„Dano mu panowanie i dostojeństwo oraz królestwo, aby jemu służyły wszystkie ludy, grupy narodowościowe i języki” (DANIELA 7:14).

1, 2. Skąd wiadomo, że w roku 33 Chrystus nie otrzymał pełnej władzy w Królestwie?

KTÓRY król mógłby umrzeć za swych poddanych, a potem ożyć i znowu zasiąść na tronie? Który z władców mógłby żyć na ziemi, zyskać zaufanie i lojalność swych poddanych, a następnie zacząć panować z nieba? Tej i wielu innych rzeczy zdołał dokonać tylko Jezus Chrystus (Łukasza 1:32, 33). W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., już po jego śmierci, zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu, Bóg „nad wszystkim uczynił go głową dla zboru” (Efezjan 1:20-22; Dzieje 2:32-36). W ten sposób Chrystus zaczął sprawować władzę, choć w ograniczonym zakresie. Jego pierwszymi poddanymi byli namaszczeni duchem chrześcijanie, tworzący Izraela duchowego, „Izraela Bożego” (Galatów 6:16; Kolosan 1:13).

² Prawie 30 lat później apostoł Paweł potwierdził, że Chrystus jeszcze nie objął pełnej władzy w Królestwie, ale że ‛zasiada po prawicy Boga, oczekując, aż jego nieprzyjaciele zostaną położeni jako podnóżek dla jego stóp’ (Hebrajczyków 10:12, 13). A pod koniec I wieku sędziwy apostoł Jan ujrzał w wizji dotyczącej przyszłości, jak Pan Wszechświata, Jehowa, ustanawia Chrystusa Jezusa Królem nowo utworzonego niebiańskiego Królestwa (Objawienie 11:15; 12:1-5). W naszych czasach widać dobitne dowody potwierdzające, że Chrystus zaczął panować w niebie jako mesjański Król w roku 1914. *

3. (a) Jaki nowy element obejmuje dobra nowina o Królestwie od roku 1914? (b) Jakie pytania powinniśmy sobie zadać?

³ Tak więc od roku 1914 dobra nowina o Królestwie zawiera nowy zachwycający element: Chrystus już panuje jako Władca niebiańskiego Królestwa Bożego, choć na razie „między swoimi nieprzyjaciółmi” (Psalm 110:1, 2; Mateusza 24:14; Objawienie 12:7-12). Jego władzy ochoczo podporządkowują się na całej ziemi lojalni poddani, uczestnicząc w ogólnoświatowej biblijnej działalności wychowawczej, niemającej precedensu w dotychczasowych dziejach ludzkości (Daniela 7:13, 14; Mateusza 28:18). „Synowie królestwa”, czyli chrześcijanie namaszczeni duchem Bożym, usługują w charakterze „ambasadorów zastępujących Chrystusa”. Lojalnie wspiera ich rozrastająca się rzesza „drugich owiec” Chrystusa, której członkowie spełniają funkcję posłów Królestwa Bożego (Mateusza 13:38; 2 Koryntian 5:20; Jana 10:16). Niemniej powinniśmy analizować, czy jako jednostki rzeczywiście uznajemy władzę Chrystusa. Czy jesteśmy wobec niego niezłomnie lojalni? Jak możemy dowodzić tego Królowi panującemu w niebie? Najpierw jednak omówmy powody, dla których powinniśmy być lojalni wobec Chrystusa.

Król zasługujący na lojalność

4. Co Jezus jako przyszły Król czynił podczas swej ziemskiej służby?

⁴ U podstaw naszej lojalności wobec Chrystusa leży docenianie tego, co uczynił, a także jego niezwykłych przymiotów (1 Piotra 1:8).  Podczas pobytu na ziemi Jezus, przyszły Król, pokazał na małą skalę, czego w wyznaczonym przez Boga czasie dokona na skalę globalną, gdy już faktycznie będzie sprawował władzę królewską. Karmił głodnych. Uzdrawiał chorych, ślepych, ułomnych, głuchych oraz niemych. A kilka osób wskrzesił nawet z martwych (Mateusza 15:30, 31; Łukasza 7:11-16; Jana 6:5-13). Znajomość ziemskiego życia Jezusa pozwala też poznać cechy tego przyszłego Władcy ziemi — a zwłaszcza jego niesamolubną miłość (Marka 1:40-45). Napoleon Bonaparte podobno powiedział: „Aleksander, Cezar, Karol Wielki i ja zbudowaliśmy imperia, ale na czym oparliśmy dzieła naszego geniuszu? Na sile. Natomiast Jezus Chrystus zbudował swoje królestwo na miłości i jeszcze dziś oddałyby za niego życie miliony ludzi”.

