„Wiara, jeśli nie ma uczynków, sama w sobie jest martwa” (JAKUBA 2:17).

1. Dlaczego pierwsi chrześcijanie przywiązywali wagę zarówno do wiary, jak i do uczynków?

PIERWSI chrześcijanie jako ogół potwierdzali wiarę swoim życiem. Uczeń Jakub zachęcał wszystkich współwyznawców: „Stańcie się wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami”. Następnie dodał: „Jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa” (Jakuba 1:22; 2:26). Około 35 lat później wielu chrześcijan wciąż poświadczało swą wiarę odpowiednimi uczynkami. Niestety, zdarzały się wyjątki. Jezus pochwalił zbór w Smyrnie, natomiast o większej części zboru w Sardes powiedział: „Znam twoje uczynki — masz imię, że żyjesz, ale jesteś martwy” (Objawienie 2:8-11; 3:1).

2. Jakie pytania dotyczące wiary powinni sobie zadawać chrześcijanie?

² Jezus zachęcił więc braci w Sardes — a w szerszym zakresie wszystkich, którzy później mieli czytać jego słowa — by potwierdzali swym życiem miłość do prawdy oraz by pozostawali czujni duchowo (Objawienie 3:2, 3). Każdy z nas powinien zadać sobie pytania: Jak wyglądają moje uczynki? Czy wyraźnie z nich wynika, że usilnie staram się potwierdzać swą wiarę tym, co robię — nawet w dziedzinach niezwiązanych bezpośrednio z głoszeniem czy zebraniami zborowymi? (Łukasza 16:10). Moglibyśmy przeanalizować sporo dziedzin życia, ale zajmiemy się tylko jedną — spotkaniami towarzyskimi, również tymi z okazji zaślubin.

Małe spotkania towarzyskie

3. Jaki jest biblijny pogląd na udział w spotkaniach towarzyskich?

³ Większość z nas chętnie przyjmuje zaproszenie na spotkanie w gronie współwyznawców. Jehowa jest „szczęśliwym Bogiem” i pragnie, żeby Jego chwalcy też byli szczęśliwi (1 Tymoteusza 1:11). Dlatego sprawił, że w Biblii znalazło się realistyczne spostrzeżenie Salomona: „Pochwaliłem weselenie się,  gdyż dla ludzi nie ma nic lepszego pod słońcem niż to, żeby jedli i pili, i się weselili i żeby to im towarzyszyło w ich trudzie przez dni ich życia” (Kaznodziei 3:1, 4, 13; 8:15). Okazją do takiego weselenia się może być posiłek z rodziną albo jakieś inne nieduże spotkanie w gronie współwyznawców (Hioba 1:4, 5, 18; Łukasza 10:38-42; 14:12-14).

4. Na czym powinno zależeć komuś, kto organizuje spotkanie towarzyskie?

⁴ Gdy organizujesz takie spotkanie i jesteś za nie odpowiedzialny, powinieneś je starannie zaplanować — nawet jeśli zapraszasz jedynie grupkę współwyznawców na poczęstunek i przyjacielską pogawędkę (Rzymian 12:13). Zadbaj o to, żeby ‛wszystko odbyło się przyzwoicie’, w sposób podyktowany „mądrością z góry” (1 Koryntian 14:40; Jakuba 3:17). Apostoł Paweł napisał: „Czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko czyńcie ku chwale Bożej. Unikajcie dawania powodów do zgorszenia” (1 Koryntian 10:31, 32). Na co trzeba zwrócić szczególną uwagę? Jeśli zawczasu przemyślisz niektóre sprawy, łatwiej ci będzie dopilnować, żeby zachowanie twoje i twoich gości licowało z naszą wiarą (Rzymian 12:2).

Jak będzie wyglądało spotkanie?

