„Ty, który wysłuchujesz modlitwę — do ciebie przyjdzie wszelkie ciało ludzkie” (PSALM 65:2).

1. Czym ludzie różnią się od innych ziemskich stworzeń i jaką im to daje sposobność?

SPOŚRÓD wszystkich żywych istot na ziemi wyłącznie ludzie mają zdolność oddawania czci Stwórcy. Tylko oni posiadają taką potrzebę duchową i pragną ją zaspokajać. Dzięki temu przed każdym z nas otwiera się wspaniała sposobność nawiązania osobistej więzi z naszym Ojcem niebiańskim.

2. Jaki wpływ grzech wywarł na więź człowieka ze Stwórcą?

² Bóg obdarzył człowieka umiejętnością komunikowania się ze swym Twórcą. Gdy Adam i Ewa zostali stworzeni, byli wolni od grzechu. Mogli więc swobodnie przystępować do Boga, tak jak dziecko zwraca się do swego ojca. Utracili jednak ten wspaniały przywilej, ponieważ zgrzeszyli. Wymówili posłuszeństwo Bogu i zniweczyli swą bliską więź z Nim (Rodzaju 3:8-13, 17-24). Czy to znaczy, że niedoskonali potomkowie Adama nie mogą już komunikować się z Bogiem? Ależ nie. Jehowa wciąż pozwala im zwracać się do Niego — jeśli tylko spełniają pewne warunki. Jakie?

Warunki przystępowania do Boga

3. W jaki sposób grzeszni ludzie powinni przystępować do Boga i czyj przykład to ilustruje?

³ Sporo światła na to, czego Bóg wymaga od niedoskonałych ludzi, którzy pragną się do Niego zbliżyć, rzuca pewne zdarzenie z życia dwóch synów Adama. Kain i Abel, chcąc przystąpić do Boga, złożyli Mu ofiary. Bóg przyjął dar Abla, natomiast dar Kaina odrzucił (Rodzaju 4:3-5). Dlaczego tak różnie ich potraktował? W Liście do Hebrajczyków 11:4 czytamy: „Dzięki wierze Abel złożył Bogu wartościowszą ofiarę niż Kain, przez którą to wiarę dano mu świadectwo, że jest prawy”. Wyraźnie więc widać, że warunkiem uzyskania przystępu do Boga jest przejawianie wiary. Na inny warunek wskazują słowa Jehowy skierowane do Kaina: „Jeśli zaczniesz czynić dobrze, czyż nie nastąpi wywyższenie?” Kain mógłby więc zbliżyć się do Boga, gdyby zaczął postępować właściwie. On jednak odrzucił Bożą radę i zabił Abla, za co do końca życia był wygnańcem (Rodzaju 4:7-12). A zatem już u zarania dziejów podkreślono, jak istotną rolę w przystępowaniu do Boga odgrywają wiara i dobre uczynki.

4. Co winniśmy uznawać, jeśli chodzi o przystępowanie do Boga?

⁴ Jeśli chcemy przybliżać się do Boga, musimy uznawać swoją grzeszność. Wszyscy ludzie są naznaczeni piętnem grzechu, a on stanowi przeszkodę w zwracaniu się do Boga. Prorok Jeremiasz napisał w imieniu Izraelitów: „Myśmy się dopuścili występku (...). Ty kłębem chmur zagrodziłeś przystęp do siebie, aby nie przeszła modlitwa” (Lamentacje 3:42, 44). Mimo to na przestrzeni wieków Bóg chętnie wysłuchiwał modlitwy osób, które zwracały się do Niego z wiarą i właściwym nastawieniem serca oraz przestrzegały Jego przykazań (Psalm 119:145). Co to były za osoby i czego możemy się nauczyć z ich modlitw?

5, 6. Czego możemy się nauczyć ze sposobu, w jaki Abraham przystępował do Boga?

 ⁵ Do grona tego należał Abraham. Bóg akceptował sposób, w jaki człowiek ten się do Niego zwracał, gdyż nazwał go swoim „przyjacielem” (Izajasza 41:8). Czego nas uczą kontakty Abrahama z Bogiem? Ten wierny patriarcha zapytał kiedyś Jehowę o swego dziedzica, mówiąc: „Co mi dasz, skoro jestem bezdzietny?” (Rodzaju 15:2, 3; 17:18). Kiedy indziej martwił się o to, kto ocaleje, gdy Bóg wykona wyrok na niegodziwych mieszkańcach Sodomy i Gomory (Rodzaju 18:23-33). Abraham zanosił także błagania za innymi ludźmi (Rodzaju 20:7, 17). I podobnie jak Abel, przystępując do Jehowy, składał Mu niekiedy ofiary (Rodzaju 22:9-14).

