JUŻ na samym początku dziejów ludzkości wydarzyło się coś, co pociągnęło za sobą katastrofalne skutki. Pewien anioł wszczął bunt przeciwko władzy Stwórcy i nakłonił pierwszą kobietę, Ewę, do zjedzenia zakazanego owocu. Powiedział jej, mając na myśli także Adama: „Z całą pewnością nie umrzecie. Gdyż Bóg wie, że w tym samym dniu, w którym z niego zjecie, wasze oczy na pewno się otworzą i na pewno staniecie się podobni do Boga, będziecie znali dobro i zło” (Rodzaju 2:16, 17; 3:1-5). Ten zbuntowany anioł stał się znany jako Diabeł i Szatan (Objawienie 12:9).

Czy Ewa go posłuchała? Biblia informuje: „Niewiasta (...) zobaczyła, że drzewo to jest dobre, by mieć z niego pokarm, i że jest czymś upragnionym dla oczu — tak, to drzewo miało ponętny wygląd. Wzięła więc jego owoc i zaczęła jeść. Potem dała też trochę swemu mężowi, gdy był z nią, i on go jadł” (Rodzaju 3:6). A zatem nasi prarodzice poparli bunt Szatana. W rezultacie pozbawili siebie i swych potomków możliwości życia w raju. Ich dzieci, zamiast się rodzić doskonałe i żyć wiecznie, odziedziczyły grzech i śmierć (Rzymian 5:12).

Jak w tej sytuacji zachował się Jehowa Bóg, Suwerenny Władca wszechświata? Postanowił umożliwić ludziom uzyskanie przebaczenia grzechów (Rzymian 5:8). Ustanowił też rząd, który opanuje tę dramatyczną sytuację. Nazwano go „królestwem Bożym” (Łukasza 21:31). Rząd ten jest dodatkowym, uzupełniającym przejawem wszechświatowego zwierzchnictwa Jehowy i został powołany w określonym celu.

Jaki jest cel istnienia Królestwa Bożego? Czym się ono charakteryzuje i jak wygląda w porównaniu z rządami ludzkimi? Kiedy miało zacząć panować? Zagadnienia te omówimy w następnym artykule.