JAKIE środki ostrożności starałbyś się przedsięwziąć, gdyby w okolicy szalała śmiertelna zaraza? Zapewne próbowałbyś wzmocnić swój system odpornościowy oraz unikał kontaktu z osobami zarażonymi. To samo powinniśmy robić w sensie duchowym. Pismo Święte informuje, że antychryst „już teraz jest na świecie” (1 Jana 4:3). Jeżeli chcemy uniknąć „zarażenia się”, musimy rozpoznać „nosicieli zarazków” i trzymać się od nich z daleka. Na szczęście Biblia rzuca sporo światła na tę sprawę.

Słowo „antychryst” znaczy „występujący przeciw Chrystusowi” lub „podający się za Chrystusa” (Wielki słownik grecko-polski Nowego Testamentu pod redakcją R. Popowskiego). A zatem w najszerszym znaczeniu określenie to odnosi się do wszystkich, którzy sprzeciwiają się Jezusowi lub kłamliwie podają się za Chrystusa albo jego przedstawicieli. Sam Jezus powiedział: „Kto nie jest po mojej stronie, ten jest przeciwko mnie [czyli jest antychrystem], a kto nie zbiera ze mną, ten rozprasza” (Łukasza 11:23).

Kiedy Jan pisał o antychryście, minęło już ponad 60 lat od śmierci i zmartwychwstania Jezusa oraz jego wstąpienia do nieba. Działalność antychrysta należy więc rozpatrywać pod kątem wpływu, jaki ona wywiera na lojalnych naśladowców Jezusa przebywających na ziemi (Mateusza 25:40, 45).

Antychryst sprzeciwia się naśladowcom Chrystusa

Jezus ostrzegł swych naśladowców, że spotkają się z powszechną nienawiścią: „Ludzie będą was wydawać na ucisk i będą was zabijać, i ze względu na moje imię będziecie przedmiotem nienawiści wszystkich narodów. I powstanie wielu fałszywych proroków, i wielu wprowadzą w błąd” (Mateusza 24:9, 11).

 Ponieważ owi przeciwnicy mieli prześladować uczniów Jezusa ‛ze względu na jego imię’, w rzeczywistości występują przeciwko samemu Chrystusowi. Można ich zatem nazwać antychrystami. Do tej grupy należą też „fałszywi prorocy”, z których część była kiedyś chrześcijanami (2 Jana 7). Jan napisał, że ‛wielu antychrystów wyszło z nas, ale nie byli naszego pokroju; bo gdyby byli naszego pokroju, pozostaliby z nami’ (1 Jana 2:18, 19).

Słowa Jezusa i Jana wyraźnie wskazują, że określenie „antychryst” nie dotyczy pojedynczej osoby, ale obejmuje wielu antychrystów. Ponieważ są oni fałszywymi prorokami, jednym z ich głównych celów jest zwodzenie w sprawach religii. Jakimi posługują się metodami?

Rozpowszechnianie kłamstw religijnych

Apostoł Paweł ostrzegł swego współpracownika Tymoteusza, by trzymał się z dala od nauk odstępców, takich jak Hymeneusz i Filetus, których „słowo będzie się rozprzestrzeniać niczym gangrena”. Następnie dodał: „Właśnie ci odstąpili od prawdy, mówiąc, iż zmartwychwstanie już nastąpiło, i burzą wiarę niektórych” (2 Tymoteusza 2:16-18). Najwyraźniej Hymeneusz i Filetus nauczali, że zmartwychwstanie należy pojmować symbolicznie i że chrześcijanie już go dostąpili w sensie duchowym. Oczywiście, gdy ktoś zostaje prawdziwym uczniem Jezusa, z Bożego punktu widzenia niejako zaczyna nowe życie — na co zwracał uwagę sam Paweł (Efezjan 2:1-5). Jednakże nauki Hymeneusza i Filetusa przeczyły Jezusowej obietnicy, że pod rządami Królestwa Bożego nastanie literalne wskrzeszenie zmarłych (Jana 5:28, 29).

Ideę czysto symbolicznego zmartwychwstania rozwinęli później gnostycy. Wierzyli oni, iż wiedzę (po grecku gnòsis) można uzyskać w sposób mistyczny, oraz próbowali pogodzić nauki odstępczego chrześcijaństwa z filozofią grecką i wschodnim mistycyzmem.  Utrzymywali na przykład, że cała fizyczna materia jest z natury zła i dlatego Jezus nie przyszedł w ciele, lecz w czymś, co przypominało ludzkie ciało. Pogląd ten nazwano doketyzmem. Właśnie przed czymś takim przestrzegał apostoł Jan (1 Jana 4:2, 3; 2 Jana 7).

