„Ci, co umarli w jedności z Chrystusem, powstaną pierwsi” (1 TESALONICZAN 4:16).

1, 2. (a) Jaka jest nadzieja dla umarłych? (b) Na jakiej podstawie wierzysz w zmartwychwstanie? (Zobacz przypis).

„ŻYJĄCY są świadomi tego, że umrą”. Jest tak, odkąd Adam popełnił grzech. Od wieków każdy, kto przyszedł na świat, zdaje sobie sprawę z czekającej go śmierci, toteż niejeden się zastanawia: Co dalej? Jaki jest stan umarłych? Biblia udziela następującej odpowiedzi: „Umarli nie są świadomi niczego” (Kaznodziei 9:5).

² Czy istnieje zatem jakaś nadzieja dla tych, którzy odeszli? Ależ tak. Co więcej, musi istnieć, jeżeli pierwotne zamierzenie Boga co do ludzi ma się ziścić. W dawnych czasach lojalni słudzy Jehowy wierzyli w Jego obietnicę co do Potomka mającego unicestwić Szatana i naprawić wyrządzone przez niego zło (Rodzaju 3:15). Większość z nich pomarła. Jeśli mają ujrzeć spełnienie tej oraz innych obietnic Jehowy, muszą zostać wskrzeszeni (Hebrajczyków 11:13). Czy coś takiego jest możliwe? Jak najbardziej. Apostoł Paweł oświadczył: „Nastąpi zmartwychwstanie  zarówno prawych, jak i nieprawych” (Dzieje 24:15). Sam Paweł przywrócił kiedyś życie młodzieńcowi imieniem Eutychus, którego po upadku z okna na trzeciej kondygnacji ‛podniesiono martwego’. Było to ostatnie z dziewięciu wskrzeszeń opisanych w Biblii (Dzieje 20:7-12). *

3. Jaką pociechę czerpiesz ze słów Jezusa zanotowanych w Jana 5:28, 29 i dlaczego?

³ Tych dziewięć przykładów zmartwychwstania stanowi podstawę wiary w cytowaną wcześniej zapowiedź apostoła Pawła. Umacniają one nasze zaufanie w zapewnienie Jezusa: „Nadchodzi godzina, w której wszyscy w grobowcach pamięci usłyszą jego głos i wyjdą” (Jana 5:28, 29). Cóż za wzruszające słowa! I jakże krzepiące dla milionów ludzi, których bliscy zasnęli snem śmierci!

4, 5. O jakich różnych rodzajach zmartwychwstania wspomina Biblia i który z nich zostanie omówiony w tym artykule?

⁴ Większość osób mających dostąpić zmartwychwstania znowu będzie żyć na ziemi, która pod panowaniem Królestwa Bożego stanie się oazą pokoju (Psalm 37:10, 11, 29; Izajasza 11:6-9; 35:5, 6; 65:21-23). Niektórzy jednak mieli powstać z martwych wcześniej. Najpierw musiał zostać wskrzeszony Jezus Chrystus, żeby przedstawić Bogu wartość złożonej za nas ofiary. Jezus umarł i zmartwychwstał w roku 33 n.e.

⁵ Potem do przebywającego w niebiańskiej chwale Pana Jezusa Chrystusa mieli dołączyć namaszczeni duchem członkowie „Izraela Bożego”, by już ‛zawsze być z Panem’ (Galatów 6:16; 1 Tesaloniczan 4:17). Wydarzenie to nazwano „wcześniejszym zmartwychwstaniem” lub „pierwszym zmartwychwstaniem” (Filipian 3:10, 11; Objawienie 20:6). Gdy dobiegnie ono końca, nastanie pora na wskrzeszenie milionów ludzi mających widoki na życie wieczne w raju. Ale niezależnie od tego, czy przyświeca nam nadzieja  niebiańska, czy ziemska, żywo interesujemy się „pierwszym zmartwychwstaniem”. Czym ono jest? Kiedy się odbywa?

„W jakim ciele?”

6, 7. (a) Co musi nastąpić, zanim namaszczeni chrześcijanie pójdą do nieba? (b) W jakim ciele zostaną wskrzeszeni?

⁶ W swym pierwszym liście do chrześcijan w Koryncie apostoł Paweł zadał pytanie dotyczące pierwszego zmartwychwstania: „Jak mają zostać wskrzeszeni umarli? I w jakim ciele przyjdą?” Następnie udzielił odpowiedzi: „To, co siejesz, nie zostanie ożywione, jeśli wpierw nie obumrze; (...) ale Bóg daje mu takie ciało, jakie się Jemu podoba (...) Chwała ciał niebieskich jest odmienna i ciał ziemskich jest odmienna” (1 Koryntian 15:35-40).

