„Położyłem przed tobą życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo; wybierz więc życie, abyś mógł pozostać przy życiu” (POWTÓRZONEGO PRAWA 30:19).

1, 2. W jakim sensie Bóg stworzył człowieka na swój obraz?

„UCZYŃMY człowieka na nasz obraz, na nasze podobieństwo”. Słowa te, zanotowane w pierwszym rozdziale Biblii, wypowiedział Bóg. Następnie, jak czytamy w Księdze Rodzaju 1:26, 27, „przystąpił do stworzenia człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył”. Z tego względu pierwszy człowiek różnił się od wszystkich innych stworzeń na ziemi. Był podobny do swego Stwórcy — potrafił rozumować oraz przejawiać miłość, sprawiedliwość, mądrość i moc. Otrzymał też sumienie, aby mógł podejmować decyzje, które by mu wyszły na dobre i podobały się jego Ojcu (Rzymian 2:15). Adam miał wolną wolę. Jehowa tak ocenił swego ziemskiego syna oraz pozostałe dzieła: „Oto było to bardzo dobre” (Rodzaju 1:31; Psalm 95:6).

² Jako potomkowie Adama, my również jesteśmy uczynieni na obraz i podobieństwo Boga. Ale czy rzeczywiście możemy decydować o tym, co robimy? Tak, bo chociaż Jehowa zna z góry bieg wydarzeń, to nie ustala wcześniej naszych czynów ani ostatecznego losu. Nie dopuszcza, by życiem jego ziemskich dzieci rządziło przeznaczenie. Aby lepiej zrozumieć, jak odpowiednie korzystanie z wolnej woli pozwala podejmować właściwe  decyzje, zobaczmy, czego nas uczą dzieje narodu izraelskiego (Rzymian 15:4).

Swoboda wyboru dana Izraelitom

3. Jak brzmiało pierwsze z Dziesięciu Przykazań i jakiego wyboru dokonali wierni Izraelici?

³ Jehowa oświadczył narodowi izraelskiemu: „Jam jest Jehowa, twój Bóg, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewolników” (Powtórzonego Prawa 5:6). W roku 1513 p.n.e. Izrael został w cudowny sposób wyzwolony z niewoli egipskiej i dlatego nie miał powodu powątpiewać w te słowa. W pierwszym z Dziesięciu Przykazań Jehowa oznajmił za pośrednictwem swego rzecznika Mojżesza: „Nie wolno ci mieć żadnych innych bogów na przekór mojemu obliczu” (Wyjścia 20:1, 3). Izraelici obrali wtedy posłuszeństwo. Ochoczo postanowili służyć wyłącznie Jehowie (Wyjścia 20:5; Liczb 25:11).

4. (a) Wobec jakiego wyboru Mojżesz postawił Izraelitów? (b) Jakiego wyboru musi dokonać każdy z nas?

⁴ Jakieś 40 lat później Mojżesz dobitnie uświadomił kolejnemu pokoleniu Izraelitów, że muszą dokonać wyboru: „Powołuję dzisiaj niebiosa i ziemię na świadków przeciwko wam, że położyłem przed tobą życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo; wybierz więc życie, abyś mógł pozostać przy życiu, ty i twoje potomstwo” (Powtórzonego Prawa 30:19). Podobnie i my dzisiaj możemy zdecydować: albo będziemy wiernie służyć Jehowie i dostąpimy życia wiecznego, albo wymówimy Mu posłuszeństwo i poniesiemy związane z tym konsekwencje. Rozważmy przykłady dwóch grup osób, które dokonały skrajnie odmiennych wyborów.

5, 6. Jakiego wyboru dokonał Jozue i jaki był tego wynik?

⁵ W roku 1473 p.n.e. Jozue wprowadził Izraelitów do Ziemi Obiecanej. Przed śmiercią udzielił swym rodakom dobitnej zachęty: „A jeśli w waszych oczach źle jest służyć Jehowie, to wybierzcie sobie dzisiaj, komu będziecie służyć: czy bogom, którym służyli wasi praojcowie, gdy byli po drugiej stronie Rzeki, czy bogom Amorytów, w których ziemi mieszkacie”. Następnie oświadczył: „Ja i mój dom będziemy służyć Jehowie” (Jozuego 24:15).

⁶ Wcześniej Jehowa zachęcił Jozuego, żeby był odważny i silny i żeby nie odstępował od Prawa Bożego. Miał je natomiast ‛czytać półgłosem dniem i nocą’ i w ten sposób ‛zapewnić swej drodze powodzenie’ (Jozuego 1:7, 8). I Jozue rzeczywiście się o tym przekonał. Dzięki dokonanemu wyborowi zaznał wielu błogosławieństw. Oświadczył: „Nie zawiodła żadna obietnica ze wszystkich dobrych obietnic, które Jehowa złożył domowi Izraela; wszystkie się spełniły” (Jozuego 21:45).