5. Dlaczego gospodarz spotkania powinien starannie przemyśleć sprawę podania napojów alkoholowych oraz doboru muzyki?

⁵ Niejeden gospodarz zastanawia się, czy podać napoje alkoholowe. Nie są one niezbędne do stworzenia na spotkaniu dobrego nastroju. Zauważmy, że gdy Jezus zadbał o posiłek dla sporej grupy swoich słuchaczy, rozmnożył chleb i ryby. Relacja biblijna z tego wydarzenia nie mówi o cudownym dostarczeniu wina, choć wiemy, że Jezus potrafił to uczynić (Mateusza 14:14-21). Jeśli się zdecydujesz na podanie alkoholu, udostępnij go w umiarkowanej ilości; nie zapomnij też o osobach preferujących napoje bezalkoholowe (1 Tymoteusza 3:2, 3, 8; 5:23; 1 Piotra 4:3). Nigdy nie przymuszaj nikogo do napicia się czegoś, co mogłoby ‛ukąsić jak wąż’ (Przysłów 23:29-32). A co z muzyką lub śpiewem? Jeśli przewidujesz je w programie spotkania, starannie dobierz utwory, uwzględniając ich rytm i słowa (Kolosan 3:8; Jakuba 1:21). Wielu chrześcijan przekonuje się, że do wytworzenia miłej atmosfery przyczynia się odtwarzanie Melodii Królestwa lub nawet wspólne śpiewanie tych pieśni (Efezjan 5:19, 20). Poza tym sprawdzaj, czy muzyka nie gra zbyt głośno — nie powinna uniemożliwiać prowadzenia miłych rozmów ani przeszkadzać sąsiadom (Mateusza 7:12).

6. Jak gospodarz może dowieść żywej wiary, jeśli chodzi o rozmowy na spotkaniu towarzyskim lub inne jego elementy?

⁶ Na spotkaniu towarzyskim chrześcijanie  mogą porozmawiać o różnych sprawach, poczytać coś na głos albo opowiedzieć ciekawe przeżycia. Jeśli rozmowa schodzi na niewłaściwe tory, gospodarz postara się taktownie nadać jej odpowiedni kierunek. Powinien też czuwać, by nikt w niej nie dominował. W razie potrzeby sam może umiejętnie zabrać głos i zaangażować w nią innych, na przykład młodych, lub poruszyć temat, który pozwoli się wypowiedzieć różnym osobom. Sprawi to radość zarówno młodszym, jak i starszym wiekiem. Jeżeli jako organizator spotkania mądrze i taktownie pokierujesz jego przebiegiem, twój „rozsądek stanie się znany” wszystkim obecnym (Filipian 4:5). Dostrzegą, że twoja wiara oddziałuje na każdą dziedzinę twego życia.

Śluby i przyjęcia weselne

7. Dlaczego zaślubiny i przyjęcie weselne należy starannie zaplanować?

⁷ Szczególną okazją do radości jest chrześcijański ślub. Starożytni słudzy Jehowy, między innymi Jezus i jego uczniowie, chętnie brali udział w takich miłych wydarzeniach, jak również w towarzyszących im ucztach (Rodzaju 29:21, 22; Jana 2:1, 2). Ale doświadczenia z minionych lat wyraźnie pokazują, że jeśli przyjęcia weselne mają świadczyć o rozsądku i chrześcijańskiej równowadze, trzeba je starannie zaplanować. Niemniej stanowią one normalny aspekt życia i dają chrześcijaninowi sposobność zademonstrowania swej wiary.

8, 9. Jakie zwyczaje praktykowane na wielu ślubach potwierdzają wypowiedź z Listu 1 Jana 2:16, 17?

⁸ Wiele osób nie zna zasad Bożych albo się nimi nie przejmuje i uważa ślub za okazję do ekstrawagancji — za sytuację, która coś takiego usprawiedliwia. Na łamach periodyku wydawanego w jednym z krajów europejskich młoda mężatka tak opisała swój „królewski” ślub: ‛Jechaliśmy paradną, czterokonną karetą, za nami dwanaście dorożek i dyliżans z grającą orkiestrą. Potem wykwintne menu, świetna muzyka, było po prostu anielsko. Tak jak pragnęłam, byłam tego jednego dnia królową’.

⁹ Zwyczaje mogą się różnić w zależności od kraju, niemniej powyższa wypowiedź stanowi potwierdzenie tego, co napisał apostoł Jan: „Wszystko na świecie — pragnienie ciała i pragnienie oczu, i popisywanie się swymi środkami do życia — nie pochodzi od Ojca, lecz pochodzi od świata”. Czy można sobie wyobrazić, by dojrzała duchowo chrześcijańska para pragnęła mieć „królewski” ślub oraz bajeczne, wystawne przyjęcie? Planując ślub, narzeczeni powinni raczej pamiętać, że „kto wykonuje wolę Boga, ten pozostaje na wieki” (1 Jana 2:16, 17).

10. (a) Dlaczego do zorganizowania przyjęcia świadczącego o rozsądku potrzebne jest planowanie? (b) Jak podejmować decyzje dotyczące gości?