⁷ Ze słów Pawła wynika, że zanim chrześcijanie namaszczeni duchem otrzymają niebiańską nagrodę, muszą umrzeć. W chwili śmierci ich ziemskie ciała wracają do prochu (Rodzaju 3:19). Bóg w ustalonym przez siebie czasie wskrzesza ich w ciele odpowiednim do życia w niebie (1 Jana 3:2). Obdarza ich też nieśmiertelnością. Nie chodzi tu o tak zwaną duszę nieśmiertelną, z którą człowiek rzekomo się rodzi. „To, co śmiertelne, musi się przyoblec w nieśmiertelność” — napisał Paweł. Nieśmiertelność jest darem Bożym, który niejako ‛przyoblekają’ ludzie mający udział w pierwszym zmartwychwstaniu (1 Koryntian 15:50, 53; Rodzaju 2:7; 2 Koryntian 5:1, 2, 8).

8. Skąd wiadomo, że Bóg nie wybiera członków grona 144 000 spośród wyznawców różnych religii?

⁸ Pierwsze zmartwychwstanie obejmuje tylko członków grona 144 000. Jehowa zaczął ich wybierać w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., wkrótce po wskrzeszeniu Jezusa. Wszyscy oni mają ‛napisane na swych czołach imię Jezusa i imię jego Ojca’ (Objawienie 14:1, 3). Nie są więc wybierani spośród wyznawców wielu religii, lecz wszyscy należą do naśladowców Chrystusa i dumnie noszą imię Jego Ojca, Jehowy. Z chwilą wskrzeszenia otrzymują w niebie nowe zadanie. Są zachwyceni, że mogą pełnić służbę w bezpośredniej obecności Boga.

Czy już się odbywa?

9. Jak porównanie Objawienia 12:7 i 17:14 pomaga ustalić czas rozpoczęcia pierwszego zmartwychwstania?

⁹ Kiedy miało nastąpić owo pierwsze zmartwychwstanie? Istnieją dobitne dowody na to, że już się odbywa. Porównajmy na przykład dwa rozdziały Księgi Objawienia. Zacznijmy od rozdziału 12. Opisano tam, jak wkrótce po objęciu tronu Jezus Chrystus, wspierany przez świętych aniołów, toczy wojnę z Szatanem i demonami (Objawienie 12:7-9). Na łamach tego czasopisma niejednokrotnie wskazywano, iż walka ta rozpoczęła się w roku 1914. * Zauważmy jednak, że nie powiedziano, by Chrystusowi towarzyszył w niej którykolwiek z jego namaszczonych naśladowców. A teraz przejdźmy do 17 rozdziału Księgi Objawienia. Czytamy tam, że po zagładzie „Babilonu Wielkiego” Baranek zwycięży narody. Następnie dodano: „Zwyciężą też ci, którzy są z nim powołani i wybrani, i wierni” (Objawienie 17:5, 14). „Powołani i wybrani, i wierni” muszą już być wzbudzeni z martwych, jeśli mają razem z Jezusem zadać ostateczną klęskę światu Szatana. Rozsądny jest zatem wniosek, że pomazańcy, którzy umierają przed Armagedonem, są wskrzeszani w okresie między rokiem 1914 a samym Armagedonem.

10, 11. (a) Kim jest 24 starszych i co jeden z nich wyjawił Janowi? (b) Jaki wniosek można z tego wysnuć?

¹⁰ Czy można dokładniej ustalić, kiedy się rozpoczęło pierwsze zmartwychwstanie? Ciekawą wskazówkę zawiera Księga Objawienia 7:9-15, gdzie apostoł Jan opisał wizję „wielkiej rzeszy, której żaden człowiek nie zdołał  policzyć”. Tożsamość tej grupy wyjawił Janowi jeden z 24 starszych, wyobrażających 144 000 współdziedziców Chrystusa wyniesionych do chwały niebiańskiej (Łukasza 22:28-30; Objawienie 4:4). * Jan także spodziewał się żyć w niebie. Ponieważ jednak w trakcie rozmowy z tym starszym wciąż przebywał na ziemi, więc w tej wizji wyobrażał pomazańców żyjących na naszym globie, którzy jeszcze nie otrzymali nagrody niebiańskiej.

¹¹ Jaki zatem wniosek można wyciągnąć z faktu, że jeden z 24 starszych odsłonił Janowi tożsamość wielkiej rzeszy? Wygląda na to, że wskrzeszeni członkowie grupy 24 starszych mogą obecnie uczestniczyć w przekazywaniu prawd Bożych. Dlaczego ta informacja jest istotna? Ponieważ poprawne zrozumienie, kim jest wielka rzesza, wyjawiono namaszczonym sługom Bożym na ziemi w roku 1935. Skoro tę ważną prawdę przekazał jeden z 24 starszych, musiał zostać wskrzeszony do życia w niebie najpóźniej w roku 1935. Z tego by wynikało, że pierwsze zmartwychwstanie rozpoczęło się między rokiem 1914 a 1935. Czy jego początek da się ustalić jeszcze dokładniej?