Innym kłamstwem, spreparowanym stulecia później, jest dogmat o „Trójcy Świętej”, według którego Jezus jest zarówno Bogiem Wszechmocnym, jak i Synem Bożym. W książce The Church of the First Three Centuries (Kościół pierwszych trzech wieków) dr Alvan Lamson podaje, że nauka o Trójcy „wywodzi się z zupełnie innych źródeł niż pisma żydowskie czy chrześcijańskie”. Dogmat ten „rozwinęli i włączyli do chrześcijaństwa Ojcowie skłaniający się ku platonizmowi”. Kim byli ci „Ojcowie skłaniający się ku platonizmowi”? To odstępczy duchowni zafascynowani naukami pogańskiego filozofa Platona.

Dogmat o Trójcy okazał się majstersztykiem antychrysta, gdyż okrył Boga mgłą tajemnicy i zaciemnił prawdę o Jego relacji względem Syna (Jana 14:28; 15:10; Kolosan 1:15). Pomyśl tylko, jak zgodnie z biblijną zachętą ktoś mógłby ‛zbliżyć się do Boga’, gdyby był On tak niepojęty? (Jakuba 4:8).

Na domiar złego wielu tłumaczy Biblii usunęło ze swoich przekładów imię Boże, Jehowa, choć w tekście oryginalnym występuje ono przeszło 7000 razy! Próby uczynienia z Wszechmocnego Boga bezimiennej tajemnicy to przejaw rażącego braku szacunku dla naszego Stwórcy i Jego natchnionego Słowa (Objawienie 22:18, 19). Ponadto zastępowanie imienia Bożego tytułami „Pan” lub „Bóg” jest sprzeczne ze słowami modlitwy wzorcowej Jezusa: „Święć się imię twoje” (Mateusza 6:9, Biblia warszawska).

Antychryści odrzucają Królestwo Boże

Antychryści stali się szczególnie aktywni w „dniach ostatnich”, czyli w czasach, w których przyszło nam żyć (2 Tymoteusza 3:1). Głównym celem tych zwodzicieli jest wprowadzenie ludzi w błąd co do roli Jezusa jako Władcy w Królestwie Bożym — niebiańskim rządzie mającym wkrótce panować nad całą ziemią (Daniela 7:13, 14; Objawienie 11:15).

Na przykład niektórzy przywódcy religijni głoszą, że Królestwo Boże jest stanem serca, choć pogląd taki nie ma żadnego uzasadnienia w Piśmie Świętym (Daniela 2:44). Inni twierdzą, że Chrystus posługuje się ludzkimi rządami i instytucjami. Ale on sam oświadczył: „Moje królestwo nie jest częścią tego świata” (Jana 18:36). To Szatan, a nie Chrystus, jest „władcą świata” oraz „bogiem tego systemu rzeczy” (Jana 14:30; 2 Koryntian 4:4). Wyjaśnia to, dlaczego Jezus niebawem usunie wszystkie ludzkie rządy i zostanie jedynym Władcą naszej planety (Psalm 2:2, 6-9; Objawienie 19:11-21). Ludzie proszą o to, wypowiadając następujące słowa Modlitwy Pańskiej: „Przyjdź Królestwo twoje, bądź wola twoja, jak w niebie, tak i na ziemi” (Mateusza 6:10, Bw).

Udzielając poparcia systemom politycznym tego świata, przywódcy religijni równocześnie sprzeciwiają się tym, którzy obwieszczają prawdę o Królestwie Bożym, a nawet ich prześladują. Co ciekawe, w biblijnej Księdze Objawienia wspomniano o symbolicznej nierządnicy — „Babilonie Wielkim” — która jest „pijana krwią świętych i krwią świadków Jezusa” (Objawienie 17:4-6). Oddaje się też duchowej rozpuście — popiera ziemskich „królów”, czyli przywódców politycznych, a w zamian otrzymuje różne przywileje. Ta symboliczna kobieta wyobraża fałszywe religie tego świata. Właśnie ona stanowi jeden z głównych elementów zbiorowo pojętego antychrysta (Objawienie 18:2, 3; Jakuba 4:4).

Antychryst ‛łechcze uszy’

Oprócz odrzucania prawdy biblijnej wielu tak zwanych chrześcijan ignoruje biblijne mierniki postępowania i akceptuje poglądy na moralność popularne w dzisiejszym świecie.  W Słowie Bożym zapowiedziano: „Nastanie bowiem czas, gdy [ludzie rzekomo służący Bogu] nie zniosą zdrowej nauki, lecz zgodnie z własnymi pragnieniami nagromadzą sobie nauczycieli, by im łechtali uszy” (2 Tymoteusza 4:3). Ci religijni oszuści zostali też określeni jako „fałszywi apostołowie, zwodniczy pracownicy, przeobrażający się w apostołów Chrystusa”. Biblia oznajmia: „Ich koniec będzie według ich uczynków” (2 Koryntian 11:13-15).

