Dlaczego w Przekładzie Nowego Świata w Księdze Powtórzonego Prawa 31:2 jest napisane, że Mojżeszowi „już nie będzie (...) wolno wychodzić i wchodzić” w roli wodza Izraelitów, skoro według innych przekładów nie był w stanie dłużej podołać temu zadaniu?

Chociaż użyte w tym fragmencie hebrajskie słowo dopuszcza oba znaczenia, niektóre przekłady sugerują, że pod koniec życia Mojżesz zniedołężniał i dlatego nie mógł sprostać obowiązkom wodza narodu. Na przykład Biblia Tysiąclecia tak oddaje jego słowa: „Dziś mam już sto dwadzieścia lat. Nie mogę swobodnie chodzić”. A w Biblii Warszawsko-Praskiej fragment ten przetłumaczono następująco: „Nie mogę już ani wyjść z domu, ani do siebie wrócić”.

Jak jednak wynika z Księgi Powtórzonego Prawa 34:7, pomimo sędziwego wieku Mojżesz wcale nie zniedołężniał. W wersecie tym czytamy: „Mojżesz miał sto dwadzieścia lat, gdy umarł. Jego oko się nie zamgliło ani nie opuściła go siła żywotna”. Stan fizyczny pozwalał mu zatem na przewodzenie narodowi, ale nie było to już wolą Jehowy. Świadczą o tym dalsze słowa Mojżesza: „Jehowa powiedział mi: ‚Nie przeprawisz się przez ten Jordan’”. Jehowa najwyraźniej powtórzył mu to, co wcześniej oznajmił przy wodach Meriba (Liczb 20:9-12).

Długie i bogate życie Mojżesza można podzielić na trzy etapy. Najpierw przez 40 lat mieszkał w Egipcie, gdzie „został wyszkolony we wszelkiej mądrości Egipcjan” i „był pełen mocy w słowach i czynach” (Dzieje 7:20-22). Następne 40 lat spędził w krainie Midian i w tym czasie rozwinął przymioty duchowe potrzebne do przewodzenia ludowi Jehowy. Przez ostatnie 40 lat życia był wodzem Izraelitów. Jednak potem Jehowa zdecydował, że to Jozue przeprawi Jego naród przez Jordan i wprowadzi do Ziemi Obiecanej (Powtórzonego Prawa 31:3).

Tak więc Przekład Nowego Świata dobrze oddaje myśl wyrażoną w tekście hebrajskim Księgi Powtórzonego Prawa 31:2. Mojżesz przestał być wodzem narodu izraelskiego nie dlatego, że przerastało to jego siły, lecz dlatego, że Jehowa nie pozwolił mu na dalsze pełnienie tej zaszczytnej funkcji.