⁶ We wszystkich tych sytuacjach Abraham zwracał się do Boga ze swobodą mowy. Zarazem jednak pokornie oceniał swoją pozycję względem Stwórcy. Zwróćmy uwagę na jego pełne szacunku słowa zanotowane w Księdze Rodzaju 18:27: „Spójrz, oto podjąłem się mówić do Jehowy, chociaż jestem prochem i popiołem”. Wzorujmy się na nim i przejawiajmy podobne nastawienie.

7. O co patriarchowie modlili się do Jehowy?

⁷ Patriarchowie modlili się o różne sprawy i Jehowa ich wysłuchiwał. Na przykład Jakub przedstawił swoją modlitwę w formie ślubu. Prosił Boga o wsparcie, po czym złożył uroczystą obietnicę: „Ze wszystkiego zaś, co mi dasz, będę ci oddawał dziesiątą część” (Rodzaju 28:20-22). Gdy po jakimś czasie miał się spotkać ze swoim bratem, błagał Jehowę o ochronę, mówiąc: „Racz mnie wyzwolić z ręki mego brata, z ręki Ezawa, gdyż lękam się go” (Rodzaju 32:9-12). Patriarcha Hiob przystępował do Boga w imieniu swojej rodziny i składał za nią ofiary. Kiedy jego trzej towarzysze zgrzeszyli w mowie, modlił się za nich, „a Jehowa przyjął oblicze Hioba” (Hioba 1:5; 42:7-9). Relacje te ukazują, jakie sprawy możemy poruszać w modlitwach. Potwierdzają też, że Bóg chętnie wysłuchuje tych, którzy zwracają się do Niego we właściwy sposób.

Gdy obowiązywało przymierze Prawa

8. Jak Prawo Mojżeszowe regulowało przedstawianie Jehowie spraw dotyczących całego narodu?

⁸ Po wyzwoleniu Izraelitów z Egiptu Jehowa objął ich przymierzem Prawa. Przewidywało ono przystęp do Boga za pośrednictwem kapłanów. W ich charakterze usługiwali niektórzy Lewici. Sprawy dotyczące całego narodu przedstawiał Bogu  w modlitwie ktoś reprezentujący ogół — niekiedy król bądź prorok (1 Samuela 8:21, 22; 14:36-41; Jeremiasza 42:1-3). Na przykład podczas uroczystości poświęcenia świątyni żarliwą modlitwę do Jehowy skierował król Salomon. Jehowa jej wysłuchał i na dowód tego napełnił świątynię swoją chwałą, oświadczając: „Moje uszy będą zwracać uwagę na modlitwę w tym miejscu” (2 Kronik 6:12 do 7:3, 15).

9. Od czego Jehowa uzależnił przystępowanie do Niego w przybytku?

⁹ W Prawie danym Izraelitom Jehowa zawarł pewne wymaganie dotyczące przystępowania do Niego w przybytku. Co to za wymaganie? Oprócz składania ofiar ze zwierząt arcykapłan miał codziennie rano i wieczorem spalać przed Jehową wonne kadzidło. W późniejszym okresie, z wyjątkiem Dnia Przebłagania, zajmowali się tym również inni kapłani. Gdyby nie wypełniali tego obowiązku, będącego dowodem czci i szacunku dla Jehowy, ich służba nie cieszyłaby się Jego uznaniem (Wyjścia 30:7, 8; 2 Kronik 13:11).

10, 11. Co dowodzi, że Jehowa wysłuchiwał także modlitwy poszczególnych jednostek?

