„Pokładaj nadzieję w Jehowie; bądź odważny i niech serce twe będzie mocne. Tak, pokładaj nadzieję w Jehowie” (PSALM 27:14).

1. Jak ważna jest nadzieja i w jakim znaczeniu wyraz ten występuje w Piśmie Świętym?

PRAWDZIWA nadzieja przypomina jasne światło. Pomaga nie skupiać się na obecnych trudnościach oraz patrzeć w przyszłość z odwagą i radością. Niezawodną nadzieję może nam dać tylko Jehowa — i tak też uczynił poprzez swoje natchnione Słowo (2 Tymoteusza 3:16). Wyraz „nadzieja” występuje w Biblii ponad 150 razy i odnosi się zarówno do skwapliwego, niezachwianego wyczekiwania czegoś dobrego, jak i do samego przedmiotu tych oczekiwań. * Taka nadzieja jest czymś więcej niż zwykłym życzeniem czy pragnieniem, które bywa nieuzasadnione i może się nigdy nie spełnić.

2. Jaką rolę nadzieja odgrywała w życiu Jezusa?

² Na przykład Jezus w obliczu prób i przeciwności spoglądał ponad to, co doczesne, i pokładał nadzieję w Jehowie. „Dla zgotowanej mu radości zniósł on pal męki, gardząc hańbą, i zasiadł po prawicy tronu Boga” (Hebrajczyków 12:2). Cały czas był skupiony na przyszłym usprawiedliwieniu zwierzchnictwa Jehowy i uświęceniu Jego imienia, dlatego nie zachwiał się na swej drodze — bez względu na koszty pozostał posłuszny Bogu.

3. Jakie znaczenie ma nadzieja w życiu sług Bożych?

³ Na związek nadziei z odwagą wskazał król Dawid, mówiąc: „Pokładaj nadzieję w Jehowie; bądź odważny i niech serce twe będzie mocne. Tak, pokładaj nadzieję w Jehowie” (Psalm 27:14). Aby również nasze ‛serce było mocne’, stale pielęgnujmy w nim wyraźną i pewną nadzieję. Wciąż o niej pamiętajmy i wysoko ją  ceńmy. Dzięki temu podobnie jak Jezus będziemy odważnie i gorliwie wykonywać dzieło, które zlecił on swym uczniom (Mateusza 24:14; 28:19, 20). A zatem według Biblii nadzieja wraz z wiarą i miłością jest ważnym i nieodłącznym przymiotem sługi Bożego (1 Koryntian 13:13).

Czy ‛obfitujesz w nadzieję’?

4. Czego skwapliwie wyczekują pomazańcy i towarzyszące im „drugie owce”?

⁴ Lud Boży ma przed sobą wspaniałą przyszłość. Chrześcijanie namaszczeni duchem skwapliwie wyczekują służby u boku Chrystusa w niebie, natomiast „drugie owce” spodziewają się, że zostaną ‛uwolnione z niewoli skażenia i dostąpią chwalebnej wolności [ziemskich] dzieci Bożych’ (Jana 10:16; Rzymian 8:19-21; Filipian 3:20). Ta „chwalebna wolność” oznacza między innymi wyzwolenie z niewoli grzechu i jego opłakanych skutków. Możemy być pewni, że Jehowa — Dawca „każdego dobrego daru i każdego doskonałego podarunku” — da swoim lojalnym sługom to, co najlepsze (Jakuba 1:17; Izajasza 25:8).

