BOGACI mogą się chełpić: „Synowie nasi są jak roślinki, które wyrosły za młodu, córki nasze jak narożniki rzeźbione w stylu pałacowym, spichlerze nasze pełne, (...) trzody nasze mnożą się w tysiące”. Mogą nawet wykrzykiwać: „Szczęśliwy lud, któremu tak się wiedzie!” Natomiast psalmista oświadcza: „Szczęśliwy lud, którego Bogiem jest Jehowa!” (Psalm 144:12-15). Nie może być inaczej. Jehowa jest szczęśliwym Bogiem, więc ci, którzy Go wielbią, również odczuwają szczęście (1 Tymoteusza 1:11). Prawda ta jest wyraźnie widoczna w ostatnim zbiorze natchnionych przez Boga pieśni, w Psalmach od 107 do 150.

Księga piąta podkreśla cudowne przymioty Jehowy, w tym Jego lojalną życzliwość, wierność prawdzie i dobroć. Im lepiej poznajemy osobowość Boga, tym chętniej okazujemy Mu miłość i bojaźń. A to przyczynia się do naszego szczęścia. Jakże cenne myśli znajdujemy w końcowych psalmach! (Hebrajczyków 4:12).

SZCZĘŚLIWI DZIĘKI LOJALNEJ ŻYCZLIWOŚCI JEHOWY

(Psalm 107:1 do 119:176)

„Niechaj dzięki składają Jehowie za jego lojalną życzliwość i za jego zdumiewające dzieła wobec synów ludzkich” — śpiewali Żydzi powracający z niewoli babilońskiej (Psalm 107:8, 15, 21, 31). A król Dawid śpiewał Bogu: „Twa wierność prawdzie — [jest] aż do nieba” (Psalm 108:4). W następnym utworze modlił się: „Pomóż mi, Jehowo, Boże mój; wybaw mnie stosownie do swej lojalnej życzliwości” (Psalm 109:18, 19, 26). Psalm 110 to proroctwo o panowaniu Mesjasza. „Bojaźń przed Jehową jest początkiem mądrości” — czytamy w Psalmie 111:10. A według kolejnego psalmu „szczęśliwy jest mąż bojący się Jehowy” (Psalm 112:1).

Psalmy od 113 do 118 bywają nazywane psalmami Hallelu, ponieważ w tekście hebrajskim często pojawia się w nich zwrot halelu-Jáh, czyli „Wysławiajcie Jah!” Według Miszny — spisanego w III wieku n.e. zbioru wcześniejszych tradycji ustnych — pieśni te śpiewano podczas Paschy i trzech dorocznych świąt żydowskich. Psalm 119, najdłuższy ze wszystkich psalmów i rozdziałów Biblii, opiewa objawione słowo Jehowy.

Odpowiedzi na pytania biblijne:

109:23 — Co miał na myśli Dawid, mówiąc: „Niczym chylący się cień muszę odejść”? Dawid poetycko dał wyraz przeczuciu, że zbliża się jego śmierć (Psalm 102:11).

110:1, 2 — Co robił „Pan” Dawida, Jezus Chrystus, siedząc po prawicy Bożej? Po zmartwychwstaniu Jezus wstąpił do nieba i czekał po prawicy Bożej do roku 1914, kiedy to zaczął panować jako Król. W tym czasie królował nad swymi namaszczonymi duchem naśladowcami — kierował nimi, gdy głosili i czynili uczniów, a także przygotowywał ich do panowania w jego Królestwie (Mateusza 24:14; 28:18-20; Łukasza 22:28-30).

110:4 — Czego dotyczy przysięga Jehowy? Owa przysięga to przymierze zawarte przez Jehowę z Jezusem Chrystusem jako  przyszłym Królem i Arcykapłanem (Łukasza 22:29).

113:3 — Jak imię Jehowy ma być wysławiane „od wschodu słońca aż do jego zachodu”? Rzecz nie polega tylko na tym, by jakaś grupa ludzi codziennie oddawała cześć Bogu. Słońce ukazuje się na wschodzie, a znika na zachodzie, oblewając blaskiem całą ziemię. Podobnie Jehowa ma być wysławiany na całym globie. Wymaga to zorganizowanych wysiłków. Jako Świadkowie Jehowy mamy wspaniały przywilej wysławiać Boga i gorliwie uczestniczyć w dziele głoszenia o Królestwie.

116:15 — W jakim sensie śmierć lojalnych sług Jehowy jest w Jego oczach drogocenna? Śmierć wszystkich lojalnych czcicieli Jehowy byłaby zbyt wielką ceną, aby miał się On na nią zgodzić. Gdyby do niej dopuścił, ktoś mógłby pomyśleć, że wrogowie Boga są od Niego potężniejsi. Poza tym na ziemi nie pozostałby nikt, kto tworzyłby fundament nowego świata.

119:71 — Co dobrego może być w znoszeniu ucisku? Trudności mogą nas nauczyć większego polegania na Jehowie, żarliwszego zanoszenia modlitw oraz pilniejszego studiowania Biblii i stosowania się do zawartych w niej zasad. Oprócz tego reakcja na ucisk może ujawnić nasze wady charakteru, które należy wyrugować. Cierpienia nas nie rozgoryczą, jeśli pozwolimy, by uszlachetniały naszą osobowość.