¹⁰ Czy starożytni Izraelici mogli przystępować do Boga tylko za pośrednictwem wyznaczonych osób? Nie, gdyż jak wynika z Biblii, Jehowa chętnie wysłuchiwał także indywidualnych modlitw. Z okazji oddania do użytku świątyni Salomon błagał Jehowę: „Wszelką modlitwę, wszelką prośbę o łaskę, którą by zanosił jakikolwiek człowiek albo cały twój lud, Izrael, (...) gdy wyciągnie dłonie ku temu domowi, wówczas ty racz wysłuchać z niebios” (2 Kronik 6:29, 30). W sprawozdaniu ewangelicznym Łukasza czytamy, że gdy Zachariasz, ojciec Jana Chrzciciela, ofiarował kadzidło w sanktuarium, mnóstwo chwalców Jehowy, którzy nie byli kapłanami, „modliło się na zewnątrz”. W czasie ofiarowania kadzidła na złotym ołtarzu ludzie najwyraźniej mieli zwyczaj gromadzić się na zewnątrz sanktuarium i tam się modlić (Łukasza 1:8-10).

¹¹ Gdy więc ktoś w imieniu swoim lub całego narodu zwracał się do Jehowy we właściwy sposób, On chętnie wysłuchiwał takich modlitw. W dobie obecnej przymierze Prawa już nie obowiązuje. Niemniej z tego, jak starożytni Izraelici przystępowali do Boga, możemy wyciągnąć szereg ważnych nauk dotyczących modlitwy.

W zborze chrześcijańskim

12. Jaka struktura umożliwia chrześcijanom przystęp do Jehowy?

¹² Obecnie obowiązuje nas porządek chrześcijański. Nie ma już literalnej świątyni, w której kapłani reprezentowaliby cały lud Boży lub ku której moglibyśmy zwrócić twarz w trakcie modlitwy. Mimo to Jehowa nadal ma coś, co umożliwia nam przystęp do Niego. Co to takiego? Kiedy w roku 29 n.e. Chrystus został namaszczony duchem świętym oraz wyznaczony na Arcykapłana, zaczęła funkcjonować świątynia  duchowa. * Ta nowa struktura umożliwia ludziom przystępowanie do Jehowy i oddawanie Mu czci na podstawie przebłagalnej ofiary złożonej przez Jezusa Chrystusa (Hebrajczyków 9:11, 12).

13. Jakie związane z modlitwą postanowienie ze świątyni jerozolimskiej ma swój odpowiednik w świątyni duchowej?

¹³ Wiele elementów świątyni jerozolimskiej — nie wyłączając postanowień dotyczących modlitwy — znalazło swoje odbicie w świątyni duchowej (Hebrajczyków 9:1-10). Na przykład co symbolizowało kadzidło, które rano i wieczorem ofiarowano na ołtarzu kadzielnym w Miejscu Świętym? Jak wyjaśnia Księga Objawienia, „kadzidło oznacza modlitwy świętych” (Objawienie 5:8; 8:3, 4). Dawid napisał pod natchnieniem: „Oby moja modlitwa była przygotowana niczym kadzidło przed tobą” (Psalm 141:2). A zatem w zborze chrześcijańskim wonne kadzidło słusznie wyobraża godne przyjęcia modlitwy oraz wysławianie Jehowy (1 Tesaloniczan 3:10).

14, 15. Co można powiedzieć o przystępowaniu do Jehowy przez (a) namaszczonych chrześcijan? (b) „drugie owce”?

¹⁴ Kto może przystępować do Boga w tej duchowej świątyni? W literalnej świątyni służbę na dziedzińcu wewnętrznym pełnili kapłani i lewici, ale tylko ci pierwsi mogli wchodzić do Miejsca Świętego. Dziedziniec wewnętrzny i Miejsce Święte proroczo obrazowały szczególny stan duchowy namaszczonych chrześcijan mających nadzieję niebiańską, który pozwala im zanosić modlitwy i wysławiać Boga.

¹⁵ A co z „drugimi owcami”, czyli osobami żywiącymi nadzieję ziemską? (Jana 10:16). Prorok Izajasz zapowiedział, że „pod koniec dni” wielbienie Jehowy podejmą ludzie z wielu narodów (Izajasza 2:2, 3). Napisał też, że do Jehowy przyłączą się „cudzoziemcy”. Wskazując na swą gotowość do wysłuchiwania ich próśb, Bóg oznajmił: „Sprawię, że będą się radować w moim domu modlitwy” (Izajasza 56:6, 7). Dalsze szczegóły zawiera Księga Objawienia 7:9-15, gdzie powiedziano o ‛wielkiej rzeszy ze wszystkich narodów’, która gromadzi się na zewnętrznym dziedzińcu duchowej świątyni, by „dniem i nocą” wielbić Boga i się do Niego modlić. Jakże pokrzepiająca jest myśl, iż obecnie wszyscy słudzy Jehowy mogą swobodnie przystępować do Niego z pełnym przekonaniem, że On ich wysłuchuje!