5. Dlaczego osobowość Jezusa była tak ujmująca?

⁵ Jezus był łagodnie usposobiony i uniżony w sercu, toteż swymi naukami i ujmującą osobowością pokrzepiał ludzi przytłoczonych różnymi problemami i brzemionami (Mateusza 11:28-30). Swobodnie czuły się przy nim nawet dzieci. Jego uczniami chętnie zostawali pokorni, roztropni mężczyźni (Mateusza 4:18-22; Marka 10:13-16). Swym taktownym i pełnym szacunku podejściem zyskał lojalność licznej grupy bogobojnych kobiet, z których wiele poświęcało czas, siły i środki, by wspierać go w służbie (Łukasza 8:1-3).

6. Jakim tkliwym uczuciom dał wyraz Jezus, gdy umarł Łazarz?

⁶ Chrystus okazywał bardzo tkliwe uczucia; niektórym z nich dał wyraz, gdy umarł jego drogi przyjaciel Łazarz. Na widok bolejącej Marii i Marty tak się wzruszył, że aż ‛westchnął w duchu i począł ronić łzy’. Przejęty wielkim nieszczęściem i smutkiem, ‛strapił się’, choć dobrze wiedział, że za chwilę przywróci życie przyjacielowi. Powodowany miłością i współczuciem, posłużył się otrzymaną od Boga mocą i wskrzesił Łazarza (Jana 11:11-15, 33-35, 38-44).

7. Dlaczego Jezus zasługuje na lojalność? (Zobacz też ramkę na stronie 31).

⁷ Podziw i szacunek budzi w nas głęboka miłość Jezusa do tego, co słuszne, oraz jego odraza do obłudy i niegodziwości. Dwukrotnie śmiało wypędził chciwych kupców ze świątyni (Mateusza 21:12, 13; Jana 2:14-17). Prócz tego jako człowiek znosił najróżniejsze przeciwności, tak iż osobiście poznał naciski i problemy, z którymi się stykamy (Hebrajczyków 5:7-9). Przekonał się też, co to znaczy doświadczać nienawiści i niesprawiedliwości (Jana 5:15-18; 11:53, 54; 18:38 do 19:16). A na koniec odważnie zgodził się ponieść okrutną śmierć, by spełnić wolę swego Ojca i umożliwić swym poddanym uzyskanie życia wiecznego (Jana 3:16). Czy te przymioty Chrystusa nie pobudzają cię do dalszej lojalnej służby dla niego? (Hebrajczyków 13:8; Objawienie 5:6-10). Ale co trzeba zrobić, by stać się poddanym Chrystusa Króla?

Wymagania stawiane poddanym

8. Czego się wymaga od poddanych Chrystusa?

⁸ Kto chce zostać obywatelem innego kraju, zazwyczaj musi spełnić pewne podstawowe kryteria, na przykład mieć dobrą opinię i określony stan zdrowia. Również poddani Chrystusa muszą przestrzegać wysokich norm moralnych i być zdrowi duchowo (1 Koryntian 6:9-11; Galatów 5:19-23).

9. Jak możemy okazywać lojalność wobec Chrystusa?

⁹ Jezus Chrystus słusznie wymaga też od swych poddanych lojalności wobec niego i jego Królestwa. Mogą jej dowieść, żyjąc zgodnie z tym, czego nauczał na ziemi jako przyszły Władca. Na przykład sprawy Królestwa i wolę Bożą przedkładają nad sprawy materialne (Mateusza 6:31-34). Usilnie starają się również odzwierciedlać osobowość Chrystusa, i to nawet w najtrudniejszych okolicznościach (1 Piotra 2:21-23). Poza tym biorą z niego wzór i chętnie wyświadczają dobro innym (Mateusza 7:12; Jana 13:3-17).

10. Jak możemy dowodzić lojalności wobec Chrystusa: a) w rodzinie, b) w zborze?

 ¹⁰ Naśladowcy Jezusa swą lojalną postawę wobec niego potwierdzają także odzwierciedlaniem jego przymiotów w rodzinie. Mężowie okazują lojalność niebiańskiemu Królowi, gdy w kontaktach z żonami i dziećmi wzorują się na jego cechach (Efezjan 5:25, 28-30; 6:4; 1 Piotra 3:7). Z kolei żony dowodzą swej lojalności wobec Chrystusa czystym postępowaniem oraz „cichym i łagodnym duchem” (1 Piotra 3:1-4; Efezjan 5:22-24). A dzieci są lojalne wobec Chrystusa, gdy naśladują jego posłuszeństwo. W młodości Jezus był podporządkowany swym rodzicom mimo ich niedoskonałości (Łukasza 2:51, 52; Efezjan 6:1). Poddani Chrystusa lojalnie starają się brać z niego przykład, „okazując wzajemne zrozumienie, żywiąc uczucie braterskie, będąc tkliwie współczującymi”. Nie szczędzą wysiłków, by tak jak on być ‛pokornego umysłu i nie odpłacać krzywdą za krzywdę ani obelgą za obelgę’ (1 Piotra 3:8, 9; 1 Koryntian 11:1).

