„[Jestem] Tym, który od początku oznajmia zakończenie i od dawna — to, czego jeszcze nie uczyniono” (IZAJASZA 46:10).

1, 2. Co szczególnego można powiedzieć o okolicznościach zdobycia Babilonu i co ten fakt mówi o Jehowie?

POD osłoną nocy nieprzyjacielscy żołnierze ukradkiem posuwają się korytem Eufratu do obranego celu — potężnego miasta Babilon. Gdy podchodzą bliżej, ich oczom ukazuje się zaskakujący widok. Wielkie wrota w murze miejskim stoją przed nimi otworem! Żołnierze wychodzą z rzeki i błyskawicznie opanowują miasto. Ich wódz, Cyrus, niezwłocznie przejmuje władzę nad podbitym krajem, a z czasem wydaje dekret, na mocy którego izraelscy jeńcy odzyskują wolność. Tysiące z nich powraca do ojczyzny, by wznowić w Jerozolimie wielbienie Jehowy (2 Kronik 36:22, 23; Ezdrasza 1:1-4).

² Wydarzenia te, potwierdzone przez historyków, rozegrały się w latach 539-537 p.n.e. Ale co ciekawe, wspomniano o nich z dwustuletnim wyprzedzeniem. Właśnie dwa wieki wcześniej Jehowa natchnął proroka Izajasza, by opisał upadek Babilonu (Izajasza 44:24 do 45:7). Bóg wyjawił nie tylko okoliczności zdobycia tego miasta, lecz również imię zwycięskiego wodza. * Zwracając się do Izraelitów, którzy wtedy występowali w roli Jego świadków, Jehowa powiedział: „Przypomnijcie sobie rzeczy pierwsze, dawne, że ja jestem Boski i nie ma innego Boga ani nikogo podobnego do mnie; Tym, który od początku oznajmia zakończenie i od dawna — to, czego jeszcze nie uczyniono” (Izajasza 46:9, 10a). Jehowa Bóg naprawdę z góry wie, co się wydarzy.

3. Jakie zagadnienia teraz rozważymy?

³ W jakim stopniu Bóg zna przyszłość? Czy z wyprzedzeniem wie, co każdy z nas zrobi? Czy nasza przyszłość jest z góry określona? W tym i następnym artykule rozważymy, co na ten temat mówi Biblia.

 Jehowa — Bóg proroctw

4. Od kogo pochodzą proroctwa zapisane w Biblii?

⁴ Jehowa potrafi przewidywać przyszłość, toteż w czasach biblijnych natchnął swych sług do spisania wielu proroctw, dzięki którym wiemy, co zamierza uczynić. Oświadczył: „Oto pierwsze rzeczy nadeszły, lecz ja oznajmiam rzeczy nowe. Zanim się pojawią, daję wam o nich słyszeć” (Izajasza 42:9). Jakże wielki to zaszczyt dla ludu Bożego!

5. Jaka odpowiedzialność wiąże się z wcześniejszą znajomością tego, co uczyni Jehowa?

⁵ Prorok Amos zapewnia: „Wszechwładny Pan, Jehowa, nie uczyni nic, jeśli swej poufnej sprawy nie wyjawił swoim sługom prorokom”. Świadomość tego, co się wydarzy, wiąże się z odpowiedzialnością. Zauważmy, jak dobitnym przykładem posłużył się dalej Amos: „Lew zaryczał! Któż się nie będzie bał?” Na ryk lwa natychmiast reagują ludzie i zwierzęta w całej okolicy i podobnie prorocy, jak choćby Amos, bezzwłocznie obwieszczali orędzia Jehowy. „Wszechwładny Pan, Jehowa, przemówił! Któż nie będzie prorokował?” (Amosa 3:7, 8).

„Słowo” Jehowy ‛pomyślnie spełnia’ swój cel

6. W jaki sposób Jehowa zrealizował swój zamiar co do upadku Babilonu?

⁶ Jehowa oświadczył przez proroka Izajasza: „Mój zamiar się ostoi i uczynię wszystko, w czym mam upodobanie” (Izajasza 46:10b). W odniesieniu do Babilonu powziął zamiar, by z Persji wezwać Cyrusa i za jego pośrednictwem doprowadzić to miasto do upadku. Zamysł ten ogłosił z dużym wyprzedzeniem. Jak już wspomniano, niezawodnie go urzeczywistnił w roku 539 p.n.e.