7. Jakiego wyboru dokonało wielu Izraelitów za dni Izajasza i jakie to przyniosło konsekwencje?

⁷ Porównajmy z tym sytuację Izraelitów żyjących jakieś 700 lat później. Wielu z nich kultywowało wówczas pogańskie zwyczaje. Na przykład w ostatnim dniu roku zbierali się przy stole zastawionym różnymi smakołykami oraz słodkim winem. Nie chodziło przy tym o zwykłe spotkanie towarzyskie, lecz o ceremonię religijną ku czci dwóch pogańskich bóstw. Prorok Izajasz tak opisał pogląd Boga na ten przejaw niewierności: „Opuszczacie Jehowę, zapominacie o mej świętej górze, zastawiacie stół bóstwu szczęścia i nalewacie zmieszane wino bóstwu przeznaczenia”. Urodzaj uzależniali nie od błogosławieństwa Jehowy, ale od zjednania sobie „bóstwa szczęścia” i „bóstwa przeznaczenia”. Tą buntowniczą i umyślnie obraną postawą jedynie przypieczętowali swój los. Jehowa oświadczył: „Przeznaczę was pod miecz i wy wszyscy pochylicie się, by was pozabijano; bo wołałem, lecz wyście nie odpowiadali, mówiłem, lecz wyście nie słuchali; i czyniliście to, co złe w moich oczach, i wybraliście to, w czym nie miałem upodobania” (Izajasza  65:11, 12). Niemądrym wyborem ściągnęli na siebie zagładę, przed którą „bóstwo szczęścia” ani „bóstwo przeznaczenia” nie zdołało ich uchronić.

Jak dokonać właściwego wyboru

8. Co według Powtórzonego Prawa 30:20 wiąże się z dokonaniem właściwego wyboru?

⁸ Kiedy Mojżesz zachęcał Izraelitów do wybrania życia, wspomniał o trzech krokach, które powinni byli poczynić: mieli ‛miłować Jehowę, swego Boga, słuchać jego głosu i lgnąć do niego’ (Powtórzonego Prawa 30:20). Przeanalizujmy każde z tych wymagań, abyśmy potrafili dokonać właściwego wyboru.

9. Jak możemy okazywać miłość do Jehowy?

⁹ Mamy miłować Jehowę, naszego Boga. Dobrowolnie postanawiamy służyć Jehowie, ponieważ Go miłujemy. Bierzemy sobie do serca ostrzegawcze przykłady z czasów Izraela i opieramy się wszelkim niemoralnym pokusom oraz wystrzegamy się stylu życia, który mógłby nas pogrążyć w bagnie materializmu (1 Koryntian 10:11; 1 Tymoteusza 6:6-10). Lgniemy do Jehowy i zachowujemy Jego przepisy (Jozuego 23:8; Psalm 119:5, 8). Zanim Izraelici weszli do Ziemi Obiecanej, Mojżesz zachęcił ich: ‛Oto uczyłem was przepisów i sądowniczych rozstrzygnięć, tak jak Jehowa, mój Bóg, mi nakazał, abyście tak postępowali w ziemi, do której się udajecie, żeby ją wziąć w posiadanie. Zachowujcie je więc i spełniajcie, gdyż jest to mądrość wasza i wasze zrozumienie w oczach ludów, które usłyszą wszystkie te przepisy’ (Powtórzonego Prawa 4:5, 6). Właśnie teraz jest pora, byśmy okazywali miłość do Jehowy, przyznając Jego woli pierwsze miejsce w swym życiu. Jeśli tak postąpimy, na pewno zaznamy licznych błogosławieństw (Mateusza 6:33).

10-12. Czego możemy się nauczyć z wydarzeń z czasów Noego?

¹⁰ Mamy słuchać głosu Boga. Noe był „głosicielem prawości” (2 Piotra 2:5). Niemal wszyscy ludzie żyjący przed potopem byli pochłonięci swoimi sprawami i ‛nie zwrócili uwagi’ na ostrzeżenia Noego. Jakie to przyniosło konsekwencje? „Przyszedł potop i zmiótł ich wszystkich”. Jezus zapowiedział, że podobnie będzie w dobie obecnej, podczas „obecności Syna Człowieczego”. Wydarzenia z czasów Noego stanowią surową przestrogę dla żyjących dzisiaj ludzi, którzy nie zważają na orędzie Boże (Mateusza 24:39).

