieprawy, żeby miał zapomnieć o waszej pracy oraz o miłości, którą okazaliście jego imieniu” (Hebrajczyków 6:10).