Przejdź do zawartości

Przejdź do spisu treści

Daniel i jego plakietka

Daniel i jego plakietka

JEZUS zganił zarozumiałych przywódców religijnych, którzy oburzali się na widok chłopców publicznie wysławiających Boga. Zapytał ich: „Czy nigdy nie czytaliście: ‚Z ust niemowląt i ssących zgotowałeś wysławianie’?” (Mateusza 21:15, 16).

O tym, że również w naszych czasach młodzi ludzie wysławiają Jehowę, świadczy przykład sześcioletniego Daniela z rosyjskojęzycznego zboru w Niemczech. Chłopiec ten razem z mamą i siostrą uczestniczył w zgromadzeniu okręgowym w Duisburgu. W tak dużym kongresie brali udział po raz pierwszy. Wszystko było dla nich nowe: hotel, wielka liczba obecnych, siedzenie na miejscach przez trzy dni, chrzest, nie mówiąc już o dramacie. Jak się zachowywał Daniel? Był bardzo grzeczny.

W poniedziałek rano, po powrocie ze zgromadzenia, Daniel wstał wcześnie, by pójść do przedszkola. Do ubrania wciąż miał przypiętą plakietkę kongresową! Mama tłumaczyła mu: „Zgromadzenie już się skończyło. Możesz zdjąć plakietkę”. Ale Daniel powiedział: „Chcę, żeby wszyscy dowiedzieli się, gdzie byłem i czego się nauczyłem”. Tak więc cały dzień w przedszkolu dumnie nosił plakietkę. Kiedy wychowawczyni o nią zapytała, malec opowiedział jej o programie zgromadzenia.

W ten sposób Daniel naśladował przykład tysięcy chłopców i dziewcząt, którzy w minionych stuleciach publicznie wysławiali Jehowę.