Praworządni poddani

11. Jakim prawom podporządkowują się poddani Chrystusa?

¹¹ Przyszli obywatele jakiegoś kraju przestrzegają obowiązującego w nim prawa i tak samo poddani Chrystusa podporządkowują się „prawu Chrystusowemu”, dostosowując swe życie do wszystkiego, czego on uczył i co nakazał (Galatów 6:2). Lojalnie kierują się zwłaszcza ‛królewskim prawem’ miłości (Jakuba 2:8). Czego dotyczą te prawa?

12, 13. Jak możemy lojalnie podporządkowywać się „prawu Chrystusowemu”?

¹² Poddani Chrystusa są niedoskonali i popełniają uchybienia (Rzymian 3:23). Muszą zatem pielęgnować „nieobłudne uczucie braterskie”, aby ‛jedni drugich żarliwie, z serca miłować’ (1 Piotra 1:22). „Jeśli ktoś ma powód do uskarżania się na drugiego”, chrześcijanie lojalnie trzymają się prawa Chrystusowego i ‛znoszą jedni drugich, wspaniałomyślnie przebaczając sobie nawzajem’. Dzięki przestrzeganiu tego prawa łatwiej puszczają w niepamięć przejawy cudzej niedoskonałości i znajdują powody, by wzajemnie się miłować. Czy nie cenisz sobie możliwości przebywania z ludźmi, którzy lojalnie podporządkowują się naszemu kochającemu Królowi i ‛przyodziewają się w miłość, doskonałą więź jedności’? (Kolosan 3:13, 14).

¹³ Poza tym Jezus wyjaśnił, że żywiona przez niego miłość przewyższała tę, którą zwykle okazują sobie ludzie (Jana 13:34, 35). Gdybyśmy miłowali jedynie przyjaciół, nie robilibyśmy nic nadzwyczajnego. Nasza miłość byłaby niepełna. Jezus zachęcił, byśmy wzorem jego Ojca przejawiali miłość opartą na  zasadach, i to nawet wobec nieprzyjaciół, którzy nas nienawidzą i prześladują (Mateusza 5:46-48). Taka miłość skłania poddanych Królestwa również do tego, by lojalnie i wytrwale wykonywali zlecone im główne zadanie. Na czym ono polega?

Lojalność wystawiona na próbę

14. Dlaczego dzieło głoszenia jest tak ważne?

¹⁴ W dobie obecnej poddani Królestwa prowadzą niezwykle ważną działalność, polegającą na ‛dawaniu dokładnego świadectwa o królestwie Bożym’ (Dzieje 28:23). Jest ona nieodzowna, ponieważ mesjańskie Królestwo wykaże słuszność powszechnego zwierzchnictwa Jehowy (1 Koryntian 15:24-28). Gdy głosimy dobrą nowinę, nasi słuchacze mają okazję stać się poddanymi Królestwa Bożego. Co więcej, reakcja ludzi na to orędzie stanowi probierz pozwalający Chrystusowi Królowi odpowiednio ich osądzić (Mateusza 24:14; 2 Tesaloniczan 1:6-10). A zatem swej lojalności wobec niego dowodzimy przede wszystkim posłusznym stosowaniem się do jego nakazu, by mówić innym o Królestwie (Mateusza 28:18-20).

15. Dlaczego lojalność chrześcijan jest wystawiana na próbę?

¹⁵ Rzecz jasna dziełu głoszenia zajadle sprzeciwia się Szatan, a ludzkie rządy nie uznają władzy, którą Chrystus otrzymał od Boga (Psalm 2:1-3, 6-8). Dlatego Jezus ostrzegł swych uczniów: „Niewolnik nie jest większy od swego pana. Jeżeli mnie prześladowali, was też będą prześladować” (Jana 15:20). Tak więc naśladowcy Chrystusa uczestniczą w duchowym boju, który wystawia na próbę ich lojalność (2 Koryntian 10:3-5; Efezjan 6:10-12).

16. Jak poddani Królestwa ‛spłacają to, co Boże, Bogu’?

¹⁶ Chociaż poddani Królestwa Bożego pozostają lojalni swemu niewidzialnemu Władcy, nie lekceważą człowieczych rządów (Tytusa 3:1, 2). Jezus powiedział: „Spłacajcie to, co Cezara, Cezarowi, a co Boże, Bogu” (Marka 12:13-17). Poddani Chrystusa przestrzegają zatem praw państwowych, które nie kolidują z prawami Bożymi (Rzymian 13:1-7). Kiedy jednak najwyższy sąd żydowski naruszył prawa Boże, nakazując uczniom Jezusa zaprzestać głoszenia, ci odpowiedzieli stanowczo, lecz z respektem, że muszą „być bardziej posłuszni Bogu jako władcy niż ludziom” (Dzieje 1:8; 5:27-32).

