WYDARZENIE to miało zrobić wielkie wrażenie. Na równinie Dura, zapewne niedaleko miasta Babilon, postawiono ogromny złoty posąg. Z tej okazji zaplanowano specjalną uroczystość z udziałem dostojników państwowych. Oczekiwano od nich, że na dźwięk różnorodnych instrumentów muzycznych oddadzą pokłon temu posągowi. Król Nebukadneccar oznajmił, iż każdy, kto tego nie uczyni, poniesie śmierć w wyjątkowo mocno rozpalonym piecu. Któż ośmieliłby się nie usłuchać tego rozkazu?

Ku zaskoczeniu obecnych trzej czciciele Jehowy — Szadrach, Meszach i Abed-Nego — nie pokłonili się posągowi. Wiedzieli, że byłoby to sprzeczne z ich pragnieniem trwania w wyłącznym oddaniu dla Jehowy Boga (Powtórzonego Prawa 5:8-10). Gdy zażądano od nich wyjaśnień, odważnie odpowiedzieli Nebukadneccarowi: „Jeżeli tak ma być, to nasz Bóg, któremu służymy, potrafi nas wyratować. Z rozpalonego pieca ognistego i z ręki twojej, królu, on nas wyratuje. A jeśli nie, to niech ci będzie wiadomo, królu, że nie twoim bogom służymy, a złotemu posągowi, który postawiłeś, nie oddamy czci” (Daniela 3:17, 18).

Kiedy tych trzech Hebrajczyków wrzucono do rozpalonego pieca, mógł ich uratować jedynie cud. I Bóg rzeczywiście posłał swego anioła, by ochronił Jego wiernych sług, którzy woleli zginąć niż okazać się nieposłuszni Jehowie. * Znaleźli się oni w podobnej sytuacji jak apostołowie Jezusa Chrystusa, którzy przeszło sześć wieków później oświadczyli przed najwyższym sądem żydowskim: „Musimy być bardziej posłuszni Bogu jako władcy niż ludziom” (Dzieje 5:29).

Ważne wnioski dla nas

Szadrach, Meszach i Abed-Nego dali piękny przykład wiary, posłuszeństwa i lojalności. Okazali wiarę w Jehowę. Sumienie wyszkolone na podstawie zasad Bożych nie pozwoliło im uczestniczyć w niczym, co miałoby związek z fałszywym kultem lub z nacjonalizmem. Dzisiejsi chrześcijanie również całkowicie ufają prawdziwemu Bogu. Kierują się sumieniem wyszkolonym na Biblii i nie biorą udziału w żadnych praktykach religii fałszywej ani w ceremoniach naruszających prawa i zasady Boże.

Ci trzej wierni Hebrajczycy zaufali Jehowie. Posłuszeństwo wobec Niego uważali za cenniejsze niż uznanie, prestiż czy sława — to, co mogło im oferować imperium babilońskie. Ci młodzi ludzie woleli raczej cierpieć i umrzeć niż stracić więź z Bogiem. Wzorem Mojżesza ‛pozostali niezłomni, jak gdyby widzieli Niewidzialnego’ (Hebrajczyków 11:27). Niezależnie od tego, czy Jehowa ocaliłby ich od śmierci, byli zdecydowani zachować niezłomną lojalność wobec Niego i nie  pójść na kompromis w celu ratowania życia. Nawiązując najwyraźniej do ich przykładu, apostoł Paweł wspomina o wiernych osobach, które ‛powstrzymały siłę ognia’ (Hebrajczyków 11:34). Taką samą wiarę i posłuszeństwo okazują w próbach dzisiejsi słudzy Boży.

Przeżycia Szadracha, Meszacha i Abed-Nega pokazują też, że Bóg nagradza swych sług za lojalność. Psalmista śpiewał: „Jehowa (...) nie opuści lojalnych wobec niego” (Psalm 37:28). Obecnie nie możemy oczekiwać, że Bóg cudownie nas uratuje tak jak trzech Hebrajczyków. Możemy jednak być pewni, że bez względu na to, co przeżywamy, nasz niebiański Ojciec pośpieszy nam z pomocą. Potrafi On usunąć przeszkodę albo dodać nam sił do wytrwania. Jest też w stanie nas wskrzesić, jeśli aż do śmierci zachowamy niezłomną lojalność (Psalm 37:10, 11, 29; Jana 5:28, 29). Nasza wiara, posłuszeństwo i lojalność odnoszą triumf, ilekroć w obliczu prób pokazujemy, że chcemy być bardziej posłuszni Bogu niż ludziom.

[Przypis]

[Ramka i ilustracja na stronie 9]

CIEKAWE SZCZEGÓŁY

• Gdy niezłomna lojalność trzech Hebrajczyków została poddana tej próbie, nie mieli oni jeszcze trzydziestu lat.

• Piec niewątpliwie rozpalono do granic wytrzymałości (Daniela 3:19).