5. Dzięki czemu możemy ‛obfitować w nadzieję’?

⁵ Jak ważna powinna być w naszym życiu chrześcijańska nadzieja? W Liście do Rzymian 15:13 czytamy: „Oby Bóg, który daje nadzieję, napełnił was wszelką radością i pokojem dzięki waszej wierze, abyście obfitowali w nadzieję mocą ducha świętego”. Nadzieja nie przypomina świeczki migocącej w ciemności, lecz jasne promienie porannego słońca, napełniające człowieka pokojem, szczęściem, odwagą i chęcią życia. Zauważmy, że ‛obfitujemy w nadzieję’, jeśli wierzymy w spisane Słowo Jehowy i korzystamy ze świętego ducha Bożego. W Liście do Rzymian 15:4 przypomniano: „Wszystko, co niegdyś napisano, napisano dla naszego pouczenia, abyśmy przez naszą wytrwałość i przez pociechę z Pism mieli nadzieję”. Warto zadać sobie pytania: „Czy stale podsycam tę nadzieję, przykładając się do codziennego czytania Biblii? Czy często modlę się o ducha świętego?” (Łukasza 11:13).

6. Czego musimy się wystrzegać, jeśli chcemy zachować żywą nadzieję?

⁶ Słowo Boże było źródłem ogromnej siły dla Jezusa, naszego Wzorodawcy. Jeżeli będziemy ‛bacznie na niego zważać’, to ‛nie znużymy się i nie ustaniemy w naszych duszach’ (Hebrajczyków 12:3). Natomiast jeśli w umyśle i sercu przygaśnie dana nam przez Boga nadzieja i jeśli skupimy uwagę na czymś innym — na przykład na dobrach materialnych lub świeckich dążeniach — to stracimy czujność duchową, a w końcu też siły i odwagę, by trzymać się w życiu norm moralnych. W takich okolicznościach nasza wiara może ‛ulec rozbiciu niczym okręt’ (1 Tymoteusza 1:19). Z drugiej strony jeśli żywimy prawdziwą nadzieję, nasza wiara stale się umacnia.

Nadzieja — niezbędna dla wiary

7. W jakim sensie nadzieja ma zasadnicze znaczenie dla wiary?

⁷ Biblia wyjaśnia: „Wiara to nacechowane pewnością oczekiwanie rzeczy spodziewanych [dosłownie: „obiecywanych przez nadzieję”], oczywisty przejaw rzeczy realnych, choć nie widzianych” (Hebrajczyków 11:1; zobacz Grecko-polski Nowy Testament, wydanie interlinearne z kodami gramatycznymi). A zatem nadzieja nie jest jedynie dodatkiem do wiary — ma dla niej zasadnicze znaczenie. Pomyślmy o Abrahamie. Gdy Jehowa obiecał jemu i Sarze, że będą mieli syna, z ludzkiego punktu widzenia wydawało się to niemożliwe, ponieważ już się zestarzeli (Rodzaju 17:15-17). Jak zareagował Abraham? „Wbrew nadziei — a jednak na podstawie nadziei — wierzył, iż może się stać ojcem wielu narodów” (Rzymian 4:18). Jego wiara w to, że będzie miał potomka, była więc oparta na nadziei od Boga. Z kolei dzięki wierze ta nadzieja stała się silniejsza i pewniejsza. Dlatego Abraham i Sara mieli też odwagę opuścić dom i krewnych, by resztę życia spędzić w namiotach w obcym kraju!

8. Jak posłuszeństwo i wytrwałość umacniają nadzieję?

⁸ Abraham stale pielęgnował nadzieję, okazując Jehowie bezwzględne posłuszeństwo,  nawet gdy było to bardzo trudne (Rodzaju 22:2, 12). Podobnie jest z nami — jeśli posłusznie i wytrwale pełnimy służbę dla Jehowy, możemy być pewni nagrody. Apostoł Paweł wyjaśnił, że ‛wytrwałość rodzi stan uznania, a stan uznania nadzieję, nadzieja zaś nie prowadzi do rozczarowania’ (Rzymian 5:4, 5). Dlatego w innym miejscu napisał: „Pragniemy (...) żeby każdy z was wykazywał taką samą pracowitość, abyście mieli zupełną pewność nadziei aż do końca” (Hebrajczyków 6:11). Optymistyczne patrzenie w przyszłość oparte na zażyłej więzi z Jehową pomoże nam znosić przeciwności z odwagą, a nawet radością.