¹¹ Kto drwi z ostrzeżeń, które Bóg podaje za pośrednictwem swoich nowożytnych sług, powinien sobie uświadomić skutki ich bagatelizowania. Apostoł Piotr napisał o takich szydercach: „Zgodnie ze swym życzeniem przeoczają fakt, iż od dawna były niebiosa oraz ziemia spoiście wystająca z wody i pośród wody za sprawą Bożego słowa; i przez te rzeczy ówczesny świat uległ zagładzie, gdy został zatopiony wodą. Lecz za sprawą tego samego słowa teraźniejsze niebiosa i ziemia są odłożone dla ognia oraz zachowane na dzień sądu i zagłady ludzi bezbożnych” (2 Piotra 3:3-7).

¹² Dla porównania rozważmy, jakiego wyboru dokonał Noe z rodziną. „Dzięki wierze Noe, otrzymawszy Boskie ostrzeżenie przed tym, czego jeszcze nie widziano, okazał zbożną bojaźń i zbudował arkę”. Usłuchał ostrzeżenia i wybawił swych domowników (Hebrajczyków 11:7). Obyśmy bez wahania słuchali orędzia Bożego i posłusznie się do niego stosowali (Jakuba 1:19, 22-25).

13, 14. (a) Dlaczego koniecznie powinniśmy ‛lgnąć do Jehowy’? (b) Jak możemy pozwolić, by Jehowa, nasz Garncarz, nas kształtował?

¹³ Mamy lgnąć do Jehowy. Jeżeli chcemy ‛wybrać życie i pozostać przy życiu’, musimy nie tylko miłować Jehowę i Go słuchać, ale też ‛lgnąć do Niego’, czyli wytrwale spełniać Jego wolę. Jezus powiedział: „Dzięki swej wytrwałości zyskacie wasze dusze” (Łukasza 21:19). Wybór, jakiego dokonujemy, wyjawia stan naszego serca. W Księdze Przysłów 28:14  czytamy: „Szczęśliwy jest człowiek, który stale odczuwa strach, lecz kto zatwardza swe serce, wpadnie w nieszczęście”. Przekonał się o tym faraon w starożytnym Egipcie. Gdy na jego kraj spadało po kolei dziesięć plag, faraon — zamiast okazać bojaźń przed Bogiem — za każdym razem zatwardzał swe serce. Jehowa nie zmuszał tego dumnego władcy do nieposłuszeństwa; pozwolił mu dokonać wyboru. Mimo to Jehowa spełnił swą wolę, jak to wynika z Jego słów skierowanych do faraona, a zacytowanych później przez apostoła Pawła: „Właśnie dlatego pozwoliłem ci pozostać, aby w związku z tobą pokazać swoją moc i aby moje imię było oznajmiane po całej ziemi” (Rzymian 9:17).

¹⁴ Setki lat po wyzwoleniu Izraelitów spod władzy faraona prorok Izajasz oświadczył: „Jehowo, tyś naszym Ojcem. My jesteśmy gliną, a tyś naszym Garncarzem; i wszyscy jesteśmy dziełem twej ręki” (Izajasza 64:8). Gdy studiujemy Słowo Boże i wprowadzamy je w czyn, to pozwalamy, by Jehowa nas kształtował, i stopniowo przyodziewamy nową osobowość. Stajemy się bardziej potulni i podatni na formowanie; dzięki temu łatwiej nam lojalnie trwać przy Jehowie, bo szczerze pragniemy Mu się podobać (Efezjan 4:23, 24; Kolosan 3:8-10).

„Będziesz o nich opowiadał”

15. O jakich dwóch warunkach, wspomnianych w Powtórzonego Prawa 4:9, Mojżesz przypomniał Izraelitom?

¹⁵ Na krótko przed wkroczeniem narodu izraelskiego do Ziemi Obiecanej Mojżesz powiedział do niego: „Tylko miej się na baczności i pilnie zważaj na swą duszę, żebyś nie zapomniał o rzeczach, które widziały twoje oczy, i żeby one nie odstępowały od twego serca przez wszystkie dni twego życia; i będziesz o nich opowiadał swoim synom i swoim wnukom” (Powtórzonego Prawa 4:9). Aby zaznawać błogosławieństw i dobrobytu w ziemi mającej stać się ich dziedzictwem, Izraelici musieli spełnić dwa warunki postawione przez Jehowę, ich Boga. Mieli stale pamiętać o Jego cudownych czynach, które widzieli, oraz mieli o nich opowiadać przyszłym pokoleniom. Obecnie jako słudzy Jehowy musimy czynić to samo, jeśli chcemy ‛wybrać życie i pozostać przy życiu’. A czego Jehowa dokonał i nadal dokonuje na naszych oczach?

