Król Dawid był zacnym człowiekiem. Głęboko miłował Boga, pragnął sprawiedliwości oraz życzliwie troszczył się o maluczkich. Ten szlachetny władca dopuścił się jednak cudzołóstwa z Batszebą, żoną jednego ze swych zaufanych sług. Na wieść o tym, że zaszła w ciążę, doprowadził do zamordowania jej męża. Następnie, chcąc ukryć swe postępki, poślubił Batszebę (2 Samuela 11:1-27).

NIE ulega wątpliwości, że ludzie potrafią wyświadczać wiele dobrego. Dlaczego więc są winni takiego ogromu zła? Biblia wymienia kilka podstawowych powodów tego stanu rzeczy. Wyjawia też, jak Bóg za pośrednictwem Chrystusa Jezusa usunie zło raz na zawsze.

Skłonność do zła

Na jedną z przyczyn niegodziwych czynów wskazał sam król Dawid. Gdy jego ohydne postępki wyszły na jaw, wziął za nie pełną odpowiedzialność. Potem przejęty skruchą napisał: „Oto z przewinieniem zostałem urodzony w boleściach i w grzechu poczęła mnie matka” (Psalm 51:5). Bóg nigdy nie chciał, by matki rodziły dzieci ze skazą grzechu. Kiedy jednak Ewa, a później Adam zbuntowali się przeciw Bogu, utracili zdolność wydawania na świat bezgrzesznego potomstwa (Rzymian 5:12). Gdy zaczęło przybywać niedoskonałych ludzi, stało się jasne, że „skłonność serca człowieka jest zła od samej jego młodości” (Rodzaju 8:21).

Jeśli owej skłonności do zła się nie zwalcza, prowadzi ona do „rozpusty, (...) nieprzyjaźni, waśni, zazdrości, napadów gniewu, swarów, rozdźwięków, sekt, zawiści”  i innych szkodliwych zachowań nazwanych w Biblii „uczynkami ciała” (Galatów 5:19-21). Król Dawid uległ cielesnej słabości i popełnił cudzołóstwo, które ściągnęło przemoc na jego dom (2 Samuela 12:1-12). Mógł się oprzeć swemu niemoralnemu pożądaniu. Tymczasem skoncentrował się na nim i postąpił tak, jak to opisał uczeń Jakub: „Każdy jest doświadczany, gdy go pociąga i nęci jego własne pragnienie. Potem pragnienie, gdy stanie się płodne, rodzi grzech; z kolei grzech, gdy zostanie popełniony, wydaje śmierć” (Jakuba 1:14, 15).

Masowe zbrodnie, gwałty i grabieże, wspomniane w poprzednim artykule, to skrajne przykłady zachowań ludzi, których czynami kierują niewłaściwe pragnienia.

Zło podsyca niewiedza

Na drugi powód dopuszczania się przez ludzi złych rzeczy wskazują przeżycia apostoła Pawła. Pod koniec życia miał on opinię łagodnego, serdecznego człowieka. Niesamolubnie poświęcił się usługiwaniu swym chrześcijańskim braciom i siostrom (1 Tesaloniczan 2:7-9). Ale wcześniej, gdy był jeszcze znany jako Saul, ‛zionął przeciwko uczniom Pana groźbą i żądzą mordu’ (Dzieje 9:1, 2). Dlaczego słowem i czynem popierał krzywdy wyrządzane pierwszym chrześcijanom? Bo jak oświadczył, ‛był nieświadomy’ (1 Tymoteusza 1:13). Rzeczywiście miał wtedy „gorliwość dla Boga, ale nie według dokładnego poznania” (Rzymian 10:2).

Podobnie jak Paweł, niejedna szczera osoba popełnia zło, gdyż nie jest dokładnie zaznajomiona z wolą Bożą. Na przykład Jezus ostrzegł swych naśladowców: „Nadchodzi godzina, gdy każdy, kto was zabije, będzie mniemał, że spełnia świętą służbę dla Boga” (Jana 16:2). O prawdziwości tych słów przekonują się nowożytni Świadkowie Jehowy. W wielu krajach są prześladowani, a nawet zabijani przez ludzi podających się za sług Bożych. Rzecz jasna taka źle ukierunkowana gorliwość nie podoba się prawdziwemu Bogu (1 Tesaloniczan 1:6).