119:96 — Co oznacza „kres wszelkiej doskonałości”? Psalmista mówi o doskonałości z ludzkiego punktu widzenia. Najprawdopodobniej miał na myśli to, że ludzkie pojęcie doskonałości jest ograniczone. Natomiast Boże przykazania nie mają żadnych granic. Znajdują zastosowanie w każdej dziedzinie życia. W Biblii Tysiąclecia oddano to następująco: „Zobaczyłem, że wszelka doskonałość ma granice: Twoje przykazanie sięga bardzo daleko”.

119:164 — Jak rozumieć wzmiankę o wysławianiu Boga „siedem razy dziennie”? Liczba siedem często oznacza zupełność. A zatem psalmista mówi, że Jehowa zasługuje na wszelką chwałę.

Czego się możemy nauczyć:

107:27-31. Mądrość świata ‛okaże się pogmatwana’ w wojnie Armagedonu (Objawienie 16:14, 16). Nikogo nie ocali przed zagładą. Tylko ci, którzy szukają wybawienia u Jehowy, przeżyją, by ‛składać mu dzięki za jego lojalną życzliwość’.

109:30, 31; 110:5. Tarcza trzymana w lewej dłoni zazwyczaj nie chroniła prawej ręki, w której żołnierz dzierżył miecz. W sensie symbolicznym Jehowa jest „po prawicy” swych sług i za nich walczy. Zapewnia im ochronę i pomoc, a to stanowi wspaniały powód, by Go ‛wielce sławić’!

113:4-9. Jehowa jest tak ‛wywyższony’, że nawet musi się ‛zniżać, by spojrzeć na niebo’. Mimo to okazuje współczucie maluczkiemu, biednemu i niepłodnej. Wszechwładny Pan Jehowa jest pokorny i pragnie, by Jego czciciele także przejawiali tę cechę (Jakuba 4:6).

114:3-7. Dowiadywanie się o zdumiewających rzeczach, których Jehowa dokonał dla swego ludu nad Morzem Czerwonym, nad Jordanem i u stóp Góry Synaj, powinno wywrzeć na nas głęboki wpływ. Ludzkość, wyobrażona przez „ziemię”, powinna niejako ‛znosić dotkliwe boleści’, odczuwając nacechowany szacunkiem lęk przed Panem.

119:97-101. Nabywanie mądrości, wnikliwości i zrozumienia ze Słowa Bożego chroni nas przed duchową szkodą.

119:105. Słowo Boże jest lampą dla naszych stóp, ponieważ pomaga nam radzić sobie z codziennymi problemami. Ponadto w sensie symbolicznym oświetla nasz szlak, gdyż wyjawia zamierzenie Boże co do przyszłości.

 SZCZĘŚLIWI MIMO PRZECIWNOŚCI

(Psalm 120:1 do 145:21)

Co nam pomoże radzić sobie z próbami i przeciwnościami? Jasną odpowiedź znajdujemy w Psalmach od 120 do 134. Zabiegając o wsparcie Jehowy, zdołamy przetrwać trudne chwile i zachować przy tym radość. Psalmy te, zwane Pieśniami Wstępowań, Izraelici najprawdopodobniej śpiewali, gdy podróżowali do Jerozolimy na obchody dorocznych świąt.

Psalmy 135 i 136 przedstawiają Jehowę jako Tego, który w przeciwieństwie do bezsilnych bożków potrafi dokonać wszystkiego, co tylko zechce. Psalm 136 śpiewano na przemian — po pierwszej części każdego wersetu następował refren. Następny psalm opowiada o rozpaczliwym położeniu Żydów w niewoli babilońskiej, którzy tęsknili za możliwością wielbienia Jehowy na Syjonie. Psalmy od 138 do 145 skomponował Dawid. Pragnął on ‛sławić Jehowę całym swym sercem’. Dlaczego? „Gdyż uczyniony jestem w sposób napawający lękiem, zdumiewający” — wyjaśnił (Psalm 138:1; 139:14). W Psalmach od 140 do 144 Dawid modli się o ochronę przed złymi ludźmi, o skarcenie w prawości, o wyzwolenie od prześladowców i o wskazówki co do postępowania. Podkreśla, jak szczęśliwy jest lud Jehowy (Psalm 144:15). Po rozważeniu wielkości i dobroci Bożej Dawid oznajmia: „Usta moje będą głosić sławę Jehowy; i niech wszelkie ciało błogosławi jego święte imię po czas niezmierzony, na zawsze” (Psalm 145:21).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

122:3 — Dlaczego Jerozolima była miastem „zespolonym w jedną zwartą całość”? W Jerozolimie, podobnie jak w innych starożytnych miastach, domy zazwyczaj budowano blisko siebie. Zwartego grodu łatwiej było bronić. Ponadto jego mieszkańcy mogli liczyć na wzajemną pomoc oraz ochronę. Zwartość Jerozolimy dobrze ilustrowała duchową jedność 12 plemion Izraela, które przybywały tam w celu wielbienia Boga.