16, 17. (a) Jaki wkład w dzieło głoszenia o Królestwie wnoszą absolwenci Gilead? (b) Podaj przykłady osób o niesłabnącej gorliwości.

¹⁶ Z radością obserwujemy, jak Jehowa błogosławi dziełu głoszenia i czynienia uczniów. Odkąd w roku 1943 otwarto Biblijną Szkołę Strażnicy — Gilead, w wielu krajach działalność ta nabrała rozmachu dzięki misjonarzom. Po dziś dzień absolwenci pierwszych klas tej szkoły gorliwie głoszą o Królestwie, i to mimo podeszłego wieku, a niekiedy także ograniczeń fizycznych. Piękny przykład daje Mary Olson, która ukończyła Gilead w roku 1944. Służbę misjonarską pełniła  najpierw w Urugwaju, potem w Kolumbii, a obecnie usługuje w Portoryko. Choć trochę jej dokuczają dolegliwości wynikające z wieku, dalej z entuzjazmem uczestniczy w działalności kaznodziejskiej. Zna język hiszpański i każdego tygodnia współpracuje z miejscowymi głosicielami.

¹⁷ Na Bahamach wciąż pracuje owdowiała Nancy Porter, która ukończyła Szkołę Gilead w roku 1947. Również ona jest pilnie zajęta głoszeniem. W swym życiorysie napisała: „Szczególnym źródłem radości jest uczenie innych prawdy zawartej w Biblii. Taki uporządkowany program obowiązków duchowych organizuje i stabilizuje moje życie”. * Wspominając minione lata, siostra Porter oraz inni wierni słudzy nie zapominają o tym, czego dokonał Jehowa. A co z nami? Czy dziękujemy Jehowie, że błogosławi dziełu Królestwa na naszym terenie? (Psalm 68:11).

18. Czego możemy się nauczyć z życiorysów misjonarzy?

¹⁸ Ogromnie się radujemy z osiągnięć tych długoletnich, wiernych sług Bożych. Z lektury ich życiorysów czerpiemy zachęty, bo widząc, co Jehowa dla nich robi, umacniamy się w postanowieniu służenia Mu. Czy regularnie czytasz takie wzruszające relacje publikowane w czasopiśmie Strażnica i czy nad nimi rozmyślasz?

19. Jak chrześcijańscy rodzice mogą robić dobry użytek z życiorysów zamieszczanych w Strażnicy?

¹⁹ Mojżesz przypomniał Izraelitom, że mają pamiętać o wszystkich rzeczach, które Jehowa dla nich uczynił, i że nie powinny one ‛odstąpić od ich serca przez wszystkie dni ich życia’. Następnie dodał: „Będziesz o nich opowiadał swoim synom i swoim wnukom” (Powtórzonego Prawa 4:9). Przeżycia innych mają szczególną wartość. Dorastająca młodzież potrzebuje właściwych wzorców. Samotne siostry mogą się wiele nauczyć z przykładu wiernych starszych chrześcijanek, których życie opisano w Strażnicy. Zarówno bracia, jak i siostry mogą głosić dobrą nowinę w szerszym zakresie, pełniąc służbę na terenie obcojęzycznym w rodzinnym kraju. Chrześcijańscy rodzice, czy z pomocą życiorysów wiernych misjonarzy z Gilead oraz innych osób zachęcacie dzieci, by obrały za cel służbę pełnoczasową?

20. Co musimy robić, by ‛wybrać życie’?

²⁰ Jak więc każdy z nas może ‛wybrać życie’? Musimy korzystać z cudownego daru wolnej woli w sposób świadczący o miłości do Jehowy i zawsze dawać z siebie to, co najlepsze w służbie dla Niego, dopóki pozwala nam ją pełnić. Bo jak oświadczył Mojżesz, Jehowa „jest twoim życiem i długością twoich dni” (Powtórzonego Prawa 30:19, 20).

[Przypis]

Czy sobie przypominasz?

• Czego się nauczyłeś z omówionych tu przykładów skrajnie odmiennych wyborów?

• Jakie kroki musimy poczynić, by ‛wybrać życie’?

• Z jakich dwóch obowiązków musimy się wywiązać?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 26]

„Położyłem przed tobą życie i śmierć”

[Ilustracja na stronie 29]

Dzięki usłuchaniu głosu Bożego Noe i jego rodzina zostali wybawieni

[Ilustracja na stronie 30]

Mary Olson

[Ilustracja na stronie 30]

Nancy Porter