Do uczynków tych należy „rozpasanie”, czyli zuchwałe lekceważenie wzniosłych norm moralnych (2 Piotra 2:1-3, 12-14). Czyż nie widać, że coraz więcej duchownych i laików przejmuje albo przynajmniej akceptuje niechrześcijańskie praktyki, takie jak homoseksualizm czy seks pozamałżeński? Porównaj te popularne poglądy i style życia z tym, co zapisano w Biblii — w Księdze Kapłańskiej 18:22 oraz w listach: do Rzymian 1:26, 27, 1 do Koryntian 6:9, 10, do Hebrajczyków 13:4 i Judy 7.

„Sprawdzajcie natchnione wypowiedzi”

Biorąc to wszystko pod uwagę, powinniśmy usłuchać rady apostoła Jana, by nie podchodzić lekko do naszych wierzeń. Napisał on: „Nie każdej natchnionej wypowiedzi wierzcie, lecz sprawdzajcie natchnione wypowiedzi, czy pochodzą od Boga, ponieważ wyszło na świat wielu fałszywych proroków” (1 Jana 4:1).

Warto się wzorować na ‛szlachetnie usposobionych’ mieszkańcach Berei z I wieku n.e. Ludzie ci „przyjęli słowo z największą gotowością umysłu, każdego dnia starannie badając Pisma, czy tak się rzeczy mają” (Dzieje 17:10, 11). Berejczycy byli gotowi się uczyć, ale też pilnie sprawdzali, czy wypowiedzi Pawła i Sylasa mają uzasadnienie w Pismach.

Również dzisiaj prawdziwi chrześcijanie nie ulegają wpływowi popularnych poglądów, lecz ściśle trzymają się Biblii. Apostoł Paweł napisał: „O to wciąż się modlę, żeby wasza miłość coraz bardziej i bardziej obfitowała w dokładne poznanie i pełne rozeznanie” (Filipian 1:9).

Jeżeli jeszcze tego nie czynisz, staraj się nabywać „dokładnego poznania i pełnego rozeznania”, dowiadując się, czego naprawdę uczy Biblia. Ci, którzy naśladują Berejczyków, nie dają się zwieść „sfałszowanym słowom” antychrystów (2 Piotra 2:3). Cieszą się wolnością, którą zapewnia poznanie prawdy o Chrystusie i jego lojalnych naśladowcach (Jana 8:32, 36).

[Ramka i ilustracja na stronie 4]

CO BIBLIA MÓWI O ANTYCHRYŚCIE

„Dziecięta, jest ostatnia godzina [najwyraźniej koniec okresu apostolskiego] i jak usłyszałyście, że przychodzi antychryst, tak właśnie teraz wystąpiło wielu antychrystów” (1 Jana 2:18).

„Kto jest kłamcą, jeśli nie ten, kto zaprzecza, że Jezus jest Chrystusem? Antychrystem jest ten, kto się zapiera Ojca i Syna” (1 Jana 2:22).

„Każda natchniona wypowiedź, która nie wyznaje Jezusa, nie pochodzi od Boga. Jest to natomiast natchniona wypowiedź antychrysta, o której słyszeliście, iż przychodzi, i która już teraz jest na świecie” (1 Jana 4:3).

„Wyszło na świat wielu zwodzicieli — osób, które nie wyznają, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele. Taki jest zwodzicielem i antychrystem” (2 Jana 7).

[Ramka i ilustracje na stronie 5]

ZWODZICIEL O WIELU OBLICZACH

Określenie „antychryst” odnosi się do każdego, kto zaprzecza temu, co Biblia mówi o Jezusie Chrystusie, jak również do wszystkich przeciwników jego Królestwa oraz do osób wrogo nastawionych wobec jego naśladowców. Dotyczy także jednostek, organizacji i narodów niesłusznie podających się za przedstawicieli Chrystusa lub bezprawnie przypisujących sobie rolę Mesjasza przez zuchwałe obiecywanie tego, czego może dokonać tylko Chrystus — zaprowadzenia prawdziwego pokoju i bezpieczeństwa.

[Prawa własności]

Augustyn: ©SuperStock/​age fotostock

[Ilustracja na stronie 7]

Wzorem Berejczyków powinniśmy ‛każdego dnia starannie badać Pisma’