Źródło zła

Główną przyczynę istnienia zła podał Jezus. Zwracając się do czyhających na jego życie przywódców religijnych, powiedział: „Wy jesteście z waszego ojca, Diabła, i chcecie spełniać pragnienia waszego ojca. Ten był zabójcą, gdy rozpoczął” (Jana 8:44). To właśnie Szatan z samolubnych pobudek nakłonił Adama i Ewę do buntu przeciw Bogu. Ów bunt sprowadził na całą ludzkość grzech i śmierć.

Później Szatan ujawnił swoją morderczą naturę w sposobie potraktowania Hioba. Gdy z przyzwolenia Jehowy poddał próbie niezłomną lojalność tego sługi Bożego, nie zadowolił się pozbawieniem go majątku. Doprowadził też do uśmiercenia jego dziesięciorga dzieci (Hioba 1:9-19). Wyjątkowe nasilanie się zła w minionym stuleciu wynikało z niedoskonałości i niewiedzy ludzi, jak również z tego, iż Szatan w większym stopniu ingerował w ich sprawy. Biblia wyjawia,  że Diabeł „zrzucony został na ziemię, a z nim zostali zrzuceni jego aniołowie”. To samo proroctwo dokładnie zapowiedziało, iż ograniczenie sfery jego wpływów przyniesie ziemi bezprecedensowe „biada”. Chociaż Szatan nie może nikogo zmusić do złych rzeczy, po mistrzowsku „wprowadza w błąd całą zamieszkaną ziemię” (Objawienie 12:9, 12).

Usunięcie skłonności do zła

Aby niegodziwość raz na zawsze wyrugować ze społeczeństwa ludzkiego, należałoby się zająć wrodzoną człowiekowi skłonnością do zła, brakiem dokładnej wiedzy oraz wpływem Szatana. Zacznijmy od pierwszego czynnika — jak tę odziedziczoną skłonność usunąć z serca?

Nie zdoła tego dokonać żaden człowieczy lekarz ani opracowany przez ludzi specyfik. Istnieje jednak lekarstwo na odziedziczony grzech i niedoskonałość — udostępnia je wszystkim chętnym Jehowa Bóg. Apostoł Jan napisał: „Krew Jezusa (...) oczyszcza nas z wszelkiego grzechu” (1 Jana 1:7). Gdy doskonały człowiek, Jezus, dobrowolnie oddał swe życie, „zaniósł nasze grzechy na pal, abyśmy skończywszy z grzechami, żyli dla prawości” (1 Piotra 2:24). Ofiarna śmierć Jezusa dała podstawę do usunięcia skutków niegodziwego postępku Adama. Paweł oświadczył, że Chrystus Jezus stał się „odpowiednim okupem za wszystkich” (1 Tymoteusza 2:6). Przez swą śmierć umożliwił całemu rodzajowi ludzkiemu odzyskanie doskonałości, którą utracił Adam.

Być może jednak zapytasz: „Skoro już jakieś 2000 lat temu śmierć Jezusa pozwoliła ludzkości odzyskać doskonałość, to dlaczego wciąż istnieje zło i śmierć?” Dzięki znalezieniu odpowiedzi na to pytanie łatwiej wyeliminować drugi powód istnienia zła — widoczną u ludzi nieznajomość zamierzenia Bożego.

Dokładna wiedza sprzyja dobroci

Dokładna wiedza o tym, co Jehowa i Jezus już teraz czynią, by usunąć zło, pozwala szczerym ludziom uniknąć nieświadomego akceptowania niegodziwych uczynków lub się ustrzec czegoś gorszego — prowadzenia walki z Bogiem (Dzieje 5:38, 39). Jehowa jest gotów puścić w niepamięć dawne wykroczenia popełnione w niewiedzy. Przemawiając w Atenach, apostoł Paweł powiedział: „Bóg nie zważał na czasy takiej niewiedzy, lecz teraz mówi ludziom, żeby wszyscy wszędzie okazali skruchę. Ustalił bowiem dzień, w którym zamierza w prawości sądzić zamieszkaną ziemię przez męża, którego wyznaczył, udzielił też gwarancji wszystkim ludziom przez wskrzeszenie go z martwych” (Dzieje 17:30, 31).

