„Bojaźń przed Jehową jest początkiem mądrości” (PRZYSŁÓW 9:10).

1. Dlaczego wielu osobom trudno zrozumieć, czym właściwie jest bojaźń przed Bogiem?

DAWNIEJ nazwanie kogoś człowiekiem bogobojnym stanowiło komplement. Obecnie wielu uważa bogobojność za pojęcie staroświeckie i niezrozumiałe. Niejeden się zastanawia: „Skoro Bóg jest miłością, to dlaczego miałbym się Go bać?” Takim ludziom bojaźń kojarzy się z uczuciem negatywnym, wręcz paraliżującym. Tymczasem prawdziwa bojaźń przed Bogiem ma o wiele szersze znaczenie i nie jest — jak się przekonamy — tylko stanem emocjonalnym.

2, 3. Co wchodzi w zakres prawdziwej bojaźni przed Bogiem?

² Według Biblii bojaźń Boża jest cechą pozytywną (Izajasza 11:3). Chodzi o głęboki szacunek dla Boga, o usilne pragnienie wystrzegania się wszystkiego, co wywołuje Jego niezadowolenie (Psalm 115:11). Bojaźń taka obejmuje uznawanie i ścisłe trzymanie się ustalonych przez Niego norm moralnych oraz chęć kierowania się w życiu Jego kryteriami dobra i zła. Jak powiedziano w pewnym dziele, taka zdrowa bojaźń wyraża „postawę wobec Boga skłaniającą człowieka do mądrego postępowania oraz unikania wszelkich form zła”. Biblia słusznie więc oznajmia: „Bojaźń przed Jehową jest początkiem mądrości” (Przysłów 9:10).

³ Bojaźń Boża rzeczywiście rozciąga się na wiele aspektów naszego życia. Jej owocem jest nie tylko mądrość, lecz także radość, pokój, pomyślność, długie życie, nadzieja oraz ufność (Psalm 2:11; Przysłów 1:7; 10:27; 14:26; 22:4; 23:17, 18; Dzieje 9:31). Cecha ta ściśle wiąże się z wiarą i miłością. Dotyczy całokształtu naszych stosunków z Bogiem i bliźnimi (Powtórzonego Prawa 10:12; Hioba 6:14; Hebrajczyków 11:7). Obejmuje głębokie przekonanie, że nasz Ojciec niebiański troszczy się o każdego z nas i chętnie przebacza nasze przewinienia (Psalm 130:4). Tylko zatwardziałych grzeszników może On słusznie napawać trwogą (Hebrajczyków 10:26-31). *

Jak się nauczyć bojaźni przed Jehową

4. Co nam pomoże ‛nauczyć się bać Jehowy’?

⁴ Skoro zbożna bojaźń jest nieodzownym warunkiem podejmowania mądrych decyzji i zaskarbiania sobie błogosławieństw Bożych, to jak możemy ‛nauczyć się bać Jehowy’ we właściwy sposób? (Powtórzonego Prawa 17:19). W Biblii podano „dla naszego pouczenia” wiele przykładów bogobojnych mężczyzn i kobiet (Rzymian 15:4). Aby lepiej zrozumieć znaczenie bojaźni Bożej, zastanówmy się nad życiem jednej z takich osób, mianowicie Dawida, króla starożytnego Izraela.

5. Jak pasienie owiec pomogło Dawidowi nauczyć się bojaźni przed Jehową?

⁵ Pierwszy król izraelski, Saul, został odrzucony przez Jehowę, ponieważ bał się ludzi, a nie Boga (1 Samuela 15:24-26). Natomiast Dawid swoim życiem i utrzymywaniem bliskiej więzi z Jehową dowiódł, że był człowiekiem naprawdę bogobojnym. Ponieważ od najmłodszych lat pasał owce swego ojca, niejedną noc spędził pod rozgwieżdżonym niebem, dzięki czemu zapewne łatwiej mu było zrozumieć znaczenie bojaźni przed Jehową (1 Samuela 16:11). Chociaż mógł dostrzec jedynie maleńką cząstkę bezkresnego wszechświata, doszedł do  właściwego wniosku — Bóg jest godzien szacunku i uwielbienia. Po latach Dawid napisał: „Gdy widzę twe niebiosa, dzieła twoich palców, księżyc i gwiazdy, któreś ty przygotował, czymże jest śmiertelnik, że o nim pamiętasz, i syn ziemskiego człowieka, że się o niego troszczysz?” (Psalm 8:3, 4).