7. Dlaczego możemy ufać, że „słowo” Jehowy zawsze się sprawdzi?

⁷ Prawie cztery wieki przed zdobyciem Babilonu przez Cyrusa królowi judzkiemu Jehoszafatowi zagroziły połączone wojska Ammonu i Moabu. Władca ten ufnie się pomodlił: „Jehowo, Boże naszych praojców, czyż nie jesteś Bogiem w niebiosach i czyż nie panujesz nad wszystkimi królestwami narodów, i czyż nie w twojej ręce jest moc i potęga, tak iż nikt nie zdoła się przed tobą ostać?” (2 Kronik 20:6). Podobne zaufanie wyraził Izajasz, mówiąc: „Jehowa Zastępów postanowił, któż może to udaremnić? A jego ręka jest wyciągnięta i któż może ją cofnąć?” (Izajasza 14:27). W późniejszym czasie babiloński król Nebukadneccar (Nabuchodonozor), odzyskawszy zmysły po okresie obłędu, pokornie przyznał: „Nie ma nikogo, kto by mógł powstrzymać jego [Boga] rękę albo mu powiedzieć: ‚Co czynisz?’” (Daniela 4:35). Jehowa zapewnia swój lud: ‛Moje słowo nie wróci do mnie bezowocne, lecz uczyni to, w czym mam upodobanie, i pomyślnie spełni to, z czym je posłałem’ (Izajasza 55:11). Możemy bezgranicznie ufać, iż „słowo” Jehowy zawsze się sprawdzi. Zamierzenie Boże jest niezawodne.

 „Wiekuiste zamierzenie” Boga

8. Czym jest „wiekuiste zamierzenie” Boga?

⁸ W swym liście do chrześcijan w Efezie apostoł Paweł wspomniał o „wiekuistym zamierzeniu” Boga (Efezjan 3:11). Nie chodzi tu o zwykły plan działania, jak gdyby Bóg musiał szczegółowo ustalać, co ma zrobić, lecz o Jego postanowienie urzeczywistnienia tego, co pierwotnie zamierzył względem ludzi i ziemi (Rodzaju 1:28). Aby lepiej zrozumieć niezawodność Jego zamierzenia, rozważmy pierwsze proroctwo biblijne.

9. Jak zapowiedź z Księgi Rodzaju 3:15 wiąże się z zamierzeniem Bożym?

⁹ Jak wynika z obietnicy zanotowanej w Księdze Rodzaju 3:15, zaraz po grzechu Adama i Ewy Jehowa postanowił, iż Jego symboliczna niewiasta wyda potomstwo, a konkretnie — syna. Ponadto przewidział skutki nieprzyjaźni między tą niewiastą a Szatanem oraz między jej potomstwem i jego potomstwem. Wprawdzie pozwolił, by Potomkowi niewiasty Bożej ‛rozgnieciono piętę’, ale w ustalonym przez Boga czasie ów Potomek miał ‛rozgnieść głowę’ wężowi, czyli Szatanowi Diabłu. Wcześniej jednak zamierzenie Jehowy stopniowo i niezawodnie się urzeczywistniało, dzięki czemu w wyznaczonej linii rodowej pojawił się Jezus, obiecany Mesjasz (Łukasza 3:15, 23-38; Galatów 4:4).

Co Jehowa z góry postanawia

10. Czy Jehowa z góry postanowił, że Adam i Ewa zgrzeszą? Wyjaśnij to szerzej.

¹⁰ Mówiąc o roli Jezusa w zamierzeniu Bożym, apostoł Piotr napisał: „Był on przewidziany przed założeniem świata, ale został ujawniony przy końcu czasów ze względu na was” (1 Piotra 1:20). Czy Jehowa z góry postanowił, że Adam i Ewa zgrzeszą i że Jezus Chrystus będzie musiał złożyć ofiarę okupu? Ależ nie. W powyższym cytacie słowo „założenie” jest tłumaczeniem greckiego wyrazu, który dosłownie znaczy „rzucenie w dół” i może się też odnosić do poczęcia potomka. Czy Adam i Ewa spłodzili pierwsze dziecko, zanim zgrzeszyli? Nie. Wydali je na świat dopiero po wypowiedzeniu Bogu posłuszeństwa (Rodzaju 4:1). A zatem decyzję o pojawieniu się zapowiedzianego potomstwa Jehowa powziął już po buncie pierwszych ludzi, ale przed spłodzeniem przez nich dzieci. Na mocy miłościwego postanowienia co do okupu, możliwego dzięki śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, odziedziczony grzech zostanie usunięty, a wszelkie zamysły Szatana — udaremnione (Mateusza 20:28; Hebrajczyków 2:14; 1 Jana 3:8).