„Radujcie się w nadziei”

9. Co powinniśmy regularnie robić, żeby ‛radować się w nadziei’?

⁹ Nadzieja dana przez Boga przewyższa wszystko, co może zaoferować ten świat. W Psalmie 37:34 czytamy: „Pokładaj nadzieję w Jehowie i trzymaj się jego drogi, a on cię wywyższy, byś posiadł ziemię. Zobaczysz, jak niegodziwcy zostaną wytraceni”. Mamy więc wszelkie powody, by ‛radować się w nadziei’ (Rzymian 12:12). Aby jednak było to możliwe, musimy nieustannie ją pielęgnować. Czy często rozmyślasz o biblijnej nadziei? Czy oczami wyobraźni widzisz siebie w raju — gdzie cieszysz się doskonałym zdrowiem, jesteś wolny od wszelkich udręk, otoczony ludźmi, których kochasz, i zajęty naprawdę satysfakcjonującą pracą? Czy rozmyślasz nad zamieszczanymi w naszych publikacjach ilustracjami przedstawiającymi raj? Przypomina to regularne mycie okna, za którym roztacza się zachwycający widok. Gdybyśmy nie usuwali z szyby zanieczyszczeń, widok za oknem szybko straciłby swój urok, a naszą uwagę łatwo odciągałyby inne rzeczy. W sensie duchowym nigdy nie dopuśćmy do takiej sytuacji!

10. Dlaczego wyczekiwanie nagrody dobrze świadczy o naszej więzi z Jehową?

¹⁰ Rzecz jasna najważniejszą pobudką do służenia Jehowie jest miłość (Marka 12:30). Ale powinniśmy też z utęsknieniem wyczekiwać nagrody. Jehowa tego wręcz wymaga! W Liście do Hebrajczyków 11:6 powiedziano: „Bez wiary nie można się mu podobać, bo kto przystępuje do Boga, musi wierzyć, że on istnieje i że nagradza tych, którzy go pilnie szukają”. Dlaczego Jehowa chce, byśmy pamiętali o obiecanej przez Niego nagrodzie? Ponieważ w ten sposób dowodzimy, że dobrze znamy naszego niebiańskiego Ojca, który jest szczodry i kocha swe dzieci. Jakże bylibyśmy nieszczęśliwi i podatni na zniechęcenie, gdybyśmy nie mieli przed sobą „przyszłości i nadziei”! (Jeremiasza 29:11).

11. Jak nadzieja pomogła Mojżeszowi podejmować mądre decyzje?

¹¹ Do ludzi, którzy nieustannie mieli przed oczami nadzieję od Boga, należał Mojżesz. Jako „syn córki faraona”, cieszył się prestiżem  i autorytetem oraz mógł korzystać z bogactw Egiptu. Czy zabiegał o te rzeczy, czy wolał służyć Jehowie? Bez wahania wybrał to drugie. Dlaczego? Ponieważ „uważnie wypatrywał wypłacenia nagrody” (Hebrajczyków 11:24-26). Widać więc wyraźnie, że daną przez Jehowę nadzieję uznał za coś szczególnie cennego.

12. Dlaczego chrześcijańska nadzieja przypomina hełm?

¹² Apostoł Paweł przyrównał nadzieję do hełmu. Ten symboliczny hełm chroni nasz umysł: pomaga podejmować trafne decyzje, ustalać właściwą hierarchię wartości i zachowywać niezłomną lojalność (1 Tesaloniczan 5:8). Czy zawsze nosisz ten hełm? Jeśli tak, to podobnie jak Mojżesz i Paweł nie opierasz swej nadziei „na niepewnym bogactwie, lecz na Bogu, który obficie dostarcza nam wszystkiego dla naszego pożytku”. Odrzucanie modnego w tym świecie egoistycznego stylu życia wymaga sporej odwagi, ale warte jest wysiłku! Dlaczego mielibyśmy zabiegać o coś mniej cennego niż „rzeczywiste życie” obiecane tym, którzy pokładają nadzieję w Jehowie i Go kochają? (1 Tymoteusza 6:17, 19).