6. Co odczuwał Dawid, widząc przejawy wielkości Jehowy?

⁶ W porównaniu z bezmiarem gwiaździstego nieba Dawid słusznie czuł się znikomy. Ale ta świadomość go nie przerażała — wprost przeciwnie, pobudzała do wysławiania Jehowy. Oświadczył: „Niebiosa oznajmiają chwałę Boga, a o dziele jego rąk opowiada przestworze” (Psalm 19:1). Dzięki takiemu głębokiemu szacunkowi dla Jehowy Dawid zbliżył się do Niego oraz zapragnął poznać Jego doskonałe drogi i nimi kroczyć. Wyobraź sobie, co czuł, gdy śpiewał: „Jesteś bowiem wielki i dokonujesz rzeczy zdumiewających; ty jesteś Bogiem, ty sam. Poucz mnie, Jehowo, o swej drodze. Będę chodził w twojej prawdzie. Zjednocz me serce, aby się bało twego imienia” (Psalm 86:10, 11).

7. Jak bojaźń Boża pomogła Dawidowi w pojedynku z Goliatem?

⁷ Kiedy do ziemi izraelskiej wtargnęli Filistyni, ich mocarz Goliat, który mierzył jakieś trzy metry, zaczął urągać Izraelitom, mówiąc mniej więcej tak: ‛Wybierzcie męża, by ze mną walczył! Jeśli wygra, będziemy wam służyć’ (1 Samuela 17:4-10). Dawid, w przeciwieństwie do Saula i jego armii, nie wpadł w przerażenie. Wiedział, że należy się bać nie człowieka — obojętnie jak potężnego — lecz Jehowy. Dlatego odpowiedział Goliatowi: „Przychodzę do ciebie z imieniem Jehowy Zastępów (...). I cały ten zbór się dowie, że nie mieczem i nie włócznią wybawia Jehowa, gdyż bitwa należy do Jehowy”. Z pomocą Jehowy Dawid przy użyciu procy i kamienia powalił filistyńskiego olbrzyma (1 Samuela 17:45-47).

8. Czego możemy się nauczyć z biblijnych przykładów bogobojnych osób?

⁸ My również możemy tak jak Dawid stanąć w obliczu budzących grozę przeszkód czy wrogów. Co wtedy zrobić? Możemy się z nimi uporać w taki sam sposób, w jaki uczynili to Dawid i inni wierni słudzy z dawnych czasów — musimy przejawiać zbożną bojaźń. Pomaga ona przezwyciężyć strach przed człowiekiem. Wierny sługa Boży Nehemiasz zachęcał swych rodaków zastraszanych przez przeciwników: „Nie bójcie się ich. Pamiętajcie o Jehowie, wielkim i napawającym lękiem” (Nehemiasza 4:14). Dzięki wsparciu Jehowy Dawid, Nehemiasz i inni lojalni czciciele Boga pomyślnie wypełnili otrzymane zadania. Przejawiając zbożną bojaźń, my też zdołamy tego dokonać.

Zbożna bojaźń w obliczu problemów

9. W jakich okolicznościach Dawid przejawiał zbożną bojaźń?

⁹ Po zabiciu Goliata Dawid za sprawą Jehowy odniósł kolejne zwycięstwa. Jednak zazdrosny Saul usiłował — najpierw bez namysłu, później podstępnie, a w końcu z pomocą żołnierzy — pozbawić go życia. Dawid przez lata musiał uciekać i walczyć, czekając, aż w stosownym czasie Jehowa zgodnie ze swym zapewnieniem uczyni go królem. Znosząc to wszystko, pokazał, że boi się prawdziwego Boga (1 Samuela 18:9, 11, 17; 24:2).

10. Jak w obliczu niebezpieczeństwa Dawid pokazał, że boi się Boga?

¹⁰ Pewnego razu Dawid schronił się w Gat, rodzinnym mieście Goliata, gdzie panował król Achisz (1 Samuela 21:10-15). Ale słudzy Achisza donieśli swemu panu, że jest to wróg ich narodu. Jak w tej niebezpiecznej sytuacji postąpił Dawid? W żarliwej modlitwie wylał swe serce przed Jehową (Psalm 56:1-4, 11-13). Dla ratowania życia musiał udawać obłąkanego, wiedział jednak, że w rzeczywistości ocalił go Jehowa, który pobłogosławił jego wysiłkom. Całkowitym poleganiem na Jehowie i pokładaniem w Nim ufności Dawid dowiódł, że jest naprawdę bogobojny (Psalm 34:4-6, 9-11).