123:2 — Jak rozumieć nawiązanie do oczu sług? Służba zazwyczaj bacznie obserwuje ręce swych panów i pań z dwóch powodów: aby się orientować, jaką nimi wyrażają wolę, oraz aby otrzymać od nich środki do życia i skorzystać z ochrony. Podobnie my spoglądamy ku Jehowie, chcąc się dowiedzieć, jaka jest Jego wola w różnych sprawach, oraz zabiegając o Jego łaskę.

131:1-3 — Jak Dawid ‛ukoił i uciszył swą duszę niczym dziecię odstawione od piersi, gdy jest u swej matki’? Dawid nauczył się koić swą duszę, tak jak dziecko uczy się znajdować ukojenie w ramionach matki. Nie miał wyniosłego serca i wyniosłych oczu, nie uganiał się też za rzeczami, które były dla niego zbyt wielkie. Nie dążył do zdobycia pozycji, lecz zdawał sobie sprawę z własnych ograniczeń i przejawiał pokorę. Możemy naśladować taką postawę, zwłaszcza gdy zabiegamy o przywileje w zborze.

Czego się możemy nauczyć:

120:1, 2, 6, 7. Oszczercze i ostre słowa mogą sprawiać wielką udrękę. Trzymanie języka w ryzach jest jednym ze sposobów pokazania, że ‛opowiadamy się za pokojem’.

 120:3, 4. Jeżeli mamy do czynienia z człowiekiem o ‛oszukańczym języku’, pociechą może być dla nas świadomość, że Jehowa w słusznym czasie ureguluje sprawy. Oszczercy poniosą klęskę z ręki „mocarza”. Z pewnością dosięgnie ich ognisty wyrok Jehowy, wyobrażony przez „żarzące się węgle z janowców”.

127:1, 2. We wszystkich swych działaniach powinniśmy zabiegać o kierownictwo Jehowy.

133:1-3. Jedność ludu Jehowy jest krzepiąca, zdrowa i ożywcza. Nie powinniśmy jej burzyć krytykancką postawą, sporami czy narzekaniem.

137:1, 5, 6. Czciciele Jehowy przebywający na wygnaniu kochali Syjon, symbolizujący organizację Bożą. A my? Czy jesteśmy lojalnie związani z organizacją, którą Jehowa posługuje się dzisiaj?

138:2. Jehowa ‛wywyższa swą wypowiedź nawet ponad całe swe imię’ w tym sensie, że spełnienie wszystkiego, co obiecał, powołując się na swoje imię, dalece przewyższy nasze oczekiwania. Roztacza się przed nami naprawdę cudowna perspektywa.

139:1-6, 15, 16. Jehowa zna nasze postępowanie, a nawet myśli i słowa, zanim je wypowiemy. Zna nas od momentu naszego poczęcia, zanim się wykształciły części naszego ciała. Wiedza Boga o każdym z nas jest „zbyt zdumiewająca”, by ją zgłębić. Jakże krzepiąca jest świadomość, że Jehowa nie tylko dostrzega próby, które przechodzimy, ale też rozumie, jaki mają one na nas wpływ!

139:7-12. Nie ma takiego miejsca, które byłoby dla Jehowy zbyt odległe, by nie mógł nas wzmocnić.

139:17, 18. Czy wiedza o Jehowie sprawia nam przyjemność? (Przysłów 2:10). Jeśli tak, to znaleźliśmy niewyczerpane źródło rozkoszy. Myśli Jehowy jest ‛więcej niż ziarnek piasku’. Zawsze będziemy mogli czegoś się o Nim nauczyć.

139:23, 24. Powinniśmy zabiegać o to, by Jehowa przebadał nasze wnętrze, znalazł ‛bolesne drogi’ — niewłaściwe myśli, pragnienia i skłonności — oraz pomógł nam je wyeliminować.

143:4-7. Jak możemy znieść nawet największe trudności? Psalmista podaje najlepszy sposób: rozmyślaj o czynach Jehowy, zajmuj się Jego dziełami i módl się do Niego o pomoc.

„Wysławiajcie Jah!”

Każdy z pierwszych czterech zbiorów psalmów kończy się wezwaniem do oddania chwały Jehowie (Psalm 41:13; 72:19, 20; 89:52; 106:48). Ostatni zbiór nie jest pod tym względem wyjątkiem. W Psalmie 150:6 czytamy: „Wszystko, co oddycha, niechaj wysławia Jah. Wysławiajcie Jah!” Z pewnością tak właśnie będzie w Bożym nowym świecie.

Wypatrując tych czasów, mamy mnóstwo powodów, by wysławiać prawdziwego Boga i wychwalać Jego imię. Kiedy myślimy o szczęściu wynikającym z wiedzy o Jehowie i więzi z Nim, czy nie czujemy się pobudzeni do wysławiania Go z serca przepełnionego wdzięcznością?

[Ilustracja na stronie 15]

Zdumiewające dzieła Jehowy budzą szacunek połączony z lękiem

[Ilustracja na stronie 16]

Myśli Jehowy jest ‛więcej niż ziarnek piasku’