Paweł osobiście się przekonał, że Jezus został wskrzeszony, gdyż zmartwychwstały Syn Boży przemówił do niego i powstrzymał go od prześladowania pierwszych chrześcijan (Dzieje 9:3-7). Gdy tylko Paweł dokładnie poznał zamierzenie Boże, dokonał zmian i stał się naprawdę dobrym człowiekiem, naśladującym Chrystusa (1 Koryntian 11:1; Kolosan 3:9, 10). Poza tym gorliwie głosił „tę dobrą nowinę o królestwie” (Mateusza 24:14). Znajdzie się w gronie tych, których w ciągu minionych prawie 2000 lat zmartwychwstały Jezus wybrał spośród ludzi, by razem z nim panowali w jego Królestwie (Objawienie 5:9, 10).

Zarówno w ubiegłym stuleciu, jak i obecnie Świadkowie Jehowy gorliwie wywiązują się z polecenia Jezusa: „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem” (Mateusza 28:19, 20). Osoby dające posłuch temu orędziu zyskują widoki na życie wieczne na ziemi  pod władzą niebiańskiego rządu Chrystusa. Jezus oświadczył: „To znaczy życie wieczne: ich poznawanie ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz tego, któregoś posłał, Jezusa Chrystusa” (Jana 17:3). Pomaganie komuś w nabyciu tej wiedzy to największe dobro, jakie można mu wyświadczyć.

Ci, którzy przyjmują dobrą nowinę o Królestwie, przejawiają takie przymioty, jak „miłość, radość, pokój, wielkoduszna cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara, łagodność, panowanie nad sobą”, i to mimo całego otaczającego ich zła (Galatów 5:22, 23). Wzorem Jezusa ‛nikomu nie oddają złem za złe’ (Rzymian 12:17). Każdy z nich osobiście stara się ‛zło zwyciężać dobrem’ (Rzymian 12:21; Mateusza 5:44).

Ostateczny kres zła

Ludzie o własnych siłach nigdy nie zdołają pokonać głównego krzewiciela zła, Szatana Diabła. Ale już niebawem Jehowa za pośrednictwem Jezusa rozgniecie głowę Szatana (Rodzaju 3:15; Rzymian 16:20). Poleci też Chrystusowi Jezusowi ‛zmiażdżyć’ wszystkie systemy polityczne, z których wiele wyrządziło w ciągu dziejów mnóstwo zła, i ‛położyć im kres’ (Daniela 2:44; Kaznodziei 8:9). Podczas tego nadchodzącego dnia sądu wszyscy, którzy ‛nie są posłuszni dobrej nowinie o naszym Panu, Jezusie, poniosą karę sądową wiecznej zagłady’ (2 Tesaloniczan 1:8, 9; Sofoniasza 1:14-18).

Po usunięciu Szatana i jego popleczników przebywający w niebie Jezus pomoże ocalałym przywrócić ziemię do jej pierwotnego stanu. Poza tym wskrzesi każdego, kogo uzna za godnego skorzystania z możliwości życia na odnowionej ziemi (Łukasza 23:32, 39-43; Jana 5:26-29). W ten sposób odwróci część skutków zła, którego zaznała ludzkość.

Jehowa nie będzie nikogo zmuszał do przyjęcia dobrej nowiny o Jezusie. Każdemu jednak daje sposobność nabywania wiedzy prowadzącej do życia wiecznego. Koniecznie więc już teraz z niej skorzystaj! (Sofoniasza 2:2, 3). Dzięki temu dowiesz się, jak sobie radzić z otaczającym cię złem. A ponadto zobaczysz, jak Chrystus ostatecznie położy mu kres (Objawienie 19:11-16; 20:1-3, 10; 21:3, 4).

[Ilustracja na stronie 5]

Saul popierał niegodziwe postępki, ponieważ nie miał dokładnej wiedzy

[Ilustracja na stronie 7]

Pomaganie komuś w nabyciu dokładnej wiedzy o Bogu to największe dobro, jakie można mu wyświadczyć