12. Wyjaśnij, dlaczego wydaje się możliwe, że pierwsze zmartwychwstanie rozpoczęło się wiosną 1918 roku.

¹² W tym miejscu warto rozważyć coś, co można uznać za biblijną analogię. Jezus Chrystus został namaszczony na przyszłego Władcę w Królestwie Bożym jesienią 29 roku n.e. Trzy i pół roku później, wiosną 33 roku, zmartwychwstał jako potężna osoba duchowa. Czy można zatem przyjąć, że skoro Jezus zasiadł na tronie jesienią 1914, to jego wierni namaszczeni naśladowcy zaczęli powstawać do życia trzy i pół roku później, wiosną 1918 roku? Istnieje taka możliwość. Chociaż nie znajduje bezpośredniego potwierdzenia w Biblii, pozostaje w zgodzie z wersetami wskazującymi, że pierwsze zmartwychwstanie zaczęło się odbywać wkrótce po rozpoczęciu się obecności Chrystusa.

13. Jak słowa z Listu 1 do Tesaloniczan 4:15-17 sugerują, że pierwsze zmartwychwstanie zaczęło się we wczesnym okresie obecności Chrystusa?

¹³ Na przykład apostoł Paweł napisał: „My, żyjący, którzy pozostaniemy przy życiu aż do obecności Pana [nie zaś do końca jego obecności], w żaden sposób nie wyprzedzimy tych, którzy zapadli w sen śmierci; ponieważ sam Pan zstąpi z nieba z nakazującym wołaniem, z głosem archanielskim oraz z trąbą Bożą i ci, co umarli w jedności z Chrystusem, powstaną pierwsi. Potem my, żyjący, którzy pozostaniemy przy życiu, będziemy wraz z nimi porwani w obłokach, aby spotkać Pana w powietrzu; i tak zawsze będziemy z Panem” (1 Tesaloniczan 4:15-17). Tak więc namaszczeni chrześcijanie, którzy zmarli przed rozpoczęciem się obecności Chrystusa, zostali wskrzeszeni do życia w niebie wcześniej niż ci, którzy doczekali jej żywo. Oznacza to, że pierwsze zmartwychwstanie zaczęło się w początkowym okresie obecności Chrystusa i odbywa się w jej trakcie (1 Koryntian 15:23). Nie nastąpiło w jednym momencie, lecz jest rozłożone w czasie.

‛Każdemu dano białą długą szatę’

14. (a) Kiedy miały się spełnić wizje opisane w 6 rozdziale Objawienia? (b) Co zobrazowano w Objawieniu 6:9?

¹⁴ Rozważmy też dowód zawarty w 6 rozdziale Księgi Objawienia. Ukazano tam Jezusa, który wyrusza jako zwycięski Król (Objawienie 6:2). Narody zostały uwikłane w wielką wojnę (Objawienie 6:4). Szerzy się głód (Objawienie 6:5, 6). Ludzkość trapią śmiertelne plagi (Objawienie 6:8). Wszystkie te zapowiedziane wydarzenia dokładnie odzwierciedlają sytuację panującą na świecie po roku 1914. Ale dzieje się coś jeszcze. Naszą uwagę przykuwa  ołtarz ofiarny. U jego podstawy znajdują się „dusze pozabijanych z powodu Bożego słowa i z powodu działalności świadczenia, którą im powierzono” (Objawienie 6:9). Ponieważ „dusza [czyli życie] ciała jest we krwi”, więc to, co znajduje się przy ołtarzu, w rzeczywistości wyobraża krew wiernych sług Jezusa pomordowanych za śmiałe i gorliwe dawanie świadectwa (Kapłańska 17:11).

15, 16. Wyjaśnij, dlaczego słowa z Objawienia 6:10, 11 odnoszą się do pierwszego zmartwychwstania.

¹⁵ Krew tych chrześcijańskich męczenników, podobnie jak krew prawego Abla, domaga się sprawiedliwości (Rodzaju 4:10). Dusze te „zawołały donośnym głosem, mówiąc: ‚Dokądże, Wszechwładny Panie, święty i prawdziwy, będziesz się wstrzymywał z osądzeniem i pomszczeniem naszej krwi na tych, którzy mieszkają na ziemi?’” Co się wydarzyło dalej? „Dano każdemu z nich białą długą szatę; i powiedziano im, aby odpoczęli jeszcze przez krótką chwilę, aż będzie uzupełniona liczba również ich współniewolników i braci, którzy mają zostać zabici, tak jak i oni” (Objawienie 6:10, 11).