Jakie modlitwy są wysłuchiwane?

16. Czego na temat modlitw możemy się nauczyć od pierwszych chrześcijan?

¹⁶ Pierwsi chrześcijanie modlili się w rozmaitych sytuacjach. Jakie sprawy poruszali? Chrześcijańscy starsi prosili o kierownictwo przy wyborze mężczyzn mających pełnić różne obowiązki (Dzieje 1:24, 25; 6:5, 6). Epafras modlił się za współwyznawców (Kolosan 4:12). Członkowie zboru w Jerozolimie modlili się za uwięzionego Piotra  (Dzieje 12:5). Pierwsi chrześcijanie prosili Boga o śmiałość w obliczu sprzeciwu, mówiąc: „Jehowo, zwróć uwagę na ich groźby i daj twym niewolnikom oznajmiać twoje słowo z całą śmiałością” (Dzieje 4:23-30). Uczeń Jakub zachęcał współwyznawców, by modlili się do Boga o mądrość potrzebną w czasie prób (Jakuba 1:5). Czy poruszasz takie sprawy w swoich modlitwach do Jehowy?

17. Czyje modlitwy Jehowa akceptuje?

¹⁷ Nie wszystkie modlitwy Bóg akceptuje. Jak więc należy je zanosić, aby zostały przyjęte? Lojalni słudzy, których Bóg wysłuchiwał w dawnych czasach, zwracali się do Niego szczerze i z właściwym nastawieniem serca. Przejawiali wiarę i popierali ją dobrymi uczynkami. Możemy być przekonani, że również obecnie Jehowa wysłucha tych, którzy przystępują do Niego w podobny sposób.

18. Pod jakim warunkiem chrześcijanie mogą liczyć na wysłuchanie swych modlitw?

¹⁸ Istnieje jeszcze jeden warunek. Apostoł Paweł tak to wyjaśnił: „Przez niego (...) mamy przystęp do Ojca dzięki jednemu duchowi”. Kogo Paweł miał na myśli, pisząc „przez niego”? Oczywiście Jezusa Chrystusa (Efezjan 2:13, 18). A zatem tylko za jego pośrednictwem możemy swobodnie przystępować do Ojca (Jana 14:6; 15:16; 16:23, 24).

19. (a) Kiedy ofiary z kadzidła składane w Izraelu stanowiły dla Jehowy coś odrażającego? (b) Jak możemy zadbać, żeby nasze modlitwy były dla Boga niczym wonne kadzidło?

¹⁹ Jak już wspomniano, kadzidło ofiarowywane przez izraelskich kapłanów wyobraża godne przyjęcia modlitwy wiernych sług Bożych. Niekiedy jednak ofiary z kadzidła, które składali Izraelici, stanowiły dla Jehowy coś odrażającego. Było tak na przykład wtedy, gdy palili kadzidło w świątyni, a zarazem kłaniali się bożkom (Ezechiela 8:10, 11). Podobnie dzisiaj odrażającą woń mają dla Jehowy modlitwy osób, które rzekomo Mu służą, a jednocześnie łamią Jego prawa (Przysłów 15:8). Nadal więc zachowujmy czystość pod każdym względem, aby nasze modlitwy były dla Boga niczym wonne kadzidło. Jehowie sprawiają przyjemność modlitwy ludzi kroczących Jego prawymi drogami (Jana 9:31). Nasuwają się jednak pewne pytania: W jaki sposób należy się modlić? O co? I jak Bóg odpowiada na modlitwy? Te i inne kwestie wyjaśnia następny artykuł.

[Przypis]

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Jak niedoskonali ludzie mogą przystępować do Boga we właściwy sposób?

• Jak w kwestii modlitwy możemy naśladować patriarchów?

• Czego możemy się nauczyć z modlitw pierwszych chrześcijan?

• Kiedy nasze modlitwy są dla Boga niczym wonne kadzidło?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 23]

Dlaczego Bóg przyjął ofiarę Abla, natomiast ofiarę Kaina odrzucił?

[Ilustracja na stronie 24]

„Jestem prochem i popiołem”

[Ilustracja na stronie 25]

„Będę ci oddawał dziesiątą część”

[Ilustracja na stronie 26]

Czy twoje modlitwy są dla Jehowy niczym wonne kadzidło?