„Nie pozostawię cię”

13. O czym Jehowa zapewnia swych lojalnych sług?

¹³ Dzisiejszy świat cierpi wskutek coraz dotkliwszych „dręczących boleści”, dlatego ludzie, którzy oparli na nim swą nadzieję, patrzą w przyszłość z przerażeniem (Mateusza 24:8). Zupełnie inaczej jest z tymi, którzy swe nadzieje wiążą z Jehową. Będą ‛mieszkać bezpiecznie i nie będzie ich trapił strach przed nieszczęściem’ (Przysłów 1:33). Ponieważ nie pokładają ufności w tym systemie rzeczy, z radością stosują się do rady Pawła: „Prowadźcie życie wolne od umiłowania pieniędzy, zadowalając się tym, co jest obecnie. On bowiem powiedział: ‚Nie pozostawię cię ani nie opuszczę’” (Hebrajczyków 13:5).

14. Dlaczego chrześcijanie nie powinni się zamartwiać o swoje potrzeby materialne?

¹⁴ Powyższy werset jasno dowodzi, że Bóg będzie o nas pamiętał. O Jego życzliwym zainteresowaniu zapewnił też Jezus słowami: „Stale więc szukajcie najpierw królestwa oraz Jego prawości, a wszystkie te inne rzeczy [niezbędne do życia] będą wam dodane. Nigdy się zatem nie zamartwiajcie o następny dzień, gdyż następny dzień będzie miał własne zmartwienia” (Mateusza 6:33, 34). Jehowa wie, że nie jest nam łatwo zajmować się gorliwie sprawami Królestwa i jednocześnie należycie dbać o zaspokojenie swoich potrzeb materialnych. Bądźmy więc całkowicie przekonani, że On może i pragnie nam w tym pomagać (Mateusza 6:25-32; 11:28-30).

15. Jak chrześcijanin może zachowywać ‛prostolinijne oko’?

¹⁵ Dowodem zaufania do Jehowy jest zachowywanie ‛prostolinijnego oka’ (Mateusza 6:22, 23). Wymaga to szczerości, czystości pobudek oraz wystrzegania się chciwości i samolubnych ambicji. Oczywiście nie musimy żyć w nędzy ani zaniedbywać swych obowiązków. Chodzi raczej o to, żebyśmy stawiali służbę dla Jehowy na pierwszym miejscu, przejawiając przy tym „trzeźwość umysłu” (2 Tymoteusza 1:7).

16. Dlaczego do zachowywania ‛prostolinijnego oka’ potrzebujemy wiary i odwagi?

¹⁶ Zachowywanie ‛prostolinijnego oka’ wymaga wiary i odwagi. Jeżeli na przykład pracodawca często nalega, byś pracował w czasie przeznaczonym na chrześcijańskie zebrania, to czy odważnie dajesz pierwszeństwo sprawom duchowym? Gdy ktoś wątpi, czy Jehowa spełni obietnicę troszczenia się o swych sług, wówczas Szatan wzmaga naciski i taka osoba może w ogóle zrezygnować z zebrań. Rzeczywiście, jeśli brakuje nam wiary, Szatan próbuje zawładnąć naszym życiem, tak byśmy pozwalali właśnie jemu, a nie Jehowie, kształtować naszą hierarchię wartości. Byłaby to prawdziwa tragedia! (2 Koryntian 13:5).