¹⁰ Z pomocą Biblii chrześcijańskie pary mogą przejawiać realizm i rozsądek. Oczywiście dzień ślubu jest dla nich ważny, ale pamiętają, że stanowi dopiero początek ich małżeństwa, które może trwać wiecznie. Wcale nie muszą urządzać dużej uczty weselnej. Jeśli się zdecydują na jakieś przyjęcie, powinni ustalić jego charakter oraz obliczyć koszty (Łukasza 14:28). Gdy rozpoczną wspólne życie, głową ich chrześcijańskiego związku będzie według Biblii mąż (1 Koryntian 11:3; Efezjan 5:22, 23). Dlatego za przyjęcie weselne odpowiada przede wszystkim pan młody. Rzecz jasna okaże względy swojej przyszłej żonie i omówi z nią różne sprawy, na przykład liczbę gości. Czasem nie jest możliwe ani praktyczne zaproszenie wszystkich przyjaciół i krewnych, toteż podejmowanie pewnych decyzji wymaga skromności. Narzeczeni powinni mieć prawo założyć, że współwyznawcy, których nie mogą zaprosić, okażą zrozumienie i nie poczują się urażeni (Kaznodziei 7:9).

 „Gospodarz uczty”

11. Jaką rolę na weselu odgrywa „gospodarz uczty”?

¹¹ Jak para, która postanawia urządzić przyjęcie weselne, może zadbać o jego godny przebieg? Świadkowie Jehowy już dawno dostrzegli, jak mądrze jest brać pod uwagę pewien aspekt uwzględniony na weselu w Kanie Galilejskiej — tym, w którym uczestniczył Jezus. Otóż był tam „gospodarz uczty” — zapewne człowiek odpowiedzialny i bogobojny (Jana 2:9, 10). Podobnie mądry pan młody powierzy tę ważną funkcję jakiemuś dojrzałemu duchowo współwyznawcy. Po zapoznaniu się z życzeniami i gustami pana młodego gospodarz przyjęcia trzyma się tych ustaleń zarówno przed uroczystością, jak i w jej trakcie.

12. Co powinien rozważyć pan młody, jeśli chodzi o napoje alkoholowe?

¹² Zgodnie z tym, o czym wspomniano w akapicie 5, niektóre pary rezygnują z podawania alkoholu, żeby nikt go nie nadużył i nie zmącił radosnej atmosfery wesela (Rzymian 13:13; 1 Koryntian 5:11). Jeśli jednak zdecydują się na trunki, pan młody powinien dopilnować, żeby je podano w umiarkowanej ilości. Na uczcie weselnej w Kanie było wino, a to, którego dostarczył Jezus, odznaczało się najwyższą jakością. Co ciekawe, gospodarz tej uczty zauważył: „Każdy inny człowiek najpierw podaje wino wyborne, a gdy sobie podpiją — gorsze. Ty zachowałeś wyborne wino aż dotąd” (Jana 2:10). Jezus nie przyczynił się do pijaństwa, bo przecież uważał je za coś nagannego (Łukasza 12:45, 46). Z wypowiedzi tego gospodarza wesela, zdumionego jakością wina, można wywnioskować, że niekiedy goście weselni się upijali (Dzieje 2:15; 1 Tesaloniczan 5:7). Tak więc zarówno pan młody, jak i godny zaufania chrześcijanin wyznaczony na gospodarza uczty powinni dopilnować, żeby wszyscy obecni trzymali się wyraźnego nakazu: „Nie upijajcie się winem, bo w tym jest rozwiązłość” (Efezjan 5:18; Przysłów 20:1; Ozeasza 4:11).

13. Co i dlaczego powinni rozpatrzyć przyszli małżonkowie, jeśli na swoim weselu przewidują muzykę?

¹³ Jeżeli na przyjęciu weselnym ma być muzyka, to podobnie jak w wypadku innych spotkań należy zadbać o taką jej głośność, by dało się swobodnie rozmawiać. Pewien chrześcijański starszy zauważył: „Zdarza się, że w trakcie przyjęcia — gdy rozmowy są już bardziej ożywione lub zaczynają się tańce — pogłaśnia się muzykę. To, co początkowo było tłem, staje się hałaśliwe i przeszkadza w rozmowie. Przyjęcie weselne to okazja do spędzenia czasu w miłym towarzystwie. Jakież by to było smutne, gdyby popsuła je głośna muzyka!” Również w tej sprawie pan młody oraz gospodarz przyjęcia muszą postępować odpowiedzialnie; nie powierzą kontroli nad doborem oraz głośnością granych utworów zaproszonym lub wynajętym muzykom. Paweł napisał: „Cokolwiek czynicie w słowie lub uczynku, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa” (Kolosan 3:17). Czy po powrocie do domu goście będą mogli wspominać, że muzyka na weselu stanowiła dowód, iż nowożeńcy ‛wszystko czynili w imię Jezusa’? A tak być powinno.