11. Co jeszcze Jehowa z góry postanowił w związku z realizacją swego zamierzenia?

¹¹ W związku z realizacją swego zamierzenia Bóg postanowił coś jeszcze. Jak wynika  ze słów apostoła Pawła skierowanych do Efezjan, postanowił „znowu zebrać wszystko razem w Chrystusie — to, co w niebiosach, i to, co na ziemi”. W odniesieniu do „tego, co w niebiosach” — czyli grona ludzi wybranych na współdziedziców Chrystusa — Paweł wyjaśnił dalej, że zostali oni „z góry wyznaczeni zgodnie z zamierzeniem tego, który we wszystkim tak działa, jak doradza jego wola” (Efezjan 1:10, 11). Tak więc Jehowa z góry ustalił, że ograniczona liczba ludzi utworzy drugorzędną część potomstwa niewiasty Bożej i razem z Chrystusem będzie udostępniać innym dobrodziejstwa okupu (Rzymian 8:28-30). Apostoł Piotr nazwał tę grupę „narodem świętym” (1 Piotra 2:9). A z otrzymanej wizji apostoł Jan dowiedział się, że współdziedziców Chrystusa ma być 144 000 (Objawienie 7:4-8; 14:1, 3). Wspierając Chrystusa jako Króla, służą oni „sławie jego [Boga] chwały” (Efezjan 1:12-14).

12. Skąd wiadomo, że los poszczególnych jednostek z grona 144 000 nie został z góry przesądzony?

¹² Okoliczność, że Bóg już przed wiekami powziął decyzję o wyłonieniu grona 144 000 osób, nie oznacza, iż określone jednostki zostały przeznaczone do wiernej służby dla Niego. Wskazówki zawarte w Chrześcijańskich Pismach Greckich spisano głównie po to, by pomazańcy, kierując się nimi i czerpiąc z nich siły, mogli zachować niezłomną lojalność i dowieść, że są godni powołania niebiańskiego (Filipian 2:12; 2 Tesaloniczan 1:5, 11; 2 Piotra 1:10, 11). Jehowa z góry wie, że 144 000 osób jako grono będzie się nadawać do udziału w realizacji Jego zamierzenia. Ale to, czy każda z tych osób indywidualnie okaże się wierna do końca, zależy od postępowania, które sama obiera (Mateusza 24:13).

Co Jehowa przewiduje

13, 14. Z czym harmonizuje sposób, w jaki Jehowa korzysta ze swej zdolności przewidywania, i dlaczego?

¹³ Skoro Jehowa Bóg potrafi wypowiadać proroctwa i realizować swoje zamierzenia, to w jaki sposób korzysta ze swej znajomości rzeczy przyszłych? Przede wszystkim możemy być pewni, że Bóg zawsze jest prawdomówny, prawy i pełen miłości. Pisząc w I wieku do chrześcijan pochodzenia hebrajskiego, apostoł Paweł potwierdził, że przysięga i obietnica Boża stanowią „dwie niezmienne rzeczy, w których jest niemożliwe, żeby Bóg skłamał” (Hebrajczyków 6:17, 18). Myśl tę wyraził również w swym liście do ucznia Tytusa, gdy napisał, że Bóg „nie może kłamać” (Tytusa 1:2).

¹⁴ Co więcej, chociaż Jehowa dysponuje nieograniczoną mocą, nigdy nie postępuje niesprawiedliwie. Mojżesz oznajmił, że Jehowa to „Bóg wierności, u którego nie ma niesprawiedliwości; jest on prawy i prostolinijny” (Powtórzonego Prawa 32:4). Wszelkie poczynania Jehowy pozostają w zgodzie z Jego wspaniałą osobowością i świadczą o doskonałej harmonii między Jego głównymi przymiotami: miłością, mądrością, sprawiedliwością i mocą.