11. Jak wzorem Dawida możemy okazywać zbożną bojaźń w trudnych sytuacjach?

¹¹ Podobnie jak Dawid, my też przejawiamy  bojaźń przed Bogiem, jeśli ufamy Jego obietnicy, że pomoże nam radzić sobie z problemami. Dawid napisał: „Zdaj swą drogę na Jehowę i polegaj na nim, a on będzie działał” (Psalm 37:5). Nie oznacza to, że zamiast robić coś, co jest w naszej mocy, mamy po prostu przerzucić kłopoty na Jehowę i czekać, aż je rozwiąże. Dawid nie poprzestał na modlitwie o pomoc. Stawił czoło zagrożeniu, wykorzystując otrzymane od Jehowy zdolności fizyczne i intelektualne. Wiedział jednak, że same ludzkie wysiłki niewiele by dały. Podobnie powinno być z nami. Winniśmy zrobić wszystko, co w naszej mocy, a resztę pozostawić Jehowie. Trzeba jednak przyznać, że często jedyne, co możemy uczynić, to zdać się na Niego. Właśnie wtedy mamy okazję dowieść swej zbożnej bojaźni. Otuchę możemy czerpać ze szczerej wypowiedzi Dawida: „Zażyła więź z Jehową jest udziałem tych, którzy się go boją” (Psalm 25:14).

12. Dlaczego powinniśmy poważnie traktować modlitwy i jakiej postawy należy się wystrzegać?

¹² A zatem modlitwy i więź z Bogiem należy traktować poważnie. Przystępując do Jehowy, musimy „wierzyć, że on istnieje i że nagradza tych, którzy go pilnie szukają” (Hebrajczyków 11:6; Jakuba 1:5-8). A gdy nam pomaga, powinniśmy w myśl rady apostoła Pawła ‛okazywać się wdzięczni’ (Kolosan 3:15, 17). Obyśmy nigdy nie przypominali osób, o których pewien doświadczony chrześcijanin namaszczony duchem powiedział: „Uważają Boga za kogoś w rodzaju niebiańskiego kelnera. Kiedy czegoś potrzebują, chcą, by przybył na pstryknięcie palcami. A gdy spełni ich życzenie, woleliby, żeby sobie poszedł”. Postawa taka zdradzałaby rażący brak zbożnej bojaźni.

Gdy zabraknie zbożnej bojaźni

13. W jakiej sytuacji Dawid nie okazał respektu dla Prawa Bożego?

¹³ Doświadczając pomocy Jehowy w trudnych chwilach, Dawid pogłębiał swą bojaźń przed Nim i zaufanie do Niego (Psalm 31:22-24). Niestety, w trzech szczególnych sytuacjach zabrakło mu zbożnej bojaźni, co przyniosło poważne konsekwencje. W pierwszym wypadku chodziło o to, że Arkę Przymierza polecił przetransportować do Jerozolimy nie na ramionach Lewitów, jak tego wymagało Prawo Boże, lecz na wozie. Gdy kierujący nim Uzza chwycił Arkę,  by ją przytrzymać, natychmiast poniósł śmierć za swój „postępek świadczący o braku szacunku”. Uzza poważnie zgrzeszył, ale owa tragedia w gruncie rzeczy była skutkiem zlekceważenia Prawa Bożego przez Dawida. Kto się boi Boga, ten stara się postępować zgodnie z Jego wolą (2 Samuela 6:2-9; Liczb 4:15; 7:9).

14. Jakie skutki pociągnął za sobą spis Izraelitów zarządzony przez Dawida?

¹⁴ Po jakimś czasie Dawid, pobudzony przez Szatana, kazał policzyć wojowników izraelskich (1 Kronik 21:1). Tak więc Dawidowi znowu chwilowo zabrakło zbożnej bojaźni, wskutek czego śmierć poniosło 70 000 Izraelitów. Okazał on skruchę wobec Jehowy, ale swoim postępkiem sprowadził na siebie i lud wielkie nieszczęście (2 Samuela 24:1-16).

15. Co popchnęło Dawida do niemoralności?

¹⁵ Innym razem Dawid znowu zapomniał o bojaźni Bożej i w rezultacie dopuścił się niemoralności z Batszebą, żoną Uriasza. Wiedział, że cudzołóstwo, a nawet już samo pożądanie czyjegoś partnera małżeńskiego, jest grzechem (Wyjścia 20:14, 17). Problem zaczął się wtedy, gdy Dawid ujrzał kąpiącą się Batszebę. Stosowna bojaźń przed Bogiem powinna była natychmiast skłonić go do odwrócenia wzroku i skierowania myśli na inne tory. Tymczasem on najwyraźniej ‛wpatrywał się’ w tę kobietę, aż namiętność wzięła górę nad zbożną bojaźnią (Mateusza 5:28; 2 Samuela 11:1-4). Dawid zapomniał, że Jehowa interesował się każdym aspektem jego życia (Psalm 139:1-7).