¹⁶ Czy te białe długie szaty rozdano kałużom krwi znajdującym się u podstawy ołtarza? Oczywiście, że nie. Otrzymały je osoby, których krew niejako przelano na ołtarzu. Oddały one życie w imię Jezusa i teraz zostały wskrzeszone jako istoty duchowe. Skąd to wiadomo? Wcześniej w Księdze Objawienia można przeczytać: „Zwyciężający będzie więc przyobleczony w białe szaty wierzchnie; a jego imienia na pewno nie wymażę z księgi życia”. Przypomnijmy sobie również, że 24 starszych miało na sobie „białe szaty wierzchnie, a na ich głowach [były] złote korony” (Objawienie 3:5; 4:4). Kiedy więc ziemię zaczęły trapić wojny, klęski głodu oraz zarazy, członkowie grona 144 000 pogrążeni we śnie śmierci i wyobrażeni przez krew znajdującą się u podstawy ołtarza zostali wzbudzeni do życia w niebie i odziani w symboliczne białe długie szaty.

17. W jakim sensie ‛odpoczywają’ ci, którzy otrzymują białe szaty?

¹⁷ Ci nowo wskrzeszeni ‛odpoczywają’, czyli cierpliwie czekają na Boży dzień pomsty. Ich „współniewolnicy” — namaszczeni chrześcijanie wciąż przebywający na ziemi — muszą jeszcze dowieść niezłomnej lojalności w obliczu prób. Wspomniany ‛odpoczynek’ dobiegnie końca, gdy nadejdzie pora na wykonanie wyroku Bożego (Objawienie 7:3). Te wskrzeszone osoby wyruszą wówczas u boku Pana Jezusa Chrystusa, by sprowadzić zagładę na niegodziwców, w tym  także na tych, którzy przelewali krew niewinnych chrześcijan (2 Tesaloniczan 1:7-10).

Jakie ma to znaczenie dla nas

18, 19. (a) Na jakiej podstawie można wyciągnąć wniosek, że pierwsze zmartwychwstanie już się odbywa? (b) Jakie uczucia budzi w tobie zrozumienie kwestii pierwszego zmartwychwstania?

¹⁸ Słowo Boże nie podaje dokładnej daty rozpoczęcia się pierwszego zmartwychwstania, wyjawia jednak, że odbywa się ono w pewnym okresie — podczas obecności Chrystusa. Najpierw są wskrzeszani chrześcijańscy pomazańcy, którzy zmarli przed jej rozpoczęciem. W miarę trwania tej obecności namaszczeni chrześcijanie, którzy do końca swego ziemskiego biegu zachowują wierność, „w mgnieniu oka” doznają przemiany w potężne stworzenia duchowe (1 Koryntian 15:52). Czy wszyscy pomazańcy otrzymają nagrodę niebiańską przed nastaniem Armagedonu? Tego nie wiemy. Wiemy jednak, że w ustalonym przez Boga czasie całe grono 144 000 stanie na niebiańskiej górze Syjon.

¹⁹ Poza tym wiemy, że większość ze 144 000 jest już zjednoczona z Chrystusem. Na ziemi pozostała stosunkowo nieliczna ich garstka. Jakże dobitny to dowód, że czas na wykonanie wyroku Bożego szybko się zbliża! Wkrótce cały system podległy Szatanowi ulegnie zagładzie, a sam Szatan zostanie uwięziony w otchłani. Potem rozpocznie się ogólne zmartwychwstanie, a wierni ludzie będą mogli na podstawie Jezusowej ofiary okupu osiągnąć doskonałość — taką, jaką utracił Adam. Wspaniale jest obserwować, jak proroctwo Jehowy zanotowane w Księdze Rodzaju 3:15 stopniowo się urzeczywistnia. Możemy się naprawdę cieszyć, że żyjemy w obecnych czasach!

[Przypisy]

Czy potrafisz wyjaśnić?

Jak poniższe wersety pomagają ustalić czas „pierwszego zmartwychwstania”?

• Objawienie 12:7; 17:14

• Objawienie 7:13, 14

• 1 Koryntian 15:23; 1 Tesaloniczan 4:15-17

• Objawienie 6:2, 9-11

[Pytania do studium]

[Ilustracje na stronie 26]

Jakie zmartwychwstanie poprzedza wskrzeszenie ogółu ludzi?

[Ilustracja na stronie 29]

W jaki sposób pewne osoby pogrążone we śnie śmierci otrzymują białą długą szatę?