„Pokładaj nadzieję w Jehowie”

17. W jakim sensie osoby ufające Jehowie już dzisiaj czują się szczęśliwe?

¹⁷ Pismo Święte wielokrotnie wskazuje, że kto służy Bogu z nadzieją i ufnością, nigdy na  tym nie traci (Przysłów 3:5, 6; Jeremiasza 17:7). Owszem, czasami może to wymagać od nas wyrzeczeń pod względem materialnym, ale takie ofiary nic nie znaczą w porównaniu ze spodziewanymi błogosławieństwami. W ten sposób dowodzimy, że ‛pokładamy nadzieję w Jehowie’ i mamy pewność, iż w przyszłości Bóg zaspokoi wszystkie stosowne pragnienia swych lojalnych sług (Psalm 37:4, 34). A zatem już teraz możemy być naprawdę szczęśliwi. „Oczekiwanie prawych jest weselem, lecz nadzieja niegodziwych zginie” (Przysłów 10:28).

18, 19. (a) Jakie życzliwe zapewnienie daje nam Jehowa? (b) Kiedy Jehowa pozostaje ‛po naszej prawicy’?

¹⁸ Mały chłopiec prowadzony za rękę przez ojca czuje się bezpieczny. Tak samo jest z nami, gdy trzymamy się blisko niebiańskiego Ojca. Jehowa oznajmił Izraelowi: „Nie lękaj się, bo ja jestem z tobą. (...) Naprawdę ci pomogę. (...) Bo ja, Jehowa, twój Bóg, ujmuję twoją prawicę — Ten, który do ciebie mówi: ‚Nie lękaj się. Ja ci pomogę’” (Izajasza 41:10, 13).

¹⁹ Wersety te wywołują w naszej wyobraźni pokrzepiający obraz — Jehowa ujmuje nas za rękę. Dawid zaś napisał: „Zawsze stawiam przed sobą Jehowę. Jest on po mojej prawicy, toteż nic mną nie zachwieje” (Psalm 16:8). Kiedy Jehowa pozostaje ‛po naszej prawicy’? Po pierwsze, gdy w każdej dziedzinie życia uwzględniamy wskazówki z Jego Słowa, i po drugie, gdy wyczekujemy obiecanej przez Niego zachwycającej nagrody. Psalmista Asaf śpiewał: „Zawsze jestem z tobą; ty mnie ująłeś za prawą rękę. Radą swoją mnie poprowadzisz, a potem weźmiesz mnie do chwały” (Psalm 73:23, 24). Mając takie zapewnienie, możemy wyczekiwać przyszłości bez obaw.

„Zbliża się wasze wyzwolenie”

20, 21. Jaka przyszłość czeka ludzi pokładających nadzieję w Jehowie?

²⁰ Chodzenie z Jehową tak, by był ‛po naszej prawicy’, jest z każdym dniem pilniejsze. Już wkrótce zostanie zniszczona religia fałszywa, a świat Szatana dozna ucisku, jaki się jeszcze nigdy nie zdarzył (Mateusza 24:21). Bezbożną ludzkość ogarnie strach. Tymczasem odważni słudzy Jehowy mimo powszechnego zamętu będą się radować nadzieją. Jezus oświadczył: „Gdy się to zacznie dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze wyzwolenie” (Łukasza 21:28).

²¹ Radujmy się zatem nadzieją od Boga i nie dajmy się złapać na przebiegłe sztuczki Szatana. Jednocześnie z całych sił pielęgnujmy wiarę, miłość i zbożną bojaźń. Dzięki temu w każdych okolicznościach będziemy z odwagą podporządkowywać się Jehowie, a przeciwstawiać Diabłu (Jakuba 4:7, 8). „Bądźcie odważni i niech wasze serce będzie mocne, wy wszyscy, którzy wyczekujecie Jehowy” (Psalm 31:24).

[Przypis]

Czy potrafisz odpowiedzieć?

• Jaki wpływ na odwagę Jezusa miała nadzieja?

• Co wspólnego mają ze sobą wiara i nadzieja?

• Jak nadzieja wraz z wiarą dodaje chrześcijaninowi odwagi do ustalania właściwej hierarchii wartości?

• Dlaczego ci, którzy „pokładają nadzieję w Jehowie”, mogą patrzeć w przyszłość bez obaw?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 28]

Dzieci i dorośli, czy widzicie siebie w raju?