14. Jakie miłe wspomnienia z wesela powinni zachować chrześcijanie?

¹⁴ Dobrze zorganizowane przyjęcie weselne będzie mile wspominane. Adam i Edyta, będący od 30 lat małżeństwem, tak opowiedzieli o pewnym weselu: „Naprawdę dało się tam odczuć chrześcijańską atmosferę. Wychwalano Jehowę w pieśniach, nie zabrakło zdrowej rozrywki, a taniec i muzyka odgrywały drugoplanową rolę. Było wesoło i budująco,  nic nie uchybiało zasadom biblijnym”. Jak zatem widać, nowożeńcy mają szereg sposobności, by dowieść swej wiary czynami.

Prezenty ślubne

15. Jaką radę biblijną można odnieść do wręczania prezentów ślubnych?

¹⁵ W wielu krajach przyjaciele i krewni zwykle wręczają nowożeńcom prezenty. Jeżeli i ty chcesz to zrobić, o czym powinieneś pamiętać? Przypomnij sobie wypowiedź apostoła Jana na temat „popisywania się swymi środkami do życia”. Taką postawę powiązał nie z chrześcijanami, którzy swą wiarę potwierdzają uczynkami, lecz ze ‛światem, który przemija’ (1 Jana 2:16, 17). Czy z uwagi na te natchnione słowa Jana młoda para powinna publicznie informować, od kogo otrzymała poszczególne prezenty? Bracia z Macedonii i Achai wsparli datkami współwyznawców w Jerozolimie, ale nic nie wskazuje na to, by ich imiona podano do wiadomości (Rzymian 15:26). Chrześcijańscy ofiarodawcy na ogół wolą pozostać anonimowi i nie zwracać na siebie uwagi. Warto w tym wypadku uwzględnić radę Jezusa zanotowaną w Ewangelii według Mateusza 6:1-4.

16. Jak nowożeńcy mogą uniknąć zranienia czyichś uczuć w kwestii prezentów ślubnych?

¹⁶ Ujawnianie, od kogo pochodzą prezenty, mogłoby innych ‛pobudzić do współzawodnictwa’ — kto da lepszy lub droższy podarunek. Dlatego mądrzy chrześcijańscy nowożeńcy nie będą publicznie wymieniać ofiarodawców. Mogłoby to wprawić w zakłopotanie tych, których nie było stać na podarunek (Galatów 5:26; 6:10). Rzecz jasna nie ma nic złego w tym, by państwo młodzi poznali darczyńców. Mogą się o nich dowiedzieć z dołączanych do prezentów bilecików, których treść zachowają jednak dla siebie. Kiedy kupujemy, wręczamy oraz otrzymujemy prezenty ślubne, mamy sposobność pokazać, że nawet w takiej osobistej sprawie potwierdzamy swoją wiarę uczynkami. *

17. Jaki cel związany z wiarą i uczynkami powinni sobie wyznaczyć chrześcijanie?

¹⁷ Potwierdzanie swej wiary uczynkami niewątpliwie obejmuje coś więcej niż moralne prowadzenie się, obecność na chrześcijańskich zebraniach oraz udział w głoszeniu. Oby każdy z nas przejawiał żywą wiarę, która będzie oddziaływać na wszystkie nasze poczynania. Możemy jej dowieść uczynkami „w pełni dokonanymi przed Bogiem” — także tymi, które dotyczą spraw omówionych wcześniej (Objawienie 3:2).

18. Jak słowa z Jana 13:17 potwierdzają się w wypadku chrześcijańskich ślubów oraz przyjęć?

¹⁸ Jezus dał piękny przykład swym wiernym apostołom przez pokorne umycie im nóg, po czym oświadczył: „Jeżeli to wiecie, szczęśliwi jesteście, jeśli to czynicie” (Jana 13:4-17). W naszych czasach raczej nie jest konieczne ani przyjęte, by komuś — na przykład gościom — myć nogi. Ale jak wykazano w niniejszym artykule, istnieją dziedziny życia, w których możemy swej wiary dowodzić życzliwymi, taktownymi uczynkami, mającymi związek między innymi ze spotkaniami towarzyskimi i ślubami. Możemy tak postępować niezależnie od tego, czy to my się pobieramy, czy też jesteśmy gośćmi na ślubie lub przyjęciu weselnym u chrześcijan pragnących potwierdzać swą wiarę czynami.

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

Jak możesz dowodzić swej wiary, gdy:

• urządzasz małe spotkanie towarzyskie?

• organizujesz ślub lub przyjęcie weselne?

• wręczasz lub otrzymujesz prezent ślubny?

[Pytania do studium]

[Ilustracja na stronie 24]

Nawet gdy zapraszasz tylko kilka osób, kieruj się „mądrością z góry”