16. Jaką cenę zapłacił Dawid za popełnione zło?

¹⁶ Z tego niemoralnego związku Dawidowi i Batszebie urodził się syn. Wkrótce potem Jehowa posłał Natana, by ujawnił grzech króla. Opamiętawszy się, Dawid na nowo zaczął odczuwać bojaźń przed Bogiem i okazał skruchę. Błagał Jehowę, by go nie odrzucił ani nie odebrał mu swego świętego ducha (Psalm 51:7, 11). Jehowa przebaczył Dawidowi i złagodził  mu karę, ale nie ochronił go przed wszystkimi przykrymi skutkami jego postępków. Nowo narodzony syn zmarł, a rodzinę Dawida zaczęło nękać jedno nieszczęście po drugim. Jakże wysoką cenę zapłacił za chwilowy brak bojaźni przed Bogiem! (2 Samuela 12:10-14; 13:10-14; 15:14).

17. Jakich cierpień może przysporzyć grzeszne postępowanie?

¹⁷ Również w naszych czasach nieokazywanie zbożnej bojaźni w dziedzinie moralności może pociągnąć za sobą poważne i długotrwałe następstwa. Wyobraź sobie, jakiego bólu zaznała pewna młoda żona, dowiedziawszy się, że jej chrześcijański mąż, pracujący za granicą, dopuścił się zdrady. Zszokowana i rozżalona, ukryła twarz w dłoniach i wybuchnęła płaczem. Ile czasu będzie musiało upłynąć, zanim mąż odzyska w jej oczach zaufanie i szacunek? Takich przykrych konsekwencji może uniknąć ten, kto naprawdę boi się Boga (1 Koryntian 6:18).

Bojaźń przed Bogiem powstrzymuje od grzechu

18. Do czego i w jaki sposób zmierza Szatan?

¹⁸ W dzisiejszym świecie Szatan powoduje gwałtowne obniżanie się norm moralnych, przy czym szczególnie zależy mu na zdeprawowaniu prawdziwych chrześcijan. W tym celu stara się dotrzeć do naszych serc i umysłów w najbardziej bezpośredni sposób — poprzez nasze zmysły, zwłaszcza wzrok i słuch (Efezjan 4:17-19). Jak zareagujesz, gdy nieoczekiwanie zetkniesz się z niemoralnymi obrazami, słowami lub osobami?

19. Jaką pokusę przezwyciężył pewien chrześcijanin dzięki zbożnej bojaźni?

¹⁹ Rozważmy pewien przykład z Europy. André *, chrześcijański starszy i ojciec, jest lekarzem. Gdy pełnił nocne dyżury w szpitalu, koleżanki wielokrotnie przyczepiały mu do poduszki ozdobione serduszkami karteczki z niemoralnymi propozycjami. André stanowczo odrzucał te umizgi. Co więcej, opuścił zepsute środowisko i podjął pracę gdzie indziej. Przejawianie zbożnej bojaźni okazało się bardzo mądre i zapewniło mu błogosławieństwa, gdyż obecnie współpracuje z Biurem Oddziału Świadków Jehowy w swoim kraju.

20, 21. (a) Jak bojaźń przed Bogiem pomaga unikać grzechu? (b) Co zostanie omówione w następnym artykule?

²⁰ Pielęgnowanie zdrożnych myśli może doprowadzić człowieka do stanu, w którym bez oporu porzuci drogocenną więź z Jehową na rzecz czegoś, do czego nie ma prawa (Jakuba 1:14, 15). Kto natomiast boi się Jehowy, ten wystrzega się osób, miejsc, zajęć czy rozrywek mogących osłabić jego duchową czujność (Przysłów 22:3). Zakłopotanie czy wyrzeczenia, jakie mogą się z tym wiązać, znaczą niewiele w porównaniu z utratą łaski w oczach Boga (Mateusza 5:29, 30). Jeżeli się Go boimy, nie będziemy rozmyślnie wystawiać się na wpływ niemoralnych treści — nie wyłączając żadnej formy pornografii — lecz będziemy ‛odwracać swe oczy, by nie widziały tego, co nic niewarte’. Czyniąc tak, możemy ufać, że Jehowa ‛zachowa nas przy życiu’ i da nam wszystko, czego naprawdę potrzebujemy (Psalm 84:11; 119:37).

²¹ Postępowanie nacechowane prawdziwą bojaźnią przed Bogiem zawsze świadczy o mądrości i przysparza szczęścia (Psalm 34:9). Zagadnienie to zostanie szerzej omówione w następnym artykule.

[Przypisy]

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Jakie przymioty chrześcijańskie wchodzą w zakres bojaźni Bożej?

• Jak zbożna bojaźń pomaga przezwyciężyć strach przed człowiekiem?

• Jak możemy pokazać, że mamy właściwy stosunek do modlitwy?

• Jak bojaźń przed Bogiem może nas powstrzymać od grzechu?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 23]

Dawid uczył się bojaźni przed Jehową, obserwując Jego dzieła stwórcze

[Ilustracje na stronie 24]

Jak zareagujesz w obliczu nieoczekiwanej pokusy?