15, 16. Wobec jakiego wyboru Jehowa postawił Adama w ogrodzie Eden?

 ¹⁵ Rozważmy, jak te przymioty uwidoczniły się w związku z wydarzeniami w ogrodzie Eden. Jehowa jako kochający Ojciec dał istotom ludzkim wszystko, co niezbędne. Obdarzył Adama zdolnością logicznego myślenia i wyciągania wniosków. W przeciwieństwie do zwierząt kierujących się głównie instynktem, Adam potrafił dokonywać wyborów. Dlatego Bóg, spoglądając ze swego niebiańskiego tronu, „widział wszystko, co uczynił, i oto było to bardzo dobre” (Rodzaju 1:26-31; 2 Piotra 2:12).

¹⁶ Powiadamiając pierwszego człowieka o zakazie spożywania owocu z „drzewa poznania dobra i zła”, Jehowa podał wyraźne wskazówki, żeby Adam mógł podjąć odpowiednią decyzję. Pozwolił mu spożywać „z każdego drzewa ogrodu” z wyjątkiem tego jednego, a zarazem ostrzegł go przed tragicznymi skutkami złamania owego zakazu (Rodzaju 2:16, 17). Wyjaśnił też, jakie następstwa pociągnie za sobą określone postępowanie. Co uczyni Adam?

17. Dlaczego można powiedzieć, że Jehowa przewiduje przyszłość w sposób selektywny?

¹⁷ Chociaż Jehowa może wszystko wiedzieć z wyprzedzeniem, najwyraźniej nie chciał przewidywać postępowania Adama i Ewy. Rzecz zatem nie w tym, czy Jehowa potrafi wejrzeć w przyszłość, ale w tym, czy chce to uczynić. Ponadto rozsądny jest wniosek, że jako Bóg miłości nie mógłby świadomie i bezdusznie zaplanować tego buntu i wszystkich jego straszliwych następstw (Mateusza 7:11; 1 Jana 4:8). Tak więc Jehowa korzysta ze swej zdolności przewidywania przyszłych wydarzeń w sposób selektywny.

18. Dlaczego wybiórcze korzystanie przez Jehowę ze zdolności przewidywania nie świadczy o Jego niedoskonałości?

¹⁸ Czy wybiórcze korzystanie przez Jehowę ze zdolności przewidywania oznacza, że jest On niedoskonały i ma jakieś braki? W żadnym wypadku. Mojżesz napisał o Jehowie: „Skała — doskonałe są wszystkie jego poczynania”. Bóg nie ponosił winy za grzech pierwszych ludzi. Wynikające z niego zgubne następstwa, które obecnie odczuwamy, są rezultatem nikczemnego aktu nieposłuszeństwa. Apostoł Paweł wyraźnie napisał, że „przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech — śmierć, i w taki sposób śmierć rozprzestrzeniła się na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli” (Powtórzonego Prawa 32:4, 5; Rzymian 5:12; Jeremiasza 10:23).

19. Jakie zagadnienia rozważymy w następnym artykule?

¹⁹ Z dotychczasowych rozważań dowiedzieliśmy się, że u Jehowy nie ma niesprawiedliwości (Psalm 33:5). Jego zdolności, przymioty i zasady harmonizują z powziętym przezeń zamierzeniem (Rzymian 8:28). Będąc Bogiem proroctw, Jehowa „od początku oznajmia zakończenie i od dawna — to, czego jeszcze nie uczyniono” (Izajasza 46:9, 10). Dowiedzieliśmy się również, że zdolnością przewidywania posługuje się selektywnie. Jaki to ma związek z nami? Jak możemy podejmować decyzje zgodne z miłościwym zamierzeniem Bożym? I jakich dobrodziejstw nam to przysporzy? Zagadnienia te rozważymy w następnym artykule.

[Przypis]

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Jakie starożytne przykłady potwierdzają, że „słowo” Boga zawsze się spełnia?

• Co Jehowa z góry ustalił w związku ze swoim „wiekuistym zamierzeniem”?

• W jaki sposób Jehowa korzysta ze zdolności przewidywania?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 22]

Jehoszafat ufał Jehowie

[Ilustracja na stronie 23]

Bóg zapowiedział śmierć i zmartwychwstanie Jezusa

[Ilustracja na stronie 24]

Czy Jehowa z góry ustalił, co uczynią Adam i Ewa?