17. Dlaczego możemy odważnie znosić próby lojalności?

¹⁷ Oczywiście dochowywanie lojalności Chrystusowi Królowi w obliczu prześladowań wymaga od jego poddanych sporo odwagi. Ale Jezus oświadczył: „Szczęśliwi jesteście, gdy was lżą i prześladują, i ze względu na mnie kłamliwie mówią przeciwko wam wszelką niegodziwość. Radujcie się i skaczcie z radości, gdyż wielka jest wasza nagroda w niebiosach” (Mateusza 5:11, 12). O prawdziwości tych słów przekonali się już pierwsi naśladowcy Chrystusa. Chociaż ich wychłostano za nieprzerwane głoszenie o Królestwie, radowali się, „że zostali poczytani za godnych znoszenia zniewag ze względu na jego imię. I każdego dnia w świątyni oraz od domu do domu w dalszym ciągu bezustannie nauczali i oznajmiali dobrą nowinę o Chrystusie, Jezusie” (Dzieje 5:41, 42). Gdy w obliczu trudności, choroby, utraty kogoś bliskiego czy sprzeciwu przejawiasz taką samą lojalność, to zasługujesz na pochwałę (Rzymian 5:3-5; Hebrajczyków 13:6).

18. Na co wskazują słowa Jezusa skierowane do Poncjusza Piłata?

¹⁸ Stojąc jako przyszły Król przed rzymskim  namiestnikiem Poncjuszem Piłatem, Jezus wyjaśnił mu: „Moje królestwo nie jest częścią tego świata. Gdyby moje królestwo było częścią tego świata, moi słudzy walczyliby, żebym nie został wydany Żydom. Ale przecież moje królestwo nie jest stąd” (Jana 18:36). Dlatego poddani niebiańskiego Królestwa nie chwytają za broń ani nie opowiadają się po żadnej ze stron w jakimkolwiek ludzkim konflikcie. Będąc lojalni wobec „Księcia Pokoju”, zachowują całkowitą neutralność w sporach tego świata (Izajasza 2:2-4; 9:6, 7).

Lojalnych poddanych czeka wiecznotrwała nagroda

19. Dlaczego poddani Chrystusa z ufnością spoglądają w przyszłość?

¹⁹ Lojalni poddani Chrystusa, „Króla królów”, ufnie spoglądają w przyszłość. Tęsknie wyczekują bliskiej już chwili, gdy objawi swą nadludzką władzę królewską (Objawienie 19:11 do 20:3; Mateusza 24:30). Natomiast ostatek lojalnych, namaszczonych duchem „synów królestwa” wypatruje bezcennego dziedzictwa — możliwości królowania z Jezusem w niebie (Mateusza 13:38; Łukasza 12:32). Lojalne „drugie owce” Chrystusa oczekują czasu, gdy ich Król w dowód uznania powie im: „Chodźcie, pobłogosławieni przez mego Ojca, odziedziczcie królestwo [jego rajską, ziemską dziedzinę] przygotowane dla was od założenia świata” (Jana 10:16; Mateusza 25:34). Oby więc wszyscy poddani Królestwa byli zdecydowani dalej lojalnie służyć Chrystusowi Królowi.

[Przypis]

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Dlaczego Chrystus zasługuje na naszą lojalność?

• Jak poddani Chrystusa mogą dowodzić swej lojalności wobec niego?

• Dlaczego chcemy być lojalni wobec Chrystusa Króla?

[Pytania do studium]

[Ramka na stronie 31]

NIEKTÓRE WYJĄTKOWE PRZYMIOTY CHRYSTUSA

Bezstronność (Jana 4:7-30).

Współczucie (Mateusza 9:35-38; 12:18-21; Marka 6:30-34).

Ofiarna miłość (Jana 13:1; 15:12-15).

Lojalność (Mateusza 4:1-11; 28:20; Marka 11:15-18).

Empatia (Marka 7:32-35; Łukasza 7:11-15; Hebrajczyków 4:15, 16).

Rozsądek (Mateusza 15:21-28).

[Ilustracja na stronie 29]

Okazując drugim miłość, dowodzimy, że lojalnie przestrzegamy „prawa Chrystusowego”

[Ilustracje na stronie 31]

Czy przymioty Chrystusa pobudzają cię do tego, by lojalnie mu służyć?